Αφελείς ή προβοκάτορες;

Η Χρυσή Αυγή υπάρχει από το 1993 και το Μεταναστευτικό ως πρόβλημα το ίδιο. Επρεπε να καταρρεύσει το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα ως αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσης για να ανέβει εκλογικά η Χρυσή Αυγή. Επίσης, χρειάστηκε η κυρίαρχη έκφραση της Δεξιάς, η Ν.Δ. – στον δρόμο που είχε στρώσει ο ΛΑΟΣ – να ενσωματώσει στον πολιτικό της λόγο την ακροδεξιά ατζέντα και να κάνει σύνθημά της την «απελευθέρωση των πόλεων» από τα εγκληματικά στοιχεία που ρητά και υπόρρητα συνέδεσε με τους μετανάστες. 

Υπήρχε ένα ερώτημα τις πρώτες μέρες, που κάποιοι επιχείρησαν να εξομοιώσουν την αριστερά και τις κοινωνικές κινητοποιήσεις με την ακροδεξιά και τη φασιστική, ρατσιστική δράση της Χρυσής Αυγής. Εάν πρόκειται για μία αφελή, ανιστόρητη προσπάθεια ή για ένα προβοκατόρικο, οργανωμένο σχέδιο κέντρων, που φοβούνται την κοινωνική εξέγερση ενάντια στο μνημόνιο και τα νέα μέτρα.

Η απάντηση δόθηκε γρήγορα, γιατί κάποιοι δεν συγκρατήθηκαν από τον ενθουσιασμό τους: Φυσικά και δεν πρόκειται για αφέλειες, αλλά για συντονισμένη προσπάθεια εκφοβισμού των πολιτών και ενοχοποίησης των κοινωνικών δράσεων.

Με την ενθουσιώδη αποθέωση, που επιφύλασσαν στη Χρυσή Αυγή και τα «ευχαριστώ» τους προς αυτή, απλά προδόθηκαν. Φάνηκε ότι κάποιοι έχουν κάθε λόγο να ενισχύουν την άνοδο της Χρυσής Αυγής. Και να την εμφανίζουν μετά ως μπαμπούλα εναντίον των κοινωνικών διαμαρτυριών. Είναι όλοι αυτοί που ενοχλούνται από τις φωνές και τις κοινωνικές δράσεις, κατά του μνημονίου. Είναι όλοι αυτοί, που επιθυμούν να εφαρμοστούν οι καταστροφικές πολιτικές για τη χώρα, χωρίς αντιστάσεις. Να μην αμφισβητείται η τρόικα και οι συνταγές της. Θέλουν μία κοινωνία υπόδουλη και ευνουχισμένη. Να έχει τη λογική του «σφάξε με αγά μου να αγιάσω». Να ζητωκραυγάζει για τους «σωτήρες» κατακτητές. Φαντασιώνονται μία κοινωνία μούγκα.

Πάνω – κάτω μας λένε τα εξής: «Μην αντιδράτε δυναμικά γιατί οι αντιδράσεις είναι φασισμός»! «Η εξ αριστερών διαμαρτυρία δεν έχει καμία διαφορά από την ακροδεξιά βία». «Αριστερά και ακροδεξιά είναι το ίδιο, είναι τα δύο άκρα, που όμως ενώνονται». «Η Δημοκρατία κινδυνεύει εξίσου από τη Χρυσή Αυγή και την Αριστερά»!  

Η Χρυσή Αυγή έχει συγκροτηθεί σαν πολιτικό μόρφωμα που προάγει τη λατρεία του αρχηγού και τον εξυμνεί κατά το πρότυπο του ναζιστικού κόμματος του Χίτλερ, έχει στρατιωτική δομή και ο πολιτικός ακτιβισμός της βασίζεται στην επίδειξη και στην άσκηση ωμής φυσικής βίας κυρίως έναντι των αδυνάτων, μεταναστών, γύφτων, μεμονομένων αριστερών, μελών μειονοτήτων. 

