Πάμε πλατεία;, του Βαγγέλη Ντάλη

«Καλύτερα μια ώρα αγκαλίτσες και φιλιά, παρά σαράντα χρόνια Πέτσα και Χαρδαλιά». Η νεολαιίστικη παρέα που έγραψε το σύνθημα είχε έμπνευση. Ίσως είχε και μακρινό πρόγονο τον Ρήγα Βελεστινλή. Το σύνθημα ίσως ήταν ο δικός της Θούριος για τη «φυλάκισή» της λόγω της πανδημίας.

Ιεροσυλία, θα πείτε. Συγκρίνεται η καταπίεση ενός λαού από τον οθωμανικό ζυγό και ο αγώνας για την απελευθέρωσή του με έναν δίμηνο εγκλεισμό για λόγους δημόσιας υγείας; Σωστά. Δεν συγκρίνεται. Ανόμοια μεγέθη, άλλων εποχών, άλλων αναγκών. Μόνο που η κάθε εποχή έχει τα δικά της μέτρα και σταθμά και ο ορίζοντάς της φτάνει ως εκεί που φτάνουν και οι ανάγκες της. Για το παιδάκι που πάει στο σχολείο, «απελευθέρωση» είναι όταν έρχεται το καλοκαίρι. Την τελευταία μέρα του σχολείου βγαίνει τρέχοντας, σαν τρελό από την πόρτα, έχοντας την αίσθηση της «ελευθερίας». Για το φαντάρο «απελευθέρωση» είναι η μέρα που απολύεται και για το φυλακισμένο ο αέρας που αναπνέει ένα μέτρο έξω από την πύλη, είναι «άλλος» όταν, επιτέλους, εκτίσει την ποινή του.
Το ίδιο και για τη νεολαία. Ζει μέσα από τις παρέες της, διασκεδάζει όταν είναι με τους φίλους της. Ποιός δεν το έχει βιώσει, ποιός δεν το καταλαβαίνει αυτό; Μόνο ένα «στραβόξυλο», όπως ο δήμαρχος Αγίας Παρασκευής. Μαζεύτηκε πολύς κόσμος σε μία πλατεία του δήμου του κι έφερε τα ΜΑΤ για να τους διαλύσει. Λες και στις υπόλοιπες πλατείες δεν είχαμε ανάλογες συγκεντρώσεις και σε πολλές περιπτώσεις, συνωστισμούς. Μόνο που η αντιμετώπιση συγκεντρωμένων πολιτών μπορεί να γίνει και με άλλους τρόπους, με υποδείξεις, συστάσεις, πειθώ και με ενδιαφέρον για την προστασία της υγείας τη δικιά τους και των υπολοίπων.
Το ίδιο πρόβλημα υπήρξε και σε άλλους δήμους. Στο Παγκράτι, στη Λάρισα, στο Περιστέρι, στο Λυκαβηττό. Γεμάτος και ο βράχος της Ακρόπολης από ρομαντικούς που ανέβηκαν να απολαύσουν την πανσέληνο. Γενικά ο κόσμος έχει βγει έξω. «Σκασμένος» για βόλτα, ακόρεστος από συναναστροφές. Τί να κάνουμε, είμαστε κοινωνικός λαός. Μας αρέσει η παρέα και οι καλοκαιρινές νύχτες. Είναι κάτι καινούργιο αυτό; Ποιός λοιπόν δεν περίμενε ότι ο κόσμος θα βγει έξω να ξεσκάσει, με πρώτη τη νεολαία; Ποιός αιφνιδιάστηκε ;
Ο δήμαρχος Νέας Σμύρνης προσπάθησε να αποτρέψει το συνωστισμό στη γνωστή πλατεία του δήμου του με παραινέσεις. Συνοδευόμενος μεν από αξιωματικούς της αστυνομίας αλλά χωρίς διάθεση καταστολής. Κι επειδή κατάλαβε την ανάγκη των νέων ανθρώπων, έστιψε το κεφάλι του και βρήκε μια λύση. Να βάλει μεγάφωνα σε 100 σημεία του δήμου τα οποία θα παίζουν μουσική ώστε η νεολαία να μοιραστεί στις γειτονιές. Δεν ξέρουμε πόσο λειτούργησε το τέχνασμα, πάντως έγινε με καλή διάθεση και καλή πρόθεση.
Στην Αγία Παρασκευή η διάθεση ήταν πονηρή. Στοχοποιήθηκε μια πλατεία η οποία είναι στόχος εμπορευματοποίησης εδώ και χρόνια. Οι κάτοικοι ανθίστανται στην άλωσή της από τραπεζοκαθίσματα και άλλες εμπορευματικές χρήσεις. Τη μέρα συχνάζουν εκεί μικρά παιδάκια και ηλικιωμένοι και το βράδυ ο μαθητόκοσμος κι ο φοιτητόκοσμος της περιοχής. Κι ενώ την προηγούμενη εβδομάδα η κάτω πλατεία του δήμου είχε εξίσου μεγάλη κοσμοσυρροή, ο δήμαρχος έφερε τα ΜΑΤ μόνο στην πλατεία Αγίου Ιωάννου. Ξεκινώντας μια προπαγάνδα συκοφάντησης των συγκεντρωμένων.
