«Ποίηση είναι να βλέπεις την εσωτερική πνοή που υπάρχει στα πάντα», Γεωργία Γιαμπουράνη, Ποιήτρια

Η Γεωργία Γιαμπουράνη γεννήθηκε στο Κιάτο Κορινθίας και είναι απόφοιτος της Σχολής Τεχνολογίας Τροφίμων και Διατροφής. Ασκεί το επάγγελμα της ασφαλιστικής συμβούλου από τα χρόνια των σπουδών της και είναι ένα από τα ιδρυτικά μέλη της Καλλιτεχνικής Ομάδας «ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ», ομάδας που εκφράζεται μέσα από ποικίλες δημιουργικές μορφές τέχνης (π.χ. συγγραφή θεατρικών έργων, σκηνοθεσίες, οργάνωση παραστάσεων, δημιουργία βίντεο κλπ.). Ποιήματά της έχουν δημοσιευθεί σε διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά (Νουμάς, Νέα Αριάδνη, Φιλολογική Πρωτοχρονιά, Πνευματική Ζωή, Νέα Σκέψη κ.α ), στον ηλεκτρονικό τύπο, σε ποιητικές ανθολογίες και έχουν βραβευτεί σε διάφορους λογοτεχνικούς διαγωνισμούς ποίησης (χορωδία Ορχήστρας Νέων (ΧΟΝ), Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών, UNESCO Τεχνών, Λόγου & Επιστημών Ελλάδος κλπ).

Το 2001 η πρώτη της ποιητική συλλογή, «Ψίθυροι Δημιουργίας», διακρίθηκε στον ΙΣΤ’ Λογοτεχνικό Διαγωνισμό του Φιλολογικού Συλλόγου «Παρνασσός» και εκδίδεται από τις εκδόσεις Δωδώνη | Βερενίκη το 2003.
Το 2013 εκδίδεται η δεύτερη ποιητική της συλλογή, «Σηκώνοντας το Πέπλο…» από τις εκδόσεις Ηριδανός. Η συλλογή βραβεύεται στον 30ό Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ποίησης – Πεζογραφίας – Εικαστικών Σικελιανά 2014 του Διεθνούς Πολιτιστικού Οργανισμού Καφενείο των Ιδεών.
Στις 10 Φεβρουαρίου 2016 ο Σύνδεσμος Φιλολόγων Αιγιαλείας και Καλαβρύτων, στο πλαίσιο καθιερωμένου διαγωνισμού για τον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας Ποίησης για τους μαθητές των Γυμνασίων και Λυκείων της περιοχής Αιγιαλείας & Καλαβρύτων με θέμα «Τα Παιδιά», επιλέγει απόσπασμα από ποίημα της Γιαμπουράνη ως θέμα για τον Διαγωνισμό της Ποίησης.
H Γεωργία Γιαμπουράνη, στο πλαίσιο της δημιουργικής της εξέλιξης και της φιλοσοφίας της και εμμένοντας στο όραμα και την πεποίθηση ενός καλύτερου κόσμου, δραστηριοποιείται επίσης στο χώρο της Προγεννητικής Αγωγής, δηλαδή στην ανάγκη αγωγής του παιδιού από το προγεννητικό στάδιο της ύπαρξης του. Είναι μέλος και ομιλήτρια της Ελληνικής Εταιρείας Προγεννητικής Αγωγής.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: ΜΑΙΡΗ ΓΚΙΩΝΗ – ΛΑΡΕΝΤΖΑΚΗ

