Διαβάστε όλη την ομιλία του Αλέξη Τσίπρα στη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής Ανασυγκρότησης του Σύριζα

ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

27/06/2020

ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ, ΑΛΕΞΗ ΤΣΙΠΡΑ, ΣΤΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ – ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ:

Είναι χαρά μου να είμαστε όλοι ξανά, όλοι και όλες εδώ, υγιείς και δυνατοί, μετά την περιπέτεια που είχε η χώρα και όλοι μας με την πανδημία, σε συνθήκες νέες βέβαια, αναγκασμένοι να τηρούμε τα πρωτόκολλα. Αλλά είμαστε εδώ και συνεδριάζουμε.

Και συνεδριάζουμε λίγες μέρες πριν συμπληρωθεί ένας χρόνος από την ανάληψη της διακυβέρνησης του τόπου από τη ΝΔ.

Πραγματικά, δεν θα μπορούσα να φανταστώ ότι ένα χρόνο μετά θα βρισκόμασταν σε αυτές εδώ τις εγκαταστάσεις, στο Ελληνικό. Διότι είχα πειστεί και εγώ, όπως και οι περισσότεροι Έλληνες, ότι σε τρεις βδομάδες εδώ θα μπαίνανε μπουλντόζες, θα τα γκρέμιζαν όλα και ένα χρόνο μετά θα ήταν ένας οργασμός εργασιών και ανοικοδόμησης. Όμως, είναι όλα όπως τα αφήσαμε.

Και με την ευκαιρία του ενός χρόνου, θα ήθελα να ξεκινήσω την τοποθέτησή μου, καλώντας σας να θυμηθούμε μαζί ποιά ήταν η εικόνα της χώρας ένα χρόνο πριν και να τη συγκρίνουμε αυτή την εικόνα με τη σημερινή.

Η Ελλάδα, τον Ιούλη του ’19, ήταν μία χώρα που είχε πλέον όλες τις προϋποθέσεις για να κάνει το άλμα προς τα εμπρός.

Χωρίς μέτρα λιτότητας, με την οικονομία σταθερά για 12 συνεχόμενα τρίμηνα σε αναπτυξιακή τροχιά, με το δημόσιο χρέος ρυθμισμένο, την ανεργία να μειώνεται συνεχώς,

το κοινωνικό κράτος αργά αλλά σταθερά να στήνεται ξανά στα πόδια του. Και με μια ακόμα σημαντική εγγύηση: με 37 δις ευρώ απόθεμα στο δημόσιο ταμείο, από τις θυσίες του ελληνικού λαού, αλλά ως εγγύηση ότι θα στηριχθεί η ελληνική κοινωνία και η οικονομία σε μια δύσκολη στιγμή.

Ένα μεγάλο κομμάτι του ελληνικού λαού, παρά αυτές τις συνθήκες ένα χρόνο πριν, θεώρησε ότι αυτά δεν ήταν αρκετά. Σεβόμαστε απόλυτα αυτή την άποψη και αυτή την επιλογή. Και εμπιστεύτηκε τη ΝΔ που έταξε ισχυρή ανάπτυξη και περισσότερες δουλειές.

Το τι μεσολάβησε από τότε μέχρι σήμερα, το είδαμε όλοι μας και το βιώνουν όλοι οι Έλληνες πολίτες. Και αυτοί που μας στήριξαν και μας έδωσαν το 32% πέρυσι, αλλά και αυτοί που έκαναν άλλες επιλογές.

Και σας μιλώ ειλικρινά όμως, δεν φανταζόμουν ούτε εγώ ένα χρόνο πριν, ότι σε αυτό το διάστημα ο κ. Μητσοτάκης και η κυβέρνησή του θα είχε καταφέρει ένα τόσο μεγάλο πλήγμα στις προοπτικές μιας χώρας, την οποία για πέντε χρόνια, παλέψαμε να βγάλουμε από μια πρωτοφανή οικονομική και κοινωνική κρίση.

Είναι βέβαιο ότι η πανδημία, έριξε ένα πολύ ισχυρό χτύπημα στην οικονομία. Όμως, ας είμαστε ειλικρινείς, το κακό είχε ήδη γίνει από πριν. Η ύφεση είχε ήδη επιστρέψει, όπως αποδεικνύουν και τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ που βγήκαν το προηγούμενο διάστημα, πολύ πριν τον κορωνοϊό.

