Φτωχό Φεστιβάλ

Δεν ξέρω αλλά εχω την εντύπωση ότι το φετινό καλοκαιρινό Φεστιβάλ, συγκρινόμενο με άλλες χρονιές και με το περσινό, είναι πιο φτωχό σε εκδηλώσεις. Είναι ένα Φεστιβάλ που έχει τη σφραγίδα της οικονομικής κρίσης. 

Όλες οι διοικήσεις του Δήμου έχουν το άγχος να εντάξουν όσο πιο πολλές εκδηλώσεις στο καλοκαιρινό φεστιβάλ. Εγώ δεν είμαι αυτής της άποψης. Εξάλλου ουκ εν το πολλώ το ευ. Είναι προτιμότερο να έχεις λιγότερες παραστάσεις αλλά αξιόλογες και ποιότηικες. Αντί να έχεις 60 χωρίς ιδιαίτερο καλλιτεχνικό ενδιαφέρον για τις περισσότερες από αυτές.

Αό τις 60 φετινές εκδηλώσεις, το 15% είναι παραστάσεις του Καραγκιόζη και το 25% είναι αφιερώματα σε διάφορους ξεχασμένους και μη καλλιτέχνες. Οι αξιόλογες θεατρικές παραστάσεις δεν ξεπερνούν τις 5. Δεν ξέρω ποιός ήταν ο καλλιτεχνικός διευθυντής του φετινού φειστιβάλ ή ποιός ή ποιοί επέλεξαν να εντάξουν στο πρόγραμμα αυτές τις παραστάσεις, αλλά τουλάχιστον από εμένα βαθμολογούνται κάτω από τη βάση.

Δεν πιστεύω ότι ούτε στο παρελθόν έχει περάσει αλλά ούτε και στο μέλλον πρόκειται να εμφανιστεί κάποιος άλλος πολιτικός που να διακατέχεται από τόση μεγάλη βλακεία όση ο πρωθυπουργός της Αγγλίας Ντέιβιντ Κάμερον.

Πριν ένα χρόνο κέρδισε για δεύτερη φορά τις εκλογές με μεγάλη μάλιστα άνεση, σχημάτισε αυτοδύναμη κυβέρνηση, προχώρησε σε επιτυχείς διαπραγματεύσεις με την Ε.Ε. για την αναθεώρηση κάποιων όρων της συνθήκης ένταξης της χώρας του και μετά προχώρησε σε ένα αχρείαστο δημοψήφισμα για να τα χάσει όλα. Ένα δημοψήφισμα το οποίο έχει μεν συμβουλευτικό χαρακτήρα αλλά αναγκαστικά θα δεχτεί το αποτέλεσμα αφού υπάρχουν οι πιέσεις τόσο από το εσωτερικό της χώρας όσο και από την Ε.Ε. 

Ο Ντέιβιντ Κάμερον έχει εξαγγείλει ότι θα παραιτηθεί και ότι το Κόμμα των Συντηρητικών θα εκλέξει άλλον στη θέση του. Πιθανός διάδοχός του ο γραφικός Μπόρις Τζόνσον, πρώην δήμαρχος του Λονδίνου, ο οποιός ήταν ο εσωκομματικός του αντίπαλος και είναι αυτός που μαζί με τον εθνικιστή Νάιτζελ Φάρατζ ήταν οι υπέρμαχοι και οι πρωταγωνιστές της εξόδου της Βρετανίας από την Ε.Ε.

Μια έξοδος η οποία θα έχει περισσότερο γεωπολιτικές επιπτώσεις παρά οικονομικές. Ήδη η κυβέρνσηη της Σκωτίας εξήγγειλε ότι θα προχωρήσει σε εσωτερικό δημοψήφισμα με ερώτηση την παραμονή ή όχι της χώρας στο Ηνωμένο Βασίλειο. Δυο χρόνια πριν οι Σκοτσέζοι πάλι με δημοψήφισμα είχαν απορρίψει την πρόταση για ανεξαρτησία της χώρας τους. Τότε όμως η Μ. Βρετανία ήταν μέλος της Ε.Ε. Τώρα ψήφισε έξοδο αλλά οι Σκοτσέζοι με 57% ψήφισαν υπέρ της παραμονής στην Ε.Ε. Το ίδιο σενάριο γράφεται και στη Β. ιρλανία, η οποία με ποσοστό 62% ψήφισε υπέρ της παραμονής στην Ε.Ε.

Ο χρόνος θα δείξει αλλά όπως εξελίσσονται τα πράγματα, η Αγγλία μετά την έξοδό της από την Ε.Ε. θα δει και την έξοδο από τα δικά της σύνορα της Σκωτίας και της Β. Ιρλανδίας. Η οποία Β. Ιρλανδία αφού δεν κατόρθωσε με τον πολύχρονο ένοπλο αγώνα να κερδίσει την ανεξαρτησία της, ήρθε ο Κάμερον με το αψυχολόγητο δημοψήφισμα να της την προσφέρει στο πιάτο!

Είναι να απορείς πάντως διαβάζοντας το πώς ψήφισαν οι Άγγλοι. Οι μεγαλύτερης ηλικίας ψήφισαν υπέρ της εξόδου γιατί προφανώς ονειρεύονται μια παλαιού τύπου αυτοκρατορία και οι νέοι, οι οποίοι βλέπουν την Ε.Ε. σαν τον εργασιακό τους χώρο, ψήφισαν υπέρ της παραμονής. Μακάρι και οι δικοί μας οι νέοι να είχαν την ίδια άποψη. Γιατί, κακά τα ψέμματα, η Ε.Ε. προσφέρει ευκαιρίες για τα κράτη μέλης της αρκεί να διαθέτουν στο τιμόνι της χώρας τους τις κατάλληλες ηγεσίες.