Ομιλία Γιάννη Κουτσούκου εισηγητή της Δημοκρατικής Συμπαράταξης (ΠΑΣΟΚ- ΔΗΜΑΡ) για προϋπολογισμό

Ομιλία Γιάννη Κουτσούκου εισηγητή της Δημοκρατικής Συμπαράταξης (ΠΑΣΟΚ-
ΔΗΜΑΡ) για προϋπολογισμό

“Ομιλία
Γιάννη Κουτσούκου, εισηγητή της Δημοκρατικής Συμπαράταξης ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ στην
Διαρκή Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων, για το Σ/Ν του Υπουργείου Οικονομικών
«Κύρωση του Κρατικού Προϋπολογισμού οικονομικού έτους 2016».

ΓΙΑΝΝΗΣ
ΚΟΥΤΣΟΥΚΟΣ (Γενικός
Εισηγητής της Δημοκρατικής Συμπαράταξης ΠΑ.ΣΟ.Κ.- ΔΗΜ.ΑΡ.): Οι Έλληνες πολίτες
υποψιάζονται, αλλά δεν έχουν ακόμη καταλάβει καλά, το καταλαβαίνουν σταδιακά,
ποιο είναι το κόστος που σώρευσε στην ελληνική οικονομία και σε κάθε νοικοκυριό
η διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και κυρίως τι επιπτώσεις είχε αυτή η πολιτική για
την προοπτική της ελληνικής οικονομίας, για την έξοδο από την κρίση και τον
απεγκλωβισμό της από τα μνημόνια. Όμως θα το καταλάβουν καλά, διότι τα ψέματα
τελείωσαν και ο λογαριασμός ήρθε.
Οι δημοσιονομικές παρεμβάσεις του τρίτου μνημονίου είναι ύψους 7,2 δις ευρώ για
την διετία 2015-2016. Το ύψος του λογαριασμού είναι 4,2 δις ευρώ στα έσοδα και
3 δις περικοπή δαπανών και αποτυπώνεται στον προϋπολογισμό που συζητάμε.
Η απώλεια της περιουσίας του ελληνικού δημοσίου, δηλαδή του Έλληνα
φορολογούμενου πολίτη, από την εξαΰλωση της αξίας των μετοχών του ταμείου
χρηματοπιστωτικής σταθερότητας στις τέσσερις συστημικές τράπεζες, υπολογίζεται
από 10 έως 15 δισ., εάν σκεφτούμε ότι η μετοχική αξία του χαρτοφυλακίου του
Τ.Χ.Σ. ήταν 22,5 δισεκατομμύρια τον Δεκέμβριο 2013, 17 δισ. το Σεπτέμβριο 2014,
13 δισ. το Δεκέμβριο 2014, 6,5 δισ. το Μάρτιο 2015 και τώρα, τον Οκτώβριο, να
μας πει η κυβέρνηση πόσο είναι. Είναι κάτω από 2 δισ..
Η απώλεια του Α.Ε.Π. υπολογίζεται κοντά στα 10 εκατομμύρια, με βάση τις
βελτιωμένες προβλέψεις του προϋπολογισμού, σε σχέση με αυτές του προσχεδίου.
Λείπουν από τις τράπεζες 41 δισ. λόγω της εκροής των καταθέσεων και στερούν την
ρευστότητα της οικονομίας.
Το κόστος που θα επωμιστούμε στο δημόσιο χρέος, ως εισφορά του ταμείου
χρηματοπιστωτικής σταθερότητας στην ανακεφαλαιοποίηση των δύο από τις τέσσερις
τις συστημικές τράπεζες είναι 5 περίπου δισεκατομμύρια.
Αρκετές χιλιάδες είναι οι άνεργοι που θα προστεθούν, επειδή ανεκόπη ο ρυθμός
πτώσης της ανεργίας που είχε ξεκινήσει το 2014.
Μερικές χιλιάδες δανειολήπτες θα βρεθούν την 1/1/2016 αντιμέτωποι με τις
διαδικασίες των πλειστηριασμών.
Το κόστος της παύσης πληρωμών από το δημόσιο έχει πλήξει, ως γνωστόν, όλους
τους επαγγελματίες, όλη την αγορά.
Το κόστος της αποστράγγισης των ρευστών των διαθεσίμων των φορέων της γενικής
κυβέρνησης στέρησε τη δυνατότητα μικρών και μεγάλων έργων.
Αυτός, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι ο λογαριασμός της «αναζήτησης του
νέου πλαισίου συμφωνίας με τους διεθνείς εταίρους», όπως λέει κομψά η
εισηγητική έκθεση του προϋπολογισμού, όπως ακριβώς επανέλαβε και ο εισηγητής
της πλειοψηφίας.
