Βιτριολική ενημέρωση, του Βαγγέλη Ντάλη

Μία γυναίκα έστησε καρτέρι σε άλλη και της έριξε βιτριόλι στο πρόσωπο. Το θύμα διέφυγε τον κίνδυνο αλλά ακόμα νοσηλεύεται και είναι σίγουρο ότι η ζημιά από τα εγκαύματα είναι ανεπανόρθωτη. Μια όμορφη γυναίκα θα κυκλοφορεί ως είδος τέρατος ενώ μια άλλη θα πηγαινοέρχεται μεταξύ ψυχιατρείου και φυλακής. Θλιβερό, θλιβερότατο το γεγονός αλλά θλιβερότερη και η παρουσίασή του καθημερινά επί ένα μήνα στα μέσα ενημέρωσης.

Αν το συγκρίνει μάλιστα κανείς με τη διάσταση που είχαν δώσει στην υπόθεση της πρώην καθαρίστριας – συνδικαλίστριας Κωνσταντίνας Κούνεβα η οποία ήταν επίσης θύμα επίθεσης με βιτριόλι το 2008, θα αισθανθεί ακόμα μεγαλύτερη θλίψη. Στο φετινό έγκλημα τα κίνητρα ήταν κάτι μεταξύ αντιζηλίας, πάθους και ψυχιατρικής. Πολύ προσωπική υπόθεση δηλαδή. Στην περίπτωση της Κούνεβα, τα κίνητρα των δραστών είχαν να κάνουν με την πολιτική και συνδικαλιστική της δράση, με εργατικές διεκδικήσεις και εργοδοτικές συμπεριφορές. Σαφώς πιο ενδιαφέρον θέμα για όλους μας. Ωστόσο το θέμα τότε ήταν τρίτη και τέταρτη είδηση ενώ το πρόσφατο μονοπωλεί κάθε μέρα πολλές εκπομπές, δελτία ειδήσεων και υπάρχει καθημερινό ρεπορτάζ στα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης καθημερινά επί ένα σχεδόν μήνα.
Φαινόταν ξεκάθαρα ότι τα περισσότερα μέσα «αναγκάζονταν» να περιλάβουν το θέμα «Κούνεβα» στις ειδήσεις τους μιας και αποτελούσε τον ορισμό της είδησης. Δεν μπορούσαν να το αποσιωπήσουν, δεν έκαναν όμως και τίποτα ενδελεχείς έρευνες, δεν έψαχναν πολύ περισσότερο από ότι τα αστυνομικά δελτία ανέφεραν. Ανέφεραν δηλώσεις πολιτικών και κομματικών εκπροσώπων αλλά αυτές αφενός συνήθως είναι βαρετές, αφετέρου δεν διελευκάνουν καμία υπόθεση. Ενημέρωναν επίσης για τις συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας από υποστηρικτές της και για την προσπάθεια να συγκεντρωθούν χρήματα για τη νοσηλεία της αλλά ελάχιστη συζήτηση για τα κίνητρα και τις επιδιώξεις όσων σχεδίασαν την επίθεση…
Στην πρόσφατη υπόθεση, αντίθετα, είχαμε αναλύσεις από ψυχολόγους, ψυχιάτρους και όσους άλλους μπορούσαν να σχολιάσουν το επίμαχο θέμα. Μη γνωρίζοντας τίποτα συγκεκριμένο βέβαια, αφού ούτε το θύμα μπορούσε να μιλήσει ούτε η δράστης είχε συλληφθεί. Επί τουλάχιστον ένα μήνα είχαμε «ενημέρωση». Με υποθέσεις και σενάρια αλλά… με φωτογραφίες. Ναι, πολλές φωτογραφίες, από αυτές που το ίδιο το θύμα είχε αναρτήσει σε κοινωνικά δίκτυα. Ωραία γυναίκα, εντυπωσιακή παρουσία, θηλυκότατο ντύσιμο, ματαιόδοξες πόζες, ήταν η συνταγή για να κρατιέται το ενδιαφέρον του κοινού αμείωτο. Τα ρεπορτάζ επαναλάμβαναν ίδια πράγματα αλλά οι φωτογραφίες άλλαζαν κι αυτό τα έκανε ενδιαφέροντα. Έτσι το άτυχο θύμα έγινε και «θύμα» των αδηφάγων μέσων ενημέρωσης. Θύμα της καλλιέργειας της ίδιας του της εικόνας. Αυτή η εικόνα που σκόπιμα ενίσχυε ήταν ο «ενισχυτής» της καθημερινής της παρουσίας στα μέσα ενημέρωσης! Η τραγική ειρωνεία είναι ότι όταν πάρει εξιτήριο από το νοσοκομείο θα προσπαθήσει να κρυφτεί από όλους και από όλα….