Και αυτό, συντρόφισσες και σύντροφοι είναι απόλυτη ευθύνη του κ. Μητσοτάκη και της κυβέρνησής του. Και συνέβη αυτό γιατί, η ΝΔ τον Ιούλιο του 2019 δεν ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας με το βλέμμα στο μέλλον, αλλά με το μυαλό κολλημένο στις αποτυχημένες συνταγές του χθες.

Όχι μόνο δεν αναγνώρισε και δεν ανέλαβε ποτέ καμία ευθύνη για τη χρεοκοπία της χώρας, για τα ελλείμματα που άφησε το 2009 που μας έβαλαν στα μνημόνια και για τις δηλητηριώδεις πολιτικές της ύφεσης τα επόμενα χρόνια που κατέστρεψαν το κοινωνικό ιστό. Αλλά διακήρυττε ένα χρόνο πριν ότι το 2014, ο ελληνικός λαός και ο ΣΥΡΙΖΑ διέκοψαν το θεάρεστο έργο τους και αυτοί θα επέστρεφαν για να το συνεχίσουν.

Και πράγματι αυτό έκαναν. Ο φρέσκος αέρας αποδείχτηκε τελικά αέρας κοπανιστός. Το περιτύλιγμα ήταν αστραφτερό αλλά το περιεχόμενο ήταν μπαγιάτικό. Οι ίδιοι άνθρωποι με τις ίδιες ιδέες, τις ίδιες πολιτικές, αμετανόητοι και ανεπαρκείς.

Θέλω να σας δώσω ένα μόνο παράδειγμα. Ο Υπουργός Εργασίας. Ο άνθρωπος που επί των ημερών του στην κυβέρνηση Σαμαρά η ανεργία στον τόπο εκτοξεύθηκε στο 27%. Ο ίδιος άνθρωπος τοποθετήθηκε ξανά στο ίδιο ακριβώς πόστο στην κυβέρνηση Μητσοτάκη, γιατί προφανώς επιβραβεύτηκε για το εξαιρετικό του έργο. Και το έργο αυτό το συνέχισε με το καλημέρα, όταν επανατοποθετήθηκε στη θέση του υπουργού Εργασίας, νομοθετώντας τροπολογίες της τελευταίας στιγμής στη Βουλή, κατακαλόκαιρα, κατ’ απαίτηση του Συνδέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων – τώρα λέγεται Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών – και οργανώνοντας το απίστευτο αυτό σκάνδαλο της ψευτοκατάρτισης των επιστημόνων.

Ήταν λοιπόν λογική η εξέλιξη, συντρόφισσες και σύντροφοι, με τους ίδιους ανθρώπους, τις ίδιες πολιτικές επιλογές, να φτάσουμε σήμερα εδώ.

Με μια κυβέρνηση να ανακοινώνει τώρα 16% ύφεση το τελευταίο τρίμηνο και να προβλέπει μία ύφεση πότε 10, πότε 11, πότε 12% – κανείς δεν ξέρει- για το σύνολο τους έτους, χωρίς όμως να είναι σε θέση να αναλάβει την παραμικρή ευθύνη, πολιτική ευθύνη για αυτήν την εξέλιξη. Νούμερα ασύλληπτα, που δεν είδαμε ούτε στα πρώτα σκληρά, στα πιο σκληρά χρόνια των μνημονίων, είδαμε σήμερα εδώ.

Και πέρα από τα νούμερα, γιατί τα νούμερα κρύβουν από πίσω ανθρώπους, κρύβουν από πίσω αγωνίες, κρύβουν από πίσω ανθρώπινες ζωές, η εικόνα της χώρας σήμερα είναι μια εικόνα δραματική.

Επιχειρήσεις που προσπαθούν να σταθούν στα πόδια τους χωρίς καμία στήριξη, χωρίς ρευστότητα. Επιχειρήσεις που δεν άνοιξαν καν μετά το lockdown και χιλιάδες άλλες που δίνουν μάχη για να μην έχουν την ίδια τύχη το χειμώνα. Νησιά άδεια. Εργαζόμενοι που απολύονται ομαδικά. Νοσοκομεία που βαράνε διάλυση, αφήνοντας ακόμα και μικρά παιδιά στο έλεος του Θεού.