Φυσικά και δεν έχει καμία σχέση με ένα αριστερό κόμμα που το βασικό του πρόβλημα είναι η υπερβολική εσωτερική του δημοκρατία, όπως δείχνει η επίσημη αναγνώριση των πολλών συνιστωσών του που ενίοτε μπλοκάρουν την κεντρική του γραμμή. Η μισαλλοδοξία και η απόρριψη του ξένου, ο σκληρός εθνικισμός που διακρίνει τους λαούς επί τη βάσει της ρατσιστικής ιδεολογίας της φυλής και του αίματος δεν έχουν καμία σχέση με την κουλτούρα της συμφιλίωσης και της ανοχής στο διαφορετικό που προάγει – ομολογουμένως με υπερβολικό τρόπο που γίνεται αυτεπίστροφο – η Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ. Οι αυθόρμητες και ενδεχομένως βίαιες εκδηλώσεις εναντίον του διεφθαρμένου συστήματος εξουσίας από ένα τμήμα της κοινωνίας που βρίσκει πολιτική στέγη στον ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν καμία σχέση με τις παραστρατιωτικού τύπου κεντρικά κατευθυνόμενες δράσεις των ροπαλοφόρων της Χρυσής Αυγής. Υπάρχει το επιχείρημα ότι στις μεγάλες μαζικές διαδηλώσεις ένα τμήμα των μπαχαλάκηδων παρεισφρέει στα μπλοκ του ΣΥΡΙΖΑ. Ακόμη κι έτσι ο επίσημος ΣΥΡΙΖΑ ποτέ δεν έδωσε πολιτική κάλυψη στις καταστροφές και κυρίως αυτού του είδους τα επεισόδια είναι περιστασιακά και σε καμία περίπτωση κατευθυνόμενα ή οργανωμένα. Οι αντιεξουσιαστές των Εξαρχείων δεν έχουν οργανωτική σχέση με την Κουμουνδούρου. 

Η Χρυσή Αυγή χρησιμοποιεί βία, ο κοινωνικός ακτιβισμός εμπεριέχει βία, άρα η αριστερά, που ενισχύει τον ακτιβισμό και τις κινητοποιήσεις είναι σαν τη Χρυσή Αυγή. Δηλαδή, κατά το γνωστό «ο αστυφύλακας είναι όργανο, το μπουζούκι επίσης, άρα ο αστυφύλακας είναι μπουζούκι».

Τους φαντάζομαι όλους που μιλούν με τόσο πάθος κατά της «βίας», το Νοέμβριο του 1973 για παράδειγμα, να γράφουν για τους «αλήτες, που κλείνουν το πολυτεχνείο δια της βίας και δεν αφήνουν τους φοιτητές να μορφωθούν και την κυβέρνηση να ασκήσει την πολιτική της». Ή χρόνια νωρίτερα για τους «ανυπάκουους, που πήραν τα βουνά και δυναμιτίζουν, με τη βίαιη συμπεριφορά τους, την ειρηνική συμβίωση με τους φίλους μας Γερμανούς».  

Εν κατακλείδι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να μας εξοντώσει από την πολλή ανοχή, τις αντιφατικές εσωτερικές του τάσεις και τον πολύ σεβασμό στη διαφορετικότητα. 

Για τη Χρυσή Αυγή ισχύει αυτό που είχε πει ο ευαγγελιστής ιερέας Μάρτιν Νίμελερ για τους ναζί: 

«Στην αρχή ήλθαν να πάρουν τους Εβραίους. Δεν ήμουν Εβραίος και δεν φώναξα. Μετά ήρθαν να πάρουν τους κομμουνιστές. Δεν ήμουν κομμουνιστής και δεν φώναξα. Επειτα ήρθε η ώρα των σοσιαλδημοκρατών. Δεν ανήκα σε αυτό το κόμμα και δεν έβρισκα λόγο για να διαμαρτυρηθώ. Ακολούθησαν οι ομοφυλόφιλοι. Ούτε κι αυτό σκέφτηκα ότι με αφορούσε. Στο τέλος ήρθε η σειρά των Τσιγγάνων. Ούτε τότε βρήκα λόγια για να εκφράσω την αντίθεσή μου. Ο επόμενος ήμουν εγώ. Αλλά δεν υπήρχε κανείς για να φωνάξει.» 

Ολοι εκείνοι που λένε «θα φωνάξω τη Χρυσή Αυγή», κάποια στιγμή θα έλθει η σειρά τους αλλά δεν θα υπάρχει κανείς να φωνάξει γι’ αυτούς.

Ας μην έχουν αυταπάτες. Όσοι εξομοιώνουν τη Χρυσή Αυγή με την Αριστερά και τις κοινωνικές κινητοποιήσεις δεν ενοχοποιούν τελικά την Αριστερά. Αυτό δεν μπορούν να το καταφέρουν. Πάνω στην αγωνία τους να «λερώσουν» την Αριστερά, ξεπλένουν τη Χρυσή Αυγή, τον φασισμό, το ρατσισμό και την ξενοφοβία. Κι αυτός είναι ο πραγματικός κίνδυνος για τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.