Δηλαδή, αυτό μεταφράζεται στα απλά ελληνικά, αυτά που καταλαβαίνει ο λαός, ως
το κόστος μιας τυχοδιωκτικής πολιτικής ψευδολογιών και πειραματισμών, που έχει
όνομα και επώνυμο και το όνομα και το επώνυμο δεν είναι ο κ. Βαρουφάκης, είναι
ο κ. Τσίπρας και ο κ. Καμμένος, γιατί αυτών τις εντολές υλοποιούν κατά καιρούς
οι υπουργοί οικονομικών, τη δικιά τους εμπιστοσύνη έχουν.
Αν θέλουμε, λοιπόν, να υπολογίσουμε το κόστος αυτό της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ –
ΑΝ.ΕΛ., θα πρέπει να αθροίσουμε τις πρόσθετες φορολογικές επιβαρύνσεις, να
αφαιρέσουμε τις μειώσεις συντάξεων και κοινωνικών παροχών, να πολλαπλασιάσουμε
τα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας και να διαιρέσουμε τις ελπίδες και τις
προσδοκίες που καλλιέργησε αυτή η κυβέρνηση στους Έλληνες πολίτες. Με αυτό τον
τρόπο και με τις τέσσερις πράξεις αριθμητικής θα υπολογίσουμε το κόστος που
συσσώρευσε στον Έλληνα πολίτη, στην ελληνική οικονομία και στην προοπτική της η
διακυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου.
Στα δύο βασικά ερωτήματα που τίθενται, αν τα μέτρα που περιέχει ο
προϋπολογισμός ήταν απαραίτητα και που οδηγούν, αν δηλαδή υπάρχει προοπτική
απαντάμε προκαταβολικά:
Τα δυσβάσταχτα αυτά μέτρα ήταν αχρείαστα, αν δεν μεσολαβούσε η προεκλογική και
μετεκλογική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, που ανέτρεψε τις δημοσιονομικές και
αναπτυξιακές προοπτικές της χώρας, όπως διαφαίνονταν στο τέλος του 2014 και
όπως προέβλεπαν οι διεθνείς οργανισμοί για το 2015, οδηγώντας τη χώρα στο
χείλος του γκρεμού και στο τρίτο επαχθέστερο και αχρείαστο μνημόνιο, που
εγκλωβίζει τη χώρα για μια τριετή περίοδο και σε ένα νέο αχρείαστο δάνειο 86
δισεκατομμυρίων.
Τα μέτρα δεν οδηγούν πουθενά, καθώς το κόστος αποκατάστασης της δημοσιονομικής
ισορροπίας και επιστροφής στα πρωτογενή πλεονάσματα είναι πολλαπλάσιο του
αποτελέσματος και θα επιβαρύνει υπέρμετρα την ελληνική οικονομία.
Το μείγμα μέτρα και προοπτικές της ελληνικής οικονομίας καθίσταται εκρηκτικό,
καθώς οι κοινωνικές αντιδράσεις οξύνονται, η κυβέρνηση όχι μόνο δεν έχει σχέδιο
υπέρβασης των μνημονιακών δεσμεύσεων, αλλά τις υλοποιεί με εντελώς πρόχειρο
τρόπο και εντελώς αδιαπραγμάτευτα.
Η αβεβαιότητα και η ανασφάλεια κυριαρχούν και η κυβέρνηση αποδεικνύεται εντελώς
αδύναμη για τη διαμόρφωση των προϋποθέσεων που θα οδηγούσαν σε επιτάχυνση την
ελληνική οικονομία, ώστε οι πρόσθετες επιβαρύνσεις να μην την τελματοποιήσουν
περαιτέρω.
Οι προβλέψεις του Προϋπολογισμού, στην βελτιωμένη τους εκδοχή σε σχέση με το
προσχέδιο για την εκτέλεση του προϋπολογισμού του 2015 και την εξέλιξη των
μακροοικονομικών μεγεθών για το 2016 αποτυπώνουν το πισωγύρισμα για την
ελληνική οικονομία.
Δυστυχώς, ξαναγυρίζουμε στα ελλείμματα και στην ύφεση.
Το ΑΕΠ αντί της πρόβλεψης για διαμόρφωση στα 184,3 δισεκατομμύρια εκτιμάται στα
175,6 δισ., κατά 8,7 δηλαδή δισεκατομμύρια μικρότερο, μικρότερο και από το ΑΕΠ
του 2014 κατά 2 περίπου δισεκατομμύρια.
