Debate, τηλεμαχία ή κοκορομαχία;

Θα μπορούσε κάποιος να πει την γνωστή έκφραση «εδώ ο κόσμος χάνεται και το ….. χτενίζεται». Δηλαδή εδώ έχουμε μια χώρα που βουλιάζει και έχει παραδοθεί αμαχητί στους δανειστές της και τα «παιδία παίζει» μηχανευόμενα τρόπους για το πώς θα κερδίσουν τις εντυπώσεις ώστε να υφαρπάξουν την ψήφο του Έλληνα. Και όχι οποιουδήποτε Έλληνα, αλλά του υπαλλήλου και εργάτη που δεν έβγαλαν τα λεφτά τους στο εξωτερικό, του μαγαζάτορα που του χρωστάνε τον ΦΠΑ,του βιομήχανου που έχει πληρώσει όλες τις υποχρεώσεις του, αλλά βγαίνει κερδισμένος ο φοροκλέφτης γιατί συνεχίζονται οι χαριστικές διατάξεις ώστε να μπορέσει το κράτος να εισπράξει μετά από δέκα χρόνια τα χρωστούμενα. 

Ο Σαμαράς θέλει αυτοδυναμία να εφαρμόσει το πρόγραμμά του με άνεση όπως έκαναν όλες οι αυτοδύναμες κυβερνήσεις του παρελθόντος, που με άνεση διασπάθιζαν το δημόσιο χρήμα. Θα δώσει, λέει, συγχωροχάρτι σε όσους έβγαλαν έξω τα λεφτά τους. Δηλαδή θα γίνει το ξέπλυμα μαύρου χρήματος του αιώνα… Ο Βενιζέλος στην αρχή έλεγε για κυβέρνηση συνεργασίας, αλλά τώρα άλλαξε τροπάρι και θέλει και αυτός αυτοδυναμία. Δεν σκέφτονται ότι θα πρέπει να κάτσουν όλοι κάτω και να επεξεργαστούν ένα κοινό πρόγραμμα εξόδου από την κρίση; Δεν έχουν καταλάβει ότι οι δανειστές μας φοβούνται μια ισχυρή και ομόφωνη κυβέρνηση γιατί θα έχει την δυνατότητα να επαναδιαπραγματευθεί τις υποχρεώσεις της; Να θέσει σε άλλες βάσεις όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε και τις σχέσεις με τους δανειστές μας; Να προχωρήσει σε αναδιάρθρωση του κράτους, που συνεχώς την υπόσχονται από το 2004 με το «θα ξανακτίσω το κράτος» του Καραμανλή; 

Ίσως κάποιος που έχει διαβάσει Διαλεκτικό Υλισμό και Μαρξισμό δεν θα δεχτεί την παραπάνω άποψή μου γιατί αυτές οι θεωρίες λένε ότι τα πολιτικά κόμματα εκφράζουν οικονομικές δυνάμεις που συγκρούονται στην κοινωνία. Η άποψη είναι σωστή. Θα πρέπει, όμως, να λάβουμε υπ’ όψη μας ότι όλες αυτές οι δυνάμεις δραστηριοποιούνται και εκφράζονται σε ένα συγκεκριμένο τόπο και χρόνο, που στην περίπτωσή μας είναι οι σημερινές δύσκολες συνθήκες του τόπου που λέγεται Ελλάδα. Τούτου δοθέντος, θα πρέπει αυτές οι δυνάμεις, που βασικά έχουν ως κοινό συμφέρον την ύπαρξη της χώρας, να συμφωνήσουν σε ένα κοινό πρόγραμμα για την «Μεγάλη Έξοδο». Δυστυχώς, όμως, ακόμη και σήμερα οι πολιτικοί μας νομίζουν ότι χάφτουμε μύγες και προσπαθούν με διάφορα συνθήματα που εμπνέουν τον φόβο, όπως της ΝΔ, ή αυτοκριτικής, όπως του ΠΑΣΟΚ, ή Σταλινικού τύπου, όπως του ΚΚΕ, να υφαρπάξουν την ψήφο του κόσμου. 

Όπως είχα αναφέρει και σε άλλα άρθρα μου, οι κοινωνικοοικονομικές συνθήκες που επικρατούν όχι μόνο στη χώρα μας, αλλά σ’ όλη την Ευρώπη, μοιάζουν με αυτές του μεσοπολέμου και βρίσκει γόνιμο έδαφος ο φασισμός. Πάρτε το πρώτο παράδειγμα της Γαλλίας, που έχει τρομοκρατήσει όλη την Ευρώπη. Επόμενη ήταν η Ολλανδία, που η ακροδεξιά έριξε την κυβέρνηση και η άνοδος της Χρυσής Αυγής στην Ελλάδα. Αλίμονο στους πολιτικούς της επόμενης Βουλής, αν είναι μέσα και η Χρυσή Αυγή! Προωπικά το εύχομαι γιατί έτσι θα δημιουργηθεί μια κατάσταση που θα αναγκάσει όλο το σάπιο πολιτικό σύστημα να αποχωρήσει από την πολιτική σκηνή. Να σπάσει το σπυρί. Ίσως να διαφωνείτε με αυτή την άποψη, αλλά δεν έχω φασιστικές ιδέες. Απλώς πιστεύω ότι αυτοί θα είναι ο καταλύτης για την εμφάνιση και άνοδο νέων πολιτικών δυνάμεων. Θα σταματήσει η ανακύκλωση των ίδιων πολιτικών, όπως λένε οι «Οικολόγοι – Πράσινοι». Θα αναδειχτούν δυνάμεις πατριωτικές αποφασισμένες να αναμορφώσουν την Ελλάδα. 