Τί (αναπόδεικτες) κατηγορίες για κάλεσμα από διακινητές ναρκωτικών εκστόμησε, τί φαντασιακές ιστορίες για οργανωμένο πάρτυ διέσπειρε, με τη συνδρομή όλων των «πρόθυμων» ΜΜΕ, τί «ιερό πόλεμο» σε ξένους εισβολείς (από όμορους δήμους) κήρυξε. Ήταν τόσο κραυγαλέα η συμπεριφορά του που ακόμα και οι δήμαρχοι των γύρω περιοχών τον απείλησαν με μηνύσεις για προσβολή τους. Πόσο μάλλον οι εξαγριωμένοι κάτοικοι του δήμου του κι ο νεαρόκοσμος που έπινε ήσυχα τη μπύρα του έχοντας απλά μουσικές από τα κινητά του. «Τώρα είναι ευκαιρία να ξεμπερδέψουμε με αυτή την ιστορία» του διέφυγε εν τη ρύμη του λόγου του. Ποιά «ιστορία» Μα, αυτή της εμπορικής χρήσης της πλατείας. «Θα την καθαρίσουμε όπως τα Εξάρχεια» δήλωσε.
Κι αυτός είναι και ο κρυφός στόχος όσων κινούν τα νήματα είτε στην Αγία Παρασκευή, είτε στα Εξάρχεια, είτε στην Κυψέλη. Τους ενοχλούν οι ελεύθεροι χώροι, οι ανεξέλεγκτοι. Αυτοί που αυτοδιαχειρίζονται από τους πολίτες που τους χρησιμοποιούν. Θέλουν να τους παραχωρήσουν σε επιχειρηματίες. Στα Εξάρχεια έγινε μια τεράστια επιχείρηση καταστολής, ένα όργιο κατευθυνόμενης παραπληροφόρησης και συκοφάντησης «ενοχλητικών» διαφόρων τύπων, έγιναν πολλά και διάφορα, αλλά ένα πράγμα δεν άλλαξε. Το οργανωμένο έγκλημα είναι ακόμα εκεί και οι έμποροι ναρκωτικών συνεχίζουν καλά τις δουλειές τους. Προφανώς γιατί δεν ήταν αυτοί ο στόχος αλλά η εμπορική χρήση της πλατείας και προοπτικά η εμπορική «αναβάθμιση» της περιοχής. Απλά έπρεπε να φύγουν όσοι αντιστέκονταν…
Πέρα από τα παραμύθια και την κατευθυνόμενη προπαγάνδα όμως υπάρχει ακόμα ο κίνδυνος της πανδημίας. Δυστυχώς οι «άρχοντες», κεντρικοί και τοπικοί δεν έχουν το ανοιχτό μυαλό για να διαχειριστούν τις ανάγκες των ανθρώπων. Αντί να ανοίξουν όλους τους διαθέσιμους ελεύθερους χώρους, πλατείες, άλση, ανοιχτά στάδια κλπ ώστε να διασπαρεί ο πληθυσμός, προσπαθούν με απειλές και καταστολή να κλείσουν τον κόσμο καλοκαιριάτικα σπίτι του.
Όντως, μετά την καραντίνα, η διάθεση αυτοπροστασίας έχει χαλαρώσει πολύ κι ο φόβος του κινδύνου έχει υποχωρήσει. Μόνο που σε αυτό συνέβαλαν και όσοι διαχειρίζονται την κατάσταση. Όταν λες σε 17χρονα παιδιά ότι τη Δευτέρα θα ανοίξουν τα σχολεία, περιμένεις ότι τρεις μέρες πριν δεν θα καθήσουν με την παρέα τους στα παγκάκια του πάρκου για να πουν τα δικά τους; Όταν λες ότι τη Δευτέρα ανοίγουν τα περισσότερα καταστήματα, περιμένεις από τα νέα παιδιά να μην πάρουν το ποτό τους στο χέρι και να καθήσουν με την παρέα τους στην πλατεία;
Όταν ολόκληρος όσιος Τσιόδρας λέει ότι η μεταδοτικότητα μεταξύ των παιδιών είναι πολύ μικρή, εσύ περιμένεις αυτά να καθίσουν σπίτι τους; Όταν ολόκληρος πρωθυπουργός χαριεντίζεται με την άδουσα και περιφερόμενη ανά τους αθηναϊκούς δρόμους αοιδό Πρωτοψάλτη στη στενή Ηρώδου του Αττικού, μη φορώντας μάσκα και με καμιά εκατοσταριά συγκεντρωμένους να απολαμβάνουν το διάλογο, εσύ περιμένεις να μη συνεβρεθούν οι υπόλοιποι; Όταν η μισή κυβέρνηση συνωστίζεται στην εκδήλωση για τα θύματα της Marfin κι ούτε ένας δεν φοράει μάσκα, εσύ περιμένεις να φορέσει η παρέα;
Συνετίσου. Και μάθε ότι τα νέα παιδιά ακολουθούν το παράδειγμά σου κι όχι τα λόγια σου. Α, κάτσε και μελέτησε πώς μπορούμε να αποκτήσουμε περισσότερους ελεύθερους χώρους, πώς μπορούμε να διαχειριστούμε καλύτερα τους ήδη υπάρχοντες. Θα έχουμε νέα έξαρση πιθανά ή και κάποια άλλη πανδημία στο μέλλον. Βρες ένα σχέδιο πιο ανθρώπινης αντιμετώπισής του, καλύτερου από την καραντίνα. Εσύ ηγείσαι. Έχεις ατομική ευθύνη, μην το ξεχνάς!