Η συγγραφέας Αναστασία Βούλγαρη στον ΠΑΛΜΟ:Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η εποχή μας θυμίζει την μυθολογική Τιτανομαχία

ΤΟ
ΖΗΤΗΣΑΤΕ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ!ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΟΥΜΕ ΤΙΣ

“ΠΑΛΜΟΣ”.ΣΕΙΡΑ ΕΧΕΙ Η ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΒΟΥΛΓΑΡΗ -ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ

Η Αναστασία Βούλγαρη
γεννήθηκε στην Αθήνα.

Ολοκλήρωσε τις
σπουδές της στη γαλλική γλώσσα στη Γαλλία στο Centre
Linguistique Appliquée, Besançon.

Φοίτησε στο Ελληνικό
Ανοικτό Πανεπιστήμιο στο τμήμα Ελληνικού Πολιτισμού. Σπούδασε fashion design
και Συστήματα Διαχείρισης Ποιότητας.  

Δραστηριοποιήθηκε επί
σειρά ετών στις επιχειρήσεις στην Ελλάδα ως επιχειρηματίας, στον κλάδο της
κλωστοϋφαντουργίας και της ένδυσης και στο εξωτερικό ως σύμβουλος ποιότητας,
στα συστήματα του ISO 9000. Είναι συνεργάτης της TÜV AUSTRIA HELLAS.

Τον Μάρτιο του 2011
παρουσίασε στο Θέατρο ΣΥΝ-ΚΑΤΙ το μονόπρακτο με τίτλο Κάποιος να με φωνάξει , με
μουσική επένδυση από τα έργα του Μίκη Θεοδωράκη. Το Μάιο τού ίδιου έτους, το
έργο παρουσιάστηκε στο Βουκουρέστι και σε άλλες πόλεις της Ρουμανίας, σε
μετάφραση της Έλενας Λάζαρ.

Το 2013 εκδόθηκε το
βιβλίο της Θα σε λιώσω! από
τις εκδόσεις «Αγγελάκη».

Το 2015 παρουσίασε
στο Θέατρο ΜΕΤΑΞΟΥΡΓΕΙΟ το  Κάποιος να με
φωνάξει, σε σκηνοθεσία Αλέξιου Κοτσώρη. 

Σε λίγες μέρες θα
κυκλοφορήσει, από τις εκδόσεις «Εύμαρος», 
η πρώτη της ποιητική συλλογή με τίτλο Το φως λιγόστεψε στην άκρη της
πόλης.

Το βιβλίο προλογίζει
ο ζωγράφος και συγγραφέας Ανδρέας Μαράτος, ο οποίος φιλοτέχνησε το εξώφυλλο με
το έργο του «Αναμονή ΙΙΙ».

Η ποιητική συλλογή
είναι αφιερωμένη στον Μίκη Θεοδωράκη.

Τον Μάρτιο του 2011 παρουσιάσαμε το «Κάποιος να με φωνάξει» στο Θέατρο
ΣΥΝ-ΚΑΤΙ σε σκηνοθεσία και ερμηνεία της κ. Ελένης Τζαγκαράκη, με μουσική
επένδυση από έργα του Μίκη Θεοδωράκη.

Το Μάιο τού ίδιου έτους, το έργο παρουσιάστηκε στο Βουκουρέστι, στο
Θέατρο ODEON και σε άλλες πόλεις της Ρουμανίας, σε μετάφραση της κ. Έλενας Λάζαρ,
σκηνοθεσία της κ. Μιχαέλα Μπόμποκ Μανέα και ερμηνεία της κ. Ντανιέλα Μολντοβάν.

Το 2013 εκδόθηκε, από τις εκδόσεις Αγγελάκη, το μυθιστόρημά μου με
τίτλο «Θα σε λιώσω!».

Τον Μάρτιο του 2015 παρουσιάσαμε πάλι το «Κάποιος να με φωνάξει» στο
Θέατρο ΜΕΤΑΞΟΥΡΓΕΙΟ, σε σκηνοθεσία Αλέξιου Κοτσώρη.

Τώρα αναμένω  την έκδοση της
πρώτης μου ποιητικής συλλογής, από τις εκδόσεις Εύμαρος.   

