Παιδεία & Υπουργείο Παιδείας

Στο προηγούμενο άρθρο είχα αγγίξει ελαφρώς το μεγάλο ζήτημα του χωρισμού της εκκλησίας από το κράτος. Ο σφιχτός εναγκαλισμός των δύο θεσμών, μας κάνει να μοιάζουμε λίγο πολύ ως θεοκρατικό κράτος. Αυτή η σχέση δίνει το ελεύθερο σε κάθε αδαή να αναρωτιέται ποια ήταν η στάση της εκκλησίας στην εποχή της χούντας, στην κατοχή ή στην εποχή της τουρκοκρατίας. Ας δούμε λίγο αυτό το θέμα με μια αναλυτική ματιά.

Αντιγράφοντας στη μέθοδο τον Πλάτωνα, χωρίς να θέλω να το παίξω φιλόσοφος, θα ξεκινήσω από τα προφανή και αυτονόητα όπως έλεγε ο Σωκράτης. Προφανές είναι σε όλους ότι κάθε λαός όπως και ο ελληνικός δεν έχει απόλυτα ταυτισμένη γνώμη για τα πράγματα πολιτικά, οικονομικά, κοινωνικά κτλ. Αν υπήρχε, θα είχαμε μια ωραία «δικτατορία του προλεταριάτου». Άλλο προφανές είναι ότι η εκκλησία ως θεσμός είναι πνευματικός και ενδιαφέρεται για την ηθική του ανθρώπου, την σωτηρία της ψυχής του και συμπληρωματικά προσπαθεί να βοηθήσει κάθε άτομο που μέσα σε αυτήν την κοινωνία πάσχει είτε σωματικά, είτε ψυχικά είτε οικονομικά και αυτό βέβαια μέσα στα πλαίσια των δυνατοτήτων της.
Έχοντας λοιπόν ως αρχή τα παραπάνω δεδομένα, δεν μπορούμε να ισχυριστούμε, όπως έκανε ο Υπ. Παιδείας, ότι η εκκλησία ήταν απούσα στην χούντα, στην κατοχή ή στο 1821. Η εκκλησία ως πνευματικός θεσμός δεν δικαιούται να παίρνει την θέση είτε της μιας πλευράς είτε της άλλης, διότι τότε χάνει την αξιοπιστία της ως πνευματικός εκφραστής όλων των πιστών μεν, αλλά με διαφορετικές πολιτικές ή κοινωνικές πεποιθήσεις δε. Παρ’ όλα αυτά όμως έχουμε πολλά παραδείγματα που η εκκλησία τοποθετήθηκε πολιτικά είτε από τη μια πλευρά είτε από την άλλη. Πάρτε για παράδειγμα τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Δαμασκηνό και τον θετικό ρόλο του στα Δεκεμβριανά, αλλά και τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Ιερώνυμο τον εκλεκτό της χούντας, ή τον μητροπολίτη Ζακύνθου που πρόταξε τον εαυτόν του απέναντι στους γερμανούς κατακτητές για να προστατεύσει τους Εβραίους του νησιού, τους οποίους σκόπευαν οι κατακτητές να στείλουν στο Νταχάου.
Μήπως ο Υπ. Παιδείας ξεχνά τον «παπα-ανυπόμονο» το πρωτοπαλίκαρο του Άρη Βελουχιώτη; Έχει υπ’ όψη του το φιλανθρωπικό έργο της εκκλησίας που έρχεται ως αρωγός και συμπλήρωμα των ανικανοτήτων της πολιτείας όσον αφορά την κοινωνική μέριμνα; Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι και οι άνθρωποι της εκκλησίας είναι και αυτοί από την ίδια με τους υπολοίπους πάστα και ότι θα έχουν και τα καλά και τα άσχημά τους. Ως εκ τούτου άλλοτε θα είναι μερικοί εξ αυτών εκφραστές μια άλφα ανθρώπινης άποψης και άλλοι μιας βήτα. Αυτό σημαίνει ότι αν ζητούσαμε, όπως ο Υπ. Παιδείας, να παίρνει θέση η εκκλησία υπέρ μια άποψης, το υπόλοιπο εκ του εκκλησιαστικού πληρώματος με την διαφορετική άποψη τι θα έπρεπε να κάνει; Απόψεις σαν του κ. Φίλη είναι όχι μόνο ανερμάτιστες, αλλά και διχαστικές και θα πρέπει να είναι απευκταίες από επίσημα χείλη.
