Να μη χαλάσουμε αυτά που χτίσαμε, του Γιώργου Πένταρη

Από τότε που άρχισε η καραντίνα στην χώρα μας μέτρησα ότι έχω γράψει εννέα άρθρα για τον κορωνοϊό και τα προβλήματα που θα προέκυπταν από την καραντίνα του. Αισίως, μετά από δύο γεμάτους μήνες πειθαρχίας όλων μας στην αυστηρή καραντίνα, τα μέτρα άρχισαν σταδιακά να αίρονται. Από αυτή τη λαίλαπα, ως κοινωνία βγαίνουμε αλώβητοι συγκριτικά με τις υπόλοιπες Ευρωπαϊκές χώρες και αυτό οφείλεται στην πιστή εφαρμογή των μέτρων και στην υπευθυνότητα όλων μας, πολιτών και πολιτικών κομμάτων. Εκτός των άλλων, ως απόδειξη είναι και τα 1.200 δείγματα ελέγχου κορωνοϊού βρέθηκαν αρνητικά την περασμένη Τρίτη.

Πολλά πράγματα κατακτήσαμε αυτούς τους δύο μήνες. Πρώτα ζήσαμε με τους δικούς μας και κυρίως με τα παιδιά μας, μικρά ή μεγάλα, έχοντας τον χρόνο να τα γνωρίσουμε, να κάνουμε μαζί σχέδια, να μελετήσουμε και να ονειροπολήσουμε. Μα δεν είναι μόνο αυτό. Πολλοί συμπολίτες ανακάλυψαν πάλι τα καλά της άθλησης και πιστεύω ότι αυτό θα μείνει στον γενικό πληθυσμό ως μια καλή συνήθεια. Προσωπικά, επειδή καθημερινά για δυο μήνες έβγαινα για γρήγορο περπάτημα και ελαφρό τρέξιμο, βελτίωσα έναν δείκτη αντοχής τον Vo2Max, που δείχνει την καλή φυσική κατάσταση του ατόμου.
Η ταχύτατη εισαγωγή της ψηφιακής διακυβέρνησης ήρθε για να μείνει όπως και η διδασκαλία εξ αποστάσεως σύγχρονη και ασύγχρονη. Όπως είχα γράψει σε ένα από τα προηγούμενα άρθρα, εκτός της ψηφιακής διακυβέρνησης ήταν και η εισαγωγή της τηλεργασίας – πράγμα αδιανόητο μέχρι τον περασμένο Φεβρουάριο! Θυμάμαι, δε, ότι όταν το πρότεινα στο υπουργείο μερικά χρόνια πριν, μου έλεγαν ότι είμαι εκτός τόπου και χρόνου. Το σημαντικό όμως είναι ότι, όπως είδα στις ειδήσεις, θα νομοθετηθεί η τηλεργασία σε ορισμένες ειδικότητες του δημοσίου όπως π.χ. στις Διευθύνσεις διοικητικού γιατί είδαν τα πλεονεκτήματά της.
Παρά το ότι υπήρξε πειθαρχία στην τήρηση των μέτρων, με την άρση τους αμέσως παρατηρήθηκαν διάφορα φαινόμενα μη τήρησης των νέων κανόνων, τα οποία όμως είναι μειοψηφία στο σύνολο της ελληνικής κοινωνίας. Για παράδειγμα, ο Δήμαρχος Αγίας Παρασκευής κατήγγειλε δημοσίως ότι στην πλατεία Αγίου Ιωάννου μαζεύτηκαν 500 περίπου άτομα και στο γλέντι που επακολούθησε γινόταν και εμπόριο ναρκωτικών. Επενέβη η αστυνομία και μετά τα ΜΑΤ για να τους διαλύσουν. Καταγγέλθηκε όμως η επέμβαση από την νεολαία ΣΥΡΙΖΑ Αγίας Παρασκευής και μέσω του κ. Χαρίτση ότι τα ΜΑΤ επιτέθηκαν στους πολίτες άδικα και ότι προσπαθούν να επιβάλουν βιαίως καταστολή και αστυνομοκρατία, αποσιωπώντας βέβαια το γεγονός της παραβίασης των μέτρων.
