Τα δάνεια παραμένουν κόκκινα, οι «γραμμές» έγιναν ροζ. Με γκρι απόχρωση.

Οι Γερμανοί αξιωματούχοι μας το είχαν πει από την εποχή του πρώτου μνημονίου. Δεν είναι λογικό στην πτωχευμένη Ελλάδα να υπάρχει ποσοστό ιδιοκατοίκησης περίπου 80% όταν στην πλούσια Γερμανία αυτό ανέρχεται το πολύ στο 60-65%. Λίγοι τότε έδωσαν σημασία στις δηλώσεις αυτές. Αλλά οι Γερμανοί ακολουθούν πάντα σχέδια, ακόμα και στις δηλώσεις τους.

Η δικιά τους λογική, η λογική της αγοράς λέει ότι δεν έχει νόημα εργαζόμενοι που αλλάζουν συχνά εταιρείες ή δουλειές να έχουν δικό τους σπίτι. Για ποιό λόγο, αφού δεν έχουν μόνιμο τόπο διαμονής ; Θα μένουν κάθε φορά όπου είναι και ο τόπος εργασίας τους. Άλλοστε η κατοικία είναι κι αυτή ένα εμπόρευμα. Γιατί να μην αλλάζει χέρια;
Άντε τώρα να τους εξηγήσεις τι σημαίνει για την ψυχολογία του  Έλληνα το δικό του σπίτι, το δικό του κεραμίδι. Τέσσερα χρόνια κατοχή έκαναν στη χώρα μας και δεν κατάλαβαν αυτή την ψυχολογία, τώρα θα την καταλάβουν ; Δεν την κατάλαβαν όταν κυριαρχούσαν στη χώρα μας, θα την καταλάβουν τώρα καθισμένοι μπροστά στις οθόνες των υπολογιστών τους και μελετώντας τα στατιστικά και τα οικονομικά μας μεγέθη ;
Συνεπώς όποιος δεν μπορεί να αποπληρώσει το δάνειο που πήρε, ας ξεσπιτωθεί. Λες και δεν υπάρχουν άλλα για να ενοικιάσει; Κάπου θα βρει να μείνει. Ξεκάθαρη η νεοφιλελεύθερη άποψή τους. Η οποία δεν είναι μόνο δικιά τους. Κυριαρχεί πρωτίστως στην Αμερική. Και προβάλλεται κι από τους εγχώριους νεοφιλελεύθερους, δίκην απορίας και ως επιστέγασμα «απλής λογικής». Το ανερχόμενο αστέρι της Νέας Δημοκρατίας και πρωτοπαλίκαρο του σημερινού αρχηγού της, Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης, δήλωνε στις 2.9.2013 ως κυβερνητικό στέλεχος: «Όποιος δεν έχει να πληρώσει το φόρο ακινήτου, να το πουλήσει». Οι άνθρωποι δεν το έκρυβαν. Εμείς δεν τους δίναμε σημασία.
Κόκκινη κλωστή δεμένη, στην ανέμη τυλιγμένη, δώσ’ της κλώτσο να κυλίσει, παραμύθι ν’ αρχινήσει. Ήταν μια φορά κι έναν καιρό ένα κόμμα που ήθελε να είναι αριστερό. Ήθελε και να κυβερνήσει όμως. Έτσι άρχισε να τάζει διάφορα. Με σημαία του την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, του φόρου ιδιοκτησίας. Ήθελε να σώσει επίσης τις δανειοδοτημένες μικρές επιχειρήσεις από τη λεηλασία των τραπεζών αλλά και τα σπίτια όσων είχαν πέσει θύματα της κρίσης… Δεν θα συνεχίσουμε άλλο το παραμύθι. Γιατί δεν έχει καλό τέλος. Κυρίως όμως, γιατί … είναι παραμύθι !
Ας επιστρέψουμε στην πραγματικότητα. Στη σκληρή πραγματικότητα. Αδιέξοδο επικρατεί πάλι στη διαπραγμάτευση της κυβέρνησης με τους θεσμούς για τα κόκκινα δάνεια. Ενδεικτική είναι η  φράση «έχουμε απόσταση», με την οποία αποχώρησε από το Χίλτον ο υπουργός Οικονομίας Γιώργος Σταθάκης μετά τη συνάντηση με τους εκπροσώπους του κουαρτέτου. «Ζητούν να πωλούνται τα πάντα, εξαιρούν ένα μέρος της πρώτης κατοικίας, αυτών που προστατεύονται, ενώ συζητάνε και μερικά συνδεδεμένα (με την πρώτη κατοικία)» δήλωσε επίσης.. Δηλαδή όλα τα υπόλοιπα δάνεια θα είναι διαθέσιμα προς πώληση. Πιθανά, «κόκκινα» και «πράσινα» μαζί.