Και μέσα σε όλα αυτά, αντί να έχουμε μια κυβέρνηση που αναλαμβάνει τις ευθύνες, αντί να έχουμε μια κυβέρνηση που εργάζεται άοκνα να αντιμετωπίσει αυτά τα προβλήματα, τα έχουμε; Έχουμε ένα χάρτινο τσίρκο, όπως λέει και ένα αγαπημένο τραγούδι από ένα αγαπημένο συγκρότημα της νιότης μου, από τις Τρύπες. Ένα χάρτινο τσίρκο που ενδιαφέρεται μόνο για το show. Μόνο για την εικόνα και τη ματαιοδοξία του καθενός που το απαρτίζει. Άνθρωποι που δεν βλέπουν τίποτα πέρα από τους κόλακες που τους περιτριγυρίζουν. Άνθρωποι οι οποίοι έχουν ως στόχο να διαμορφώνουν μια εικονική πραγματικότητα.

Αλλά θέλω να είμαι δίκαιος. Γιατί υπάρχει όντως ένας τομέας στον οποίο η κυβέρνηση θα έλεγα ότι παίρνει άριστα. Και αυτός είναι ο τομέας της προπαγάνδας. Εκεί οι άνθρωποι πραγματικά είναι ασύλληπτοι. Έχουν στήσει μια καλοδουλεμένη μηχανή προπαγάνδας και λάσπης, καλολαδωμένη, συντονισμένη, χορτασμένη με εκατομμύρια ευρώ για τα οποία δεν δίνουν λογαριασμό και με ειδικότητα να κάνει το άσπρο-μαύρο.

Και είναι πραγματικά εξαιρετικά ενδιαφέρον και από τη σκοπιά της πολιτικής επιστήμης να ερευνήσει κανείς πώς είναι δυνατόν τόσα πολλά Μέσα να συντονίζονται τόσο γρήγορα και τόσο αυτόματα στη μπαγκέτα ενός αόρατου αρχισυντάκτη, ενός αόρατου διευθυντή ορχήστρας που δίνει το ρυθμό.

Να σας δώσω το χθεσινό παράδειγμα. Βγήκε μια είδηση κόλαφος για την υπόθεση της ΝΟΒΑΡΤΙΣ. Αναγκάστηκε σε εξωδικαστικό συμβιβασμό η εταιρεία με τη κυβέρνηση των ΗΠΑ ομολογώντας ότι την περίοδο της διακυβέρνησης Σαμαρά ’12 – ’15 διέφθειρε Έλληνες αξιωματούχους για να έχει ευνοϊκές κυβερνητικές αποφάσεις για τις τιμές των φαρμάκων. Και δέχθηκε γι’ αυτό να πληρώσει στο Αμερικανικό δημόσιο, προκειμένου να μην προχωρήσει την έρευνα, 310 εκ ευρώ.

Και αντί η είδηση αυτή να είναι, ομολόγησε την ενοχή της η ΝΟΒΑΡΤΙΣ για το σκάνδαλο, αντί η είδηση να είναι 310 εκ. για τη διαφθορά και τις μίζες την περίοδο της κυβέρνησης Σαμαρά, ποια ήταν η είδηση; Η είδηση ήταν και μάλιστα πανηγυρικά: Συμβιβάστηκε η ΝΟΒΑΡΤΙΣ δεν υπάρχει πια σκάνδαλο…

Είναι απίστευτο, αλλά είναι πραγματικότητα: Σκάνδαλο στις ΗΠΑ αλλά και σε όλο τον πλανήτη, σκευωρία όμως και όχι σκάνδαλο στην Ελλάδα.

Και για να είναι πιο πειστική αυτή η προπαγάνδα, αυτή η καλοστημένη μηχανή δεν αρκείται στη παραποίηση. Αλλά βάζει στο στόχαστρο, με μεθόδους μάλιστα μαφίας και παρακράτους, τον ΣΥΡΙΖΑ, τα στελέχη του, αλλά στην πραγματικότητα εμένα. Γιατί, συντρόφισσες και σύντροφοι εγώ είμαι ο στόχος τους.