«ΠΑΛΜΟΣ»: Σε ποιό περιβάλλον μεγαλώσατε;
ΓΕΩΡΓΙΑ ΓΙΑΜΠΟΥΡΑΝΗ: Γεννήθηκα στο Κιάτο και μεγάλωσα στο Μούλκι Κορινθίας. Μεγάλωσα σε μια οικογένεια που είχε αγάπη και χαρά για τη ζωή. Ήμασταν ένα ανοιχτό σπίτι γεμάτο με κόσμο συνεχώς, με πολύ μουσική και χορό, από πολύ μικρά παιδιά. Ζούσαμε την κάθε στιγμή της ζωής, την κάθε γιορτή με τον δικό της ιερό παλμό. Η κάθε μέρα είχε την δική της χροιά. Μεγαλώσαμε με μια υπέροχη και συγκροτημένη μητέρα, που ως μότο της είχε και έχει το αρχαίο ρητό «νους υγιής εν σώματι υγιεί» και έναν πατέρα μεγαλόκαρδο με αρχοντιά στην ψυχή του και ελεύθερο πνεύμα. Το γεγονός αυτό λειτούργησε ως καταλύτης στην διαπαιδαγώγησή μας, αφού μας γαλούχησαν, εμένα και τις δύο αδελφές μου, χωρίς στερεότυπα, με ωραία βιβλία, με πολλή επικοινωνία και συζήτηση που γινόταν μετά από κάθε μεσημεριανό γεύμα.

«Π»: Πότε ξεκινήσατε να γράφετε;
Γ.Γ.: Γύρω στα 24 με 25. Τότε που είχα τελειώσει τη Σχολή μου και είχα ήδη δραστηριοποιηθεί επαγγελματικά στον ασφαλιστικό χώρο, αναζητώντας το νόημα της ζωής και την πορεία που ήθελα να πάρω. Δεν ήθελα απλώς να ζω, ήθελα να καταλάβω γιατί ζω και να προσεγγίσω τη ζωή, με φιλοσοφικό στοχασμό, που γίνεται τρόπος ζωής. Από μικρή ένιωθα πως ο άνθρωπος είναι κάτι περισσότερο από το υλικό του σώμα. Τα λόγια του Σωκράτη ηχούσαν μέσα μου και φράση «Γνώθι σ’ αυτόν» για μένα ήταν η μεγαλύτερη αλήθεια, που έπρεπε να αναζητήσω. Από την άλλη η χημεία, που είχα κάνει στη Σχολή μου, με είχε οδηγήσει να καταλάβω πως ό,τι μας περιβάλλει είναι χημεία και πως ο άνθρωπος, ως προς το υλικό του σώμα, είναι ένα τεράστιο άθροισμα μεγάλων μορίων, που βρίσκονται σε ένα υδάτινο περιβάλλον, τα οποία λειτουργούν με μια ανείπωτη σοφία και νοημοσύνη. Έτσι δεν μου άφηναν περιθώρια να μην πιστέψω σε κάτι πιο υπερβατικό, πέρα από την ανθρώπινη λογική, που ήδη κατοικεί μέσα μας, στην δομή του κυττάρου μας, το οποίο δίνει εντολές για να πραγματοποιούνται όλες οι λειτουργίες του ανθρώπινου σώματος. Δεν σας κρύβω ότι είχα μπερδευτεί ως προς αυτό και έτσι τόλμησα ένα ηρωικό ταξίδι μέσα μου για να ανακαλύψω τι πραγματικά είναι αυτό το έτοιμο δημιούργημα που λέγεται άνθρωπος. Έγινα ένας παρατηρητής του εαυτού μου και του κόσμου και όλη αυτή η αναζήτηση μέσα από διάφορες αυτογνωσιακές διαδικασίες με οδήγησαν να γράψω. Δεν ήξερα καν ότι έγραφα ποίηση! Έγιναν όλα με έναν τρόπο απίστευτα εκρηκτικό και έγραφαμέσω αυτόματης γραφής, για όσα βίωνα εκείνη την περίοδο. Ήταν σαν να μου δόθηκε ένα δώρο!

