Εργασιακή ανασφάλεια και ψυχικές συνέπειες , της Κατερίνας Μαγγανά

ΥΓΕΙΑ
Εργασιακή ανασφάλεια και ψυχικές συνέπειες , της Κατερίνας Μαγγανά

Σε µια εποχή δραµατικών ανατροπών, οι ισορροπίες στην ασφάλεια της εργασίας έχουν κι αυτές σηµαντικά διαταραχθεί. Ο φόβος της απόλυσης έχει γίνει, δυστυχώς, µέρος µιας σκληρής πραγµατικότητας για µεγάλη µερίδα συνανθρώπων µας.

Πολλοί είναι εκείνοι που βιώνουν µε αγωνία την καθηµερινή τους παρουσία στη δουλειά, τους στοιχειώνει όταν είναι µακριά, τους αποδιοργανώνει στην καθηµερινότητά τους. Το καλύτερο όπλο όµως, απέναντι σε έναν φόβο είναι να τον αντιµετωπίσουµε, καθένας µε τα δικά του µέσα, όσο πιο αποτελεσµατικά γίνεται. Γιατί η ζωή, πάντα, συνεχίζεται.

ΤΟ ΑΣΥΝΕΙ∆ΗΤΟ ΣΤΟ ΧΩΡΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
Αυτό που κάνει η κρίση της εργασίας, και γενικότερα κάθε κρίση, είναι ότι ανασύρει και φέρνει στο φως τα κοµµάτια του εαυτού µας που είναι
λιγότερο επεξεργασµένα, τραύµατα που δεν έχουν φροντιστεί, φόβους που δεν έχουν τακτοποιηθεί. Όσο πιο βαθιά και ανέγγιχτα, όσο πιο δύσκολα, τόσο µεγαλύτερη και η έλλειψη αντοχής και ευελιξίας του ψυχισµού µας στις αναταράξεις. Ζητήµατα αυτοεκτίµησης, σχέσεις µε τους συνεργάτες, που καθορίζονται από πολυπαραγοντικούς διαύλους επικοινωνίας, σχέσεις µε τον εαυτό και την συγκρότησή του, συνδέσεις φοβικές και καταδιωκτικά σενάρια, το ασυνείδητο αναδύεται µε πολλούς και αλληλοκαλυπτόµενους τρόπους στο χώρο της εργασίας. Ο τοµέας της δουλειάς µας είναι ένας από τους δυο πιο σηµαντικούς πόλους της ζωής µας: µας επιτρέπει να βρούµε την θέση µας στην κοινωνική δοµή, να έχουµε µια σχετική αυτονοµία, να ολοκληρωθούµε, να αισθανόµαστε ότι είµαστε επιτυχηµένοι. Για όλους αυτούς τους λόγους, ίσως κι άλλους που θα προσέθετε καθένας ξεχωριστά, η ύπαρξη της εργασίας στην ζωή µας είναι θεµελιώδης και αναµφισβήτητης αξίας. Ο φόβος για το εργασιακό και, κατ’ επέκταση, οικονοµικό αύριο, µέσα σε ένα ασταθές και κλυδωνιζόµενο κοινωνικό ιστό σχεδόν δεν αφήνει περιθώρια: µοιάζει
συχνά να έχει απο- συρθεί κάθε αίτηµα βελτίωσης, αλλαγής, αναβάθµισης,ακύρωση όποιας προσωπικής επιθυµίας.
Από τη µια, αυτή η αναδίπλωση εν µέρει νοµιµοποιείται από τις κρίσιµες συνθήκες: όλοι έχουµε δεχθεί τροποποιήσεις  στον τρόπο δουλειάς µας, στην αµοιβή µας που µπορούν να ξεµπλοκάρουν την πορεία της, ώστε να µην οδηγηθούµε σε αδιέξοδο. Αυτό είναι κοµµάτι µιας
ικανότητας προσαρµογής, σύµφυτη στο ανθρώπινο είδος, προσαρµογή που, όµως, δεν έχει την ίδια δυναµική σε κάθε υποκείµενο.
Είναι αρκετοί άνθρωποι, για παράδειγµα, που βιώνουν µε έναν τραυµατικό τρόπο αυτές τις µεταβολές, αναλαµβάνοντας τες πολύ προσωπικά σε ψυχικό επίπεδο, σαν µια τιµωρία ασυνείδητη που ίσως να τους άξιζε κιόλας. Αυτή η θέση µεγιστοποιεί την ανασφάλεια στο εργασιακό (και όχι µόνο) πεδίο καθώς και τον φόβο. Εκείνο στο οποίο πρέπει να αντισταθεί κανείς είναι η εγκατάσταση της απόσυρσης και η πρυτάνευση του φόβου.

