Το προηγούμενο άρθρο μου στον «Παλμό», αναφερόταν στην ανάθεση φύλαξης του Άλσους Βέικου σε εταιρεία security, καθώς επίσης στην ανάθεση της διοργάνωσης του ετήσιου φεστιβάλ σε ιδιώτη, αλλά και στην εικόνα εγκατάλειψης που εμφανίζει σήμερα το Άλσους Βέικου. Με αφορμή το άρθρο, δέχτηκα πρόσκληση να συναντηθώ στο Δήμο Γαλατσίου με τον πρόεδρο του Πολιτιστικού και Αθλητικού Οργανισμού, κύριο Μανώλη Πρωτονοτάριο.
Μεταξύ μας όμως, το πρώτο που σκέφτηκα ήταν ότι το προηγούμενό μου άρθρο στον «Παλμό» περιείχε, ως συνήθως, αρκετή δόση φαντασίας και σάτιρας που πιθανόν λέω να μην άντεξε ο Οργανισμός του Προέδρου. Γιατί, αγαπητέ Τάσο, «άλλο ο Πρόεδρος του Οργανισμού και άλλο ο Οργανισμός του Προέδρου». Μάλλον, η πρόσκληση έγινε για να με στολίσει κι αυτός αντίστοιχα, και μάλιστα σε δημόσιο χώρο. Λέω μέσα μου «Τάσο πρέπει να σταθείς γενναίος, μάχαιραν έδωσες, μάχαιραν θα λάβεις». Ο πρόεδρος, είναι αξιόλογος και σοβαρός άνθρωπος, και ‘σύ, φίλε Τάσο, κινείσαι πάντα στο όριο της πρόκλησης με τα συνηθισμένα συγγραφικά σου πονήματα. «Τώρα ήρθε η ώρα σου».
Παρόλα αυτά ο άνθρωπος αποδείχτηκε ανώτερος της υπερβάλλουσας σατιρικής μου πένας και η συνάντηση εξελίχθηκε σε μια ελεύθερη συζήτηση με την κατάθεση ερωτημάτων και προτάσεων από την πλευρά μου, σε θέματα τα οποία αφορούσαν τις δικές του καθαρά αρμοδιότητες στον Δήμο Γαλατσίου.
Με το ξεκίνημα της συζήτησης, δεν χρειάστηκα πολύ χρόνο για να επιβεβαιώσω τις θετικές πληροφορίες που είχα για το πρόσωπο του κυρίου Πρωτονοτάριου και γενικότερα για το ήθος και την ακεραιότητα του χαρακτήρα του. Χωρίς δεύτερη σκέψη, αποδέχτηκα την κατάθεση ψυχής από πλευράς του, για τις αγαθές προθέσεις και την ανιδιοτελή προσφορά του στο έργο που του ανέθεσαν με την ψήφο τους οι πολίτες του Δήμου Γαλατσίου. Είναι προφανές πως σε αυτή την πρώτη μας συζήτηση δεν ήθελα να παραστήσω ούτε τον εισαγγελέα ούτε τον οικονομικό ελεγκτή. Γενικότερα δεν είναι στον χαρακτήρα μου να θεωρώ ύποπτο ή να προσάπτω δόλο σε κάθε τι το οποίο συντελείται γύρω μας, καθώς επίσης αποκλείω την εκ προοιμίου ενοχή οποιουδήποτε σ’ αυτή την χώρα εμπλέκεται με τα κοινά και θέλει από καρδιάς να παράξει κοινωνικό έργο.
Στη συνάντηση, βέβαια, δεν πήγα από την πλευρά μου για να ανταλλάξω μόνο φιλοφρονήσεις με τον καθόλα ευγενή κύριο Πρωτονοτάριο, αλλά με την ευκαιρία να θέσω ερωτήματα και να κάνω προτάσεις που προσωπικά με απασχολούν ως «Ενεργό Πολίτη» του Δήμου Γαλατσίου.
