Ο ποιήτης Σπύρος Ποδαράς στον ΠΑΛΜΟ:Τα νιάτα είναι σοφά σε πράγµατα της εποχής τους

«Γεννήθηκε το σωτήριον έτος
1959 µχ τον Οκτώβρη στης 22
από δυό αγγέλους για γονείς.
Την Παρθενόπη, «την Μητέρα»,
µια ψιλή αρχοντογυναίκα πλασµένη να δίνει αγάπη, γεννηµένη
το 1940 µε την απελευθέρωση
των Γιαννιτσών σ’ ένα στάβλο
στους Αµπελόκηπους Θεσσαλονίκης.

Λέγεται πως παλιά οι αµπελόκηποι ονοµάζονταν και
«αγγελόκηποι» λόγω της οµορφιάς του τοπίου ή επειδή νόµιζαν πως κατοικείται από
αγγέλους. Και τον ∆ηµήτρη, «τον
Πατέρα», γεννηµένος το 1935
στην Χαλκιδική στο Στρατώνι ή
µικρό Παρίσι όπως το λέγαν
λόγω οµορφιάς.
µάνα του πρέπει να ήταν σί-
γουρα η Παναγία, ήρεµη,
δυναµική, καλός άνθρωπος,
θεϊκή µορφή. Ο πατέρας µε εκείνη
την µυρωδιά πετρελαίου να τον ακολουθεί σε όλη του την ζωή, χαλαρός,
σοφός, οµορφάντρας.

Μεγάλωσε σ’
ένα µεγαλοπρεπές υπόγειο στις δυτικές συνοικίες της Θεσσαλονίκης,
βλέποντας από το παράθυρο µόνο
τις τρύπιες κάλτσες των ρηµαγµένων από την ανέχεια γειτόνων του.
Το µεγαλοπρεπές αυτό υπόγειο είχε
σαν στολίδια ποντικοπαγίδες διά-
σπαρτες σε όλο το “σπίτι” για τους
καθηµερινούς επισκέπτες της νύ-
χτας, που µέχρι να πιαστούν στριφογύριζε στην αγκαλιά της µητέρας
του από τον φόβο.
»Στο σχολείο τελευταίο θρανίο για
να κρύβεται και να πειράζει, η χαρά
της παρέας µε το παρατσούκλι “βατραχάκι” µιας και έτρεχε µόνιµα πηδώντας, αγαπηµένος των κοριτσιών.
»

Τα χρόνια πέρασαν έγινε και
αυτός άγγελος δικών του παιδιών, η
Παναγία του πήγε εκεί που την χρει-
αζόντουσαν στον παράδεισο, η µυρωδιά όµως του Πατέρα ακόµη
υπάρχει και τον αγκαλιάζει µε το
άρωµά της “πετρέλαιο“.
»

Σήµερα τρέχει και πηδά ως γέρος
βάτραχος πλέον, έως ότου µια µέρα
γνώρισε το µπλέντερ “f,b” και
µπήκε.
»Αυτό είναι το βιογραφικό της
ζωής µου για να µην είµαι ανώνυµος
µέσα στους επώνυµους φίλους µου.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗΝ ΜΑΙΡΗ ΛΑΡΕΝΤΖΑΚΗ ΓΚΙΩΝΗ

 Πώς ήταν τα παιδικά σας χρόνια;

 Τα παιδικά
µου χρόνια τα σκέφτοµαι και δακρύζω. Πείνα, ανέχεια αλλά πολλή
αγάπη. Γι’ αυτήν την αγάπη κλαίω,
µιας και τώρα είναι µισή αφού έχασα
την µητέρα µου. Θα µου πείτε µα
έχεις την δική σου οικογένεια που σίγουρα σε αγαπά. Και ναι, την οικογέ-
νειά µου, την βάζω πάνω από την
ζωή µου. Μα εγώ µιλώ για την µη-
τέρα µου, αυτή που µε αγάπησε
ακόµη από την µήτρα της. Έγραφα,
γράφω και θα συνεχίσω να γράφω γι’
αυτήν ακόµη και όταν την συναντήσω κάποια στιγµή. Αυτός είναι και
ο λόγος που δεν φοβάµαι τον θάνατο.
Μεγάλωσα στις δυτικές συνοικίες της
Θεσσαλονίκη σε ένα µεγαλοπρεπές
υπόγειο όπως µου αρέσει να λέω, κοι-
τάζοντας τα τρύπια παπούτσια των
γειτώνων µας. Ακόµη ζω στις δυτικές
συνοικίες. Από µικρός, λοιπόν, κοί-
ταζα τα άστρα όταν οι παιδικοί φίλοι
µου κοιτούσαν τέρατα στον ουρανό.
Αυτό στεναχωρούσε τους γονείς
µου,αλλά εγώ συνέχιζα να ζω παράλ-
ληλα µε τους άλλους κάτι που κάνω
και σήµερα.
Αυτό κάποιες φορές ήταν και
φρένο στην ζωή µου αλλά δεν µε
πείραζε καθόλου. Σήµερα, στα 58
µου, νιώθω δικαιωµένος αν και κου-
ρασµένος. Αν θα µπορούσα να άλ-
λαζα κάτι, θα ήθελα να µην κοιµάµαι
τα βράδια γιατί µου λείπουν τα
άστρα.
 
