Δήμος Γαλατσίου: «Βαφτίσια» για 27 δρόμους και πλατείες

ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ
Δήμος Γαλατσίου: «Βαφτίσια» για 27 δρόμους και πλατείες

Το επίσημο όνομά τους αποκτούν 27 συνολικά οδοί και πλατείες του Γαλατσίου μετά την πρόσφατη σχετική πρόταση προς το Δημοτικό Συμβούλιο της Διαπαραταξιακής Επιτροπής Ονοματοθεσίας.

Η ονομασία και μετονομασία οδών, πλατειών ή συνοικιών μιας πόλης συγκαταλέγεται στις αρμοδιότητες των δήμων της χώρας. Πρόκειται για κρατικού χαρακτήρα αρμοδιότητα, απονεμημένη στην πρωτοβάθμια αυτοδιοίκηση, δεδομένου ότι «έχει προεχόντως μη τοπικό χαρακτήρα, καθ’όσον δύναται να αφορά και εις τους κατοίκους άλλων περιοχών ή και ολοκλήρου της Χώρας, διότι ή εν λόγω ονομασία ή μετονομασία οδών ή πλατειών, συνδέεται πολλάκις προς γενικότερων ζήτημα της απονομής τιμής προς πρόσωπα, κράτη, πόλεις κλπ., ή της διατηρήσεως της μνήμης ιστορικών συμβάντων εύρυτέρας σημασίας». Επομένως, η απόδοση τιμής σε πρόσωπα ή ιστορικά γεγονότα δέον είναι να απηχεί τη σύμφωνη γνώμη της πλειοψηφίας των δημοτών, ούτως ώστε να μην εγείρονται αμφισβητήσεις και να καθίσταται ευχερής η αποδοχή της ενέργειας της δημοτικής αρχής.

Ας δούμε ποιές είναι οι οδοί και πλατείες της πόλης μας που «βαφτίστηκαν» πλέον και επισήμως από το Δημοτικό Συμβούλιο Γαλατσίου.
1. Οδός «Ομφάλης» (118/98) – Τράλλεων, Λαμπρινής.
Η οδός, επισήμως, θεωρείται ανώνυμη. Παρόλα αυτά έχει το όνομα της μυθολογικής βασίλισσας της Λυδίας, ερωμένης του Ηρακλή. Οπότε ονοματοδοτείται, επίσημα, με το ίδιο οδωνυμικό.
2. Οδός «Λυκοβουνίων» Πλατεία Αγχεσμού – 59/97, οδός Βυζαντίου, οδός Παραδεισίων.
Η οδός, επισήμως, θεωρείται ανώνυμη. Παλαιότερη ονομασία της λοφοσειράς του Αγχεσμού, των Τουρκοβουνίων.
3. Οδός «Αλεπότρυπας» Πλατεία Ειρήνης Κουμαριανού, 27/97, οδός Κερκύρας, 16Α /97.
Η οδός, επισήμως, θεωρείται ανώνυμη. Αλεπότρυπα είναι ο χαμηλός λόφος της Αθήνας – αλλιώς Ελικώνας – ανάμεσα στο Γαλάτσι και την Κυψέλη.
4. Οδός «Νταμαριών» (105/99) – Τήνου.
Η οδός, επισήμως, θεωρείται ανώνυμη. Γύρω στο 1900, τα περισσότερα λατομεία στο κέντρο της Αθήνας κλείνουν με νόμο. Το ενδιαφέρον των επιχειρήσεων στρέφεται τότε στα προάστια. Νταμάρια ανοίγουν στους λόφους του Γαλατσίου, των Πατησίων και της Κυψέλης, ενώ κοντά τους χτίζονται ασβεστοκάμινα μικρά και μεγάλα.
5. Πλατεία «Λιναρά» (1,2,3/97) – Λ. Γαλατσίου, Αετοράχης, Δρίσκου.
Η πλατεία, επισήμως, θεωρείται ανώνυμη. Μια από τις ξακουστές ταβέρνες του Γαλατσίου, στην περιοχή της πλατείας, ήταν εκείνη του ταχυδρομικού υπαλλήλου Διονύση Λιναρά, αγαπημένη των εργατών από τα νταμάρια. Οπότε ονοματοδοτείται, επίσημα, με το ίδιο οδωνυμικό.
