«Η ποιότητα της ζωής μας δεν εξαρτάται από αυτά που μας συμβαίνουν, αλλά από το πώς αντιδρούμε σ’ αυτά!», του Θανάση Καμπισιούλη

Ο Σεργκέι Μπούμκα, διάσημος Ουκρανός επικοντιστής, είχε δηλώσει ότι η κατάσταση των προπονητικών κέντρων όπου προετοιμαζόταν δεν ήταν και η καλύτερη δυνατή. Οι εγκαταστάσεις είχαν υγρασία, τα καλοριφέρ δεν λειτουργούσαν πάντα, στα γυμναστήρια υπήρχαν σπασμένα παράθυρα κλπ. Συνέχισε λέγοντας ότι μετά τις δικές του επιτυχίες τα πράγματα βελτιώθηκαν πάρα πολύ και οι εγκαταστάσεις εκσυγχρονίστηκαν. Βέβαια, μετά από αυτά, όπως είπε, «δεν είχαμε τις ίδιες επιτυχίες και δεν ξαναπήραμε μετάλλιο…» Γίνεται ξεκάθαρο ότι δεν γεννά το περιβάλλον τις επιτυχίες!

Παρόμοιες ιστορίες μπορούμε να βρούμε σε διάφορους τομείς της καθημερινότητας. Από τα σημαντικά και μεγάλα επιτεύγματα έως μια επιτυχία στις Πανελλήνιες εξετάσεις που διεξάγονται αυτές τις ημέρες. Θα διαπιστώσουμε ότι η ευκολία και η παροχή κάθε δυνατής βοήθειας και υποστήριξης δεν είναι ο καθοριστικός παράγοντας μιας επιτυχίας. Η προσπάθεια πρέπει να είναι συνεχής και κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες. Το σημαντικό είναι η προσπάθεια και όχι οι συνθήκες. Η πίστη και η προσπάθεια είναι ο καθοριστικός παράγοντας. Τα ιδιαίτερα και οι ατελείωτες ώρες φροντιστηρίων δεν εξασφαλίζουν την πολυπόθητη θέση στα ΑΕΙ.
Το δικό μας καθήκον είναι να είμαστε προετοιμασμένοι, να έχουμε τις απαραίτητες γνώσεις και την ικανότητα να τοποθετήσουμε κατάλληλα «το πανί μας», ώστε ο άνεμος να γίνει σύμμαχος μας και όχι εμπόδιο. Με Μαΐστρο, με Γαρμπή ή με Τραμουντάνα αν το δικό μας πανί δεν πάρει τη σωστή θέση, δεν θα φτάσουμε ποτέ στον προορισμό μας. Αν δεν πνιγούμε, στην καλύτερη περίπτωση θα χαθούμε στον ωκεανό. Κουρασμένοι και ταλαιπωρημένοι θα έχουμε δύναμη μόνο για να βρούμε δικαιολογίες για την αποτυχία μας, να σχολιάζουμε τον κακό μας τον καιρό, να κατηγορούμε τον άνεμο. Δεν θα βρούμε δύναμη για αναζήτηση των δικών μας ευθυνών.
Η καλύτερη, ίσως, στιχουργός μας, η Λίνα Νικολακοπούλου μας εξηγούσε πώς έκανε τα πρώτα της βήματα. Ο πατέρας της, στρατιωτικός στο επάγγελμα, ζητούσε με τον γνωστό αυστηρό τρόπο, την περίοδο των καλοκαιρινών διακοπών, να υπάρχει απόλυτη ησυχία κατά τις μεσημεριανές ώρες για να μπορεί να ξεκουράζεται. Έτσι, η μικρή Λίνα παρόλο που ένιωσε ότι η συγκεκριμένη απαίτηση του πατέρα της την περιόριζε, όπως κάθε παιδάκι στην ηλικία της, σκέφτηκε πως αντί να γκρινιάζει μάλλον βρήκε τις ιδανικές συνθήκες για να μπορέσει να διαβάσει ποίηση και να ξεκινήσει το γράψιμο. Η πίεση που δέχτηκε, με αυτή την απαίτηση του πατέρα της, δεν έγινε εμπόδιο, αλλά την οδήγησε στο να πιέσει τον εαυτό της και να καταγράψει σε ένα χαρτί τον πλούτο που είχε μέσα της.
Άλλα τέτοια παραδείγματα έχουμε όλοι μας. Παιδιά χωρισμένων γονιών που διέπρεψαν. Παιδιά ναρκωμανών που τα κατάφεραν περίφημα. Αντίστοιχα κάτω από τις ίδιες συνθήκες άλλα παιδιά δεν τα κατάφεραν. Η κατάσταση των γονιών δηλαδή, είτε έγινε δρόμος για να βρει το παιδί ένα καλύτερο αύριο, είτε έγινε η εύκολη δικαιολογία για να μην προσπαθήσει καθόλου και να αποτύχει και αυτό. Μέσα στις ίδιες συνθήκες, κάποια παιδιά ξέρουν τι να κάνουν με το πανί τους και κάποια ασχολούνται μόνο με τις συνθήκες και τα μποφόρ του ανέμου…