Είναι ιερή η διαδικασία
επιλογής ανάμεσα στο θέατρο , την λογοτεχνία , την ποίηση ; Τι σας εμπνέει;

Στην λογοτεχνία και στο θέατρο οι ήρωες με οδηγούν, κάθε φορά. Στην
ποίηση είναι κάτι εντελώς διαφορετικό. Εκεί, γεννιούνται οι λέξεις και
αποζητούν να μετουσιωθούν σε ποιητικό λόγο. Ίσως αυτή η διαδικασία εμπεριέχει μια
ιερότητα… κάτι το υπερλογικό…

 Έχουν
τα έργα σας πολιτικά θέματα ή αναφορές ;

Ο αείμνηστος Μηνάς Χατζησάββας είχε πει: « Η τέχνη πρέπει ν’ αφυπνίζει,
αλλιώς δεν έχει νόημα». Αυτό προσπαθώ να κάνω κι εγώ με τη σειρά μου,
ακολουθώντας τους μεγάλους μας Δασκάλους. Άλλωστε στην Ελλάδα, ιστορικά, οι
καλλιτέχνες στην πλειοψηφία τους ήταν μαχόμενοι. Από τον Ρήγα Φεραίο και τον
Παλαμά έως τον Ρίτσο, τον Αναγνωστάκη, τον Λουντέμη, τον Λειβαδίτη, τον Μίκη
Θεοδωράκη και τόσους άλλους μεγάλους της λογοτεχνίας, της μουσικής, των
εικαστικών τεχνών, του θεάτρου… Ο καθένας, βέβαια, με τον τρόπο του.
Παραδείγματος χάριν ο Ελύτης. Τον αποκαλούν «αστό», όμως για μένα ήταν
επαναστάτης όταν έγραψε «Το Άξιον Εστί», ένα από επαναστατικότερα ποιήματα του
20^ου αιώνα.  Αλλά και σήμερα  υπάρχουν μαχόμενοι καλλιτέχνες.  

Βιώνουμε μεγάλα ιστορικά γεγονότα, πώς η νέα
γενιά θα ορίσει έναν καινούργιο ορίζοντα σ’ ένα κόσμο σύγχυσης;

Λόγω του ανηψιού μου, που είναι 18 χρονών, έχω την τύχη και την χαρά
να συνομιλώ συχνά με νέους. Θα μου επιτρέψετε να σας πω τί μου είπαν τα παιδιά,
όταν, πρόσφατα,  τους έθεσα ένα παρόμοιο
ερώτημα. Μου είπαν: « Ονειρευόμαστε ένα μαγικό κόσμο. Έναν κόσμο γεμάτο αγάπη,
που θα μας δίνει ψυχική δύναμη. Όπου ο άνθρωπος θα είναι ελεύθερος να ορίζει
μόνος του τον εαυτό του, χωρίς εξαρτήσεις. Έναν κόσμο με δημοκρατία, χωρίς
ρατσισμό, με δικαιοσύνη, όπου όλοι θα συμμετάσχουν σε δημοκρατικές διαδικασίες».

Σας απασχολεί η καθημερινότητα στην σύγχρονη
Ελληνική οικογένεια ; Έχετε αποτυπώσει ή θα αποτυπώσετε τις πλευρές της ;

Με απασχολεί πολύ. Βλέπω οικογένειες να χωρίζουν λόγω μετανάστευσης
του ενός γονέα ή κάποιου παιδιού. Οικογένειες όπου επικρατεί η θλίψη ή η ένταση
λόγω οικονομικών προβλημάτων. Αλλά βλέπω και οικογένειες ενωμένες, που τα μέλη τους
αγωνίζονται να κρατήσουν την συνοχή, την αγάπη και την επικοινωνία. Υπάρχουν
γονείς, οι οποίοι παρά την κόπωση και τις στεναχώριες, στέκονται στο πλευρό των
παιδιών τους και τελικά τα καταφέρνουν να μεγαλώσουν παιδιά με ήθος, αξίες και
συμπόνια για τον συνάνθρωπό τους. Έχω ήδη γράψει ένα θεατρικό έργο, με θέμα μια
οικογένεια που ζει σ’ ένα χωριό.