Ας μην γελιόμαστε. Η χώρα θέλει αναμόρφωση που θα πρέπει να αρχίσει από την παιδεία. Οι μεταχουντικές κυβερνήσεις σε συνδυασμό με την πίεση των δυνάμεων της Αριστεράς έφεραν, όχι μόνο την διαφθορά στο κράτος, αλλά και την αποδιοργάνωση. Για να κλείσουν στόματα εδώθησαν χρήματα που δεν ήταν δικά μας. Δεν τα παράγαμε εμείς. Τα δανειστήκαμε και τα στείλαμε πίσω στους δανειστές μας, αγοράζοντας πολυτελή αυτοκίνητα και ιταλικά πλακάκια για την κάλυψη της μεγάλης ζήτησης λόγω οικοδομικής δραστηριότητας που και αυτή γινόταν με δανεικά. Τώρα ήρθε ο λογαριασμός. Και θα τον πληρώσουμε με υψηλό τόκο. 

Δεν θέλω από την θέση αυτή να βγάλω τον εαυτό μου απ’ έξω και καθώς και τους άλλους πολίτες. Όταν βλέπαμε τα στραβά δεν τα καταγγέλαμε, αλλά προσπαθούσαμε και εμείς να μπούμε στα κόλπα. Οι εκλογές πλησιάζουν, οι πολιτικές συγκεντρώσεις είναι ελάχιστες και μόνο σε κλειστούς χώρους με ελεγχόμενους οπαδούς. Θα πρέπει, λοιπόν, να σκεφτούμε τί θα ψηφίσουμε. Δεν θα σας πω εγώ τί να κάνετε. Εγώ θα σας υπενθυμίσω ότι τα δύο κόμματα εξουσίας ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, για καθαρά δικά τους ωφέλη, έκρυψαν την αλήθεια από το λαό, δεν φέρθηκαν υπεύθηνα φοβούμενα το πολιτικό κόστος και δημιούργησαν την παρούσα κατάσταση.

Μέσα σε όλα αυτά θα σας αναφέρω για την πολιτική της Ιαπωνίας γύρω στο 1870 οπότε άρχισε την βιομηχανική της επανάσταση. Η Ιαπωνία, φοβούμενη την Αγγλία που είχε κηρύξει τον πόλεμο του οποίου εναντίον της Κίνας, αποφάσισε ότι έπρεπε να γίνει σύγχρονη δύναμη και εφάρμοσε την πολιτική της Αγγλίας στην ανάπτυξη. Για να τα κάνει, όμως, αυτά έκατσαν όλοι μαζί και συζήτησαν τα προβλήματα της χώρας και επεξεργάστηκαν κατάλληλες στρατηγικές. Τότε δημιουργήθηκε η ομάδα (Iwakura Mission) με αρχηγό τον πρέσβη Iwakura, όπου 48 άτομα υψηλού μορφωτικού επιπέδου γύρισαν όλες τις ανεπτυγμένες χώρες της εποχής στην Ευρώπη καθώς και την Αμερική και μελέτησαν όλους τους τρόπους που εφάρμοζαν αυτοί ώστε να τους εφαρμόσουν και στην χώρα τους. Σημειωτέον ότι μαζί τους πήραν και 60 άριστους φοιτητές, που πολλοί από αυτούς έμειναν στο εξωτερικό για να μελετήσουν σε μεγαλύτερο βάθος αυτές τις αναπτυγμένες οικονομίες. Με την επιστροφή τους κάλεσαν 3.000 δυτικούς επιστήμονες να διδάξουν στα Ιαπωνικά πανεπιστήμια. Έβαλαν πρόγραμμα κατάργησης του αναλφαβητισμού που ακόμη και οι γριές 90 χρονών πήγαιναν να μάθουν γραφή και ανάγνωση. Η συνεργασία αυτή, λοιπόν, είχε σαν αποτέλεσμα το Ιαπωνικό θαύμα. Έμεινε παράδοση στον λαό και η χώρα όπως όλοι γνωρίζουμε ορθοπόδησε αμέσως μετά τον Πόλεμο και έγινε παγκόσμια οικονομική δύναμη. 

Εμείς τι κάνουμε; Κοιτάμε πώς θα βρούμε τρόπους να γαντζωθούμε στην εξουσία, να τα οικονομήσουμε και να πληρώνει ο κόσμος τα σπασμένα που και αυτός βέβαια έχει ευθύνες όπως προανέφερα.

ΥΓ.: Παρατήρησα ότι οι Οικολόγοι – Πράσινοι είναι σαφείς και εγκαλούν και τους πολίτες όσον αφορά τις ευθύνες τους για την σημερινή κατάσταση.