Η χαμένη ευκαιρία του ΣΥΡΙΖΑ ή η χαμένη ευκαιρία της Ελλάδας;

Έχει παγώσει κάθε επιχειρηματική πρωτοβουλία. Πολλά λεφτά έφυγαν στο εξωτερικό. Αυτά τα λεφτά δεν είναι των πλουσίων, αλλά αυτών των απλών ανθρώπων που με αγώνα έχουν κάνει ένα κομπόδεμα των 20 ή 30 χιλιάδων ευρώ. Οι μεγαλοκαρχαρίες τα έβγαλαν έξω από το 2010 και ακόμη κανείς δεν τους έχει ενοχλήσει. Το ευρώ από την άλλη μεριά κατρακύλησε σε σχέση με το δολάριο, πράγμα που δεν είναι και κατ’ ανάγκην κακό, και τα spreads στην Ισπανία πήραν την ανηφόρα. Και όλα αυτά γιατί; Γιατί δεν έγινε δυνατόν από τους Έλληνες ηγήτορες των κομμάτων να σχηματίσουν κυβέρνηση.

Αν διαβάσατε την επιστολή του Τσίπρα προς την Ε.Ε. ότι «έχει απονομιμοποιηθεί» το μνημόνιο, θα διαπιστώσατε ότι δεν είναι ρητά κατηγορηματικός για την κατάργησή του. Ο Σαμαράς, από την άλλη, ήθελε και αυτός επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου. Άρα εδώ έχουμε σύμπτωση απόψεων ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ. Το ΠΑΣΟΚ συμφωνούσε γιατί δεν είχε κάτι νέο να πει, αλλά ούτε και την δύναμη που θα του έδινε ένα καλό εκλογικό αποτέλεσμα. Στο τέλος των διαπραγματεύσεων και ο Κουβέλης άρχισε να έχει σύγκλιση απόψεων με τους άλλους. Γιατί δεν έγινε, λοιπόν, κυβέρνηση; Είναι ένα ερώτημα. Θα ασχοληθώ πρώτα με τις δυνατότητες που θα είχε η χώρα, αν γινόταν μια κυβέρνηση και των τεσσάρων κομμάτων.

Η κοινή λογική λοιπόν λέει ότι αν είχε γίνει κυβέρνηση των τεσσάρων με ένα συγκερασμό των πολιτικών τους θέσεων, θα είχαμε μια κυβέρνηση 221 εδρών. Αν η κυβέρνηση αυτή δήλωνε ότι αναγνωρίζει το χρέος της χώρας στο εξωτερικό, τότε αμέσως θα είχαμε ισορροπία στις διεθνείς χρηματαγορές, πράγμα το οποίο θα βοηθούσε και στην πτώση των δικών μας spreads. Επιπλέον το κλίμα αυτό θα μεταφερόταν στο εσωτερικό της χώρας, γεγονός που θα βοηθούσε στο να κινηθεί λίγο η αγορά. Ακόμη αν η κυβέρνηση δήλωνε ότι θα συνεχίσει τις διαρθρωτικές αλλαγές στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα και ταυτόχρονα ζητούσε επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου με σκοπό την ακύρωση των περικοπών των μισθών, είναι σίγουρο ότι η τρόικα θα το δεχόταν. Αυτό το έχω διαπιστώσει συζητώντας με πολλά στελέχη από τη δημόσια διοίκηση που έχουν επαφές και γνωρίζουν από κοντά τα τεκταινόμενα στην γραφειοκρατία των Βρυξελλών.

Είναι σίγουρο ότι τα σενάρια περί πτώχευσης, επιστροφής στη δραχμή, φυγάδευση κεφαλαίων στο εξωτερικό και ένα σωρό άλλες κινδυνολογίες δεν θα υπήρχαν αν σχηματιζόταν κυβέρνηση. Γιατί δεν έγινε κυβέρνηση; Ποιος φταίει; Ο ένας ρίχνει τα βάρη στον άλλον. Τα κουκιά, όμως, είναι μετρημένα και τα πράγματα απλά. Δεν έγινε κυβέρνηση λόγω άρνησης του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ψηφίστηκε γιατί ήταν εναντίον του μνημονίου, αλλά γιατί έλεγε ότι ΘΑ ΚΑΝΕΙ κυβέρνηση για να καταργήσει το μνημόνιο. Το ΚΚΕ ήταν και είναι και αυτό εναντίον του μνημονίου. Δεν πήρε, όμως, το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ και ο λόγος είναι απλός. Δεν είπε ότι θα κάνει κυβέρνηση ή ότι θα συμμετάσχει σε κάποιο κυβερνητικό συνασπισμό κομμάτων. Είναι σταθερό στις απόψεις του και παίρνει σταθερά 8% χρόνια τώρα. Από την άλλη πλευρά η επιστολή του Τσίπρα φανερώνει τη διγλωσσία του ΣΥΡΙΖΑ και τις αντικρουόμενες δυνάμεις που υπάρχουν μέσα σε αυτό το κόμμα. Δόθηκε η ευκαιρία στον ΣΥΡΙΖΑ να σχηματίσει κυβέρνηση ανοχής από τα άλλα κόμματα (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΔΗΜΑΡ) αλλά δεν την δέχτηκε.

