Π. Ρήγας: Η δραστηριότητα του Δημήτρη Παπαδημούλη ήταν κρίσιμες για να ανατραπεί το αρνητικό κλίμα απέναντι στην ελληνική κυβέρνηση

Χαιρετισμός
του Γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής, Πάνου Ρήγα,

στην εκδήλωση απολογισμού του έργου 2014-2016 του Ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ
& Αντιπροέδρου του Ε.Κ., Δ. Παπαδημούλη

“Έχουν περάσει 35 χρόνια από τότε που η
Μάργκαρετ Θάτσερ, ξεκίνησε στο Ηνωμένο Βασίλειο (Η.Β) το σκληρό νεοφιλελεύθερο
πρόγραμμα, αρχίζοντας μια διαδικασία ανατροπής κεκτημένων του λεγόμενου
κοινωνικού Κράτους.

Οι πολιτικές που εφαρμόστηκαν στη Μεγάλη
Βρετανία. τη δεκαετία του 1980, αποτέλεσαν το βασικό εργαστήρι μιας πολιτικής
που έριχνε το εργατικό κόστος όχι μόνο μέσω της μείωσης των μισθών, αλλά και
των μαζικών απολύσεων, όταν τα κέρδη των επιχειρήσεων δεν έπιαναν τους αρχικούς
στόχους.

Ταυτόχρονα, κοινωνικά επιδόματα και
συλλογικά κεκτημένα που είχαν θεσπιστεί με σκοπό την προστασία των πιο ευάλωτων
στρωμάτων, παραχωρούσαν τη θέση τους σε νέες, ευέλικτες μορφές της αγοράς, που
ήταν σύμφυτες με το παγκόσμιο οικονομικό και πολιτικό περιβάλλον της νέας
εποχής της παγκοσμιοποίησης.

Αυτά τα νέα δεδομένα θεωρήθηκαν, ως το
φυσιολογικό οικονομικό και πολιτικό υπόδειγμα. Έλαβαν τη θέση μιας νέας
θρησκείας, ενός μυστικισμού, που η παραμικρή παρέκκλιση ήταν μη αποδεκτή. Τα
κυρίαρχα ΜΜΕ και οι βασικές οικονομικές σχολές διαπαιδαγώγησαν τον ευρωπαϊκό
πληθυσμό στην αποδοχή αυτής της πολιτικής. Ταυτόχρονα, καταπολεμούσαν κάθε φωνή
λογικής που προσπαθούσε να μιλήσει για τα θετικά ενός Κράτους Πρόνοιας που
αποψιλωνόταν χρόνο με το χρόνο. 

Όλα όσα βιώνουμε λοιπόν τον τελευταίο
καιρό στην Ευρώπη δεν έχουν έρθει ως κεραυνός εν αιθρία. Είναι το αποτέλεσμα
της ανεπάρκειας της ΕΕ, των καθυστερήσεών της στην αντιμετώπιση της οικονομικής
κρίσης, η οποία εξελίσσεται ταχύτατα σε βαθιά πολιτική κρίση σε ολόκληρη την
Ευρώπη.

Οι διαλυτικές και αντιαναπτυξιακές
πολιτικές λιτότητας που εφαρμόστηκαν τα τελευταία χρόνια διόγκωσαν τις
αντιθέσεις και φτωχοποίησαν μεγάλο κομμάτι των ευρωπαϊκών πληθυσμών προς όφελος
συγκεκριμένων οικονομικών ελίτ.

Το κοινωνικό κράτος κατεδαφίστηκε, η
αγορά εργασίας βίωσε μια άγρια απορρύθμιση και το έλλειμμα δημοκρατίας
διογκώθηκε, καθώς μια σειρά από κρίσιμες πολιτικές αποφάσεις λήφθηκαν από μία
πολύ κλειστή γραφειοκρατία, με μη εκλεγμένα όργανα, που όσο τα χρόνια περνούν
απονομιμοποιείται πλήρως στη συνείδηση των λαών.