Με τα μέχρι τώρα γραφόμενα ίσως να παρασυρθήκατε και να σχηματίσατε την εντύπωση ότι το θέμα μου είναι η εκκλησία. Δεν είναι η εκκλησία, αλλά το Υπ. Παιδείας. Και δεν με απασχολεί ιδιαίτερα το Υπ. Παιδείας, αλλά η παιδεία αυτή καθ’ εαυτή.
Η Ελλάδα παρά κάποιες εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα, έχει μια απόλυτα υποβαθμισμένη παιδεία, η οποία οφείλεται κυρίως στα κόμματα όλου του πολιτικού φάσματος. Στα χρόνια μου στο Πανεπιστήμιο δεν υπήρχε η έννοια της «μεταφοράς μεταφερομένου μαθήματος». Απλώς πήγαινες στο επόμενο έτος με μόνο δύο μαθήματα υπόλοιπο από το προηγούμενο, διαφορετικά έμενες «στην ίδια τάξη». Αυτό και μόνο το μέτρο ήταν ικανό να μην επιτρέπει τους λεγόμενους αιώνιους φοιτητές ή «λιμνάζοντες» κατά την κυβέρνηση.
Εκείνη την εποχή, τέλος δεκαετίας ‘80, μεταξύ αυτών που υποστήριζαν την μεταφορά μεταφερομένου ήμουν και εγώ όπως και τόσοι άλλοι βλάκες της εποχής που ακούγαμε τα πολιτικά κόμματα που ήθελαν να φέρουν τον σοσιαλισμό. Η ιδέα είχε προέλθει από το ΚΚΕ και ο στόχος ήταν να έχουν οι φοιτητές ελεύθερο χρόνο να αγωνιστούν για τον σοσιαλισμό και μη πιεζόμενοι από τους κανόνες του πανεπιστημίου να βάλουν σε δεύτερο πλάνο τα μαθήματά τους. Τότε τα πολιτικά κόμματα πάτησαν στις πλάτες μας και πολλά στελέχη τους πατώντας σε αυτές τις πλάτες, ανέβηκαν στην πολιτική κονίστρα, πήραν την γλυκιά και εκμαυλιστική εξουσία, ξέχασαν από πού ξεκίνησαν και αδιαφορούν για το που μας έφτασαν σήμερα. Η υποβάθμιση της παιδείας έγινε ιδεολογία και την ενστερνίστηκαν όλοι, κόμματα και λαός. Ο φοιτητικός συνδικαλισμός με την συμμετοχή του στην διοίκηση των Πανεπιστημίων έφερε την συναλλαγή καθηγητών – φοιτητών με όλα τα «καλά της»…
Σήμερα, 21/9/2016, που γράφω αυτές τις γραμμές, είδα το πρωί στο Πανεπιστήμιο Πατρών τραπέζια με πολιτικό υλικό της ΝΔ για προσέλκυση των νεοεισαχθέντων. Δεν είναι το ΚΚΕ ή ο ΣΥΡΙΖΑ που προκαλεί βλάβη στο Ελληνικό Πανεπιστήμιο. Είναι όλα ανεξαιρέτως τα κόμματα.
Το ζήτημα της υποβάθμισης δυστυχώς προχώρησε προς τα κάτω και επηρέασε και την μέση εκπαίδευση για να μην πω και τη στοιχειώδη. Εκτός της μείωσης των Ελληνικών νέων και αρχαίων μειώθηκαν συνολικά οι ώρες εκπαίδευσης. Το σχολείο σήμερα δεν έχει ένα πρόγραμμα που να παράγει συνειδητούς πολίτες, που όχι μόνο θα είναι έτοιμοι να μεταπηδήσουν στην ανωτέρα και ανωτάτη εκπαίδευση, αλλά και να έχουν γνώση άλλων επιστημών όπως οι κοινωνικές, οι πολιτικές, οι οικονομικές κ.τ.λ. Δεν γίνεται καλλιέργεια της επιχειρηματικής κουλτούρας στη σημερινή μέση εκπαίδευση.