ΤΙ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ;
Ενδεικτικά:
• Η δουλειά σας τείνει να εξελιχθεί σε «κινούµενη άµµο»; Για να µην βουλιάξετε, κυρίως ψυχικά, και να περάσετε όσο
πιο καλά µπορείτε αυτή την φάση, χρειάζεται προσοχή και ανασυγκρότηση.
• Όσο είστε στη δουλειά, συγκεντρωθείτε! Η σκέψη της απόλυσης, ο φόβος και το «άδειασµα» που την συνοδεύουν αν γίνει έµµονη ιδέα, ή κυρι- εύσει την απασχόλησή σας, µπορεί να ατονήσει και να φθείρει και την ποιότητα της δουλειάς σας, εκτός από την διάθεσή σας. Φοβάστε ότι µπορεί να απολυθείτε αλλά ακόµα δουλεύετε, µπορεί και να µην απολυθείτε ποτέ. ∆ώστε νόηµα σε αυτό που κάνετε εδώ και τώρα. Ενισχύστε τις δεξιότητές σας , φροντίστε αυτά που µπορείτε να ελέγξετε και αποδεχθείτε ότι κάποια άλλα είναι πέραν του πεδίου ελέγχου σας. Η
ζωή συνεχίζεται ακόµα και στις πιο αντίξοες συνθήκες και πρέπει να της δίνουµε ένα νόηµα.
• Αναζητήστε σηµεία σταθερότητας στην ζωή σας, που δεν περιορίζονται στον τοµέα της εργασίας. Η δουλειά δεν είναι η ζωή µας όλη, είναι ένα
σηµαντικό κοµµάτι της. Ένα καλό υποστηρικτικό περιβάλλον, οι δικοί σας άνθρωποι, είτε φίλοι, είτε συγγενείς, µπορούν να σας στηρίξουν ψυχικά και να σας αποφορτίζουν στις δύσκολες εντάσεις. Κι όταν µπορούµε να αποφορτιστούµε, µπορούµε να πάρουµε ανάσες και να δούµε τα πράγµατα µε άλλο µάτι. Μπορούµε να λειτουργή- σουµε καλύτερα και στον εργασιακό µας χώρο, όσο κι αν οι αιχµηρές
γωνίες µας τροµάζουν. Αν χρειάζεστε βοήθεια ειδικού ζητήστε την, µην αφήσετε τον εαυτό σας να εγκλωβιστεί. Βρείτε σηµεία αναφοράς που σας στηρίζουν µέσα σας και γύρω σας, ώστε να µην νοιώθετε µονίµως υπό απειλή.
 • Μην παραµελείτε και µην στριµώχνετε κι άλλο τον εαυτό σας. Αποσυνδεθείτε για ορισµένες ώρες µετά την δουλειά, το σαββατοκύριακο, κάνοντας πράγµατα που σας ευχαριστούν, σας διώχνουν τις βαριές σκέψεις, σας αναζωογονούν. Αν αυτά µέχρι τώρα σας στοίχιζαν
κάτι παραπάνω, ποτέ δεν είναι αργά να εκπλαγείτε µε την ευελιξία σας να αναθεωρήσετε, να ανακαλύψετε ότι υπάρχουν πολλά να κάνει κανείς για να διώξει το άγχος και την στενοχώρια, που κοστίζουν τίποτα ή ελάχιστα. Προσφερθείτε να βοηθήσετε κάποιον δικό σας, περπατήστε, κάντε ένα σπορ σε ανοιχτούς χώρους, διαβάστε, µιλήστε µε τους αγαπηµένους σας, παίξτε µε τα παιδιά σας, τα ανίψια σας, τα παιδιά των φίλων σας, ενισχύστε τους ανθρώπινους δεσµούς σας… Μέσα σε τόσο δύσκολους καιρούς είναι πολύ σπουδαίο να δίνουµε και να παίρνουµε στιγµές χαράς µε τους ανθρώπους που είναι σηµαντικοί για εµάς. Είναι αυτό που υφαίνει ένα δίκτυ προ στασίας και υποστήριξης από άνθρωπο σε άνθρωπο, κάτι που
µοιάζει να το είχαµε αµελήσει παλαιότερα, αν όχι εντελώς ξεχάσει…!

Γράφει η ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΜΑΓΓΑΝΑ, Ψυχολόγος, Ψυχοθεραπεύτρια
katmangana@gmail.com
(αναδημοσίευση άρθρου 2016)

Πηγές

Φωτογραφία από Lukas Bieri από το Pixabay

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Πήγαινε στην κορυφή