Η Αντίσταση στην Ινσουλίνη Συνδέεται με Αυξημένες Εξάρσεις της Ρευματοειδούς Αρθρίτιδας

Dr. Δημήτρης Τσουκαλάς

Η αντίσταση στην ινσουλίνη μπορεί να ανεβάσει τα επίπεδα του ζαχάρου στο αίμα και να οδηγήσει σε διαβήτη και στεφανιαία νόσο. Μπορεί όμως και να συνδέεται με εξάρσεις της Ρευματοειδούς Αρθρίτιδας.

Τα ευρήματα σχετικής έρευνας δημοσιεύτηκαν στο Arthritis and Rheumatology και δείχνουν, ότι υπάρχει σύνδεση μεταξύ των επιπέδων του ζαχάρου στο αίμα και την ένταση της φλεγμονής στην ρευματοειδή αρθρίτιδα.(1)

Αντίσταση στην Ινσουλίνη
Ένας από τους βασικούς ρόλους της ινσουλίνης είναι να ρίχνει τα επίπεδα του σακχάρου (γλυκόζης) στο αίμα. Όταν τρώμε κάτι, το σάκχαρο στο αίμα ανεβαίνει. Καθώς τα επίπεδα γλυκόζης αυξάνονται στο αίμα, το πάγκρεας απελευθερώνει ινσουλίνη που προωθεί τη γλυκόζη από το αίμα προς το εσωτερικό των κυττάρων του οργανισμού.

Αυτή η διαδικασία επιτρέπει στον ανθρώπινο οργανισμό να διατηρεί τα επίπεδα του σακχάρου στο αίμα μέσα σε ένα συγκεκριμένο εύρος (75 – 110 mg/dL), υπό φυσιολογικές συνθήκες.

Το πόσο εύκολα ανταποκρίνονται τα κύτταρα στο σήμα της ινσουλίνης, ώστε να προσλάβουν τη γλυκόζη, ονομάζεται ευαισθησία στην ινσουλίνη.

Ωστόσο, η κατανάλωση υψηλά επεξεργασμένων τροφών και απλών υδατανθράκων αυξάνει την έκκριση της ινσουλίνης. Τα κύτταρα του οργανισμού αρχίζουν σταδιακά να μειώνουν την ευαισθησία τους και να μην ανταποκρίνονται στις εντολές της ινσουλίνης.

Όταν τα κύτταρα ανταποκρίνονται με δυσκολία και χρειάζονται όλο και μεγαλύτερες ποσότητες ινσουλίνης για να προσλάβουν γλυκόζη, τότε έχουμε αντίσταση στην ινσουλίνη. Πρόκειται για μια κατάσταση όπου τα κύτταρα αντιστέκονται στην εντολή της ινσουλίνης να απορροφήσουν τη γλυκόζη από το αίμα.

Όσο τα κύτταρα του οργανισμού αντιστέκονται στην ινσουλίνη, τόσο το πάγκρεας χρειάζεται να απελευθερώνει όλο και μεγαλύτερες ποσότητες για να διατηρήσει τα επίπεδα του ζαχάρου εντός των φυσιολογικών ορίων.

Αυξημένα επίπεδα ινσουλίνης προωθούν τη φλεγμονή και την εμφάνιση διαβήτη και έχουν συσχετιστεί με πολλά αυτοάνοσα και χρόνια νοσήματα.

Ινσουλίνη και Ρευματοειδής Αρθρίτιδα
Οι ασθενείς με ρευματοειδή αρθρίτιδα και διαβήτη τύπου 2 μοιράζονται πολλά κοινά χαρακτηριστικά. Και τα δύο νοσήματα επιδεινώνονται με υψηλά επίπεδα ζαχάρου, όπως επίσης και τα δύο συνδέονται με αντίσταση στην ινσουλίνη και αυξημένο κίνδυνο για καρδιαγγειακά νοσήματα.

Αυτό υποδεικνύει ότι υπάρχει άμεση συσχέτιση μεταξύ της αντίστασης στην ινσουλίνη και την δραστηριότητα της ρευματοειδούς αρθρίτιδας.

Τα παραπάνω στοιχεία δείχνουν, ότι στη ρευματοειδή αρθρίτιδα η αντίσταση στην ινσουλίνη επιδρά άμεσα στους ιστούς που έχουν φλεγμονή και ιδιαίτερα στον αρθρικό υμένα, την μεμβράνη που καλύπτει το εσωτερικό των αρθρώσεων

όλο το άρθρο μπορείτε να το διαβάσετε στο : www.drtsoukalas.com