 Η αγάπη σας στους δικούς
σας, τι ρόλο έπαιξε στις αποφαάσεις σας;

Πάντα λειτουργούσα συλλογικά ακόµη και αν ήξερα ότι θα
χάσω σε όλα τα επίπεδα. Σίγουρα
όπως είπα και πιο πάνω, την οικογένεια µου την έβαζα και την βάζω
πάνω και από την ζωή µου, οπότε
και οι αποφάσεις µου είχαν πάντα
µέσα και την οικογένεια µου.

Τι σας ώθησε στην συγγραφή;


 Στη συγγραφή δεν σε ωθεί
κάτι, έρχεται µόνο της σιγά σιγά. Ξε-
κινώντας από την πολύ µικρή ηλικία,
κοιτάζοντας τα άστρα όπως είπα.
Συνεχίζει σαν παιδί µέσα από τις ζω-
γραφιές σου. Και µεγαλώνοντας,
φτάνει στο µολύβι. Μετά αρχίζει ο
πόνος.
∆εν υπάρχει λογοτέχνης, συγγραφέας, ποιητής κλπ., που να τρέφεται
από την γραφή, η γραφή τρέφεται
από αυτόν, αφαιρώντας νου από τον
νου του, καρδιά από την καρδιά του,
ψυχή από την ψυχή του.

Τι σας εµπνέει;

Τα πάντα! Ένα παιδικό χαµόγελο, ένα τεντωµένο χέρι που ζητάει βοήθεια. Ίσως λίγο πιο πολύ
εµπνέοµαι από την µουσική, µιας και
µου αρέσει να γράφω και να σκέφτο-
µαι µε αυτή.


Ποιοι είναι οι τίτλοι των βιβλίων σας;
 
Σκέψεις µου υπάρχουν σε
πάνω από δέκα ποιητικές ανθολογίες. Προσωπικά µου βιβλία είναι δύο
ποιητικές συλλογές: «Το βαλς των
στίχων» και «Ποιητικές αισθήσεις».
Υπάρχει και µια ποιητική συλλογή,
αποτελούµενη από 12 ποιήµατα
όπου και µελοποιήθηκαν απο το εκ-
δοτικό µου οίκο «Όστρια» υπάρχει
και ένα δικό µου µέσα. Και δυο
ακόµη είναι υπό έκδοση µια ποιητική
συλλογή, και ένα αυτοβιογραφικό µε
στοιχεία µυθοπλασίας.
Θα ήθελα να πω εδώ ότι ποτέ η
έκδοση δεν ήταν αυτοσκοπός µου,
δεν µε ενδιέφερε να το κάνω, αλλά
περνώντας τα χρόνια ήθελα κάτι να
αφήσω στα παιδιά µου εκτός από την αγάπη µου. Κι έτσι έγινε.

   Παρουσιάσατε πρόσφατα
αυτά τα δυο τελευταία σας βιβλία.
Τι πραγµατεύονται; 

