Το Φαρμακείο της Φύσης του Βαγγέλη Νταλή

 «Είναι πολύ ιδιότροπος ο παππούς σου στο φαγητό», έλεγε η γιαγιά µου. Περιέργως ιδιότροπος,
σκεπτόµουνα εγώ. Ο παππούς δεν
ήταν πότης. Ούτε σε γιορτές, ούτε
σε γλέντια έπινε. Μόνο ένα ποτήρι
κρασί µε το φαγητό. Κανένα άλλο
ποτό… Αµ οι πιπεριές; ∆εν ήταν από
τις συνηθισµένες, αυτές που βάζαµε
στα φαγητά. Ήταν ποικιλία δικής του
επιλογής που καλλιεργούσε συστη-
µατικά σε γλάστρες. Όχι οι συνηθι-
σµένες, οι «ελαφριές», αυτές πχ που
βάζουµε στα όσπρια.

Ήταν από
αυτές που όταν τις τρώς δακρύζεις,
«ανάβεις» και διαστέλλονται οι κόρες
των µατιών σου σε σηµείο δακρύων.
Τί του άρεσε;;;
Με το σκόρδο είχε γίνει ανέκδοτο
σε όλο το σόι. «Φιλήστε τον παππού
πριν φάει σκόρδο γιατί µετά µπορεί
να λιποθυµήσετε»! Του παππού το
αυτί βέβαια δεν ίδρωνε από αυτά.
Σταθερός στις επιλογές του. Στα 80
του, όχι µόνο ανεβοκατέβαινε σκά-
λες, αλλά πήδαγε από αυτές ! Στους
γιατρούς δεν πήγαινε, δεν τους εµ-
πιστευόταν. «Εγώ δεν παίρνω φάρµακα έλεγε».

 Είχε τις δικές του
ιατρικές λύσεις σε όλα τα προβλήµατα. Όταν για παράδειγµα κρύωνε,
παράγγελνε στη γιαγιά να του φτιά-
ξει µια καυτή κοτόσουπα.
Μεγαλώνοντας, διαβάζοντας και
αποκτώντας ειδίκευση στη χηµεία
των τροφίµων, κατάλαβα ότι ο παπ-
πούς, εκτός από «περίεργος» ήταν κι
ένας εµπειρικός «επιστήµονας». Κι
ας ήταν «του δηµοτικού». Είχε µελετήσει εµπειρικά το µεγαλύτερο χη-
µικό εργαστήριο που υπάρχει στον
πλανήτη, αυτό της φύσης. Βλέπετε
δεν µεγάλωσε σε αστικό περιβάλλον
όπως εµείς. Η φύση ήταν όχι µόνο
το περιβάλλον και η πηγή της ζωής
του αλλά και το σχολείο του. Την
παρατηρούσε, έκανε πειράµατα και
µάθαινε.

 Η κοτόσουπα που έτρωγε ο παπ-
πούς κατά το κρυολόγηµα βοηθούσε
αρχικά το σώµα του να είναι ενυδατωµένο. Οι γιατροί λένε ότι εκείνη
την περίοδο χρειαζόµαστε τουλάχιστον 8 ποτήρια νερό ηµερησίως για
να αναπληρώνουµε την απώλεια
υγρών από τον πυρετό, το ίδρωµα
κλπ. Η σούπα πρέπει να είναι καυτή
γιατί οι ατµοί της βοηθάνε στην ανα-
κούφιση από τη συµφόρηση της
µύτης και του πονόλαιµου. Νεότερες
έρευνες θεωρούν ότι οι ουσίες που
περιέχει το κοτόπουλο βοηθάνε στη
µείωση της φλεγµονής που σχετίζεται µε το κρυολόγηµα. Ρίχνει επίσης
τον πυρετό.
Έλυσα επίσης και το µυστήριο µε
το σκόρδο που τόσο λάτρευε. Το
σκόρδο είναι το ισχυρότερο αντιβιωτικό που υπάρχει.

Περιέχει την ουσία
allicin, η οποία του δίνει και τη χαρακτηριστική του οσµή, την τόσο έντονη. Από το 1999 ξέρουµε ότι το
σκόρδο δρα αποτελεσµατικά ενάντια
σε βακτήρια, µύκητες, παράσιτα
αλλά και εναντίον των ιών! Στα φαρµακεία, πωλούνται σήµερα σκευά-
σµατα µε βάση το σκόρδο, αντιιικά.
Μπορούµε να τα παρασκευάσουµε
και µόνοι µας, σπίτι µας, αν είµαστε
στην αρχή κρυολογήµατος. Τρί-
βουµε µερικές σκελίδες σκόρδο σε
ζεστό νερό και το πίνουµε, αν βέβαια
το αντέχουµε. Είναι ένα από τα λεγόµενα γιατροσόφια, τα οποία όµως η
επιστήµη έχει επιβεβαιώσει ως προς
την αλήθεια και την αποτελεσµατι-
κότητά τους. Και βέβαια δεν παίρ-
νουµε κατά γράµµα τα λεγόµενα του
παππού. Αν τα πράγµατα χειροτερέ-
ψουν, πάµε επειγόντως στο γιατρό !

Ο παππούς έδινε απλά σηµασία
στην πρόληψη. Κάτι που συχνά τονίζουν όλοι οι γιατροί. Είχε καταλάβει
ότι εκτός από τα βότανα, στα τρόφιµα περιέχονται ένα σωρό χηµικές
ουσίες, παρασκευασµένες στο εργαστήριο της φύσης, οι οποίες βοηθάνε όλες τις άµυνες του
οργανισµού.