Οι συνθήκες άλλοτε είναι εύκολες, άλλοτε δύσκολες. Όλοι κάποια στιγμή στη ζωή μας θα αντιμετωπίσουμε δύσκολες συνθήκες. Κανένας άνθρωπος δεν γεννιέται τυχερός. Όλοι προσπαθούν, κάνουν λάθη, τα διορθώνουν, προσπαθούν ξανά και γίνονται …τυχεροί. «Άνθρωποι τύχης είδωλον επλάσαντο, πρόφασιν ιδίης αβουλίης.» μας δίδασκε ο Δημόκριτος. Δηλαδή, οι άνθρωποι επινόησαν τη θεά της τύχης για να δικαιολογήσουν τη δική τους έλλειψη θέλησης. Ενώ ο Πλούταρχος, σημείωνε πως: «Τίποτα δεν εξαρτάται από την τύχη, αλλά όλα από την ορθή κρίση και την προνοητικότητα». Η καθημερινή σου έννοια πρέπει να είναι να πώς θα βελτιώσεις τον εαυτό σου, πως θα μάθεις να αντιδράς σωστά σε αυτά που σου συμβαίνουν και να μην ασχολείσαι με τον άνεμο και την τύχη.
Επίσης, πάλι είναι θέμα αντίδρασης ακόμη και όταν η τύχη εμφανίζεται με την ανάποδη πλευρά της. Με την μορφή της ατυχίας. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του ταξιδιώτη που βρέθηκε χαμένος, πεινασμένος και ταλαιπωρημένος στη μέση του πουθενά. Για καλή του τύχη βρέθηκε μια οικογένεια που του πρόσφερε ό,τι χρειαζόταν. Ο ταξιδιώτης θέλοντας να ευχαριστήσει την φτωχή οικογένεια που του πρόσφερε στέγη και τροφή όταν την χρειαζόταν, ζήτησε τη συμβουλή ενός σοφού, ο οποίος του είπε φεύγοντας να σκοτώσει την αγελάδα τους. Η αγελάδα ήταν για αυτή την οικογένεια το μόνο περιουσιακό στοιχείο που τους πρόσφερε τα προς το ζην. Αμφέβαλε στην αρχή, άλλα στη συνέχεια πείστηκε από τον σοφό γέροντα και σκότωσε την αγελάδα. Συνέχισε το ταξίδι του αλλά δεν άντεξε τις τύψεις. Μετά από 5 χρόνια επέστρεψε και βρήκε μια εντελώς άλλη οικογένεια που μεγαλουργούσε. Η απώλεια της αγελάδας, τους ανάγκασε να ξεκινήσουν τη δράση για να μπορέσουν να ζήσουν. Τους ξαναβρήκε να ζουν πιο άνετα αφού έχουν το μεγαλύτερο super market στην διπλανή κωμόπολη και τα παιδιά τους διατηρούσαν το καλύτερο εστιατόριο της περιοχής!
Τύχη και ατυχία λοιπόν, ευκολίες και δυσκολίες, επιτυχίες και αποτυχίες είναι η μόνη σταθερά στη ζωή μας. Η πλειοψηφία των επιτυχημένων επιχειρηματιών που γνωρίζουμε κατά την διάρκεια της ζωής τους έχουν πτωχεύσει έστω μια φορά, ενώ όλοι τους έχουν κάνει αρκετές αποτυχημένες επιλογές. Βέβαια πραγματική αποτυχία είναι αυτή που δεν σου έδωσε κανένα μάθημα. Διόρθωσαν το πανί τους, αλλάξαν κατεύθυνση αλλά ποτέ δεν έχασαν την πίστη στο όνειρο τους. Ο Αριστοτέλης δεν έβαλε την Τύχη στα συστατικά της επιτυχίας, έβαλε μόνο το Ήθος, το Πάθος και τον Λόγο.
Όπως λέει και ένας γνωστός μου, αν θέλεις να βρεις τους λόγους μιας αποτυχίας σου, εύκολα μπορείς να βρεις πάνω από είκοσι λόγους και να γεμίσεις μια σελίδα. Το πιο εύκολο όμως είναι να γράψεις το όνομά σου. Ενδέχεται αυτός είναι ο πιο σημαντικός λόγος της αποτυχίας σου…

* Αν θέλετε να επικοινωνήσετε μαζί μου: eetsi@windowslive.com.