Ξύπνα, μωρέ, έχει 6 ο μήνας, σήκω να πας να ψηφίσεις. Θα πάμε όλοι αδιάβαστοι!!

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ - ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ
Ξύπνα, μωρέ, έχει 6 ο μήνας, σήκω να πας να ψηφίσεις. Θα πάμε όλοι αδιάβαστοι!!

Ξύπνα, μωρέ, έχει 6 ο μήνας, σήκω να πας να ψηφίσεις.
Θα πάμε όλοι αδιάβαστοι!!

Τι είναι αυτά που λες, κύριε Τάσο, πήρε φόρα η κυρά Νέτα, τι Βόρειους λαούς, κουλτούρες και κουραφέξαλα είναι αυτά που λες. Σιγά μην κάνουμε τους ασπροκώληδες το ίδιο με τους Έλληνες.

Κάτι άσχετο, κύριε Τάσο μου, ο Χρυσοχοΐδης προχτές στο Γαλάτσι, ήρθε με τους τριακόσιους να πάρει την ψήφο ή ήρθε να πάρει την πόλη;; Το άλλο με τον Άρη τό ‘μαθες; Πήγε, που λες, ο Άρης ο δημοτικός σύβουλος, όοοολως τυχαίως, εννέα η ώρα το βράδυ όταν μιλούσε ο Χρυσοχοΐδης στο Δήμο Γαλατσίου. Πήγε, λέει, «να διαβάσει», σημειώστε τη λέξη, «να διαβάσει» στο δεύτερο όροφο τα θέματα που θα είχε την επόμενη μέρα το Δημοτικό Συμβούλιο. Με το που φτάνει στην εξώπορτα, δεν προλαβαίνει να πει στους μπάτσους «είμαι δημοτικός σύμβουλος ήρθα “να διαβάσω”» τον πλακώνουν στις γρήγορες οι Ματατζήδες, τον φτάσαν στο πρατήριο. Και σε ρωτάω, Άρη μου, μιλάνε στο σπίτι του «Αδιάβαστου» για «Διάβασμα»;; Και εσύ καμάρωνες, λεβέντη μου, στο Δημοτικό Συμβούλιο πώς στις έβρεξαν γιατί με το μούσι σε πέρασαν για αντάρτη; Για το διάβασμα τις έφαγες, Άρη μου, και όχι για το μούσι. Βέβαια αν συνδυάσω το μούσι με τις ψιλές που έφαγε κι ο Γιαννακόπουλος του «Παλμού», μπορεί να ‘χεις και λίγο δίκιο. Γι’ αυτό άλλη φορά στο Δημοτικό Συμβούλιο, Άρη, να πας «Ξυρισμένος και Αδιάβαστος», έτσι όπως πάνε όλοι, λεβέντη μου, οι δημοτικοί σύμβουλοι εκεί μέσα.
Αμάν αμάν, κύριε Τάσο, σου φέρνω ένα νέο της τελευταίας στιγμής, για να καταλάβεις αυτό με το Χρυσοχοΐδη δεν είναι τίποτα μπροστά σ’ αυτό που θα μας βρει στις δημοτικές εκλογές. 
Άκουσον άκουσον: γνωστός μόδιστρος της Λεωφόρου Βεΐκου κόβει και ράβει κουστούμι σε συνταξιούχο «Αστυφύλαξ». Θέλει, λέει, να τον λανσάρει την επόμενη εβδομάδα στην βιτρίνα του μαγαζιού ως υποψήφιο Δήμαρχο Γαλατσίου με το συνδυασμό της «κορόνας». Είναι λένε οι κακές γλώσσες, ίδιος ο Αρκουδέας – θυμάστε, ο παλιός αρχηγός της Ελληνικής Αστυνομίας!! Μην τον βλέπετε, λέει ο μόδιστρος έτσι, θα τον κάνω αγνώριστο. Θα του βγάλει, λέει, το καπέλο, θα του μηδενίσει τα χιλιόμετρα, θα του περάσει καινούριες μασέλες, θα του βάλει κορσέ για να μαζέψει το ψωμοσάκουλο που του άφησε κουσούρι η υπηρεσία, θα του μάθει να περπατάει στα δύο πόδια, θα του περάσει αλυσίδα για να μη δαγκώνει,  θα του μάθει πως χτενίζεται η Αλίκη Βουγιουκλάκη, και στο τέλος θα τον βγάλει βόλτα στο Γαλάτσι. «Και συ, λαέ βασανισμένε, μην ξεχνάς τον Αρκουδέα!!»
