Για τον επιχειρηµατία, για το κρά- τος και για κάθε φορέα που διέπεται από τους «ευγενείς» νόµους της αγοράς ο άνθρωπος δεν προσµετράται ως άνθρωπος αλλά ως µια µηχανή η οποία µε την εργασία της παράγει πλούτο άρα και κέρδος.
Ως τέτοια λοιπόν ο κάθε επιχειρηµατίας φροντίζει να την προσέχει στον βαθµό που ωφελείται από αυτή. Της παρέχει κάποια λίγα χρήµατα, ώστε να φάει, να ντυθεί να συν- τηρηθεί και να αναπαραχθεί προκειµένου να γεννήσει καινούριες µηχανές που µε την σειρά τους θα παράξουν και αυτές πλούτο /κέρδος για τους επε δυτές. Αρκετές φορές αυτές οι µηχανές που στην καθοµιλουµένη ονοµάζονται εργαζόµενοι «χαλάνε» και έτσι οι επιχειρηµατίες είναι υποχρεωµένοι να συντηρήσουν µε τα κέρδη τους κάποια «συνεργεία», που στην καθοµιλουµένη ονοµάζονται νοσοκοµεία, προκειµένου να µπορούν να επιδιορ- θώνουν τις µηχανές όταν αυτές χαλάσουν.
Έτσι λοιπόν λογίζεται το νοσοκοµείο στον πλανήτη του κέρδους, ως συνεργείο που επιδιορθώ- νει µηχανές παραγωγής κέρδους. Τι γίνεται όµως στον πλανήτη του κέρδους όταν επέλθει, όπως και σήµερα, µια µεγάλη οικονοµική κρίση; Οι µηχανές αυτές που λέγονται εργαζόµενοι παύουν να εργάζονται και να παράγουν πλούτο/κέρδη διότι δεν υπάρχουν πια δουλειές. Έτσι λοιπόν και οι επιχειρηµατίες παύουν πλέον να τις χρειάζονται µε συνέπεια να µην φροντίζουν πλέον για την συντήρηση τους. Από την στιγµή που οι εργαζόµενοι δεν παράγουν κέρδος δεν µεριµνά κανένας αν αυτοί θα φαν που θα κοιµηθούν, αν θα ανα παραχθούν και αν κάποιος θα τους κάνει καλά όταν αυτοί αρρωστήσουν.
Μήπως οι παραπάνω εικόνες σας θυµίζουν κάτι; Μήπως µοιάζουν εκπληκτικά µε την πραγµατικότητα όπως την βιώνουµε σήµερα; Μήπως στην κοινωνία του κέρ- δους ο άνθρωπος και οι ανάγκες του δεν έχουνε καµία θέση; Μήπως πάλι στις κοινωνίες που υπηρετούν τον άνθρωπο και τις ανάγκες του το κέρδος δεν θα έχει καµία θέση; Μήπως πάλι κοινωνική ευηµερία και τo επιχειρηµατικό κέρδος δεν πάνε ποτέ µαζί; Μήπως πάλι είναι εχθροί; Μήπως άραγε ήρθε η ώρα να πούµε ή αυτοί ή εµείς.