Τους έχω πει πάρα πολλές φορές, ένα χρόνο τώρα – και τελευταία φορά το είπα στην προηγούμενη μεγάλη μας συνάντηση λίγο πριν την πανδημία, με 8 χιλ. κόσμο στο ΤΑΕ ΚΒΟΝ ΝΤΟ, αν θυμάστε τέλη Φλεβάρη. Θα το ξαναπώ και σήμερα. Αν έχουν τα κότσια και δεν είναι απλά θρασύδειλοι, εγώ είμαι εδώ. Μην κουράζονται είμαι εδώ. Μην κουράζονται και μην φθείρονται, χρησιμοποιώντας το παρακράτος των μαφιόζικων υποκλοπών και τις μεθόδους των υπόδικων εκδοτών και επιχειρηματιών που τους στηρίζουν. Είμαι εδώ. Αν πιστεύουν ότι τους ευνοεί ένα ριμέικ του βρώμικου ‘΄89, είμαι και είμαστε εδώ. Ας διευρύνουν λοιπόν το κατηγορητήριο και ας με συμπεριλάβουν.

Αν όμως δεν το τολμούν, τους καλούμε τώρα να σταματήσουν αυτόν τον επικίνδυνο κατήφορο για τη δημοκρατία. Αυτόν τον επικίνδυνο κατήφορο στο βούρκο και στη λάσπη για το πολιτικό σύστημα.

Και θέλω να απευθυνθώ στον κ. Μητσοτάκη. Μην μετατρέπετε την πολιτική ζωή του τόπου σε βούρκο, μόνο και μόνο για να κρύψετε τα δικά σας μεγάλα σκάνδαλα, αλλά και τις δικές σας μεγάλες ευθύνες για την καταστροφή της οικονομίας. Μην ανοίγετε έτσι εύκολα το καπάκι του υπονόμου. Γιατί ο πρώτος που θα πέσει μέσα θα είστε εσείς.

Εγώ δε πρόκειται να ακολουθήσω. Εμείς δεν πρόκειται να ακολουθήσουμε και να συρθούμε σε αυτή την επιχείρηση λασπομαχίας. Αλλά θα επιμείνουμε να μιλάμε για τα πραγματικά προβλήματα που απασχολούν την ελληνική κοινωνία και να δίνουμε τη μάχη για να σταθεί ο τόπος και η κοινωνία όρθια και δυνατή απέναντι σε αυτή την κρίση, αλλά και απέναντι στις δύσκολες ώρες που όλοι βλέπουμε και ψυχανεμιζόμαστε να έρχονται. Όχι μόνο στο κοινωνικό επίπεδο, αλλά και στις δυσκολίες που έρχονται στην εξωτερική πολιτική, στα εθνικά μας θέματα. Και εξαιτίας μιας έλλειψης εθνικής στρατηγικής που επιδεικνύει αυτή η κυβέρνηση τον τελευταίο χρόνο.

Εμείς είμαστε εδώ για να προσφέρουμε υπηρεσία στον τόπο. Για αυτό και δεν θα ακολουθήσουμε τον κ. Μητσοτάκη στις μεθόδους του. Όπως δεν τον ακολουθούμε και ένα χρόνο τώρα στην ποιότητα της αντιπολίτευσης που κάνουμε και είναι «η μέρα με τη νύχτα» σε σχέση με την αντιπολίτευση που έκανε ο ίδιος τα τέσσερα προηγούμενα χρόνια.

Ξέρετε, κάποιοι πίστεψαν ένα χρόνο πριν ότι η Δεξιά άλλαξε στον τόπο μας και δεν έχει σχέση με αυτήν που γνωρίζαμε παλιά. Ότι δεν χρησιμοποιεί τις ίδιες μεθόδους, τις ίδιες πρακτικές. Διαψεύστηκαν, όμως παταγωδώς μέσα σε ένας μόλις χρόνο. Ίδιοι και απαράλλακτοι και στις ιδέες και στις μεθόδους.

Αλλά, κακώς κάποιοι το πίστεψαν αυτό. Διότι έπρεπε να είχαν δει, έπρεπε να είχαν αναγνώσει ποια ήταν η στάση του κ. Μητσοτάκη όταν ήταν στην αντιπολίτευση. Τι δείγματα γραφής είχε δώσει.