Οι κακές γλώσσες λένε πως τον ίδιο οίκο μόδας εμπιστευόταν και ο πρώην Δήμαρχος, ο ξακουστός Φούντας, τον θυμάστε! Μόνο που ο Φούντας, λέει ο μόδιστρος, ήταν κακός μαθητής και μετά το μάθημα πέρναγε κρυφά στο σουβλατζίδικο και έτρωγε ο μπαγάσας δέκα δέκα τους «γύρους με διπλή απ’ όλα».
Αμ δεν έφτανε μόνο αυτό, πήρε γραμμή τον μόδιστρο κι ο περιπτεράς μπροστά απ’ το μαγαζί της Βερούλη, αυτός που πουλάει λάδι Αμφίσης μαζί με τα γλυφιτζούρια και τις εφημερίδες. Με αφορμή τον «Αστυφύλαξ» φωνάζει κι ο περιπτεράς απ’ το χωριό, τον ξάδερφο του τον «Αγροφύλαξ», να κατέβει κι αυτός επικεφαλής με το συνδυασμό της «Ελιάς». Έχουμε λεβέντες να καμαρώνουμε στις Δημοτικές Εκλογές, κύριε Τάσο, να δεις γέλιο που θα πέσει πότε με τον «Αγροφύλαξ» και πότε με τον «Αστυφύλαξ»
Δεν έχουν οι αθεόφοβοι, κύριε Τάσο μου, το Θεό τους, καλά δεν βλέπουν πώς κατάντησε ή χώρα;; Το βιολί τους αυτοί. Άσε σου λέει να έχουμε ένα δικό μας άνθρωπο να σβήνουμε καμιά κλήση, να κάνουμε κάνα θέλημα να μας υπολογίζει ο λαός του Γαλατσίου.
Χαθήκανε μωρέ τα Νέα τα παιδιά να γίνουν «οι πρωταγωνιστές» σ’ αυτή τη πόλη;; Χαθήκανε οι Νέοι επιστήμονες στο Γαλάτσι να διαφεντέψουν τον τόπο τους;; Χαθήκαν οι εργαζόμενοι, οι υπάλληλοι, οι επιχειρηματίες, ικανά στελέχη να πάρουν στα χέρια τους το Δήμο να δούμε μια άσπρη μέρα; Δεν εμπιστεύεστε, μωρέ, τα παιδιά σας; Δώστε τους μια ευκαιρία κι ας κάνουν λάθος!! Δεν είναι άδικο να τα φορτώνετε από μικρά με ξένες γλώσσες, μεταπτυχιακά και ντοκτορά και στο τέλος να μην τους εμπιστεύεστε;; Ακόμα τα καπετανάτα θα ορίζουν την τύχη του Δήμου;; Βάλτε ένα τέλος στους γραφικούς τύπους που αρέσκονται να το παίζουν τοπικοί παράγοντες, έμπειροι και διασυνδεδεμένοι με την εξουσία αφεντάδες!
Κύριε Τάσο, κάνε κάτι λέει η κυρά Νέτα, βαρεθήκαμε να βλέπουμε τενεκέδες, μασέλες ξεματιάστρες και αλμπάνηδες να κάνουν κουμάντο σ’ αυτή την πόλη!!