Το πρωτογενές πλεόνασμα αντί της πρόβλεψης για 5,5 δισεκατομμύρια ή 3% του ΑΕΠ
σε μείον 349 εκατομμύρια ή 0,20 του ΑΕΠ.
Ξαναγυρίζουμε, δυστυχώς, στους ανεκτέλεστους προϋπολογισμούς των εκλογικών
κύκλων και των ανερμάτιστων πολιτικών. Θέλω να θυμίσω ότι οι τελευταίοι
προϋπολογισμοί εκτελέστηκαν με βάση τις προβλέψεις.
Τα φορολογικά έσοδα υπολείπονται των προβλέψεων κατά 4,2 δισεκατομμύρια.
Δηλαδή, 2,7 στους άμεσους φόρους, 1,5 στους έμμεσους φόρους και αντί της
πρόληψης των 47,3 δισεκατομμυρίων που προέβλεπε ο Προϋπολογισμός θα εισπράξουμε
42,7 δις.
Οι πρωτογενείς δαπάνες συγκρατήθηκαν μεν στο επίπεδο των προβλέψεων κατά 41,9
δισεκατομμύρια, όμως για να συγκρατηθούν οι δαπάνες, κυρίες και κύριοι
συνάδελφοι, το κράτος κήρυξε στάση πληρωμών, αφού τα ληξιπρόθεσμα εκτινάχθηκαν
στα 5,9 δισεκατομμύρια το Σεπτέμβριο του 2015 από 3,7 δις το Δεκέμβρη του 2014,
δηλαδή αυξήθηκαν κατά 1,1δισεκατομμύριο ή 31%. Έτσι λέει η Εισηγητική Έκθεση
στη σελίδα 38.
Ο εκτροχιασμός του 2015 είναι πλήρης, αν συνυπολογίσουμε ότι στις προβλέψεις
για τα φορολογικά έσοδα έχουν ενσωματωθεί φορολογικά μέτρα ύψους 1
δισεκατομμυρίου σύμφωνα με τις προβλέψεις του Συμφώνου Χρηματοοικονομικής
Διευκόλυνσης, του τρίτου μνημονίου δηλαδή με την αύξηση του ΦΠΑ σε 23%, ο
οποίος θα αποδώσει 427 εκατομμύρια, την αύξηση των λοιπών έμμεσων φόρων, της
αύξησης της προκαταβολής του φόρου για τα νομικά πρόσωπα, στους αγρότες κ.λπ..
Κατά συνέπεια η πραγματική απόκλιση στα φορολογικά έσοδα διαμορφώνεται σε 4,2
δισεκατομμύρια συν 1 δισεκατομμύριο τα πρόσθετα μέτρα, αυτό κάνει 5,2
δισεκατομμύρια.
Στο σκέλος των δαπανών όπου η πρόβλεψη της υλοποίησης κινείται στο επίπεδο των
προϋπολογισθέντων πρέπει να επισημάνουμε ότι αυτό επιτυγχάνεται καθώς πέραν της
αύξησης των ληξιπρόθεσμων κατά 1,1δισεκατομμύριο στο οποίο αναφέρθηκα
προηγουμένως έχουν προϋπολογισθεί και οι πρόσθετες περικοπές του τρίτου
Μνημονίου κατά 535 εκατομμύρια. Τα περισσότερα απ’ αυτά αφορούν τον τομέα της
κοινωνικής ασφάλισης, 424 εκατ., κύρια την περικοπή κατά 6% των επικουρικών
συντάξεων και την αύξηση της παρακράτησης από 4 σε 6 % για τις κύριες
συντάξεις.
Κατά συνέπεια η πραγματική απόκλιση των δαπανών διαμορφώνεται σε 1,19 δις συν
535 εκ., μας κάνει 1,7 δις. Άρα για τον Προϋπολογισμό του 2015 η πραγματική
απόκλιση, ο εκτροχιασμός είναι 5,2 δις στα έσοδα συν 1,7 δις στις δαπάνες, 6,9
δισεκατομμύρια.
Αυτό κυρίες και κύριοι συνάδελφοι είναι το πραγματικό δημοσιονομικό κόστος της
πολιτικής ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ που ανατρέπει το κυβερνητικό επιχείρημα ότι
διαπραγματευτήκαμε μικρότερα πλεονάσματα για να κερδίσουμε δημοσιονομικό χώρο
καθώς και πρόσθετα μέτρα πήραμε και δημοσιονομικό εκτροχιασμό είχαμε.
Πρέπει δε να σας πω πρόσθετα ότι λόγω ακριβώς αυτής της πολιτικής που στέρησε
την οικονομία από ρευστότητα η Κυβέρνηση αναγκάστηκε να προσφύγει σε
βραχυπρόθεσμο δανεισμό.