6. Πλατεία «Εθνικής Αντίστασης» (32/97) – Πρωτοπαπαδάκη, Ελ. Βενιζέλου, Αγ. Γλυκερίας.
Η πλατεία, επισήμως, θεωρείται ανώνυμη. Ακολουθώντας το όνομα του μνημείου, το οποίο και βρίσκεται στη δυτική πλευρά του αλσύλλιου – πλατείας, ονοματοδοτείται, επίσημα, με το ίδιο οδωνυμικό.
7. Πλατεία «Γρηγορίου Λαμπράκη» (120/98) – Τράλλεων & Βεΐκου.
Η πλατεία, επισήμως, θεωρείται ανώνυμη. Η απέναντι πλατεία Σκύρου ή Τρικούπη ή Γρηγορίου Λαμπράκη ονοματοδοτήθηκε, επισήμως, ως Μανδηλαρά εκτοπίζοντας το παλαιό, επίσημο επίσης, όνομά της που ήταν Γρηγορίου Λαμπράκη. Για το λόγο αυτό προτείνεται σε αυτήν την πλατεία το εν λόγω οδωνυμικό.
8. Πλατεία «Νίκου Μπελογιάννη» (61Β/97) – Πρωτοπαπαδάκη, Πέλλας, Παραδεισίων.
Η πλατεία, επισήμως, θεωρείται ανώνυμη. Έλληνας αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης κατά των Γερμανών. Η δίκη του που έμεινε στην ιστορία ως «υπόθεση Μπελογιάννη» και η εκτέλεσή του το 1952, έλαβαν μεγάλη δημοσιότητα και προκάλεσαν διεθνείς αντιδράσεις. Έμεινε γνωστός στην Ιστορία ως «Ο Άνθρωπος με το γαρύφαλλο» και προς τιμήν του ονομάστηκαν δρόμοι και οικισμοί σε χώρες της ανατολικής Ευρώπης, όπως το χωριό «Μπελογιάννης» στην Ουγγαρία.
9. Πλατεία «Μανώλη Γλέζου» (15/98) – Παπαφλέσσα, Πανδώρας, Κυμοθόης, Σαπφούς.
Η πλατεία, επισήμως, θεωρείται ανώνυμη. Η πρώτη απόφαση της Επιτροπής Ονοματοθεσίας, η οποία και δεν έγινε δεκτή, ως πλατεία Γλέζου – Ελευθερίας, από την Αποκεντρωμένη Διοίκηση Αττικής. Ως ανώνυμη πλατεία πλέον – σύμφωνα με την τελευταία ενημέρωση της Τεχνικής Υπηρεσίας τού Δήμου μας – προτείνεται ως Μανώλη Γλέζου.
10. Πλατεία «Απόστολου Σάντα» (202/98) – Εκάβης, Ναρκίσου, Αιγοσθενών.
Η πλατεία, επισήμως, θεωρείται ανώνυμη. Έλληνας αντιστασιακός, ο οποίος μαζί με τον Μανώλη Γλέζο κατέβασαν τη γερμανική σημαία από την Ακρόπολη, τη νύχτα της 30ής προς 31η Μαΐου 1941.
11. Πλατεία «Θανάση Βέγγου» (24/97) – Λέσινγκ, Καββαδία, Πυθαγόρα, Αλαμάνας.
Η πλατεία, επισήμως, θεωρείται ανώνυμη. Έλληνας κωμικός ηθοποιός του κινηματογράφου και του θεάτρου, ο οποίος και έμενε σε μονοκατοικία επί της λεωφόρου Γαλατσίου.
12. Πλατεία «Δομήνικου Θεοτοκόπουλου» (134/98) – Ηνιόχου, Κουντουριώτου, Βεΐκου.