Στον ΣΥΡΙΖΑ αντιληφθήκαμε, αναλύσαμε και
καταγγείλαμε την προδιαγεγραμμένη αυτή πορεία αρκετά χρόνια πριν. Το περασμένο
καλοκαίρι αντισταθήκαμε μέχρι τέλους στον πυρήνα αυτής της νεοφιλελεύθερης
αντίληψης. Δεδομένων των διεθνών συσχετισμών δυνάμεων επιλέξαμε το λιγότερο
κακό, την επιλογή εκείνη που θα μας έδινε τον αναγκαίο πολιτικό χρόνο, καθώς
και τη δυνατότητα ενός οδικού χάρτη που υπό προϋποθέσεις θα βγάλει επιτέλους τη
χώρα από την επιτροπεία των δανειστών.

Παρά τον στρατηγικό μας συμβιβασμό όμως,
στον ΣΥΡΙΖΑ δεν σταματήσαμε να μιλάμε για την ανάγκη της Ευρώπης να αλλάξει
επειγόντως πορεία. Στηλιτεύσαμε την α λα καρτ εφαρμογή των Ευρωπαϊκών Συνθηκών,
τις μονομερείς ενέργειες όπως το κλείσιμο των συνόρων, ανάμεσα σε κράτη που
υποτίθεται ότι ανήκουν σε μια ενιαία οικογένεια. Προειδοποιήσαμε ότι όταν
χαϊδεύεις μισαλλόδοξες απόψεις και υιοθετείς ακροδεξιές θέσεις ο κόσμος θα
προτιμήσει το πρωτότυπο, τους αυθεντικούς δηλαδή εκφραστές της ακροδεξιάς, όπως
παρατηρούμε να συμβαίνει σε μια σειρά από ευρωπαϊκά κράτη.

Όταν βρεθήκαμε, ως ΣΥΡΙΖΑ, σε ικανή θέση
διακυβέρνησης το 2012, μετρούσαμε ήδη 4 χρόνια αναταραχής και ύφεσης στις
δυτικές οικονομίες, αλλά και 2 χρόνια μνημονιακού προγράμματος στη χώρα μας.

Έπρεπε λοιπόν να βρούμε τα επιχειρήματα
αλλά και την πολιτική αποφασιστικότητα να προβάλλουμε μια αλλαγή πολιτικής που
δεν θα ερχόταν μόνο από εμάς, ακόμα και αν κατακτούσαμε τη Διακυβέρνηση.

Έρεπε να συνδυαστεί με μια αλλαγή
ευρύτερων ευρωπαϊκών συσχετισμών, που σήμαινε την αλλαγή πλεύσης ισχυρών
οικονομιών.

Γνωρίζοντας ότι, τα αριστερά κόμματα δεν
ήταν σε θέση διακυβέρνησης (ούτε καν οι Podemos στη Ισπανία δεν είχαν μετουσιωθεί σε
κόμμα), μιλήσαμε ως αντιπολίτευση για αλλαγή συσχετισμών με σκοπό το τέλος των
πολιτικών σκληρής λιτότητας και ανάγκης δημιουργίας αναδιανεμητικών πολιτικών.

Οι εν δυνάμει σύμμαχοί μας, τότε,
έμοιαζαν πολύ λίγοι και οι αντίπαλοί μας πολλοί και δυνατοί.

Όμως, τα δύο τελευταία χρόνια, πυκνά σε
γεγονότα με πολύ σημαντικές εξελίξεις, έδειξαν ότι η επιμονή στη λογική, αλλά
και στο στόχο της αλλαγής πολιτικής, θα μπορούσε να φέρει αποτελέσματα.

Όταν λέγαμε ότι ο
ΣΥΡΙΖΑ ανοίγει δρόμους για όλη την Ευρώπη, μάς αντιμετώπιζαν σκωπτικά. Μετά τα
εκλογικά αποτελέσματα στην Πορτογαλία, μετά την επικράτηση του Κόρμπιν στους
Εργατικούς της Μεγάλης Βρετανίας, εν όψει των νέων εκλογών σε Ισπανία κλπ,
γίνεται κατανοητό ότι κάτι αλλάζει στην Ευρώπη και σε αυτή την αλλαγή
καταλυτικό ρόλο έχει διαδραματίσει ο ΣΥΡΙΖΑ και ο ελληνικός λαός.