«Π»: Πώς συνάδουν οι σπουδές σας στη Σχολή Τεχνολογίας Τροφίμων και Διατροφής και το επάγγελμά σας, ως ασφαλιστικής συμβούλου, με την ποίηση;
Γ.Γ.: Ήδη όπως σας είπα, η Χημεία Τροφίμων με οδήγησε να δω τον άνθρωπο διαφορετικά. Με τη μελέτη της χημείας και με το μικροσκόπιο ανά χείρας, με τα πειράματα και τα αντιδραστήρια, διεισδύεις κυριολεκτικά στη δομή της ύλης και ανακαλύπτεις έναν άλλο κόσμο σχεδόν μυστηριακό και θαυμάζεις το μεγαλείο. Αποδέχεσαι ότι τελικά, δεν μπορούμε να απορρίψουμε κάτι τόσο εύκολα, επειδή δεν το βλέπουμε. Αυτό ακριβώς κάνει και η ποίηση. Μιλάει για το αόρατο που υπάρχει μέσα στο ορατό και πως όλα, ορατά και μη, άλληλοσχετίζονται μέσα σε μια απίστευτη ενότητα, χωρίς όμως να χάνεται ποτέ η ατομικότητα. Μέσα στο χώρο της ποίησης, όλα έχουν ένα λόγο και συνυπάρχουν με έναν διάχυτο σεβασμό. Όλο αυτό μας αποκαλύπτεται μέσω του λόγου, όπου οι λέξεις σμίγουν για να κάνουν την σύνθεση, που ονομάζουμε ποίημα. Και τα ποιήματα όπως και οι χημικές ενώσεις είναι άπειρα και ο χώρος της έμπνευσης ίσως να είναι o πιο κοινός τόπος και της επιστήμης και της τέχνης για να αποκαλυφθεί τελικά η αλήθεια αλλά και η μαγεία του σύμπαντος κόσμου.
Οι ασφάλειες από την άλλη ανοίγουν την πύλη για να βγεις στον κόσμο. Μέσα από την ανθρώπινη επαφή γνωρίζεις τον άνθρωπο και την ποικιλομορφία που υπάρχει στον ανθρώπινο πληθυσμό. Άρα έχουμε και εδώ ένα βαθύ κοίταγμα του κόσμου αλλά και των αναγκών του, που αν το συνδυάσεις με την ποιητική σου φύση, το επάγγελμα αυτό γίνεται ακόμα πιο ανθρωποκεντρικό από ότι είναι από μόνο του. Η ασφάλεια πέρα από την κάλυψη του απρόβλεπτου και την εξασφάλιση, που σου παρέχει σε πραγματικά δύσκολες και τραγικές στιγμές της ζωής, και που είναι καλό να έχεις προνοήσει για να συνεχίζεις να ζεις με αξιοπρέπεια, έχει και το σεβασμό προς τους άλλους. Έχεις μια υπευθυνότητα όταν ζείς μέσα στο σύνολο. Δεν καλλιεργείται όμως η ασφαλιστική συνείδηση σε αυτό το επίπεδο, γιατί δεν καλλιεργείται γενικότερα ο σεβασμός προς τους άλλους, αλλά ούτε και προς τη φύση. Δεν δίνεται αυτή η έμφαση που θα έπρεπε, ούτε μέσα από την παιδεία, αλλά ούτε και από την αγωγή που παίρνουμε από τους γονείς μας. Και τώρα, για πρώτη φορά με τον κoρωvοϊό, αναγκαζόμαστε να πάρουμε όλα τα μέτρα και τις προφυλάξεις και να σκεφτούμε τον άλλον, όχι γιατί ξαφνικά μάθαμε να τον σεβόμαστε, αλλά γιατί φοβόμαστε μην νοσήσουμε εμείς οι ίδιοι, φοβόμαστε μην χαθεί η ζωή των δικών μας και των αγαπημένων μας.

«Π»: Η πρώτη σας ποιητική συλλογή με τον τίτλο «Ψίθυροι Δημιουργίας», εκδόσεις Δωδώνη, διακρίθηκε. Τί πραγματεύεται;
Γ.Γ.: Είναι καθαρά υπαρξιακή. Εκεί προσπαθώ να αυτοπροσδιοριστώ και καταθέτω ουσιαστικά ο,τι ανακαλύπτω μέσα από την εσωτερική μου κατάδυση και ο αναγνώστης παίρνει μια ώθηση να στοχαστεί και να καταλάβει γιατί υπάρχει.