Η πλατεία, επισήμως, θεωρείται ανώνυμη. Στο Εικοστό Πέμπτο Συμπόσιο Βυζαντινής και Μεταβυζαντινής Αρχαιολογίας και Τέχνης (Αθήνα, 13, 14 και 15 Μαΐου 2005), ο κ. Νικόλαος Κακαδιάρης παρουσίασε την εργασία του «Ο Ιππότης με το Ξίφος κι ο Παντοκράτωρ της Ομορφοκκλησιάς» στην οποία και αναφέρεται σε μια υποθετική συνάντηση του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου, (Kρητικός ζωγράφος, γλύπτης και αρχιτέκτονας της Ισπανικής Αναγέννησης) με τον άγνωστο ζωγράφο του Παντοκράτορα της Ομορφοκκλησιάς, αφήνοντας να εννοηθεί ότι ο αριστουργηματικός παντοκράτορας, πιθανόν, να φιλοτεχνήθηκε από χέρι μεγάλου ζωγράφου, ίσως και από τον ίδιο τον Θεοτοκόπουλο.
13. Πλατεία «Ηρακλέους» (129Α/98) – Νυμφών, Πυθίας, Αλκυόνης.
Η πλατεία, επισήμως, θεωρείται ανώνυμη. Ο Αγχεσμός (Τουρκοβούνια) υπαγόταν στον αρχαίο δήμο Βατή, όπου κατοικούσε η Αιγηίδα Φυλή και είχε προστάτη της τον Ηρακλή.
14. Πλατεία «Ελληνικής Επανάστασης 1821» (69/99) –Επιδαύρου, Ηροδότου, Φιλοθέης.
Η πλατεία, επισήμως, θεωρείται ανώνυμη. Στο πλαίσιο των εορτασμών των 200 χρόνων από την επανάσταση του 1821, προτείνεται και η ονοματοδοσία της συγκεκριμένης πλατείας.
15. Πλατεία «Προσφύγων» (94Α/99) – Πόρου, Φιγαλείας, Σύρου.
Η πλατεία, επισήμως, θεωρείται ανώνυμη.
16. Πλατεία «Βασίλη Ζαφειράκη» (146/98) – Νικολάου Λύτρα, Δρυάδων, Ανδριτσαίνης, Νιόβης.
Η πλατεία, επισήμως, θεωρείται ανώνυμη. Πρωτεργάτης και συντονιστής της «Κίνησης Πολιτών Γαλατσίου»
17. Πλατεία «Γεωργίου Ράνιου» Μούνδρου, Ψηλορείτου, Κύκνων.
Η πλατεία, επισήμως, θεωρείται ανώνυμη. Γαλατσιώτης αντιστασιακός.
18. Πλατεία «Γραικού – Γενίτσαρου & Βενετσάνου» (159α /98) – Ι.Φωκά, Εκάβης, Ορφέως.
Η πλατεία, επισήμως, θεωρείται ανώνυμη. Ο Δημήτριος Καμπούρογλου (ιστοριοδίφης, λογοτέχνης, δικηγόρος, ποιητής, μέλος της Ακαδημίας Αθηνών) μας ταξιδεύει στο Γαλάτσι του 1600 με το εξαιρετικό του κείμενο «Γραικός, Γενίτσαρος και Βενετσάνος» και μας περιγράφει το Γαλάτσι της εποχής.
19. Πλατεία «Μικράς Ασίας» (86/99) – Ελ. Βενιζέλου, Φιγαλείας, Ρόδου.
Η πλατεία, επισήμως, θεωρείται ανώνυμη. Πολλοί από τους κατοίκους της πόλης μας έχουν καταβολές από τη Μικρά Ασία και, κυρίως, από τα παράλιά της.
20. Πλατεία «Αγριτών» (62/97) – Παραδεισίων, Ιέρακος, Κενταύρου.
Η πλατεία, επισήμως, θεωρείται ανώνυμη. Οι πρώτοι κάτοικοι της πόλης του Γαλατσίου, δημιούργησαν – κατά τη διάρκεια του προηγούμενου αιώνα – συλλόγους για να έχουν επαφές και μνήμες με τις μητροπόλεις τους. Ανάμεσά τους, ο Σύλλογος Αγριτών Λέσβου, με σφραγίδα από το 1975.
21. Πλατεία «Επτανησίων» (31/98) – Δερβενακίων, Μπουμπουλίνας, Σκρα, Ναυαρίνου.