Αφού συνειδητοποίησα τις αγαθές προθέσεις του συνομιλητή μου και για να μην καταντήσει γλυκανάλατη η συνάντηση αυτή μένοντας σε εκατέρωθεν φιλοφρονήσεις και πράγματα βαρετά, προχώρησα αμέσως στο πρώτο θέμα το οποίο αφορούσε την εικόνα εγκατάλειψης που παρουσιάζει το Άλσος Βέικου. Για τα καλώδια να χάσκουν καταγής τυλιγμένα με πορτοκαλί σακούλες απορριμμάτων του Δήμου Γαλατσίου. Τον ανύπαρκτο φωτισμό, τις πεσμένες και σκουριασμένες κολώνες, και την υποψία μου πως το εργατικό δυναμικό του Δήμου Γαλατσίου στερείται παντελώς διοικητικού ελέγχου. Η απαντήσεις του κυρίου Πρωτονοτάριου δεν με κάλυψαν διότι, αν και του αναγνωρίζω πως την πρώτη τετραετία, όπως μου περιέγραψε ο ίδιος, όρμησε στα προβλήματα – ανακαίνισε τα αποδυτήρια στις αθλητικές εγκαταστάσεις, έβαλε τα υπαίθρια όργανα γυμναστικής και έδωσε λύσεις σε διάφορα άλλα τεχνικά προβλήματα – η εικόνα που εγώ παρατηρώ σήμερα έχει σταματήσει στην ορμή και την όρεξη της πρώτης τετραετίας.
Επίσης, του κατέθεσα την παρατήρησή μου πως στη δεύτερη τετραετία ο δήμος αναλώνεται σε έργα βιτρίνας, τα οποία απλά γίνονται για να βελτιώνουν μόνο την προσωπική τους εικόνα εν όψει των επόμενων δημοτικών εκλογών.
Επίσης, του κατέθεσα την πρότασή μου σχετικά με το ποσό των 100.000 ευρώ το οποίο διαθέτει ο Δήμος Γαλατσίου για τα δύο 15νθήμερα του αθλητικού camp, το οποίο γίνεται στο τέλος κάθε της σχολικής χρονιάς. Τόνισα πως το εξαιρετικά αυτό μεγάλο ποσό που διαθέτει ο δήμος σ’ αυτή την δύσκολη οικονομική συγκυρία, γίνεται για μια ανούσια και πολυέξοδη ατραξιόν η οποία έχει στοιχεία παρελθόντων ετών ευδαιμονίας, προβολής και δημοσίων σχέσεων. Θύμισα στον κύριο Πρωτονοτάριο πως τα παιδιά χρειάζονται άθληση όλο τον χρόνο και όχι 15 μέρες μόνο στο τέλος της σχολικής περιόδου, έχουν ανάγκη δηλαδή από το καθημερινό τους γάλα και όχι το ακριβό χαβιάρι μια φορά το χρόνο. «Ο Αθλητισμός δεν είναι εμβόλιο, είναι ημερήσια δοσολογία». Εάν ο Δήμος Γαλατσίου θέλει να συνδράμει πραγματικά τις οικογένειες και τη νεολαία του δήμου συμβάλλοντας στο αθλητικό ιδεώδες, κρίνεται επιβεβλημένο να αναλάβει την πλήρη (οικονομική και διοικητική) διαχείριση των ερασιτεχνικών αθλητικών συλλόγων. Οι σύλλογοι αυτή την στιγμή φυτοζωούν πάνω στο Άλσος Βέικου, προσπαθώντας να υποκαταστήσουν το ανύπαρκτο αθλητικό έργο του δήμου Γαλατσίου. Οι σύλλογοι αυτοί, δυστυχώς, στηρίζονται στην οικονομική συνδρομή της χειμαζόμενης Γαλατσιώτικης οικογένειας, και στην ανιδιοτελή προσφορά φίλων του αθλητισμού οι οποίοι με ίδιες δυνάμεις κάνουν προσπάθεια να μην κλείσουν.
Στην απάντηση του κυρίου Πρωτονοτάριου ότι ο Δήμος δεν συμμετέχει σε συλλόγους που εισπράττουν συνδρομές, διευκρίνισα πως η πρόταση μου είναι να αναλάβουν και τα έσοδα και τα έξοδα αλλά και την διοίκηση αυτών των συλλόγων. Μόνο έτσι μπορεί να διασφαλιστεί η άθληση των νέων και η οικονομική ελάφρυνση των οικογενειών.