 Και τα δυο µου βιβλία τα
έγραψα εξ ολοκλήρου στην Βουλγαρία όπου µε έστειλε η κρίση. Εκεί
έζησα τρεισήµισι χρόνια σε ένα δω-
µάτιο ξενοδοχείου όπου και επηρεά-
στηκε η υγεία µου. Η κρίση λοιπόν
είχε και κάτι θετικό για µένα. Το
φλέρτ της µοναξιάς µου µε κέρδισε
και έγραφα συνέχεια. Το πρώτο µου
βιβλίο, το «Βαλς», είναι το παρθένο
µου. Πιστεύω ότι όλη η ποίηση όλων
των ειδών, πολιτική κλπ., είναι ερω-
τική, έτσι το Βάλς ήταν ένα βιβλίο
ερωτικό µε σκέψεις διάφορες. Σε αν-
τίθεση µε τις «Ποιητικές Αισθήσεις»,
που είναι ένα βιβλίο που το δούλεψα
ποιο πολύ, έχει τέσσερις ενότητες:
Τα ερωτικά, τα φιλοσοφώντας, τα
πολιτικά και τα αφιερωµένα.
Είµαι περήφανος για τα βιβλία µου
γιατί µόνο εγώ ξέρω πόσο τα δούλεψα, πόσο πάλεψα µε την µοναξιά
µου...

«Εµείς παλεύουµε για να
αποδείξουµε τις πιο πολλές φορές
κάτι που δεν είµαστε. Εχουµε µπερ-
δέψει την φιλοδοξία µε το εγώ
µας.» ∆ική σας φράση. Ειναι η
ανάγκη της αποδοχής που µας οδη-
γεί στην ψεύτικη ταυτότητα;


 Θα απαντήσω ξεκινώντας
από το τέλος της ερώτησης σας. Για
την ψεύτικη ταυτότητά των ανθρώ-
πων φταίει το κενό µυαλό τους.
Όταν δεν έχει να πεις κάτι, και λένε
άλλοι για σένα. Όταν δεν έχεις πιστεύω και περιµένεις να πιστέψεις
τους άλλους. Όταν απλώς βλέπεις
την επιφάνεια ενώ το πίσω σε φωνά-
ζει. Όταν όταν όταν… τότε έχεις
µπερδέψει την ύπαρξη σου. Τότε σε
εξουσιάζει το εγώ σου και ζεις
λάθος. Θέλει ηρωισµό να σε αποδε-
χτεί ο κόσµος γι’αυτό που είσαι. Αν
το καταφέρεις όµως, το εµείς θα σε
διεκδικήσει!


 Το ποιήµά σας µε τίτλο «Παράπονο» µελοποιήθηκε και τραγουδήθηκε από τον Λόη Θεοδοσίδη.
Μπορούµε να το βρούµε σε cd;

 Αυτό µου το ποίηµα – το είπαµε σε κάποιες πολιτιστικές εκδη-
λώσεις που έγιναν στην Χαλκιδική
φέτος το καλοκαίρι – εγώ λοιπόν
απήγγειλα και ο φίλος µου το έπαιζε,
έκανα και σχετική ανάρτηση στο FB
µε βιντεάκι από εκείνη την βραδιά.
∆εν υπάρχει ακόµη στο εµπόριο,
ίσως κάνουµε κάτι στο µέλλον µε πιο
πολλά ποιήµατα µελοποιηµένα.


«Η καληµέρα µας ας είναι
δυνατή για α την ακούσουν οι σκιές
αυτές δεν µπορούν να φωνάξουν».
Η φράση σας αυτή περικλείει όλο
τον ανθρώπινο πόνο;

   Ο ανθρώπινος πόνος δυστυχώς δεν χωρά πουθενά. Ούτε
καν στον παράδεισο µα ούτε και
στην κόλαση. Θέλω να πω ότι ο
πόνος χωρά µόνο στην ψυχή του καθενός µας. Η φράση µου πιστεύω
περικλείει µόνο λέξεις κατανόησης
και ίσως λέξεις γνώσεις από τον δικό
µου πόνο. Μακάρι να ήταν τόσο
απλά τα πράγµατα µε τον πόνο, πιο
εύκολα θα λύσουµε την δηµιουργία
του σύµπαντος, παρά τον πόνο…
 
Ποια είναι η γνώµη σας για
την σηµερινή κατάσταση στην
οποία έχουµε περιέλθει όλοι ή σχεδόν όλοι;


 Έχω γράψει σε πάρα πολλά
άρθρα µου για το ποιος φταίει.
Πρώτο σίγουρο είναι ότι φταίµε και
εµείς. ∆εύτερο θα απαντήσω µε ένα
µου ποίηµα:
«Το µπουρδέλο» (02/10/2014
Σ.Π Νο 9)
Αυτό το µπουρδέλο
που µπαινοβγαίνουν
χωρίς να πληρώνουν
απορώ πως τα βγάζει πέρα.
Μάλλον είµαστε οι πόρνες
και δεν το καταλάβαµε.
Εµείς πληρώνουµε τελικά
τους νταβατζήδες.
Καιρός να σβήσουµε το φως.