Να έχετε υπόψη σας, ότι αυτός ο βραχυπρόθεσμος δανεισμός έφτασε για το 2015,
στα 740 δισεκατομμύρια ευρώ. Συλλαμβάνετε το νούμερο; Γιατί; Γιατί ανακυκλώνει
ανά μία εβδομάδα repos και έντοκα γραμμάτια δημοσίου.
Να διαβάσετε στην Εισηγητική Έκθεση, πόσος ήταν ο βραχυπρόθεσμος δανεισμός και
τι μας κόστισε. Διότι, αυτός ο πρόσθετος δανεισμός μας κόστισε ορισμένα
εκατομμύρια και αυτά είναι περίπου 400 εκατομμύρια, δηλαδή, όσα αναγκάστηκε η
Κυβέρνηση να «κόψει» από τις επικουρικές συντάξεις.
Άρα, στη βαριά κληρονομιά του 2015, συμπεριλαμβάνονται τα δημοσιονομικά
προβλήματα, η πτώση του ΑΕΠ, η οικονομική αβεβαιότητα με επιδείνωση του δείκτη
οικονομικού κλίματος από 99,2 μονάδες βάσης, σε 89,1 μονάδες βάσης για το
δεκάμηνο 2015, σύμφωνα με την Εισηγητική Έκθεση, την ώρα που στην ευρωζώνη οι
αντίστοιχοι δείκτες παρουσίασαν βελτιωμένες επιδόσεις, και βέβαια τα capital
controls και η παντελής έλλειψη ρευστότητας στην ελληνική οικονομία, που θα
επηρεάσουν αρνητικά τις επενδύσεις και την κατανάλωση για το 2016, με το carry
over, τουλάχιστον για τους πρώτους μήνες, όπως λέει επίσης η Εισηγητική Έκθεση
στη σελίδα 21.
Το 2016 που κουβαλάει αυτή τη βαριά κληρονομιά του 2015, είναι κατά συνέπεια
δυσοίωνο και θα συνεχίσει η ύφεση, έστω και με τις βελτιωμένες προβλέψεις, με
μείον 0,7% στο ΑΕΠ, η πτώση της ιδιωτικής κατανάλωσης επίσης, με μείον 0,7% και
της δημόσιας κατά 1%. Το κλίμα της αποεπένδυσης, στο μείον 3,7%, αυτό φαντάζει
σαν επιτυχία της Κυβέρνησης, γιατί το 2015, είδαμε κλίμα αποεπένδυσης κοντά στο
16%, ενώ η ανεργία θα κινηθεί στα ίδια υψηλά επίπεδα, όπου και αυτό φαντάζει
σαν επιτυχία της Κυβέρνησης, καθώς δεν μεγαλώνει και παραμένει εκεί.
Ο δημοσιονομικός στόχος για επίτευξη μικρού πρωτογενούς πλεονάσματος κατά 919
εκατομμύρια ή 0,53% του ΑΕΠ, θα επιτευχθεί, αν επιτευχθεί με πολύ «αίμα» από
την ελληνική οικονομία και τους Έλληνες πολίτες, καθώς ο Προϋπολογισμός του
2016, ενσωματώνει μέτρα 5,7 δισεκατομμύρια ευρώ, σύμφωνα με τη Σύμβαση
Χρηματοδοτικής Διευκόλυνσης, δηλαδή το Τρίτο Μνημόνιο, από τα οποία 3,2 δις.
Ευρώ, είναι νέοι φόροι και 2,5 δις είναι πρόσθετες περικοπές.
Τα συνολικά έσοδα του Προϋπολογισμού θα διαμορφωθούν στα 53,5 δις. Από αυτά
φορολογικά έσοδα είναι 44,7 δις, έναντι της πρόβλεψης για το 2015 κατά 42,7
δις, δηλαδή με βάση τον Προϋπολογισμό οι πρόσθετοι φόροι που θα εισπραχθούν
είναι 2 δισεκατομμύρια. Οι άμεσοι φόροι διαμορφώνονται στα 20 δις, έναντι
πρόβλεψης για το 2015 σε 19,1. Δηλαδή, 863 εκατομμύρια παραπάνω άμεσοι φόροι,
ενώ οι έμμεσοι φόροι είναι παραπάνω κατά 1,1 δισεκατομμύριο, από 23,5 της
πρόβλεψης για το 2015, σε 24,7 δις.