Αναφέρω αυτό το γεγονός για να τονίσω την ανάγκη να γίνεται πολιτική με σωστούς όρους και όχι με παρασιώπηση γεγονότων και μερική απόκρυψη της αλήθειας. Για παράδειγμα υπάρχει σύγκρουση κυβέρνησης και αντιπολίτευσης για το νομοσχέδιο «Εκσυγχρονισμού της Περιβαλλοντικής Νομοθεσίας», το οποίο κατατέθηκε για διαβούλευση στις 4 του περασμένου Μαρτίου και δεν είδα πουθενά κάποια παρέμβαση του ΣΥΡΙΖΑ. Τώρα που το νομοσχέδιο κατατέθηκε προς συζήτηση στην Βουλή ο ΣΥΡΙΖΑ προτίμησε να αποχωρήσει από την συζήτηση προφασιζόμενος διαδικαστικές λειτουργίες της Βουλής, οι οποίες όμως είχαν προσυμφωνηθεί από τις αρχές Μαρτίου λόγω κορονοιού. Το ΠΑΣΟΚ δεν αποχώρησε και στην ομιλία της η κυρία Γεννηματά φάνηκε ότι είχε μελετήσει πολύ καλά το νομοσχέδιο και έκανε συγκεκριμένη κριτική και κατέθεσε και συγκεκριμένες προτάσεις βελτίωσής του. Αντίθετα ο ΣΥΡΙΖΑ αποχώρησε όχι γιατί δεν μπορούσε να κάνει προτάσεις, αλλά με τον τρόπο αυτό προσπαθεί να συντηρήσει μια σύγκρουση, η οποία δεν δικαιολογείται υπό τις παρούσες συνθήκες.
Εκείνο που διαπίστωσα ήταν ότι κάποιες προτάσεις του ΠΑΣΟΚ εντάχθηκαν στο νομοσχέδιο και ψηφίστηκαν. Αυτό πάει να πει δημιουργική αντιπολίτευση. Δεν σημαίνει ότι ταυτίζεται το ΠΑΣΟΚ με την κυβέρνηση, αλλά ότι συμβάλει θετικά στην πορεία αυτού που λέγεται Ελλάδα και Ελληνικός λαός. Βέβαια δεν μπορούμε να πούμε ότι όλες οι προτάσεις της αντιπολίτευσης θα πρέπει να γίνονται αποδεκτές από την κυβέρνηση και γι’ αυτό τον λόγο υπάρχουν τα ΜΜΕ για να ενημερώνουν τα κόμματα τον λαό και μετά έπεται η επιλογή του λαού με τις εκλογές. Αυτή πρέπει να είναι σήμερα η δημοκρατία και διακυβέρνηση της χώρας γιατί οι μέρες που έρχονται είναι δύσκολες και σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να δούμε φαινόμενα όπως του 2010 και 2011. Σε αυτό το σημείο μεγάλο ρόλο θα παίξει η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος θα πρέπει να καταλάβει ποια είναι η θέση του στο πολιτικό στερέωμα και ότι οφείλει να διαμορφώσει ένα πρόγραμμα που θα είναι ρεαλιστικό δεδομένων των μελλοντικών προκλήσεων που θα αντιμετωπίσουμε όχι μόνο εμείς ως χώρα, αλλά όλος ο κόσμος και κυρίως η Ευρώπη. Μελλοντικά πολύ φοβάμαι ότι όλος ο Ευρωπαϊκός χώρος, εκτός των οικονομικών προβλημάτων, θα αντιμετωπίσει ένα βίαιο μεταναστευτικό ρεύμα και είναι τώρα καιρός όλα τα πολιτικά κόμματα σε πανευρωπαϊκό εύρος να επεξεργαστούν σχετικές πολιτικές.
Είναι τα ζητήματα με την Τουρκία, η οποία έχει βάλει ως στόχο να διεκδικεί Ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα. Μόνο μια ομοψυχία όπως επιδείχτηκε το περασμένο δίμηνο είναι ικανή να αντιμετωπίσει το αδίστακτο πολεμοχαρές υπό τον Ερντογάν τουρκικό στρατιωτικό – βιομηχανικό σύμπλεγμα. Για να τα καταφέρουμε αυτά, θα πρέπει να αρθούμε ως άτομα και ως σύνολα υπεράνω των περιστάσεων και να σταθούμε απέναντι στα προβλήματα με ορθολογισμό και αποφασιστικότητα.