Πρόσεχε την υγεία του
δηλαδή, θωρακίζοντας τον οργανι-
σµό του µε όπλα.
Χαµοµήλι είχαµε πάντα στο σπίτι
µας. Με τα πρώτα κρυώµατα έµ-
παινε στο µπρίκι. Το 2009 διαπιστώθηκε ότι προκαλεί στα κύτταρα
παρόµοιες χηµικές αντιδράσεις µε
αυτές των µη στεροειδών αντιφλεγ-
µονώδων φαρµάκων! Το κέντρο µε-
λέτης καρκίνου του φηµισµένου
Memorial δε, θεωρεί ότι έχει σηµαν-
τικές αντιφλεγµονώδεις ιδιότητες.
Για το κόκκινο κρασί και τις ιδιό-
τητές του έχουν γραφεί πολλά. Μει-
ώνει τη χοληστερίνη, προστατεύει
την καρδιά, ελέγχει το σάκχαρο στο
αίµα, περιέχει τη ρεσβερατρόλη η
οποία βοηθά τη διατήρηση καλής
µνήµης και σε µεγάλη ηλικία δρώντας ταυτόχρονα και εναντίον του Αλ-
τσχάϊµερ, πολεµά το κρύωµα,
εναντιώνεται στον καρκίνο και …
αδυνατίζει!

 Ναι αδυνατίζει, γιατί το
µεταβολικό παράγωγο της ρεσβερα-
τρόλης, η πισεατανόλη, εµποδίζει
την ανάπτυξη των λιποκυττάρων,
αφού συνδέεται µε τους υποδοχείς
της ινσουλίνης των λιποκυττάρων,
µπλοκάροντας τις οδούς, που χρειάζονται τα ανώριµα κύτταρα τους
λίπους για να ωριµάσουν και να ανα-
πτυχθούν.
Τί πίνουµε εµείς σήµερα, µικροί –
µεγάλοι; Οτιδήποτε άλλο εκτός από
κόκκινο κρασί το οποίο παράγεται
άφθονο στη χώρα µας.

Αν εξαιρέσουµε κάποιες ευεργετικές ιδιότητες
της µπύρας, τα υπόλοιπα ποτά δεν
προσφέρουν απολύτως τίποτα στον
οργανισµό, ακόµα κι αν υποθέσουµε
ότι δεν γίνεται κατάχρησή τους. Να
δούµε και τις τροφές που επιλέγουµε;
Περιττό. Όλοι ξέρουµε τη µεγάλη κα-
τανάλωση αναψυκτικών, συσκευα-
σµένων τροφών, γλυκών ή
γλυκοειδών, πίτσες, σουβλάκια κλπ
Μην απορούµε λοιπόν όταν σε εποχές
οικονοµικής κρίσης η παιδική παχυσαρκία αυξάνεται σταθερά !

 ∆εν είναι
η αφθονία των τροφών ή η µεγάλες
ποσότητες που κάνουν τα παιδιά πα-
χύσαρκα, είναι το είδος των τροφών.
Όπως προκύπτει, από τα νέα επιστηµονικά στοιχεία της Ελληνικής
Εταιρείας Μελέτης Παχυσαρκίας,
Μεταβολισµού & ∆ιαταραχών ∆ιατροφής (ΕΠΑΜΕ∆Ι) και της Παγκόσµιας Οµοσπονδίας Παχυσαρκίας
(World Obesity Federation- W.O.F),
εάν οι σηµερινές τάσεις συνεχι-
στούν, µέχρι το 2025, 480.000 παι-
διά σχολικής ηλικίας θα είναι
Υπέρβαρα ή Παχύσαρκα. Παράλ-
ληλα, ένα πλήθος νοσηµάτων που
σχετίζονται µε την Παχυσαρκία,
όπως ο Σακχαρώδης ∆ιαβήτης
τύπου 2, η Υπέρταση, η Υπερλιπιδαι-
µία, το Λιπώδες Ήπαρ, τα Καρδιαγ-
γειακά Νοσήµατα, αλλά και
διάφορες άλλες παθολογικές καταστάσεις, όπως η Ισνουλινοαντοχή, οι
∆ιαταραχές Πηκτικότητας, οι ∆ιαταραχές του Ενδοθηλίου κ.α., θα επηρεάσουν µέχρι το 2025, 120.000
παιδιά σχολικής ηλικίας!
Η παχυσαρκία δεν είναι πρόβληµα
αισθητικής. Αυτή είναι επιλογή του
καθενός και δεν την κρίνουµε.

 Είναι
πρόβληµα υγείας. Κι όµως.
Όσες/όσοι κάνουν δίαιτες, κάνουν
µόνο και µόνο για να έχουν ωραίο
σώµα. Ελάχιστοι προσέχουν τη διατροφή τους για λόγους υγείας κι από
αυτούς οι περισσότεροι «αναγκάζονται» από τους γιατρούς.
Όταν χάσαµε τον παππού, σε µεγάλη ηλικία, δεν είχε πάνω του κανένα κιλό περιττού λίπους. ∆εν ήξερε
τί είναι τα χάπια αδυνατίσµατος,
ούτε και είχε δοκιµάσει άλλα χάπια.
Εµπιστευόταν, απλά, το φαρµακείο
της φύσης!