«Εφόσον περάσουν οι απαιτήσεις των δανειστών για πώληση των κόκκινων επιχειρηματικών δανείων σε ξένα funds,  τότε μπορούμε να μιλάμε με πλήρη βεβαιότητα για μια καταστροφή εκατοντάδων χιλιάδων επιχειρήσεων» δηλώνει επίσης ο Γιάννης Χατζηθεωδοσίου, Πρόεδρος του Επαγγελματικού Επιμεληρίου Αθηνών. Από τα 60 δις  ευρώ κόκκινα επιχειρηματικά δάνεια και τα 11 δις οφείλουν 800 μεγάλες επιχειρήσεις. Τα 28 δις 6.000 μεσαίες και τα υπόλοιπα 20 δις, 120.000 μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Η φορολογία που βρίσκεται στο 29% και η προκαταβολή φόρου 75% που καλούνται να πληρώσουν, δεν επιτρέπει σε ένα μεγάλο μέρος επιχειρηματιών να είναι συνεπείς προς τις τράπεζες. Το πρόβλημα των κόκκινων δανείων κρατάει πίσω τόσο τις υπάρχουσες όσο και τις δυνητικές επιχειρήσεις, καθώς δεν μπορούν να πάρουν δάνειο.  
Ενδεικτικό είναι το ότι 6 στους 10 επιχειρηματίες δουλεύουν με μεταχρονολογημένες επιταγές και 2 στους 10 δανείζονται από συγγενείς και φίλους για να διατηρήσουν τις επιχειρήσεις τους.
Η κυβέρνηση κάνει τους τελευταίους δήθεν φιλολαϊκούς  ελιγμούς έτσι ώστε η πρώτη κατοικία να μείνει έξω από την πώληση των «κόκκινων» δανείων και ρίχνοντας το βάρος στα επιχειρηματικά δάνεια, κάτι που για τον υπουργό Σταθάκη, πριν τέσσερις μήνες, δεν έμπαινε καν προς συζήτηση. Μέχρι στιγμής η συμφωνία της Τρόικα και της κυβέρνησης έχει κλείσει για δάνεια 80 δις ευρώ από τα οποία όμως εξαιρούνται τα δάνεια πρώτης κατοικίας. Πριν αρχίσουν το ξεσπίτωμα των Ελλήνων πρέπει πρώτα να αποδυναμώσουν οποιονδήποτε ακόμη αντέχει επαγγελματικά έτσι ώστε η κατάσχεση πρώτης κατοικίας να φαντάζει μία φυσιολογική πορεία αφού όλη η ιδιωτική περιουσία θα ανήκει σε ξένα χέρια.
Η είδηση όμως δεν είναι ότι οι τροϊκανοί και η κυβέρνηση κάνουν δήθεν διαπραγματεύσεις αλλά ότι από τις 11 Μαρτίου δημοσιεύθηκε σε ΦΕΚ η Πράξη του Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος με την οποία καθορίζονται οι διαδικασίες για την παροχή άδειας λειτουργίας των εταιρειών διαχείρισης απαιτήσεων από μη εξυπηρετούμενα δάνεια ή της διαχείρισης απαιτήσεων σε συνδυασμό με την απόκτηση απαιτήσεων από μη εξυπηρετούμενα δάνεια, κατά τα προβλεπόμενα στο Ν. 4354/2015. Τα funds λοιπόν, είτε ως ανεξάρτητες εταιρείες, είτε ως σύμπραξη εταιρείας με ελληνική τράπεζα έχουν το νόμιμο δικαίωμα πλέον να αρχίσουν τις αγοροπωλησίες κόκκινων δανείων την στιγμή που η κυβέρνηση κοροϊδεύει τον κόσμο ότι ακόμη διαπραγματεύεται με τους δανειστές.
Η κυβέρνηση ουσιαστικά δεν έχει κανέναν ρόλο να διαπραγματεύεται περί δανείων, είτε κόκκινων είτε πράσινων, διότι με το νόμο που η ίδια έφερε στην Βουλή και υπερψηφίστηκε, τον λόγο για την νομιμότητα των funds, για το ποιά funds θα μπουν στην Ελλάδα και θα αρχίσουν την άλωση και για το ποιά δάνεια θα πουληθούν τον έχει αποκλειστικά η Τράπεζα της Ελλάδας με έναν Γιάννη Στουρνάρα να έχει πάρει πάνω του όλο το έργο της νομιμοποίησης των «κορακιών». Είναι ο τραπεζικοπολιτικός παράγοντας που λύνει και δένει.
Κυριολεκτικά Γιάννης πίνει, Γιάννης κερνάει είναι οι Τράπεζες στην Ελλάδα, οι οποίες αφού κατάφεραν να χρεοκοπήσουν μία χώρα, τώρα παίρνουν στα χέρια τους δήθεν για την σωτηρία τους (ξανά) και για την χρηματοδότηση της αγοράς, όλη την ιδιωτική περιουσία των Ελλήνων.