«Π»: Η δεύτερη ποιητική σας συλλογή, 2013, με τίτλο «Σηκώνοντας το Πέπλο», εκδόσεις Ηριδανός, βραβεύτηκε. Μιλήστε μας γι’αυτή.
Γ.Γ.: Είναι μια συλλογή ποιημάτων που μιλάει για την πορεία του ανθρώπου από τη γέννησή του έως το τέλος του. Η ανθρώπινη φύση, το περιβάλλον του, η κοινωνία, ο κόσμος και η σκληρή πραγματικότητα προσπαθούν να συνυπάρξουν, ψάχνοντας να βρουν τρόπο επιβίωσης, μέσα από έναν φιλοσοφικό και υπαρξιακό στοχασμό που γίνεται ποίηση.

«Π»: Στη βραδιά «μύησης στην ποίηση για το όραμα ενός καλύτερου κόσμου» παρουσιάστηκε το δεύτερο βιβλίο σας. Περιγράψτε μας τον …εναλλακτικό τρόπο με τον οποίο έγινε.
Γ.Γ.: Την βραδιά εκείνη, που πραγματοποιήθηκε στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, η εκδήλωση αυτή, ενώθηκαν σχεδόν όλες οι τέχνες. Μουσική, προβολή βίντεο και λόγος (απαγγελία ποιημάτων – ομιλίες), ήταν απόλυτα συγχρονισμένα με το ποιητικό γίγνεσθαι της βραδιάς, για να καταφέρει ο ίδιος ο θεατής να εισχωρήσει σε ένα βαθύτερο επίπεδο ύπαρξης, που δεν μπορεί να γίνει αντιληπτό με τις πέντε αισθήσεις. Με την δική μου βιωματική ομιλία που περιέγραψα τον τρόπο που βίωσα την ποίηση στη ζωή μου, αλλά και πώς αυτή με άλλαξε, επιτεύχθηκε μια καθολική μέθεξη από τους παριστάμενους η οποία και συνεχίζεται ακόμα και τώρα από τους καινούργιους θεατές, που την παρακολουθούν πλέον στο βίντεο που έχει αναρτηθεί στο youtube και στόχο έχει η θέασή του να μας συντονίσει στην δημιουργία ενός καλύτερου κόσμου μέσα από την αυτοβελτίωσή μας.

«Π»: Ως μέλος και ομιλήτρια της Ελληνικής Εταιρείας Προγεννητικής Αγωγής, τί θεωρείται βασικό; Αυτό που πρέπει να γνωρίζουν οι γονείς;
Γ.Γ.: Είναι πολύ σημαντικό να γνωρίζουν ότι για να γίνουν συνειδητοί γονείς πρέπει να προετοιμαστούν κατάλληλα. Ένα παιδί είναι ένα ολόκληρο σύμπαν με σώμα, ψυχή και πνεύμα και δεν μεγαλώνει απλώς έτσι. Αν θέλουμε να φτιάξουμε όμορφο το ανθρώπινο είδος πάνω στη Γη και όχι απλώς να το διαιωνίζουμε, πρέπει να ασπαστούμε με ευλάβεια την επιστημονική αλήθεια ότι η εννεάμηνη περίοδος, είναι μια περίοδος θεμελίωσης της φυσικής και ψυχικής υγείας του χαρακτήρα και των χαρισμάτων της νέας ύπαρξης. Η αγωγή ενός νέου ανθρώπου ξεκινάει μόλις από την σύλληψή του και η ζωή της μάνας (υγιεινή ή μη), η σχέση με το σύντροφό της, οι σκέψεις, οι ιδέες της, τα συναισθήματά της, τα βιώματα της και το πολιτισμικό της περιβάλλον παίζουν καθοριστική σημασία στην σωματική και ψυχική υγεία του παιδιού. Επομένως η Μητέρα είναι η πρώτη παιδαγωγός του Ανθρώπου. Και αυτές είναι αλήθειες, που έρχονται από τον αρχαίο ελληνικό μας πολιτισμό και επιβεβαιώνονται πλέον και από τη σημερινή διεθνή επιστημονική ερεύνα και επιστήμη.

«Π»: Τί είναι και τί προσφέρει η Λογοτεχνία;
Γ.Γ.: Η Τέχνη του Λόγου και όταν ο λόγος έχει τέχνη, εμβαθύνει την σκέψη, καλλιεργεί, εμπνέει και απελευθερώνει την ύπαρξη. Πλάθει όμορφες ψυχές που με την σειρά τους φτιάχνουν όμορφο κόσμο.

