Ρώμη, η αιώνια πόλη

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ - ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ
Ρώμη, η αιώνια πόλη

Φίλοι μου, ο τίτλος του άρθρου δεν είναι κάτι το νέο και ούτε «κομίζω γλαύκα ες Αθήνας» γράφοντας κάποια πράγματα για τη Ρώμη. Τώρα γιατί επέλεξα αυτόν τον τίτλο, είναι γιατί πέντε παιδικοί φίλοι και οι κυρίες τους είπαν να πάνε στην Ρώμη για έναν καφέ μέσα σε ένα Σαββατοκύριακο, που επεκτάθηκε όμως άλλες δύο μέρες. Το πώς και γιατί είναι λεπτομέρειες που δεν μας απασχολούν. Θα αρχίσω από το γεγονός ότι παρά το ότι ήμασταν 10 άτομα καταφέρναμε, με την καλή συνεννόηση και τις αμοιβαίες υποχωρήσεις, να βρίσκουμε πάντα την βέλτιστη λύση για αυτό που θέλαμε να κάνουμε και έτσι τα περάσαμε ωραία στην Αιώνια Πόλη. Τα λέω για να μας μιμηθείτε και εσείς. Αν είστε μεγάλη παρέα αξίζει τον κόπο.

Θα ρωτήσετε: Μα τώρα υπάρχουν λεφτά για ταξίδια την στιγμή που δεν γνωρίζουμε τι μας ξημερώνει αύριο; Θα συνεχίσουμε να έχουμε ευρώ; Θα μπορούμε χωρίς δανεισμό να επιβιώσουμε στο άμεσο μέλλον; Τι να πω; Διαπίστωσα όμως ότι το αεροπλάνο της RYANAIR που πήραμε ήταν φίσκα και στο πήγαινε Σάββατο πρωί, αλλά και στο έλα Τρίτη βράδυ. Τι γίνεται ρε παιδιά; Υπάρχουν ακόμη λεφτά; Ναι, παίδες, λεφτά υπάρχουν όπως έλεγε ο ΓΑΠ, αλλά το κράτος δεν έχει. Το κράτος που διοικείται εδώ και χρόνια από πολιτικούς που δεν λένε να καταλάβουν ότι υπάρχουν χιλιάδες τρόποι να βγούμε από την κρίση και ο απλούστερος είναι, όπως είχα γράψει πριν καιρό, να μην κάνουν τίποτα. Να υπογράφουν ότι τους λένε οι «Instituttions!!» και τέρμα. Ούτε κιχ να βγάζουνε. Η οικονομία θα πάει καλύτερα από τώρα. Ένα moratorium σιωπής χρειαζόμαστε όχι μόνο από τους πολιτικούς αλλά και από κάθε βλάκα δημοσιογράφο που με την αγραμματοσύνη του δημιουργεί και συντηρεί στα ΜΜΕ ένα πνεύμα αντιμνημονιακής ανευθυνότητας. Βάζω τελεία λοιπόν και αρχίζω με την Ρώμη.
«Roma mama mia» λένε οι Ιταλοί. Πάμε λοιπόν στο γνωστό «Κολοσσαίο» με τα 50.000 καθίσματα, το οποίο καταστράφηκε κατά τα δύο τρίτα για να χτιστεί ο Ναός του Αγίου Πέτρου, Ο Άγιος Ιωάννης ο Λατερανός και το Παλάτσο Βενέτσια. Το γλύτωσαν οι Πάπες τον 18ο αιώνα. Είπαν οι Πάπες ότι εδώ είναι τόπος θυσίας και μαρτυρίου των ηρώων του χριστιανισμού και θα πρέπει να παραμείνει ως μνημείο και έτσι έγινε και σήμερα φέρνει χρήμα στην Ρώμη. Ήταν ένα τεχνικό επίτευγμα της Ρωμαϊκής εποχής που επί Νέρωνα γινόντουσαν μέσα μέχρι και ναυμαχίες για να προσφέρουν στον λαό της Ρώμης «άρτον και θεάματα».