Όταν φέραμε λύση για το χρέος, θυμηθείτε τι μας έλεγε, ότι κάνουμε συναλλαγή με τις συντάξεις. Όταν βγάλαμε τη χώρα από τα μνημόνια, θυμηθείτε τι μας έλεγε, ότι φέραμε 4ο μνημόνιο. Και φυσικά όταν λύσαμε ένα εθνικό θέμα που ταλάνιζε για 30 ολόκληρα χρόνια τη χώρα και ήταν βαρίδι για τη χώρα, το ζήτημα με τη Βόρεια Μακεδονία, χέρι – χέρι με την ακροδεξιά μας κατηγορούσαν για προδότες και μειοδότες. Και σήμερα πίνουν νερό στο όνομα αυτής της Συμφωνίας.

Εμείς, όμως, είμαστε εδώ για να πάει ο τόπος μπροστά. Για αυτό και δεν ακολουθούμε τις μεθόδους και τις πρακτικές που ακολούθησε ο κ. Μητσοτάκης και ακολουθεί και σήμερα. Γιατί αυτές οι πρακτικές, ξέρετε, δεν πλήττουν μόνο τον πολιτικό αντίπαλο, αλλά τη χώρα. Για αυτό και ακολουθήσαμε στάση υπεύθυνη και συνεχίζουμε να δίνουμε τη μάχη για να μην γυρίσει η χώρα πίσω. Να μην χαθούν μέσα σε 5 μήνες όσα με κόπο και θυσίες καταφέραμε και πετύχαμε τα τελευταία 5 χρόνια.

Και, ξέρετε, εμείς σε αντίθεση με τη ΝΔ, δεν απευθυνόμαστε σε τηλεθεατές. Απευθυνόμαστε σε πολίτες. Απευθυνόμαστε στον κόσμο της δημιουργίας και του μόχθου. Απευθυνόμαστε στους ανθρώπους της δουλειάς, σε αυτούς που στενάζουν. Και είμαστε μαζί τους, συζητάμε, ακούμε, ανησυχούμε για όλα όσα συμβαίνουν. Αφουγκραζόμαστε την αγωνία και την αγανάκτησή τους. Την αγωνία των εργαζομένων, των ευάλωτων κοινωνικών ομάδων, των ανθρώπων του τουρισμού, της εστίασης, του κόσμου της εργασίας.

Που όποτε τους συναντάνε, μας λένε «δεν αντέχουμε» και «κάντε κάτι», «κάντε κάτι να μας βοηθήσετε». Τις τελευταίες μέρες, όποιον συναντώ σε διαφορετικές γωνιές της χώρας μου λέει σχεδόν τα ίδια πράγματα. Και διαβάζω και τα μηνύματα που δεχόμαστε στα social media. Όποιος κυκλοφορεί σήμερα στις μεγάλες πόλεις, στα χωριά, στα νησιά μας, αυτή την κραυγή αγωνίας της κοινωνίας ακούει.

Αλλά αυτή η κραυγή δεν πρόκειται να ακουστεί εκεί που πρέπει. Δεν πρόκειται να αναμεταδοθεί από ΜΜΕ. Γιατί; Γιατί χαλάει το αφήγημα της καλύτερης κυβέρνησης αποσύστασης Ελληνικού Κράτους. Έτσι δεν λένε οι προπαγανδιστές;

Εμείς, λοιπόν, έχουμε την ευθύνη, εφόσον αυτή η κραυγή της αγωνίας δεν αναμεταδίδεται, να γίνουμε εμείς ο αναμεταδότης αυτού του μηνύματος. Γιατί ο κόσμος όταν μας συναντά, όταν μας ψάχνει στο διαδίκτυο, δεν έχει άλλο τρόπο να εκφράσει αυτή την αγωνία του. Γι΄ αυτό μας ψάχνει. Τους άλλους τους βλέπει κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε λεπτό σε τηλεοπτικούς σταθμούς, σε διαδικτυακά site, σε εφημερίδες. Παντού τους βλέπει.