Πάντα ο πολιτικός χώρος
της δικής μας αριστεράς έλεγε ότι οι εξελίξεις στην Ευρώπη επηρεάζουν
καθοριστικά τις εξελίξεις και τις προοπτικές στην Ελλάδα. Ότι η Ευρώπη ήταν και
παραμένει ο χώρος, εδαφικός και πολιτικός, που οφείλουμε να επιχειρούμε την
μετατόπιση των πολιτικών συσχετισμών σε προοδευτική, δημοκρατική κατεύθυνση.
Σήμερα αυτή η τοποθέτηση των περασμένων δεκαετιών μετά και τις πολιτικές
μετατοπίσεις σε Πορτογαλία – Ισπανία παίρνει χαρακτηριστικά κεντρικής πολιτικής
κατεύθυνσης για τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά και για μια σειρά κοινωνικών δυνάμεων που
βλέπουν ότι στην Ευρώπη υπάρχουν οι όροι και οι προϋποθέσεις μιας προοδευτικής
και δημοκρατικής αντεπίθεσης με πολιτικά, ταξικά και κοινωνικά χαρακτηριστικά
ώστε να βγούμε από την σημερινή κρίση που πέρα από το οικονομικό της σκέλος
έχει έντονες ηθικές και αξιακές απολήξεις.

Νέες διαιρέσεις προκύπτουν στον άξονα
πρόοδος-συντήρηση με βάση και την δημοσιονομική, αλλά και την προσφυγική κρίση.
Οι πολιτικές μάχες στην Ευρώπη είναι ανοιχτές, οι μεγάλες προκλήσεις είναι
μπροστά μας. Χρειάζεται σχέδιο, υπομονή, αντοχή, συμμαχίες, ώστε να
σηματοδοτήσουμε μαζί με άλλους πολλούς προοδευτικούς, αριστερούς και δημοκράτες,
την προοδευτική Ευρώπη πιστοί στην ανάγκη του κοινωνικού μετασχηματισμού.

Η αντιπροσωπεία του ΣΥΡΙΖΑ στο Ευρωπαϊκό
Κοινοβούλιο, αντλώντας δύναμη και από την αλλαγή των συσχετισμών στη χώρα μας
και προτάσσοντας τον πυρήνα της πολιτικής μας στην Ευρώπη, κατέβαλλε  μεγάλες προσπάθειες για το χτίσιμο συμμαχιών
με τις προοδευτικές δυνάμεις, ώστε να αντιμετωπιστούν οι πολιτικές λιτότητας
και να ενισχυθούν οι πολιτικές συνοχής.

Οι πρωτοβουλίες και η δραστηριότητα του
Δημήτρη Παπαδημούλη ήταν κρίσιμες για να ανατραπεί το αρνητικό κλίμα απέναντι
στην ελληνική κυβέρνηση, πριν την πολύ δύσκολη συμφωνία του Ιουλίου. 

Η συστηματική συνεργασία με την
αντιπροσωπεία μας στο ΚΕΑ συνέβαλε στη διαμόρφωση κινήματος αλληλεγγύης προς
την Ελλάδα, στο να αποδομηθούν οι «μύθοι» γύρω από τους στόχους της κυβέρνησης
της Αριστεράς στην Ελλάδα και να σταλεί ένα ξεκάθαρο μήνυμα υπέρ της ανάγκης
για καλύτερη και πιο συνεκτική Ευρώπη, όχι μια Ευρώπη της καταστροφικής
λιτότητας, που διασπά την κοινωνική συνοχή, της ξενοφοβίας, του ρατσισμού και
της ακροδεξιάς.

Ο απολογισμός δράσης του συμπυκνώνει τη
σημαντική συμβολή που έχει η κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ στο
ευρωκοινοβούλιο.

Η Αριστερά υπάρχει για να υπηρετεί την
κοινωνία, να ανοίγει δρόμους για τον κοινωνικό μετασχηματισμό.

Τα πρόσωπα που την εκπροσωπούν να
συμβάλλουν με όλες τους τις δυνάμεις σ’ αυτή τη συλλογική προσπάθεια.”