Πήγαμε και 200 μέτρα πιο πάνω από το Colosseum, στην εκκλησία Saint Clemente ή της Αγίας Αικατερίνης. Αν πάτε στη Ρώμη, καλλίτερα να πάτε εκεί παρά στο Colosseum. Πρέπει να κατεβείτε στα υπόγεια της εκκλησίας να δείτε την εξέλιξη της θρησκείας από την εποχή του αρχαίου θεού Μίθρα που γιόρταζε τα γενέθλια του στις 25 Δεκέμβρη, πρωτοχριστιανικές εκκλησίες μπλεγμένες με αρχαιοελληνικά στοιχεία του δωδεκαθέου και νεώτερες μορφές μέχρι σήμερα. Αξίζει τον κόπο γιατί θα καταλάβετε πώς εξελίχτηκε ο χριστιανισμός από την εποχή του Χριστού μέχρι σήμερα.
Ένα από τα must της Ρώμης είναι βέβαια ο Άγιος Πέτρος με μερικά σπουδαία πράγματα που αξίζει να δείτε. Είναι η «Πιετά» του Μιχαήλ Αγγέλου, ο πίνακας με τα ονόματα όλων των Παπών με πρώτο τον Άγιο Πέτρο και βέβαια ο Τάφος του Αγίου Πέτρου. Η Πιετά απεικονίζει την Παναγία να έχει στην αγκαλιά της το Χριστό μετά τον Σταυρό. Το θέμα είναι ότι απεικονίζεται με ένα απαράμιλλο τρόπο το πρόσωπο της Παναγίας που δεν υπάρχει σε καμιά άλλη απεικόνιση σε όλη τη χριστιανοσύνη δείχνοντας με την νεότητά της την αγνότητά. Με την δυσαναλογία μεγέθους σώματος Χριστού με της Παναγίας ο καλλιτέχνης θέλει να δείξει το μεγάλο βάρος που έφερε για να είναι μητέρα του Θεανθρώπου. Τέλειο έργο!!! Να πάτε να το δείτε.
Το άλλο must είναι το μουσείο του Βατικανού που για να το δει κάποιος με σχετική προσοχή χρειάζεται το λιγότερο 10 ώρες, γερή μέση και πόδια και έναν καλό ξεναγό. Από τα πολλά που μπορεί κάποιος να θαυμάσει είναι διάφοροι πάπυροι απ’ όπου κάποιος μπορεί να αντλήσει σημαντικές πληροφορίες για τα πρώτα χριστιανικά χρόνια, τον πίνακα του Ραφαήλ με τίτλο «Η Σχολή των Αθηνών» και η απεικόνιση της «Δευτέρας Παρουσίας» του Μιχαήλ Αγγέλου στην Capella Sistina. Στο κέντρο του πίνακα «Η Σχολή των Αθηνών» απεικονίζεται μεταξύ των άλλων ο Πλάτωνας και ο Αριστοτέλης. Ο Πλάτων δείχνει προς τον ουρανό θέλοντας να τονίσει το θείο και ο Αριστοτέλης περισσότερο υλιστής με την παλάμη προς τα κάτω προς την γη.
Εκείνο που θέλω να τονίσω εδώ είναι ότι πριν δέκα χρόνια έγινε συντήρηση όλων των frescoes (ζωγραφιών) του παρεκκλησίου Capella Sistina και επειδή το κόστος ήταν τεράστιο, η Κινεζική εταιρεία που το ανέλαβε, γιατί το Βατικανό δεν άντεχε τα έξοδα, πήρε για 50 χρόνια την φωτογραφική εκμετάλλευση όλης της εικονογράφησης τoυ παρεκκλησίου.
Ένα κτήριο που με εντυπωσίασε είναι το «Πάνθεον». Λειτουργεί από τότε που αναγέρθηκε, τον πρώτο αιώνα πχ, ως ναός. Στα αρχαία χρόνια ήταν αφιερωμένος στους αρχαίους θεούς μεταξύ αυτών και στους δικούς μας. Στα 608 μ.χ. μετατρέπεται σε χριστιανική εκκλησία και από τότε λειτουργεί μέχρι σήμερα. Αυτός είναι και ο λόγος που διατηρείται μέχρι σήμερα ανέπαφο. Ο αρχιτέκτονας της Αναγέννησης Μπρουνελέσκι που έφτιαξε τον τρούλο του ναού της Φλωρεντίας πήρε παράδειγμα από τον τρούλο του Πανθέου.
