Μήπως θα ήταν καλύτερα να γίνουμε Βέλγιο;

  Με τον τρόπο που ψήφισε ο λαός βγαίνει αβίαστα το συμπέρασμα ότι θέλει συνεργασία όλων των πολιτικών δυνάμεων για έξοδο από την κρίση. Πραγματικά πιστεύω ότι μόνο η συνεργασία θα δώσει διέξοδο. Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, που ήταν οι κύριοι αίτιοι του μνημονίου, καταποντίστηκαν σε επίπεδα που σχεδόν κανείς δεν τα περίμενε. Ειδικά το ΠΑΣΟΚ έφτασε στο ποσοστό του 1974. (Θα τρίζουν τα κόκαλα του Ανδρέα, αλλά και του Γέρο-Καραμανλή για την Νου Δου του!!!). Ο ΣΥΡΙΖΑ από την άλλη πλευρά σάρωσε και ο κύριος λόγος δεν είναι η αντιμνημονιακή του πολιτική και οι υποσχέσεις του, αλλά η πρότασή του στο εκλογικό σώμα να προσπαθήσει να σχηματίσει κυβέρνηση. Ο κόσμος θέλει Κυβέρνηση. 

  Επειδή το κράτος έχει συνέχεια και είμαστε υποχρεωμένοι να ζούμε και να συνεργαζόμαστε μέσα σε ένα ΕΟΚΙΚΟ, αλλά και διεθνές περιβάλλον όπου υπάρχουν αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα, θα έπρεπε κατά την γνώμη μου να σχηματιστεί μια κυβέρνηση συνεργασίας τουλάχιστον των τριών πρώτων κομμάτων. Εδώ θα μου πείτε, πώς είναι δυνατόν να συνεργαστούν τα δύο μνημονιακά κόμματα με ένα αντιμνημονιακό; Είναι δυνατόν. Αρκεί να θέλουμε να βάλουμε την Ελλάδα και τον λαό της πάνω από τα στενά κομματικά συμφέροντα. Και εξηγούμαι. 

  Το μνημόνιο καλώς ή κακώς (κακώς κατ’ εμένα) έχει υπογραφεί. Γιατί υπογράφτηκε όμως; Ας αναρωτηθούμε. Υπογράφτηκε από την ανικανότητα και της κυβέρνησης του ΓΑΠ (ή GAP = Κενό στα Αγγλικά) και στη συνέχεια από τα στελέχη της κυβέρνησης Παπαδήμου που, λίγο πολύ, ήταν τα ίδια με την κυβέρνηση Παπανδρέου. 

  Εδώ θέλω να σημειώσω ότι η ιστορία θα δείξει ότι κάποια πράγματα έγιναν και σκόπιμα για να προσποριστούν κάποιοι μεγάλα κέρδη. Αυτοί κάποια στιγμή θα την πληρώσουν. Να είστε βέβαιοι. Δεν είναι δυνατόν μετά από τρία χρόνια να μην έχει λήξει το θέμα της απελευθέρωσης των ταξί και των άλλων επαγγελμάτων. Οι εταίροι μας δίκαια μάς λένε ανίκανους. Δεν έχουν γίνει οι απαιτούμενες μεταρρυθμίσεις στον κρατικό μηχανισμό. Μεταρρυθμίσεις που δεν ήταν ανάγκη να μας τις ζητήσουν, αλλά θα έπρεπε να τις έχουμε κάνει μόνοι μας, αρκεί να μην φοβούνταν οι κυβερνώντες το πολιτικό κόστος και την διακύβευση των συμφερόντων τους. Μετά από τρία χρόνια δεν έχει ακόμη αναμορφωθεί το φορολογικό σύστημα. Πότε θα απλοποιηθούν οι φορολογικές διαδικασίες ώστε να χτυπηθεί η διαφθορά από την μια και να απελευθερώσει επιχειρηματικές δυνάμεις από την άλλη; Ακόμη και το ζήτημα των λεγόμενων αποκρατικοποιήσεων λιμνάζει. Λιμνάζει για δύο λόγους: πρώτον από τα αλληλοσυγκρουόμενα ιδιωτικά συμφέροντα για να βάλουν χέρι στην περιουσία του ελληνικού λαού και δεύτερον από την ανικανότητα των πολιτικών προσώπων που ηγούνται στις υπηρεσίες της δημόσιας διοίκησης (Υπουργοί, Υφυπουργοί, Γ. Γραμματείς, σύμβουλοι κ.τ.λ.). 

  Βάσει των παραπάνω σκέψεων είναι λογικό οι εταίροι μας να θέλουν επιβολή μνημονίων, περικοπές μισθών και συντάξεων. Αν ήμασταν μέσα στο όρια του ελλείμματος ή και λίγο παραπάνω, νομίζετε ότι θα ζητούσαν τόσο σκληρά μέτρα; Ας μην γελιόμαστε. ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΕΠΙΒΛΗΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΝΔ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ. Αποδείχτηκε, όμως, ότι αυτό το μνημόνιο δεν είναι προς την σωστή κατεύθυνση και βουλιάζει την ανάπτυξη. Θυμάμαι αυτόν τον βλάκα τον Παπακωνσταντίνου, που έλεγε ως υπουργός Οικονομικών ότι πρέπει να πάρουμε γρήγορα μέτρα, για να δικαιολογήσει τις περικοπές των μισθών, ώστε να ρίξουμε τα λεφτά στην ανάπτυξη και να βγούμε γρήγορα στις αγορές!! Αυτά του έμαθαν στο LSE (= London School of Economics) και ήρθε να τα εφαρμόσει στου κασιδιάρη το κεφάλι ο βλάκας. 