«Η πεθαµενη επανάσταση»
όπως την αναφέρετε, µπορεί ν΄
αναστηθεί;

 Όταν καταλάβουµε πού
φταίµε και γιατί φταίµε, τότε όλα θα
είναι πιο απλά. Ανάσταση σηµαίνει
ότι υπάρχει αγάπη. Αν αγαπάµε την
Πατρίδα µας, το σπίτι µας, την οικο-
γένεια µας, τότε θα αναστηθεί.

«Αναπνεόυµε όλοι την
βρώµα της υποταγής» δική σας
φράση. Συνηθίσαµε σε αυτήν;


Γράφω κάπου:
«Για σένα» 01/07/2015 Σ.Π
Άλλος την κοπριά την βλέπει σαν
λίπασµα
και άλλος σαν ακαθαρσία
Μην απορείτε που
το ίδιο µυρίζει.
Μην απορείτε που
το ίδιο βλέπετε.
Η κοπριά είναι κοπριά.
∆εν ξέρω τι να πω. Σαν γονιός
νιώθω ενοχές. Σαν παιδί όµως
µπορώ και συγχωρώ τους γονείς
µου.
 
Τι είναι η ποιήση για εσάς;

Ποίηση είναι η ζωή! Θα
σας απαντήσω µε ένα παραµύθι που
έγραψα, όχι ολόκληρο αλλά δείχνοντας το τι είναι ο ποιητής και τι η ποίηση.
Ήταν κάποτε τρεις φίλοι στους
πρόποδες ενός βουνού και το χά-
ζευαν. Ο πρώτος είναι κυνηγός. Αποτυπώνει λοιπόν σε ένα χαρτί µετά
από ώρα σκέψεις όλα τα µονοπάτια
των θηραµάτων που έβλεπε µόνο
αυτός, βλέπει τα πιθανά µέρη των
ενεδρών που θα βάλει τις παγίδες
κλπ και χαµογελά. Ο δεύτερος ένας
ζωγράφος. Αποτυπώνει όλο αυτό το
µεγαλείο µετά από ώρα σκέψεις σε
ένα καµβά ακριβώς ίδιο µε αυτό που
βλέπει,και χαµογελά µε την σειρά
του.
Γυρίζουν στον τρίτο και τον βλέπουν δακρυσµένο.
– Τι έγινε;, του λένε. Τους δείχνει
ένα κίτρινο φυλλαράκι πάνω σε ένα
δένδρο στο καταπράσινο δάσος που
απλωνόταν µπροστά τους και γράφει
χωρίς πολύ σκέψη στο χαρτί ένα «λυπάµαι».
Αυτός είναι ο ποιητής αυτή είναι η
ποίηση


 Φοβηθήκατε την ζωή;


Όχι! ούτε την φοβήθηκα
ούτε την φοβάµαι. Ίσως γιατί ποτέ
δεν την πήρα σοβαρά, αν και προσ-
γειώθηκα όταν έκανα οικογένεια.
Γράφω κάπου: «Η ζωή είναι πολύ
µικρή δυστυχώς. Και εµείς δεν είµαστε αθάνατοι ευτυχώς.» Πιστεύω ότι
δεν αξίζει να φοβάσαι για κάτι που
δεν µπορείς να ελέγξεις. Η ζωή τρέ-
χει και εµείς απλώς περπατάµε, αν
τρέξουµε και εµείς θα είµαστε ισόπαλοι.
 
Εχετε δηµιουργήσει δική
σας οικογένεια;


Είµαι µε την γυναίκα που
ερωτεύτηκα και αγάπησα εδώ και 38
χρόνια, από τα είκοσί µας. Μου χάρισε δυο παιδιά, τον ∆ηµήτρη και
την Κωνσταντίνα που υπεραγαπώ.
Αυτό το θεωρώ ποίηση
«Ο ποιητής» 12/09/2013 Σ.Π
Κάποτε µε είπαν ποιητή
µα κάνουν λάθος σκέφτηκα
γιατί επιµένουν
άκου ποιητή.
Το σκεφτόµουνα ώσπου
τα µάτια µου
αντίκρισαν τα µάτια
της αγαπηµένης µου
ώσπου άκουσα τις φωνές
των παιδιών µου.
Τότε κατάλαβα τι εννοούσαν.
Ναι είµαι ποιητής!
 