«Π»: Τί σημαίνει για εσάς η ποίηση;
Γ.Γ.: Ποίηση σημαίνει ευαισθησία, βάθος, φιλοσοφική σκέψη, δημιουργική φαντασία, οραματισμός, ενότητα, ικανότητα να βλέπεις το αόρατο μέσα στο ορατό, το αιώνια αμετάβλητο μέσα στο χρόνο, την πνοή που υπάρχει στα πάντα. Να αισθάνεσαι και να βιώνεις το μεγαλείο! Και όταν τα αισθάνεσαι όλα αυτά, έχεις έναν σεβασμό για όλα, που δεν επιβάλλεται μέσα από κανόνες, αλλά αναδύεται μέσα από την ίδια την ύπαρξη μόνο και μόνο γιατί αφύπνισες την πνευματική σου φύση. Άρα η ποίηση για μένα είναι η άλλη ματιά της ζωής, αυτή που χάσαμε ή αυτήν που δεν τολμήσαμε.

«Π»: «Να ζήσετε την αίσθηση του γήινου κόσμου την ώρα που ο κτύπος της καρδιάς σας γίνεται έναν με τον παλμό της ζωής και ανοίγουν διάπλατα τα άνθη στον ήλιο, χορέψτε!» Δική σας παραίνεση, απόσπασμα από ποίημά σας. Τί εκφράζουε μέσω του χορού;
Γ.Γ.: Τα πάντα! Κίνηση, πάθος, χάρη, ομορφιά, ερωτισμό, έκφραση, ελευθερία! Δεν χρειάζεσαι καν τις λέξεις, μπορείς να πείς τα πάντα μέσα από το χορό. Είναι μια βαθιά βιωματική αισθαντική εμπειρία. Συμμετέχεις με όλο σου το κορμί σε μια μελωδία που σε συνεπαίρνει και σε ωθεί να αφεθείς. Σταματάς να σκέφτεσαι, ζεις το «τώρα», σχεδόν αιωρείσαι, σαν να χάνεται η βαρύτητα και εσύ ανάλαφρος πια βιώνεις κάτι πιο υπερβατικό, γίνεσαι ένα με την ύπαρξη. Είναι μια άλλη μορφή ποίησης νομίζω, μια ποίηση δίχως λέξεις

«Π»: Πώς σχολιάζετε την εποχή μας; Υπάρχει ποίηση σήμερα;
Γ.Γ.: Η φύση είναι γεμάτη ποίηση. Υπάρχουν ωραίοι και ευαίσθητοι άνθρωποι. Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν ποιητικά, χωρίς να γράφουν ποίηση, γιατί έχουν ευαισθησία και αξίες στην καρδιά τους. Η εν δυνάμει «ποιητική ζωή» όμως δεν υπάρχει, γιατί δεν καλλιεργείται μέσα από την παιδεία για να μπορέσει να γίνει πράξη. Και ενώ υποτίθεται πως ο σκοπός της παιδείας είναι να καλλιεργήσει τον άνθρωπο με αξίες και ιδανικά, να δώσει αγωγή, δυστυχώς περιορίζεται μόνο, στο να ετοιμάσει το κάθε παιδί για το επάγγελμα που θα ακολουθήσει, με απώτερο σκοπό το κέρδος. Όλα έχουν όραμα το χρήμα, τον υλικό πλούτο. Όραμα για πνευματικό πλούτο δεν έχουμε. Και ενώ το χρήμα θα έπρεπε να το δούμε μόνο ως μέσο για να έχουμε μια αξιοπρεπή ζωή, το είδαμε ως την μόνη αξία της ζωής, με αποτέλεσμα να χαθεί η ανθρωπιά, η ευαισθησία και η αναζήτηση για κάποιο ιδανικό που θα κάνει τη ζωή μας καλύτερη. Όλη η ζωή κινείται γύρω από το υλικό κέρδος και η επιβίωση γίνεται όλο και περισσότερο δύσκολη μέσα από μια πληθώρα νόμων που μας έχουν επιβληθεί και που εξοντώνουν δυστυχώς την ύπαρξη όλο και πιο πολύ. Αν αυτοί που νομοθετούσαν είχαν συλλάβει τι εστί ποίηση, θα είχαν φτιάξει ένα πιο ανθρώπινο σύστημα. Οι Αρχαίοι Έλληνες έβλεπαν το άνθρωπο σε όλες του τις διαστάσεις. Σώμα, ψυχή και πνεύμα. Αυτό πρέπει να επαναπροσδιοριστεί από όλους μας!