Προσέξτε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι. Η πρόβλεψη της αύξησης των εσόδων κατά
2 δισεκατομμύρια, θα γίνει με ενσωμάτωση φορολογικών μέτρων 3,2 δις, όπως
προβλέπει το πρόγραμμα των δημοσιονομικών παρεμβάσεων του Τρίτου Μνημονίου,
δηλαδή της Σύμβασης Χρηματοδοτικής Διευκόλυνσης, τα οποία άλλα μεν έχουμε
ψηφίσει, όπως είναι η αύξηση του ΦΠΑ, άλλα δε, θα ψηφίσουμε προσεχώς, όπως για
παράδειγμα, η φορολογία των αγροτών.
Η απόδοσή τους όμως είναι πολύ μικρότερη, καθώς έχει εξαντληθεί η φοροδοτική
ικανότητα των πολιτών, η οικονομία βρίσκεται σε τέλμα και ύφεση και βεβαίως,
υπάρχει και υστέρηση των εσόδων κατά 276 εκατομμύρια ευρώ των προηγούμενων
οικονομικών ετών, τα λεγόμενα ΠΟΕ.
Μια ανάλυση των εσόδων αυτών, όπως προβλέπεται, μπορώ να την απαριθμήσω, όμως,
θα την καταθέσω στα πρακτικά, γιατί δεν έχει καμία σημασία, και θα την
συμπεριλάβω στην Εισήγησή μου, αλλά θέλω να γνωρίζετε ότι από αυτά, το 1,3 δις
προβλέπεται από το Φ.Π.Α, δηλαδή είναι έμμεση φορολογία.
Οι δαπάνες προβλέπεται να διαμορφωθούν περίπου στο ίδιο επίπεδο, δηλαδή γύρω
στα 41,8 δις οι πρωτογενείς δαπάνες, όμως, προσέξτε, οι δαπάνες για μισθούς και
συντάξεις θα είναι μειωμένες κατά 268 εκατ., οι δαπάνες για ασφάλεια, περίθαλψη
και κοινωνική προστασία θα είναι μειωμένες κατά 560 εκατ., οι λειτουργικές και
άλλες δαπάνες κατά 560 εκατ., επίσης.
Οι μειωμένες αυτές δαπάνες θα προέλθουν από την ενσωμάτωση στον Προϋπολογισμό
των περικοπών 2,5 δισεκατομμυρίων, που προβλέπει το Πρόγραμμα Δημοσιονομικών
Παρεμβάσεων της Σύμβασης Χρηματοδοτικής Διευκόλυνσης, δηλαδή το Τρίτο Μνημόνιο
και από αυτές, άλλες έχουμε ήδη ψηφίσει και υλοποιούνται, όπως είναι οι
περικοπές στις κύριες και επικουρικές συντάξεις, άλλες δε αναμένεται να ψηφίσει
η Πλειοψηφία προσεχώς, όπως είναι οι περικοπές στην κυρία ασφάλιση.
Από αυτές τις περικοπές, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η πλειονότητα, όπως
είπα, αφορά την κοινωνική ασφάλιση, δηλαδή 1,6 δις είναι οι περικοπές, που
προβλέπονται στις συντάξεις και στις λοιπές παροχές της κοινωνικής ασφάλισης,
18,3 εκατ. από τον εκσυγχρονισμό του νέου μισθολογίου, 105 εκατ. από κοινωνικά
επιδόματα, 500 εκατ. από τις περικοπές στις δαπάνες της άμυνας και 22 εκατ. από
το κονδύλι της περίθαλψης.
Κατά συνέπεια, η συνολική επιβάρυνση με μέτρα 5,7 δις, για να επανέλθουμε στη
δημοσιονομική ισορροπία, που ανέτρεψε η πολιτική ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και να
επιτύχουμε για το 2016 το μικρό αυτό πρωτογενές πλεόνασμα των 919 εκατ., δηλαδή
0,5% του Α.Ε.Π., είναι ιδιαίτερα δυσβάσταχτη και επαχθής, αφού παίρνουμε πολλά
περισσότερα μέτρα, και έχουμε ελάχιστα αποτελέσματα, καθώς η οικονομία
βυθίζεται στο τέλμα και επανήλθε στα ελλείμματα.
Θα μπορούσε, λοιπόν, κανείς να ισχυριστεί ότι ο χαρακτηρισμός, ως χειρότερου
προϋπολογισμού των τελευταίων ετών, με τον οποίο εγώ αναφέρθηκα σε μια πρώτη
μου τοποθέτηση, δεν είναι υπερβολικός, γιατί σε άλλη εποχή και σε άλλη
οικονομική βάση, με αυτά τα μέτρα, δηλαδή τόσους νέους φόρους και περικοπές
δαπανών, θα έπρεπε να επιτύχουμε πολλαπλάσια πλεονάσματα.