Του θύμισα, βέβαια, πως πέρυσι το φεστιβάλ του Δήμου το αντιμετώπισαν με περισσότερη ευαισθησία έναντι των αθλητικών συλλόγων. Παρείχαν δηλαδή δωρεάν το Θέατρο σε γνωστό καλλιτέχνη και επιχειρηματία στα λημέρια του Δήμου Γαλατσίου, του παρείχαν δωρεάν τις ηχητικές εγκαταστάσεις, του παρείχαν δωρεάν το προσωπικό του Δήμου καθώς και την είσπραξη των εισιτηρίων. Βλέπεις ο,τιδήποτε περιέχει προβολή φιέστα και γκλάμουρ, έχουμε άλλα μέτρα και άλλα σταθμά.
Επίσης, σημείωσα στον κύριο Πρωτονοτάριο ότι είναι λάθος το κοινωνικό καφενείο, το οποίο έχει δημιουργήσει ο Δήμος Γαλατσίου πάνω στο Άλσος Βέικου, να κερνάει πορτοκαλάδες με δαπάνη του ιδίου. Τέτοιου είδους ενέργειες δεν προάγουν τον πολιτικό μας πολιτισμό. Είναι μια καθαρά ψηφοθηρική προσφορά ή αλλιώς «ψηφοθηρικό καμάκι» όπως το ανέφερα κι εγώ στο προηγούμενό μου άρθρο, το οποίο δεν τιμά ούτε τον Δήμο αλλά ούτε και τις αγαθές προθέσεις του Προέδρου. Βέβαια, αν συνεχίζουν να βλέπουν μια τέτοια ενέργεια ως αγαθοεργία προς τους υπερήλικες συμπολίτες μας, παρακάλεσα τον κύριο Πρωτονοτάριο να φτιάξει και για μένα ο Δήμος ένα κιόσκι να προφέρω με την σειρά μου δωρεάν σουβλάκια στους υπερήλικες, γιατί οσονούπω, μπορεί να μου ανοίξει η όρεξη να κατέβω υποψήφιος στις δημοτικές εκλογές.
Τέλος, μεταξύ αρκετών δόσεων χιούμορ και αιχμηρών επισημάνσεων, ευχαρίστησα τον κύριο Πρωτονοτάριο για την πρόσκληση και την φιλοξενία και τον διαβεβαίωσα για τις αγαθές μου προθέσεις. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι, ως «Ενεργός Πολίτης», δεν θα ασκώ το δικαίωμα είτε της επιβράβευσης είτε της ουσιαστικής κριτικής, σε πράξεις και έργα που δεν συνάδουν με το νόμιμο, το ηθικό, το λογικό και το περί δικαίου αίσθημα.
Επίσης, πρότεινα και έγινε δεκτό από τον κύριο Πρωτονοτάριο να ακολουθήσουν και άλλες τέτοιου είδους συζητήσεις με θέματα που αφορούν τις δικές του αρμοδιότητες γιατί εσκεμμένα άφησα να εκκρεμεί το ερώτημα, «αμάν, ρε Τάσο, δεν έχω κάνει τίποτα τόσο καιρό εγώ σ’ αυτόν το Δήμο;;». Γνωρίζοντας ότι ως πρώην ποδοσφαιριστής υπήρξε πολύ καλός στις ντρίπλες (χρήσιμο εργαλείο για ένα πολιτικό) του ζήτησα να ξαναφορέσει το σορτσάκι και τα αθλητικά του παπούτσια και του υποσχέθηκα έναν ευχάριστο, διαρκή και ταυτόχρονα βασανιστικό περίπατο στα σοκάκια και τα προβλήματα της πόλης.
Σ’ αυτή την πόλη πλέον, κανείς δεν μπορεί να κοιμάται ήσυχος…
+30 210 222 2004 
palmogal@otenet.gr | palmosnews@gmail.com