 Τις λογοτεχνικές σας ανησυχίες, τις µοιράζεστε µε τα παιδιά
σας;


 Εξαιτίας των παιδιών µου
έφτασα στην έκδοση. Τώρα βέβαια
λείπουν από κοντάς µας. Ο γιός µου
παντρεύτηκε και έκανε την δική του
οικογένεια. Η κόρη µου ζει µακρυά
µας κάνοντας και αυτή την δική της
οικογένεια. Πάντως γνωρίζουν το
κάθε µου βήµα µιας και τα συµβουλεύοµαι, τα νιάτα είναι σοφά σε
πράγµατα της εποχής τους. Ο περί-
γυρός µου δεν γνωρίζει ότι γράφω,
ότι έχω εκδώσει γιατί δεν χρειάζεται
κιόλας.

 Είστε µοναχικός άνθρωπος;

∆εν µπορώ να πω ότι περιτριγυρίζουµε από φίλους, µιας και η
ζωή δεν µου άφησε εύκαιρα λεπτά
ηρεµίας και ξενοιασιάς. Είµαι µοναχικός άνθρωπος γιατί µου αρέσει, είναι
τρόπος ζωής. Με µπερδεύει η πολυκοσµία. Έχω φίλους από πολλά χρό-
νια που είναι οικογένεια µου πλέον.


Είστε πολιτικοποιηµένο
άτοµο;

 Ναι. Από νεαρός ήµουν σε
οργανώσεις πολιτικές και έδινα τον
αγώνα µου. Σήµερα προσπαθώ να
διορθώσω τα λάθη εκείνα. Προσπαθώ και σήµερα αφήνοντας όµως
χώρο στην προσπάθεια των παιδιών
µου. ∆εν νοµίζω ότι θα πάψει ποτέ
να µε απασχολεί η πολιτική. Νιώθω
υπεύθυνος σαν άνθρωπος για την
κατάντια µας πιστεύοντας ότι φταίω,
και παίρνω επάνω µου τα λάθη που
µου αναλογούν.
«Εγώ» 29/12/2013
Η ζωή.
Κουράστηκα να θέλω να σώσω
τον κόσµο.
Μα κάποτε κατάφερα και τον άλλαξα
Τότε είχα µαύρα µαλλιά
Μετά διαπίστωσα ότι όλα είναι
δανεικά
και έτσι θέλησε ο ζωή να απαλλαγεί από εµένα
Τώρα έχω άσπρα µαλλιά
Κάτι έκανα λάθος ;

 Φτάνει η φωνή τα θέλω του
ποιητή στ΄ αυτιά του κόσµου;

∆εν νοµίζω, και γιαυτό
φταίµε και εµείς που γράφουµε. ∆ιαβάζω -που να µην διάβαζα! – σκέψεις
που δεν τις καταλαβαίνει ούτε και
αυτός-η που τις έγραψε. Γιατί πρέπει
να κάνουµε δύσκολη την ποίηση.
∆ιαβάζουµε πχ το Καββαδία που
είναι και ο αγαπηµένος µου ποιητής
και βρισκόµαστε σε κάποιο καράβι
ταξιδεύοντας, απλά πράγµατα. Η
ποίηση πρέπει να είναι απλή. Ποίηση
είναι η ζωή. Ποίηση είµαστε εµείς,
εγώ, εσύ αυτός. Εγώ είµαι αυτής της
άποψης χωρίς βέβαια να απορρίπτω
καµιά σκέψη.
Οι σκέψεις για µένα είναι ιερές.
Φταίνε πάντως και οι ανώνυµες εται-
ρίες που λέγονται εκδοτικοί που
ασχολούνται µε αυτά που κερδίζουν,
και από την ποίηση δεν κερδίζεις.

 Ποιο είναι το όνειρό σας; Τι
αγαπάτε;

 Αγαπώ τα πάντα γύρω
µου, ό,τι έφτιαξε θεός και άνθρω-
πος. Αν φαίνεται δύσκολο αυτό, σας
λέω ότι την αγάπη ή την έχεις ή όχι.
Αν την έχεις όλα είναι εύκολα,αν δεν
την έχεις ακολουθείς τα λάθη σου.
Όσο για τα όνειρά µου, όταν µου
λένε τι δουλειά κάνω σήµερα, τους
απαντώ πλέον µε αυτό που θα ήθελα
να είµαι: Έτσι λέω ότι είµαι γιατρός.
Στην ηλικία µου δεν έχει σηµασία του
τι είµαι, αλλά έχεις σηµασία του τι θα
ήθελα να είµαι!