Αν το αστείο είναι προνόμιο των απελπισμένων, πώς
βλέπετε την σημερινή μοναχικότητά μας;

Αν το αστείο είναι προνόμιο των απελπισμένων, τότε αυτοί είναι και
δυνατοί συνάμα. Η μοναχικότητά μας οφείλεται, κατά την γνώμη μου, στο γεγονός
ότι η μετανεωτερικότητα ενθρόνισε στη συνείδηση του ανθρώπου το ναρκισσιστικό
«εγώ», εξήρε τον ατομικισμό και ανέδειξε σε πρωταρχική και ύψιστη αξία την
υπερκατανάλωση. Μέσα από αυτή τη διαδικασία κονιορτοποιήθηκε ο άνθρωπος και η
κοινότητα.  Το αποτέλεσμα είναι αυτή η
μοναχικότητα, που συχνά γίνεται ερημιά.

 Σε λίγο κυκλοφορεί το νέο βιβλίο σας , που είναι αφιερωμένο στον Μίκη
Θεοδωράκη. Μιλήστε μας γι αυτό, ποιά η σχέση σας μαζί του;

 «Το φως λιγόστεψε στην άκρη της
πόλης», είναι ο τίτλος της ποιητικής συλλογής που ανέφερα στην πρώτη σας
ερώτηση. Το βιβλίο προλογίζει ο ζωγράφος και συγγραφέας Ανδρέας Μαράτος, ο
οποίος μου έκανε την τιμή να προσφέρει στη συλλογή δύο πίνακες του. Ο ένας,
μάλιστα, κοσμεί το εξώφυλλο. Αφιέρωσα το βιβλίο στον Μίκη γιατί ο ίδιος είναι
για μένα πηγή έμπνευσης. Το πρώτο ποίημα της συλλογής είναι εμπνευσμένο από την
μουσική του κι από τη στάση ζωής του. Θυμάμαι όταν το έγραφα άκουγα τις
Ραψωδίες του.

Είναι για εσάς το γράψιμο η τέχνη με ιαματικές
ιδιότητες;

Φυσικά. Ο Παλαμάς είχε πει ότι ποίηση είναι αυτό που μετατρέπει τον
τρόμο σε ρυθμό. Η Τέχνη είναι κάθαρση και λύτρωση.

Διαβάζετε ; Πώς δημιουργείτε ένα έργο;

Διαβάζω σχεδόν κάθε μέρα. Αυτή την περίοδο ξαναδιαβάζω
Νικηφόρο Βρεττάκο. Άλλοτε το έργο γεννιέται μέσα μου από μόνο του, μέσα από μια
διαδικασία αναίτιας θλίψης κι απροσδιόριστου ψυχικού πόνου. Άλλοτε, εμπνέομαι
από την ίδια την Τέχνη. Διαβάζοντας ένα ποίημα ή βλέποντας ένα θεατρικό έργο ή
ακούγοντας ένα τραγούδι. Επίσης με εμπνέουν γεγονότα που με συγκλονίζουν. Όπως
με την μάνα του Φύσσα, την Μάγδα. Με συγκλόνισε η στάση της στο δικαστήριο και
την επόμενη το πρωί έγραψα το ποίημα που φέρει το όνομά της.

Ζούμε το τέλος μια εποχής ; Πώς κρίνετε την εποχή
μας;

Νομίζω ότι ζούμε μια ιστορική μετάβαση. Το παλιό πεθαίνει και το νέο
κυοφορείται από την μεγάλη μητέρα θεά, την Ιστορία. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι
η εποχή μας θυμίζει την μυθολογική Τιτανομαχία. Αυτό που με τρομάζει σήμερα
είναι η καταστροφή της φύσης. Ο άνθρωπος καταστρέφοντας την φύση
αυτοκαταστρέφεται.

Ποιούς χαρακτήρες αγαπάτε και δίνετε ζωή στα έργα
σας;

Αγαπώ τους ανιδιοτελείς, τους μαχητές του καλού, εκείνους που αγαπούν.
Εκείνους που είναι οι μεγάλοι ερωτευμένοι της ζωής. Σαν τον Χριστό ή τους ομηρικούς
ήρωες ή ακόμα σαν τους χιλιάδες ήρωες της ελληνικής και της παγκόσμιας
ιστορίας, που επιλέγουν την θυσία ως ύψιστη πράξη ελευθερίας.