Από τα λεγόμενα του Τσίπρα στον Κούλογλου την περασμένη Τετάρτη, θα σχημάτιζε κυβέρνηση αν κατάγγειλαν μονομερώς το μνημόνιο τα δύο κόμματα. Αυτό, όπως είναι φυσικό, δεν ήταν δυνατόν να γίνει γιατί οι υπογραφές είναι πλέον της Ελληνικής Δημοκρατίας και όχι κάποιου προσώπου. Αυτό ο Τσίπρας το γνώριζε. Το έθεσε, λοιπόν, σαν αίτημα ώστε να αποφύγει τον σχηματισμό κυβέρνησης γιατί δεν ήταν έτοιμος να κυβερνήσει. Τα άλλα κόμματα ήθελαν την συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ γιατί και αυτά κατά βάθος δεν ήθελαν το μνημόνιο άσχετα με το ότι το ψήφισαν. Ήθελαν να έχουν στην κυβέρνηση μια καθαρά αντιμνημονιακή δύναμη ώστε να έχουν μεγαλύτερη δυνατότητα διαπραγμάτευσης. Εδώ έχασε ο ΣΥΡΙΖΑ την ευκαιρία να συμμετάσχει σε μια κυβέρνηση ώστε να πάρει το βάπτισμα του πυρός μέσα από την δημόσια διοίκηση και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε σαν χώρα. Θα ερχόταν σε επαφή με την λογική της ΕΕ και του ΝΑΤΟ κ.τ.λ. Αυτό θα του έδινε την ευκαιρία να μπει στην ομάδα των κομμάτων εξουσίας. Τότε θα μπορούσε να επηρεάσει την κατάσταση ώστε να ψηφιστεί επί τέλους η απλή αναλογική που κόπτεται.

Ακόμη θα αποδείκνυε ότι η χώρα μπορεί να κυβερνηθεί από συνασπισμό κομμάτων, όπως γίνεται στο εξωτερικό, και έτσι θα καταργούσε το μονοκομματικό σύστημα που εξέθρεψε την διαφθορά. Δυστυχώς, όμως, οι αντικρουόμενες δυνάμεις μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ δεν επέτρεψαν αυτήν την επιλογή και οδήγησαν τελικά τη χώρα σε μια νέα εκλογική αναμέτρηση.

Ελπίζουν ότι θα έρθουν πρώτο κόμμα και θα κερδίσουν και το bonus των 50 εδρών. Μα και πάλι δεν θα μπορέσουν να κάνουν κυβέρνηση. Το ΚΚΕ τους έχει απορρίψει και ο Κουβέλης δεν νομίζω θα πάρει τόσες έδρες ώστε να σχηματίσουν κυβέρνηση οι δύο τους. Η γνώμη μου είναι ότι ούτε ο Κουβέλης θα μπει αυτή τη φορά στην Βουλή.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έδωσε την ευκαιρία και τη δυναμική στη ΝΔ να καλέσει στις τάξεις της όλους αυτούς που έφυγαν και έτσι θα ενδυναμωθεί. Από την άλλη ο Βενιζέλος προσπαθεί να ξαναδημιουργήσει το ΠΑΣΟΚ πράγμα το οποίο θα δώσει και σ’ αυτό νέα δυναμική. Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ θα βγουν με το σύνθημα που θέλει και η συντριπτική πλειοψηφία του λαού: «Να κυβερνηθεί η χώρα». Αυτό σημαίνει ότι το εκλογικό σώμα θα στραφεί προς τα δύο μεγάλα κόμματα και πιστεύω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα πάρει πολύ μικρότερο ποσοστό από αυτό που πήρε στις περασμένες εκλογές. Για να κλείσω το θέμα μου πιστεύω ότι αυτή η εκλογική αναμέτρηση θα επαναφέρει την τάξη και θα αποδείξει την αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ.

Υ.Γ. Απ’ ό,τι θυμάμαι, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι υπέρ των μεταναστών (κι εγώ είμαι, εφόσον είναι νόμιμα στη χώρα). Πώς γίνεται, όμως, ο Παπαδημούλης του ΣΥΡΙΖΑ, που έχει μια γκαρσονιέρα στην Κυψέλη και όταν πήγε μια Ελληνίδα φίλη μου να την νοικιάσει, της είπε επί λέξει: «Δεν επιθυμώ να την νοικιάζω σε αλλοδαπούς»!!!