Και με τη φόρα που ‘χει πάρει η κυρά Νέτα, συνεχίζει να τα χώνει «Νέτα Σκέτα». Μαθαίνουν οι αφιλότιμοι και τα παιδιά τους, κύριε Τάσο μου, να προσκυνάνε από μικρά, να γίνονται υποτακτικοί στους αφεντάδες, στους αγράμματους, στους αστοιχείωτους. Ποτέ δεν είπαν στα παιδιά πως την τύχη τους θα πρέπει κάποια μέρα να την πάρουν στα χέρια τους οι ίδιοι, και να γίνουν αυτοί «οι πρωταγωνιστές». Μον’ κάθε μέρα τους θυμίζουν πως τίποτα δεν θα αλλάξει σ’ αυτόν τον τόπο, και πως καλό είναι να μάθουν κι αυτοί από μικροί να γίνονται υποτακτικοί. Η πικρή αλήθεια είναι πως «οι προσκυνημένοι δεν πήγανε χαμένοι» σ’ αυτή τη χώρα, κύριε Τάσο μου, να λέμε και του στραβού το δίκιο. Και με αυτά που λέω τώρα, μη μου περάσεις καμιά αριστεροδεξιά ταμπέλα. Σκατά στα μούτρα μου είμαι κι εγώ. Ελληνίδα είμαι, Ελληνίδα που την έπιασε φρενίτιδα. Έρχεσαι και συ τώρα και βάζεις βαθυστόχαστα ερωτήματα του τύπου: «τι είναι αυτό που κάνει τους Έλληνες να μειονεκτούν έναντι των βορείων λαών»;; Τι αηδίες ερωτήματα είναι αυτά, κύριε Τάσο, μου λες; Και σε πέρναγα για σοβαρό άνθρωπο. Τα ερωτήματα αυτά θα σου τα απαντήσω εγώ σε ένα λεπτό. Ρίξε το πρώτο.
H κουλτούρα των πολιτών; Δείξε μου άλλον Ευρωπαϊκό λαό που έχει τραγουδήσει τα κοινωνικά και πολιτικά του βάσανα τα τελευταία 200 χρόνια με τόσους διαφορετικούς τρόπους; Από εδώ δεν πέρασε το δημοτικό τραγούδι; Το Ρεμπέτικο; Το Σμυρναίικο; Το Λαϊκό; Το Έντεχνο; Ο Χατζηδάκης; Ο Θεοδωράκης; Ο Σκαρίμπας; Ο Σεφέρης; Ο Ελύτης; Ο Ρίτσος;; Δείξε μου άλλη Ευρωπαϊκή Χώρα με τόσα είδη τραγουδιού, και τόσους ποιητάδες. 
O σεβασμός στο Κράτος; Με μια ανάσα σου απαρίθμησα τόσους ποιητές και άλλους τόσους μουσικούς που τίμησαν τη χώρα και τους τίμησε και αυτή. Ε λοιπόν, ψάχνω και δεν βρίσκω μια πολιτική πράξη ή έναν πολιτικό άντρα να τον κρεμάσω τον άτιμο στο κάδρο του σεβασμού.
Η εφαρμογή των Νόμων; Ποιους νόμους να εφαρμόσεις, κύριε Τάσο, με τον «Αγροφύλαξ» και τον «Αστυφύλαξ»;;
Η ωριμότητα των πολιτών; Μιλάς για την σιωπή των Αμνών;;
Η ωριμότητα των πολιτικών; Δείξε πολιτικό και ώριμο που δεν είναι για τη φυλακή.
Και τώρα έρχεσαι, κύριε Τάσο, και μου λες, πως τελικά δεν τα κατάφερα, και πρέπει τώρα να αποχωριστώ το μονάκριβό μου, το σπλάχνο μου, να βρει την τύχη του στα ξένα χέρια. Τσακίζει η φωνή της κυρίας Νέτας και τα μάτια της βουρκώνουν.
Κι εσύ, κύριε Τάσο, που του ‘δειξες το δρόμο της ξενιτιάς, πέστου… πως θα τον περιμένω εδώ… μη μου γράφει γράμματα… γιατί γράμματα δεν ξέρω… και με πιάνουν κλάματα.
Με φόρτισε πολύ η κυρία Νέτα, σας ευχαριστώ που με ανεχτήκατε. Μόλις ηρεμήσω θα πάω να ψηφίσω, κι απλά σας λέω πως θα επιλέξω κάτι μεταξύ… «καρδίας και λογικής».
Γεια και χαρά σας!

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Πήγαινε στην κορυφή