Κοντά στο Πάνθεον είναι και η περίφημη «Fontana Di Trevi» όπου οι επισκέπτες ρίχνουν μέσα στην λίμνη λεφτά με την ευχή να ξαναγυρίσουν στη Ρώμη, αλλά εγώ έριξα για να κερδίσω το Joker. Ο καθένας με τον πόνο του… Η Fontana φτιάχτηκε επί Πάπα Κλήμη 12ου, ο οποίος ανέθεσε την κατασκευή στον αρχιτέκτονα Νικολά Σάλβι το 1732 μ.χ. Κεντρική φιγούρα είναι ο δικός μας ο Ποσειδώνας σε άρμα σχήματος κελύφους που το έλκουν δύο ιππόκαμποι. Όλοι οι ερωτευμένοι που πάνε στην Ρώμη εδώ έρχονται. Αν είσαι τυχερός, μπορεί και καμιά όμορφη από το πουθενά να έρθει να φωτογραφηθεί δίπλα σου. Βέβαια μπορεί να χάσεις κανένα πορτοφόλι, αλλά χαλάλι τους…
Η γύρω περιοχή λοιπόν είναι σαν το δικό μας Μοναστηράκι, αλλά τόσες μονάδες κατώτερα όσο είναι η Ελλάδα σε σχέση με την Ιταλία σε όλα τα μεγέθη.
Εκείνο που παρατήρησα σε όλη τη Ρώμη, αλλά ιδιαίτερα στο κέντρο, είναι η απόλυτη καθαριότητα. Τα συνεργεία δουλεύουν χωρίς να γίνονται αντιληπτά νύχτα μέρα. Υπάρχουν πολύ μικρά απορριμματοφόρα αθόρυβα, που ελίσσονται μέσα στα στενά δρομάκια και δεν ενοχλούν καθόλου τους πολυπληθείς τουρίστες. Είδα ότι τα απορριμματοφόρα είχαν διαφορετική φίρμα και χρώμα. Έμαθα λοιπόν ότι η καθαριότητα έχει δοθεί σε ιδιωτικές εταιρείες σε όλη την κεντρική Ρώμη και όπως γνωρίζω πολύ καλά, έχει δοθεί σε ιδιώτες και όλη η Βενετία. Τα γράφω αυτά για τους «δημαρχαίους» που εδώ στην Ελλάδα είτε όλα τα γνωρίζουν, είτε είναι δεσμευμένοι σε εξυπηρετήσεις και δεμένοι από διάφορα νομοθετικά πλαίσια ή συνδικαλιστικά συμφέροντα.
Το κόστος στην Ρώμη, την πόλη με την άπαιχτη πίτσα, είναι διαφόρων επιπέδων. Μπορείς να περάσεις πιο φτηνά από την Ελλάδα, αλλά και πολύ-πολύ ακριβότερα. Διαλέγετε και παίρνετε. Όπως και τα ρούχα είναι πολύ καλής ποιότητας με χαμηλές τιμές.
Θα κλείσω με το «Café Greco» που αναφέρεται για πρώτη φορά το 1760 και πέρασαν από αυτό από τον Casanova μέχρι τον βασιλιά της Βαυαρίας Λουδοβίκο που μίλαγε με θέρμη στους φίλους του για την Επανάσταση του 1821. Όλες οι μεγάλες προσωπικότητες πέρασαν από εκεί, καλλιτέχνες, αυτοκράτορες, πολιτικοί, φιλόσοφοι και μουσικοί του επιπέδου Μπετόβεν κτλ. Πήγαμε και εμείς και ως ήτο φυσικό πληρώσαμε τον εσπρέσο 7 ευρώ και τα γλυκά 12 ευρώ.
Τελικά, ωραία ήταν εύχομαι να πάτε και σεις και να ξαναπάμε και εμείς. Καλά να είμαστε!

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Πήγαινε στην κορυφή