Η πλατεία, επισήμως, θεωρείται ανώνυμη. Οι πρώτοι κάτοικοι της πόλης του Γαλατσίου, δημιούργησαν – κατά τη διάρκεια του προηγούμενου αιώνα – συλλόγους για να έχουν επαφές και μνήμες με τις μητροπόλεις τους. Ανάμεσά τους, ο Σύλλογος Επτανησίων, με σφραγίδα από το 2007.
22. Πλατεία «Ηπειρωτών» (171/98) – Ναρκίσσου & Ιωάννου Φωκά.
Η πλατεία, επισήμως, θεωρείται ανώνυμη. Οι πρώτοι κάτοικοι της πόλης του Γαλατσίου, δημιούργησαν – κατά τη διάρκεια του προηγούμενου αιώνα – συλλόγους για να έχουν επαφές και μνήμες με τις μητροπόλεις τους. Ανάμεσά τους, ο Σύλλογος Ηπειρωτών, με σφραγίδα από το 2002.
23. Πλατεία «Θεσσαλών» (75/99) – Μιλτιάδου, Μεσσηνίας, Ελ. Βενιζέλου.
Η πλατεία, επισήμως, θεωρείται ανώνυμη. Οι πρώτοι κάτοικοι της πόλης του Γαλατσίου, δημιούργησαν – κατά τη διάρκεια του προηγούμενου αιώνα – συλλόγους για να έχουν επαφές και μνήμες με τις μητροπόλεις τους. Ανάμεσά τους, ο Σύλλογος Θεσσαλών, με σφραγίδα από το 2005.
24. Πλατεία «Κρητών» (52/98) – Καλογήρου Σαμουήλ & Σουλίου.
Η πλατεία, επισήμως, θεωρείται ανώνυμη. Οι πρώτοι κάτοικοι της πόλης του Γαλατσίου, δημιούργησαν – κατά τη διάρκεια του προηγούμενου αιώνα – συλλόγους για να έχουν επαφές και μνήμες με τις μητροπόλεις τους. Ανάμεσά τους, ο Σύλλογος Κρητών, με σφραγίδα από το 1979.-
25. Πλατεία «Ναξίων» (86/97) – Πάρνηθος, Αγ. Γλυκερίας, Χοπφ.
Η πλατεία, επισήμως, θεωρείται ανώνυμη. Οι πρώτοι κάτοικοι της πόλης του Γαλατσίου, δημιούργησαν – κατά τη διάρκεια του προηγούμενου αιώνα – συλλόγους για να έχουν επαφές και μνήμες με τις μητροπόλεις τους. Ανάμεσά τους, οι Σύλλογοι των Ναξίων, με σφραγίδες: Ομοσπονδία Ναξιακών Συλλόγων από το 1976, Απεραθιτών από το 1980, Απολλωνιατών από το, Δαμαριωνιτών από το 1936, Δανακιωτών από το, Εγκαριτών από το, Κεραμιωτών από το 1972, Κορωνιδιατών από το 1975, Κυνηδαριωτών από το 1960, Κωμιακιτών (Κορωνίδας) από το 1911, Σκαδιωτών από το 1975, Φιλωτιτών από το 1926, κ.ά. –
26. Πλατεία «Πελοποννησίων» (106/97) – Γρηγορίου Ε΄, Στρεψιάδου, Χρυσανθέμων.
Η πλατεία, επισήμως, θεωρείται ανώνυμη. Οι πρώτοι κάτοικοι της πόλης του Γαλατσίου, δημιούργησαν – κατά τη διάρκεια του προηγούμενου αιώνα – συλλόγους για να έχουν επαφές και μνήμες με τις μητροπόλεις τους. Ανάμεσά τους, ο Σύλλογος Πελοποννησίων, με σφραγίδα από το 1979.
27. Πλατεία «Ρουμελιωτών» (160/98) – Ιωάννου Φωκά & Εκάβης.
Η πλατεία, επισήμως, θεωρείται ανώνυμη. Οι πρώτοι κάτοικοι της πόλης του Γαλατσίου, δημιούργησαν – κατά τη διάρκεια του προηγούμενου αιώνα – συλλόγους για να έχουν επαφές και μνήμες με τις μητροπόλεις τους. Ανάμεσά τους, ο Σύλλογος Ρουμελιωτών.

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Πήγαινε στην κορυφή