Αλλά μόνο εμάς βλέπει δίπλα του. Αυτούς δεν τους βλέπει δίπλα του. Αυτούς τους βλέπει στις τηλεοράσεις και στα κανάλια να λένε ένα αφήγημα που δεν αφορά τη ζωή τους. Εμείς είμαστε δίπλα τους. Και μας καλεί εμάς να κάνουμε το παν για να βάλουμε ένα όριο στην επερχόμενη καταστροφή. Και αυτό ακριβώς πρέπει να κάνουμε.

Η εποχή της εκφώνησης, ξέρετε, τελείωσε. Τώρα μετρούν μόνο οι πράξεις.

Γι’ αυτό, λοιπόν, με την ευκαιρία της σημερινής συνάντησης της ΚΕΑ, θέλω να σας καλέσω όλες και όλους, τις επόμενες μέρες, να βρεθούμε πιο μαζικά δίπλα στον κόσμο, δίπλα στις αγωνίες, δίπλα στις ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας. Να γίνουμε το στήριγμα σε όσους και όσες είναι σήμερα αόρατοι για την κυβέρνηση της Δεξιάς.

Και αυτό δεν θέλω να το εκλάβετε ως μια δική μου παρότρυνση, πολύ περισσότερο ως μια δική μου εντολή. Αυτή είναι η εντολή κάθε πολίτη, άνδρα και γυναίκα, που μας συναντά αυτές τις μέρες.

Και σας ζητώ να συνειδητοποιήσουμε, όλες και όλοι, ότι ο μετασχηματισμός του ΣΥΡΙΖΑ- Προοδευτική Συμμαχία, είναι ακριβώς αυτό. Να γίνουμε το κόμμα των πολλών. Να γίνουμε το στήριγμα των απλών και καθημερινών ανθρώπων. Να μην αφήνουμε τίποτα να πέσει κάτω. Κάθε μικρό και μεγάλο ζήτημα που αφορά την καθημερινότητα των πολιτών.

Για τον επιχειρηματία που κινδυνεύει να χάσει το μαγαζί του.

Για τον εργαζόμενο που εκβιάζεται να δουλέψει με 400 ευρώ.

Για την εργαζόμενη μητέρα που αναγκάζεται να ζήσει με 800 ευρώ μέχρι το Σεπτέμβρη.

Για τον εποχικό εργαζόμενο στον τουρισμό, που βλέπει ότι θα ζήσει για 16 μήνες χωρίς εισόδημα.

Για όλους αυτούς, εμείς πρέπει να είμαστε η φωνή τους. Και αυτή η φωνή να δυναμώνει μέρα με τη μέρα, όσο και αν προσπαθούν να τη σιγήσουν.

Γιατί προσέξτε: Αυτή δεν είναι η φωνή του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή είναι η φωνή της κοινωνίας. Αυτή είναι η φωνή όσων μας έφεραν στη διακυβέρνηση του τόπου το ’15. Είναι η φωνή αυτών που μας έδωσαν πέρυσι σε συνθήκες τοξικότητας το 32%. Είναι η φωνή των ανθρώπων που θα ξαναφέρουν στη διακυβέρνηση το ΣΥΡΙΖΑ- Προοδευτική Συμμαχία σύντομα, ως την αληθινή ισχυρή δημοκρατική εναλλακτική απάντηση για το αύριο της χώρας αλλά και για το αύριο της δικής τους ζωής.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Η απόλυτη προτεραιότητα και υποχρέωσή μας, όπως είπα πιο πριν, είναι να βάλουμε φραγμό εκ νέου – κάνει η ζωή κύκλους και ορισμένα πράγματα νομίζουμε ότι τα έχουμε ξαναζήσει, κάτι σαν ντεζαβού όπως λέμε- πρώτη μας προτεραιότητα είναι να βάλουμε φραγμό στην καταστροφή που εκ νέου έρχεται με κυβέρνηση της Ν.Δ. Το ξέρουμε καλά αυτό. Αλλά ξέρουμε επίσης καλά, ότι αυτό δεν αρκεί για εμάς. Ανακοινώσαμε το πρόγραμμά μας, το «Μένουμε όρθιοι» και το επικαιροποιημένο, ρεαλιστικό, που άμεσα πρέπει να εφαρμοστεί για να δώσει στήριγμα στην κοινωνία.