Κατά συνέπεια, δικαιούμαστε και οφείλουμε, απέναντι στους εαυτούς μας και στο
λαό, να κάνουμε μια αυστηρή κριτική στην Κυβέρνηση.
Γιατί, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το 2009, σύμφωνα με την Εισηγητική Έκθεση
επίσης, το έλλειμμα ήταν 15,2% του Α.Ε.Π.. Γιατί το σημειώνω αυτό; Γιατί, έχει
γίνει πολλή συζήτηση, μέχρι πολιτικές ολόκληρες στήθηκαν πάνω στην πλαστότητα
των ελλειμμάτων και του χρέους της ελληνικής οικονομίας το 2009, που μας
οδήγησαν στην ανάγκη λήψης μέτρων, για να μη χρεοκοπήσει η ελληνική οικονομία.
Το έλλειμμα αυτό, λοιπόν, που παραλάβαμε το 2009, το χρέος, τα πολλαπλά
ελλείμματα σε όλα τα επίπεδα, ιδίως τα δίδυμα, αυτά που αφορούν και το ισοζύγιο
των εμπορικών συναλλαγών, ήταν αυτά που μας υποχρέωσαν να πάρουμε μέτρα,
δύσκολα, που οδήγησαν στο να αποφύγει η χώρα την άτακτη χρεοκοπία.
Όταν ξεκινήσαμε αυτή την πορεία ήμασταν μόνοι μας. Προσχώρησαν μετά και άλλοι,
αφού πέρασαν την αντιμνημονιακή τους περίοδο – αναφέρομαι στα «Ζάππεια» του κ.
Σαμαρά – και φτάσαμε το 2014 σε μηδενισμό των ελλειμμάτων και στην αφετηρία
μιας πορείας πλεονασμάτων για το 2015.
Φτάσαμε στο τέλος της ύφεσης, η οποία είχε ξεκινήσει το 2008. Φτάσαμε στην αρχή
της μείωσης των ποσοστών της ανεργίας και στην αντιμετώπιση των δίδυμων
ελλειμμάτων, αφού το 2013 είχαμε για πρώτη φορά πλεόνασμα του εμπορικού ισοζυγίου
0,6% και το 2014, 0,9%.
Για πρώτη φορά είχαμε μείωση του δημόσιου χρέους, από 367 δισ. ευρώ το 2011,
διαμορφώθηκε σε 305 δισ. ευρώ το 2012, δηλαδή, από 177% του Α.Ε.Π. έπεσε στο
157%, χάρη στην περικοπή, το γνωστό PSI.
Μια πολιτική που οδήγησε σε μείωση του κόστους εξυπηρέτησης του δημόσιου χρέους
που έφτανε τα 16 δισ. ευρώ το 2011 και το 2014 ήταν μόνο 5,5 δισ. ευρώ, δηλαδή,
από 7,8% του Α.Ε.Π. στα 3,1% του Α.Ε.Π., που οδήγησε στη μείωση της μέσης
υπολειπόμενης διάρκειας του, το οποίο, από 6,3 έτη το 2011 έφτασε στα 16,48
έτη, στη μείωση του επιτοκίου, στην αύξηση της περιόδου χάριτος, δηλαδή, άλλαξε
όλα τα παραμετρικά του χρέους και όπως εκτιμούν διεθνείς οίκοι, η πραγματική
παρούσα αξία του θα ήταν γύρω στο 40% με 50%.
Αυτά είναι τα πλεονεκτήματα που παραλαμβάνει η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝ.ΕΛ.
για να διαπραγματευτεί – όπως λέει – το χρέος, εφόσον αποδείξει ότι έχει την
ικανότητα να το κάνει, γιατί φοβούμαστε ότι δεν την έχει, μια και στη συμφωνία
του Ιουλίου από τις δεσμεύσεις που είχαν αναληφθεί στο Συμβούλιο Κορυφής του
2012 για αντιμετώπιση των παραμετρικών του χρέους και του χρόνου εξυπηρέτησης
και των επιτοκίων, έχει η κυβέρνηση παραχωρήσει το ένα μέρος αυτών των
δεσμεύσεων.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σε αυτή τη δύσκολη πορεία υπήρξαν λάθη και
παραλείψεις. Το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης μας παραπέμπει στην
βιβλιογραφία για τους πολλαπλασιαστές και έχουμε συζητήσει πολλές φορές για τα
λάθη από αυτούς, που νόμιζαν ότι κόβοντας λίγες δαπάνες, βάζοντας λίγους
φόρους, χωρίς να συνεκτιμήσουν το γενικότερο περιβάλλον, θα βγούμε πέρα και δεν
βγήκαμε.