Είναι η Τέχνη ένα χάπι που φτιάχνει την διάθεση
όπως έχει πει ο Ζογγολόπουλος;

Δεν θα μπορούσα παρά να συμφωνήσω με τον  σπουδαίο γλύπτη, που για εκείνον η τέχνη ήταν
το δικό του «χάπι που φτιάχνει την διάθεση». 

Τι έχει για εσάς τον πρώτο λόγο στις επιλογές σας
για την δημιουργία ενός έργου;

Ο
ανθρώπινος  πόνος.

Πως βλέπετε την παγκόσμια κοινωνία;

Αναρωτιέμαι μήπως τα πρόσφατα γεγονότα με τους πρόσφυγες μάς
επισημαίνουν ότι η παγκόσμια κοινωνία, τελικά, 
δεν είναι μία κι ότι κάθε κοινωνία, παρά την επιστημονική και
τεχνολογική εξέλιξη,  διατηρεί τα δικά
της αρχέτυπα. Μήπως, τελικά, η «πολυπολιτισμική κοινωνία» ή το «παγκόσμιο
χωριό» δεν είναι παρά δικά μας φαντασιακά κατασκευάσματα, εξ’ αιτίας της
ρομαντικής μας επιθυμίας για έναν όμορφο κόσμο. Αισθάνομαι ότι τους τελευταίους
μήνες έχει κλονιστεί η βεβαιότητά μας για όλ’ αυτά τα ζητήματα…  

Οικονομική κρίση, κρίση
αξιών , ζούμε τ’ αποτέλεσμα της υπέρμετρης απληστίας μας;

Μάλλον ζούμε το αποτέλεσμα της πολιτισμικής μας κρίσης. Μέσα σ’ αυτήν
συμπεριλαμβάνεται και η απληστία. Η οικονομική κρίση, νομίζω, είναι αποτέλεσμα
της πολιτικής κρίσης, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη, την οποία,
δυστυχώς, δεν αντιληφθήκαμε εγκαίρως.

Χάσαμε τον βηματισμό μας ; Τι
μπορεί κατά την γνώμη σας ν’ αντιστρέψει αναστρέψει την κατάσταση που έχουμε
περιέλθει; Είστε αισιόδοξη;

Διαισθάνομαι ότι, ιστορικά, χάσαμε τον βηματισμό μας  με τον Εμφύλιο. Όλα τα άλλα είναι τα
επακόλουθα αυτής τής μεγάλης μας διαίρεσης, που δυστυχώς κρατάει μέχρι σήμερα.
Κατά την γνώμη μου, η δεινή κατάσταση, στην οποία έχουμε περιέλθει, μπορεί να
αντιστραφεί- ανατραπεί μόνο αν αλλάξουμε τρόπο σκέψης. Αν ξαναβαφτίσουμε τις
λέξεις˙ όπως «πολίτης», «πατρίδα», «ελευθερία», «τιμή», «αξιοπρέπεια», «φιλότιμο»,
«φιλία». Αν συνειδητοποιήσουμε ότι είτε θα αγωνιστούμε όλοι μαζί είτε θα
καταστραφούμε όλοι μαζί. Με λίγα λόγια, να ξαναβρούμε το «εμείς» και μέσα από
τον κοινό αγώνα θα ξαναβρούμε τον βηματισμό μας.  Είμαι αισιόδοξη γιατί πιστεύω στον άνθρωπο.  

Τι σας οργίζει;

Ό,τι είναι ενάντια στον άνθρωπο και στη φύση. Η αδικία, ο ρατσισμός, ο
πόλεμος, το ψέμμα, η αναλγησία, η κακοποίηση των παιδιών, η καταστροφή της φύσης…    

Πως αντιδράτε στην αδικία;

Με όλες
μου τις δυνάμεις.  

Τι σας συναρπάζει;

Ο Έρωτας.

Τι θεωρείτε σημαντικότερο στην ζωή;

Την
ελευθερία.