Δεν είναι όμως, μονάχα αυτή η απάντηση που χρειάζεται σήμερα ο τόπος. Η Ελλάδα του 2020, με ευθύνη της Δεξιάς, με ευθύνη μιας ακραία συντηρητικής κυβέρνησης, κάνει βήματα προς τα πίσω.

Εμείς παλεύουμε στο παρόν και δίνουμε απαντήσεις για το παρόν, αλλά πρέπει να δίνουμε απαντήσεις για το παρόν οργανώνοντας ταυτόχρονα και το μέλλον. Έχουμε όραμα για μια Ελλάδα που θα πατά γερά στα πόδια της. Που δεν θα κινδυνεύει κάθε δύο, τρία, πέντε χρόνια να γυρίζει διαρκώς στο σημείο μηδέν. Έχουμε όραμα για την πατρίδα μας και για τη δεκαετία που ξεκίνησε ήδη.

Η πανδημία και η κρίση που την ακολουθεί, άνοιξαν διεθνώς μια πολύ μεγάλη συζήτηση. Νέα τεράστια κεφάλαια συζήτησης και προβληματισμού. Νέες συνθήκες, νέα διλήμματα, χρεοκοπημένες βεβαιότητες, κατάρρευση ιδεολογικών μύθων. Η μάχη για την εξέλιξη των πραγμάτων δίνεται ήδη σε παρόντα χρόνο, σε πρώτο χρόνο. Και φαίνεται ότι οι θριαμβευτές των προηγούμενων δεκαετιών, σήμερα σέρνονται στη γραμμή αυτών που δήθεν έλεγαν, πριν μία και δύο δεκαετίες, ότι ξεπέρασε η ιστορία.

Το συντηρητικό δόγμα, το νεοφιλελεύθερο δόγμα, όπως αυτό της ΝΔ, δέχεται σήμερα ισχυρά πλήγματα. Ένα σχέδιο που βασιζόταν πάντα στην πίστη ότι η αγορά θα τα ρυθμίσει όλα, ότι η παραγωγή θα συνεχιστεί απρόσκοπτα και ότι οι κοινωνικές ανισότητες με κάποιο τρόπο μαγικό θα κανονικοποιούνται, αυτό το σχέδιο που είχε αναφορά στις – λεγόμενες – κοινωνίες των δύο τρίτων, όπως αποδεικνύεται είναι ένα σχέδιο αίολο. Διότι πάντοτε, το είδαμε όλα τα τελευταία χρόνια, η αγορά όταν πιεστεί τρέχει στην αγκαλιά του κράτους για να διασωθεί.

Η παραγωγή χωρίς να λαμβάνει υπ’ όψιν της τη βιωσιμότητα και την περατότητα των φυσικών πόρων, είναι απλά συνταγή καταστροφής, όχι μόνο των σύγχρονων κοινωνιών αλλά και του ίδιου του πλανήτη. Και βέβαια οι ανισότητες, παραμένουν μια βραδυφλεγής βόμβα για την κοινωνική ειρήνη και την κοινωνική συνοχή.

Φυσικά, τα γνωρίζουν όλα αυτά που λέω και οι αντίπαλοί μας. Γι’ αυτό και σήμερα τους ακούμε υποκριτικά να μιλούν για το ΕΣΥ, για το περιβάλλον, για το κοινωνικό κράτος και να λένε τα καλύτερα λόγια ξαφνικά. Γιατί; Γιατί ξέρουν ότι αν τώρα ειδικά μετά την πανδημία φέρουν στο προσκήνιο τις πραγματικές τους απόψεις, δηλαδή τις απόψεις με τις οποίες πολιτεύονται για δεκαετίες, θα μοιάζουν περίπου σαν εξωγήινοι.

Αλλά γνωρίζουν όλοι σε αυτή τη χώρα, ότι το ξαφνικό τους ενδιαφέρον για όλα αυτά τα θέματα είναι, για να το πω λαϊκά, είναι ένα γιαλαντζί ενδιαφέρον, ψεύτικο ενδιαφέρον. Σέρνονται πίσω από εξελίξεις που τους έχουν ξεπεράσει και αυτούς και το πολιτικό στρατόπεδο στο οποίο εντάσσονται διεθνώς.