Εμείς, ξέραμε ότι παίρνοντας αυτά τα σκληρά μέτρα θα υπήρχαν επιπτώσεις στους
Έλληνες πολίτες και αυτές οι επιπτώσεις ήταν που μας σώρευσαν και ένα τεράστιο
πολιτικό κόστος που το επωμιστήκαμε ως παράταξη.
Όμως, φτάσαμε κάποια στιγμή να πιάνουν τόπο αυτές οι θυσίες του λαού,
διαμορφώνοντας ένα πολύ καλύτερο περιβάλλον, που, όπως είπα, οδήγησε τα
ελλείμματα σε πλεονάσματα, οδήγησε σε μείωση του χρέους και των παραμετρικών
της εξυπηρέτησης του, τελείωσε η περίοδος της ύφεσης και άρχισε και η πτώση της
ανεργίας.
Το σχέδιο αυτό ανατράπηκε και δεν έγινε η ανατροπή από μόνη της, έγινε γιατί
υπήρχε μια πολιτική μεθοδεύσεων, ψευδολογιών, υποσχέσεων, διαβολής, η οποία και
έπεισε τον ελληνικό λαό ότι υπήρχε ένας άλλος δρόμος, ανέξοδος, ενάρετος, ότι
κάποιοι θα μας δάνειζαν χρήματα, άλλοι θα μας έδιναν πετρέλαια και στο τέλος,
οδηγήθηκαν στη σκληρή πραγματικότητα, σε μια ανώμαλη προσγείωση αυτής της
ψευδολογίας γιατί τελικά αποδεικνύεται ότι δεν υπήρχε άλλος δρόμος, αλλά,
δυστυχώς, αυτή η περιδίνηση του επταμήνου με το κλείσιμο των τραπεζών, την
εξάντληση όλων των διαθέσιμων, την επαναφορά της ελληνικής οικονομίας στην
ύφεση, έχει κόστος.
Και δυστυχώς το κόστος δεν είναι το πολιτικό κόστος που θα έχει ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ή
οι ΑΝΕΛ, το κόστος είναι αυτό που θα πληρώσει ελληνικός λαός, όπως προηγούμενα
σας το περιέγραψα.
Το χαρακτηριστικό παράδειγμα των τραπεζών, αυτό που συμβαίνει αυτές τις ημέρες
είναι εκείνο που οφείλουμε να αναδείξουμε για να πούμε στον ελληνικό λαό πως
αυτοί που ψευδολογούσαν και μας κατηγορούσαν ότι θα παραδώσουμε τα δάνεια στα
κοράκια, παρέδωσαν ολόκληρες τις τράπεζες σε αυτούς που ο κ. Τσίπρας αποκαλούσε
κερδοσκόπους.
Και μη νομίζετε κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ότι θα μείνει έτσι αυτή η
υπόθεση. Γιατί μπορεί να έχει ευθύνες η τρόικα που ίσως εκβίασε την ελληνική
κυβέρνηση -κάντε το τώρα- αλλά μη μου πείτε ότι η ελληνική κυβέρνηση που
ελέγχει το ταμείο χρηματοπιστωτικής σταθερότητας, το οποίο έχει εκπροσώπους
στις διοικήσεις των τραπεζών δεν έχει καμία ευθύνη.
Γιατί αποδέχθηκαν την εξαίρεση των μικρομετόχων; Γιατί αποδέχθηκαν να γίνουν
μέσα σε αυτό το μικρό χρονικό διάστημα η ανακεφαλαιοποιήσεις, χωρίς να έχουμε
τελειώσει την αξιολόγηση, χωρίς να έχουμε αντιμετωπίσει το ζήτημα των κόκκινων
επιχειρηματικών δανείων;
Και τελικά, θα μας πει κανείς από την κυβέρνηση σε ποια χέρια παραδόθηκαν οι
δύο τουλάχιστον από τις τέσσερις συστημικές τράπεζες; Και ποιος θα πληρώσει την
απώλεια της περιουσίας του ελληνικού λαού μέσω της εξαύλωσης της συμμετοχής του
ταμείου χρηματοπιστωτικής σταθερότητας στις τέσσερις τράπεζες;
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, με αυτό το παράδειγμα θέλω να προχωρήσω λέγοντας
ότι για το 2016 που έρχεται μπροστά μας είναι αβέβαιη η ρευστότητα στην
ελληνική οικονομία.
Θέλω να πω, πως αυτή η αβεβαιότητα δεν δημιουργεί όρους προσέλκυσης επενδύσεων.