Την Τρίτη που μας πέρασε είδα σε πρωινή εκπομπή της τηλεόρασης τον πρόεδρο της ΟΛΜΕ κ. Τσούχλο που μιλούσε για την τρίωρη στάση εργασίας των εκπαιδευτικών. Παρά την πίεση που του ασκήθηκε από τους τρεις τηλεπαρουσιαστές, αλλά βέβαια και τον χρόνο που του διατέθηκε, δεν κατάφερε να πείσει κανέναν για το δίκαιο της τρίωρης στάσης εργασίας που κήρυξαν οι εκπαιδευτικοί. Συμπέρανα ότι περισσότερο ήταν ενέργεια για κινητοποίηση των εκπαιδευτικών, ένα είδος δηλαδή συνδικαλιστικής άσκησης παρά κάποιο δίκαιο αίτημα. Αυτό βέβαια είναι μια δράση που εντάσσεται σε πολιτικές κινητοποιήσεις και ακριβώς αυτό θέλω να στηλιτεύσω. Πρέπει και το συνδικαλιστικό κίνημα να εκσυγχρονιστεί και να αντιληφθεί ποια είναι η πραγματικότητα σήμερα. Ειδικά το συνδικαλιστικό κίνημα των εκπαιδευτικών είναι καθοριστικής σημασίας για την χώρα. Οι εκπαιδευτικοί, απ’ όσο γνωρίζω μέσω φίλων μου καθηγητών, έδωσαν θα λέγαμε τα ρέστα τους για την τηλεκπαίδευση των μαθητών και πάρα πολλοί από αυτούς, αν και δεν είναι εκπαιδευμένοι με τις νέες τεχνολογίες (computer illiterate), τα κατάφεραν να εκπληρώσουν τα καθήκοντά τους. Δεν είναι δυνατόν λοιπόν μια μικρή μειοψηφία να ξεκινά κινητοποιήσεις ερήμην της πλειοψηφίας των καθηγητών. Όπως εισήχθησαν τα ηλεκτρονικά μέσα διακυβέρνησης και εκπαίδευσης είναι απόλυτη ανάγκη να εφαρμοστεί ο ψηφισμένος ήδη νόμος για την ηλεκτρονική ψηφοφορία στις συνδικαλιστικές οργανώσεις. Θα πρέπει οι αποφάσεις για απεργία να παίρνονται από την πλειοψηφία των μελών και όχι από το ΔΣ των συνδικαλιστικών οργάνων. Με αυτόν τον τρόπο θα επιτύχουμε αφ’ ενός τον εκδημοκρατισμό του συνδικαλιστικού κινήματος και αφ’ ετέρου θα πάψει να είναι το μακρύ χέρι των πολιτικών κομμάτων. Τεχνολογίες για ηλεκτρονική ψηφοφορία υπάρχουν και είναι ασφαλέστατες και φθηνότερες από τις εκλογές με την χρήση της απαρχαιωμένης κάλπης.
Όλα όσα ανέφερα ήταν παραδείγματα που συνοψίζονται σε ένα μόνο ζήτημα. Να βάλουμε την Ελλάδα μπροστά, να βάλουμε την Παιδεία, την Εθνική Άμυνα, την Δημόσια Υγεία συνεπικουρούμενη από τον ιδιωτικό τομέα και πάνω απ’ όλα την οικονομία που χωρίς αυτήν δεν μπορεί να γίνει τίποτα.

ΥΓ. Αν και καθυστερημένα, αποτείνω φόρο τιμής στον Mustafa Koçak που πέθανε στις 3 Απριλίου μετά από 297 μέρες απεργίας πείνας στις τουρκικές φυλακές, ακολουθώντας την συνάδελφό του τραγουδίστρια του συγκροτήματος Grup Yorum, Helin Bölek. Πριν από περίπου ένα μήνα η δικηγόρος του φυλακισμένου απεργού πείνας είχε καταγγείλει ότι ο Mustafa υποβαλλόταν σε υποχρεωτική σίτιση δεμένος με χειροπέδες σε χέρια και πόδια καθώς και με σχοινιά σε όλο του το σώμα και το κεφάλι. Αυτό είναι το καθεστώς Ερντογάν.

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Πήγαινε στην κορυφή