Θυμάμαι όταν δίδασκα μαθηματικά στην Αυστραλία, όλες οι ασκήσεις είχαν να κάνουν με πρακτικά προβλήματα. Για παράδειγμα, το Πυθαγόρειο θεώρημα διδασκόταν μέσα από προβλήματα μεσιτών, οι λογάριθμοι μέσα από προβλήματα τραπεζιτών και καταθετών κ.τ.λ. Αυτή η κουλτούρα είναι που θα παράγει τους πολίτες του αύριο που θα έχουν μέσα τους το μικρόβιο του επιχειρείν.
Γίνεται πολύ συζήτηση και για τα Ελληνικά και από καθηγητές πανεπιστημίου. Καμιά αντίρρηση. Η απορία μου είναι γιατί αυτοί να μην χρησιμοποιηθούν ως σύμβουλοι για την λεγόμενη αναμόρφωση του εκπαιδευτικού συστήματος; Το εκπαιδευτικό σύστημα δεν είναι δυνατόν να αναμορφωθεί αν δεν υπάρξει μια ευρεία μελέτη από πολλούς ειδικούς και μια ευρύτερη συναίνεση από όλη τη Βουλή. Και όχι μόνο αυτό, αλλά να είναι δυνατή η αλλαγή αυτού του πιθανού νόμου με την ίδια συναίνεση που ψηφίστηκε. Μόνο έτσι θα έχουμε ένα σταθερό και παραγωγικό εκπαιδευτικό σύστημα.
Η για πολλά χρόνια υποβάθμιση της παιδείας έχει παράξει όχι μόνο αστοιχείωτους γλωσσικά ανθρώπους και ο γνωρίζων το διαπιστώνει καθημερινά από τον τρόπο χρήσης της γλώσσας στα ραδιόφωνα, αλλά και γενικά ατόμων με παιδεία εντελώς υποβαθμισμένη και έτοιμη να δεχτεί τους μύθους που του σερβίρει το κάθε κόμμα χωρίς καμιά κριτική σκέψη. Αυτή η κριτική σκέψη δυστυχώς δεν καλλιεργείται στο δημόσιο σχολείο και το αποτέλεσμα είναι το σημερινό. Αν η οικονομία και η χώρα είναι σε αυτά τα χάλια οφείλεται κυρίως στην υποβαθμισμένη παιδεία. Η υποβάθμιση έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο που ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Καραγιαννίδης από το βήμα της Βουλής ζήτησε την μισθολογική εξομοίωση των νοσηλευτών πανεπιστημιακής εκπαίδευσης με τους των ΙΕΚ!!! Άκουσον, άκουσον!!! Δεν θα το σχολιάσω περεταίρω. Επειδή η παιδεία, όπως έχω ξαναγράψει, είναι υπόθεση όλων, κάθε παρέμβαση σε αυτή πρέπει και να είναι υπόθεση όλων.

Υ.Γ.1. Θέλω από αυτή τα στήλη να συγχαρώ και να εκφράσω τον θαυμασμό μου για τους ΟΛΥΜΠΙΟΝΙΚΕΣ μας των Παραολυμπιακών.
Έδειξαν άλλη μια φορά την δύναμη της θέλησης και της μη παραίτησης!!!!
Υ.Γ.2. Απορώ γιατί ο Πρωθυπουργός, ενώ μπορεί να μιλήσει Ελληνικά στις διεθνείς συναντήσεις, επιμένει να μιλά Αγγλικά. Μαθαίνει Αγγλικά; Δεν του έχουν πει ότι ακούγεται στους γνωρίζοντες Αγγλικά, ως Ρώσος που πρωτομιλά Ελληνικά; Δυστυχώς τα αρνητικά σχόλια είναι πάρα πολλά…