Πώς δεν φτάνουν τα 700 εκατ. του Π.Δ.Ε. για το εθνικό σκέλος, γιατί τα υπόλοιπα
6 δις είναι των συγχρηματοδοτούμενων έργων.
Ευτυχώς που υπάρχει το ΕΣΠΑ των 19 δισ. την περίοδο 2014-2020 που διαπραγματεύτηκε
η προηγούμενη κυβέρνηση και ελπίζουμε αυτή η κυβέρνηση να μπορέσει να το
απορροφήσει.
Τα επιχειρήματα της κυβέρνησης, ότι η πολιτική της δεν έχει εμπροσθοβαρή,
προκυκλικά μέτρα, όπως είχε η δική μας που οδήγησε στην ύφεση καταπίπτουν από
το γεγονός ότι ήδη ψηφίσαμε τα μέτρα του 2015 και θα ψηφίζουμε τις επόμενες
μέρες τα μέτρα του 2016.
Ο δημοσιονομικός χώρος των 19,1 δισεκατομμυρίων που επικαλείται η κυβέρνηση ότι
κέρδισε, ο αέρας δηλαδή που λέει δηλαδή ότι έδωσε στην ελληνική οικονομία, με
συγχωρείται κυρίες και οι συνάδελφοι, είναι αέρας κοπανιστός. Είναι το κόστος
της ελληνικής οικονομίας που σώρευσε η παρούσα κυβέρνηση.
Γιατί πολλές φορές μας κατηγορούν, για την κριτική μας, εμείς καταστρέψαμε τον
τόπο μας λένε; Όχι κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν τον καταστρέψατε τον τόπο,
καταστρέψατε την ελπίδα που απόκτησε ο λαός να βγει επιτέλους από το αδιέξοδο.
Και αυτό το κόστος μετριέται και συγκεκριμένα, όπως σας είπα.
Και λέει επίσης η κυβέρνηση, το είπε και ο Εισηγητής της Πλειοψηφίας και ένα
άλλο επιχείρημα ότι εμείς κάνουμε δίκαιη κατανομή των βαρών.
Για διαβάστε λίγο τα δημόσια οικονομικά του πρώτου έτους, να μας πείτε εάν η
αύξηση της έμμεσης φορολογίας κάνει το σύστημα προοδευτικότερο ή το κάνει πιο
συντηρητικό και άδικο;

Εάν
πάμε λοιπόν, στην εισηγητική έκθεση στη σελίδα 65 και 66 θα δείτε ότι οι
έμμεσοι φόροι αυξάνονται για πρώτη φορά μετά από μια περίοδο πτωτικής τάσης από
το 2010, που ανέτρεπε σταδιακά την σχέση άμεσων – έμμεσων φόρων, και για πρώτη
φορά λόγω της σύνθεσης των φορολογικών μέτρων αυτής της κυβέρνησης, το
μεγαλύτερο βάρος είναι στην έμμεση φορολογία.
Επίσης, πού είναι η φορολογία της ολιγαρχίας, του μεγάλου πλούτου; Πού είναι τα
αποτελέσματα της φοροδιαφυγής;
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το τρίτο μνημόνιο ήταν αχρείαστο, τα μέτρα ήταν
αχρείαστα. Το χειρότερο όμως είναι ότι δεν υπάρχει σχέδιο υπέρβασης αυτού του
μνημονίου. Η κυβέρνηση κάνει τη χειρότερη διαχείριση των μνημονιακών δεσμεύσεων
και προφανώς δεν είναι μια αριστερή προοδευτική πολιτική αυτή. Δεν έχετε
δικαίωμα, κυρίες και κύριοι της πλειοψηφίας, να δυσφημίζετε την Αριστερά και
τις ιδέες της. Κανένα τέτοιο δικαιώματα δεν έχετε πολύ δε περισσότερο που
χάνετε μέρα με την μέρα και το ηθικό πλεονέκτημα με όλα αυτά που γίνονται τον
τελευταίο καιρό.
Κατά συνέπεια, δεν θα ψηφίσουμε αυτό το προϋπολογισμό και θα πούμε στη συζήτηση
στην Ολομέλεια γιατί η χώρα χρειάζεται άλλο σχέδιο, γιατί δουλεύουμε να
παρουσιάσουμε αυτό το άλλο σχέδιο που θα μας οδηγήσει σε προοδευτικές πολιτικές
για να ξαναμείνει ζωντανή η ελπίδα του κόσμου, γιατί χρειάζεται ο κόσμος να
έχει ελπίδα μιας και εσείς τη διαψεύσατε με αυτό το παταγώδη τρόπο.”