Σε ένα μήνα επίσης η αστυνομία έφτασε κοντά στη δράστη (;) και τη συνέλαβε. Ένοχος δεν είναι κανένας βέβαια αν δεν κριθεί από δικαστήριο αλλά μόνο και μόνο η σύλληψη υπόπτου με στοιχεία είναι κάτι. Στην περίπτωση της Κούνεβα ακόμα ψάχνουν τους δράστες…
Κι όμως, η ιστορία της Κούνεβα ήταν πιο «δημόσια» από αυτό το «προσωπικό» έγκλημα. Βουλγαρικής καταγωγής, μετανάστευσε στην Ελλάδα το 2001 για λόγους υγείας του τότε τετράχρονου γιου της που έπασχε από κάποια καρδιακή πάθηση. Το 2003 ξεκίνησε να εργάζεται στην ΟΙΚΟΜΕΤ, μεγάλη εταιρεία καθαρισμού και ενοικίασης εργατών που είχε αναλάβει τον καθαρισμό των σταθμών του Ηλεκτρικού Σιδηροδρόμου Αθηνών Πειραιώς (ΗΣΑΠ). Κατά την εργασία της εκεί, προσπάθησε να διεκδικήσει καλύτερες συνθήκες εργασίας για τους εργαζόμενους από τη θέση της γραμματέως της Παναττικής Ένωσης Καθαριστών/-στριών και Οικιακού Προσωπικού (ΠΕΚΟΠ). Ο αγώνας της αυτός προκάλεσε ενοχλήσεις με αποτέλεσμα να δέχεται απειλές για τη ζωή της. Η Κούνεβα είχε αιτηθεί με σωρεία εγγράφων την αλλαγή της βάρδιάς της, από βραδινή σε πρωινή και τη μετακίνησή της από τον σταθμό Αμαρουσίου στον σταθμό Θησείο, αλλά το αίτημά της δεν έγινε δεκτό από την εργοδότρια εταιρεία.
Τα μεσάνυχτα στις 22 Δεκεμβρίου 2008 και ενώ επέστρεφε από τη δουλειά της στο σπίτι της, δέχτηκε επίθεση από δύο αγνώστους, που την περιέλουσαν με βιτριόλι και την υποχρέωσαν να το καταπιεί, προκαλώντας απώλεια της όρασης από το ένα μάτι και βλάβες σε εσωτερικά όργανα. Μετά το συμβάν η Κούνεβα υποβλήθηκε σε διαδοχικές χειρουργικές επεµβάσεις για να αποκαταστήσει μέρος της υγείας της, ενώ ο οισοφάγος της παραμένει κατεστραμμένος. Παρέμεινε στο νοσοκομείο για ένα έτος κατά το οποίο υποβλήθηκε σε πέντε χειρουργεία. Έπειτα έκανε τέσσερις ακόμα χειρουργικές επεμβάσεις σε εξειδικευμένα νοσοκομεία της Γαλλίας. Η υπόθεση παραμένει ανεξιχνίαστη παρά τις αντιδράσεις και τις διαδηλώσεις συμπαράστασης που ακολούθησαν. Η Διεθνής Αμνηστία χαρακτήρισε την έρευνα της Ελληνικής Αστυνομίας μη λεπτομερή και μη αντικειμενική!
Εν τω μεταξύ ο κόσμος γυρίζει σε πιο γρήγορες στροφές, τα προβλήματα μεγαλώνουν και όλοι καταλαβαίνουμε ότι η «κρίση» δεν είναι κρίση αλλά κατάσταση. Δείτε για παράδειγμα τι γίνεται έξω από το μικρόκοσμό μας και τι αποτελεί πραγματική είδηση:
«Οι πρώτοι έφτασαν πριν τις 2 π.μ. Στις 4 π.μ., περισσότερα από 100 άτομα περίμεναν στο σκοτάδι έξω από το γήπεδο χόκεϊ επί πάγου. Μέχρι τις 7 π.μ., η ουρά είχε φτάσει το ένα μίλι (1,6χλμ) βόρεια προς το ποτάμι, στη συνέχεια δυτικά κάτω από την όχθη του ποταμού, μετά γύρω από ένα χώρο στάθμευσης αθλητικών κέντρων, πέρα από τα γήπεδα σκουός, το box club, το θέατρο, κάτω από το Pont de Saint-Georges…». Αυτή είναι η περιγραφή στους New York Times για την ατελείωτη ουρά που είχαν σχηματίσει για μια ακόμη φορά το περασμένο Σάββατο περί τα 3.000 άτομα, κάτοικοι Γενεύης – μιας από τις πλουσιότερες πόλεις στον κόσμο – προκειμένου να λάβουν ένα πακέτο με τρόφιμα. Μεταξύ αυτών μητέρες με μωρά στα χέρια, κάποιοι σε αναπηρικά αμαξίδια. Πολλοί χρειάζεται να περιμένουν ακόμη και έξι ώρες για να λάβουν τη βοήθεια.
Είναι οι χαμηλόμισθοι, οι εργαζόμενοι χωρίς χαρτιά ή/και ασφάλιση, εκείνοι που βρίσκονται στο τελευταίο σκαλοπάτι της εργατικής τάξης και οι περισσότεροι στην πόλη συχνά ξεχνούν την ύπαρξή τους. Ή προτιμούν να μην τους θυμούνται. Πρόκειται για χιλιάδες ανθρώπους που εργάζονται στο περιθώριο της ελβετικής οικονομίας και έχασαν τις δουλειές τους μέσα σε μία νύχτα τον Μάρτιο όταν ξενοδοχεία, εστιατόρια και εύπορες οικογένειες απέλυσαν καθαρίστριες, υπηρέτριες, σερβιτόρους που εργάζονταν για αυτούς όταν επιβλήθηκε το lockdown.
Αυτά σε μία από τις πλουσιότερες χώρες του κόσμου, την Ελβετία. Μπορούμε να υποθέσουμε τι γίνεται στις φτωχότερες και ξέρουμε τι γίνεται στη δική μας. Ξέρουμε. Γιατί αν περιμέναμε από τις βιτριολικά παραμορφωμένες ειδήσεις μας να μάθουμε, ακόμα στην ουρά θα είμασταν.