  Σύμφωνα με τις παραπάνω σκέψεις θα έπρεπε τουλάχιστον τα τρία πρώτα κόμματα να συνεργαστούν και να σχηματίσουν μια ισχυρή κυβέρνηση με τουλάχιστον 201 έδρες. Η κυβέρνηση αυτή θα έπρεπε, με τέτοια κοινοβουλευτική πλειοψηφία, να επεξεργαστεί ένα πρόγραμμα εξόδου από την κρίση και να το επαναδιαπραγματευθεί με την ΕΕ και το ΔΝΤ. Αν έκαναν σοβαρή πρόταση με διαρθρωτικές αλλαγές στον δημόσιο τομέα, αλλά και στον ιδιωτικό, πέρα από τις περικοπές των μισθών, οι εταίροι μας θα ήταν διατεθειμένοι να ακούσουν και να επαναδιαπραγματευθούν το μνημόνιο. Σύμφωνα με αυτά θα ικανοποιούνταν εν μέρει η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ, θα ικανοποιούνταν πλήρως οι απαιτήσεις της ΝΔ και βέβαια το ΠΑΣΟΚ, που δεν έχει καμιά σοβαρή πολιτική θέση επ’ αυτού, θα κρύβονταν πίσω τους ευχαριστημένο… 

  Αυτή η συνεργασία, από την άλλη μεριά, θα είχε σαν συνέπεια την ελαχιστοποίηση των διαδηλώσεων και απεργιών που έχουν κατατυραννήσει την ελληνική οικονομία, αλλά και το χτύπημα της διαφθοράς στον δημόσιο τομέα. Όταν είναι τρεις μαζί δεν μπορούν να κλέψουν όπως ο ένας. Φοβάται ο Γιάννης το θεριό και το θεριό το Γιάννη, λέει η παροιμία. Άρα τώρα που πήρε το ΠΑΣΟΚ την εντολή, θα πρέπει να θέσει το ζήτημα στην εξής βάση: Επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου βάζοντας ως κύριους στόχους διαρθρωτικές αλλαγές, οικονομική ανάπτυξη, υποβοήθηση των ασθενέστερων εισοδηματικά τάξεων και εξορθολογησμό του φορολογικού συστήματος. Φτάνουν, επιτέλους, οι περικοπές των μισθών, συντάξεων και αύξησης των φόρων. Ας τολμήσουμε κάποτε να κάνουμε σοβαρές αλλαγές για να μας πάρουν στα σοβαρά οι άλλοι. Είναι λάθος του ΣΥΡΙΖΑ να ζητά μονομερή καταγγελία του μνημονίου, όπως εξήγησα πιο πάνω. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα μείνει στην ιστορία και θα έχει προσφέρει στην χώρα, αν δεχτεί να συγκυβερνήσει. Δεν είναι μόνο το μνημόνιο. Είναι να μπει στην κυβέρνηση. Να δει από κοντά την δημόσια διοίκηση να καταλάβει την πολυπλοκότητα και διαπλοκή και να επεξεργαστεί προγράμματα για αναδιάρθρωση του κράτους. Μόνο έτσι θα ορθοποδήσουμε. 

  Ελπίζω το ΠΑΣΟΚ να θέσει έτσι το ζήτημα και να γίνει κυβέρνηση ώστε να αποφύγουμε τις εκλογές. Με εκλογές δεν είναι δεδομένη η θέση κανενός κόμματος. Ως εκ τούτου, αν δεν γίνει εφικτή μια κυβέρνηση συνεργασίας, θα ήταν καλύτερα να εφαρμόσουμε το σύστημα του Βελγίου που έμεινε 14 μήνες χωρίς κυβέρνηση, αλλά είχε υπηρεσιακή για τα τρέχοντα θέματα. Τρέχον θέμα είναι και το μνημόνιο οπότε ο Παπαδήμος π.χ. δεν έχει παρά να το εφαρμόσει. Οι δημόσιοι υπάλληλοι και οι πολίτες να κάνουν την δουλειά τους, όπως λέει ο νόμος, και να κάνουμε αυτό που λένε οι Άγγλοι: Run the Country Ourselves = να διοικούμε την χώρα μόνοι μας. 

  Μην σας φαίνεται παράξενο. Αν όλοι μας εφαρμόζαμε τους νόμους που υπάρχουν, για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα δεν θα χρειαζόμασταν κυβέρνηση. Ένα Κοινωνικό Συμβόλαιο χρειάζεται. Αποδείχτηκε για δύο φορές στο Βέλγιο. Θα μου πείτε τώρα, τι αερολογίες μας λες; Και όμως αν γίνει αυτό θα δείτε τις δραματικές αλλαγές στο πολιτικό σύστημα. Θα ανθίσουν νέες δυνάμεις με πρωτότυπη πολιτική σκέψη με αποφασιστικότητα με ειλικρίνεια, καθαρή καρδιά και πατριωτισμό ώστε να οδηγήσουν την χώρα στη θέση και στο μέλλον που της αρμόζει.