«Π»: Η σχέση σας με το χρόνο;
Γ.Γ.: Αισθάνομαι σαν να υπάρχουν δύο χρόνοι: Ο ένας είναι αυτός που βιώνουμε όλοι στην καθημερινότητά μας και στην βιολογική μας πορεία. Αισθάνομαι συμφιλιωμένη με το χρόνο που περνά. Το σώμα μπορεί να αλλάζει και να χάνει την φρεσκάδα και την νεανικότητα του αλλά αυτό το προσπερνώ συνειδητά. Βλέπω ότι εκπέμπεταιάλλη ομορφιά μεγαλώνοντας και αυτή είναι η ομορφιά της ωριμότητας. Όμως, παρόλο που μεγαλώνω, αισθάνομαι μέσα μου σαν κάτι να διατηρείται πολύ νεανικό. Κάτι δηλαδή που δεν το αγγίζει ποτέ ο χρόνος. Δεν μπορώ να το πω με λόγια, είναι σαν να υπάρχει κάτι ατόφιο και ακμαίο, ακόμα και στο πιο γερασμένο σώμα όσο και αν ακούγεται περίεργο. Είναι καθαρά βιωματικό.

«Π»: Κορωνοϊός. Έχετε κάποιο σχόλιο γι’αυτόν;
Γ.Γ.: Αποκαλύπτει τα πάντα! Ό,τι δημιουργήσαμε και ό,τι παραλείψαμε σε ατομικό, συλλογικό, κρατικό και οικουμενικό επίπεδο. Προκαλεί μια αφύπνιση που έρχεται από έναν Ιό, ο οποίος διεισδύσει παντού χωρίς καμία διάκριση και μας δείχνει πως ό,τι νοσεί, εάν δεν θεραπευτεί, θα πεθάνει. Hχούν οι λέξεις μόλυνση και μάσκες, δεν το θεωρώ καθόλου τυχαίο. Καθρεφτίζει ό,τι δημιουργήσαμε. Μια μολυσμένη φύση και μια ψεύτικη επιφανειακή ζωή με φοβερά αγχωτικούς ρυθμούς που έχασε την ουσία της. Έχω την αίσθηση πως όλα γίνονται για να επέλθει μια καθολική ησυχία όπου όλοι την έχουμε ανάγκη. Και η φύση και ο άνθρωπος, για να βρούμε την χαμένη ουσία. Τώρα ο άνθρωπος αναγκαστικά έρχεται αντιμέτωπος με τον εαυτό του για να σκεφτεί, να αναθεωρήσει, να μετανιώσει και να ταπεινωθεί. Και όσο ο άνθρωπος θα βρίσκεται μέσα σε αυτήν την εσωτερική διαδικασία, έξω η φύση θα ξαναβρίσκει τους ρυθμούς της για να καθαρθεί και να επανέλθε.
Είναι η μεγαλύτερη ευκαιρία να πετάξουμε όλη την τοξικότητα, να κοιτάξουμε κατάματα τις αλήθειες που πονάνε, να συμπονέσουμε τον εαυτό μας για την πτώση μας και να υψώσουμε τα μάτια μας σε κάτι ανώτερο. Σε Εκείνον, τον Ένα και Μοναδικό Θεό των πάντων, που δεν φαίνεται αλλά υπάρχει και κάνει όλους εμάς να φαινόμαστε. Ας ζητήσουμε φώτιση και διάκριση, ας αφυπνίσουμε την γνώση που κατοικεί μέσα μας και ας ανακαλύψουμε το φωτεινό μας κομμάτι, για υπερβούμε όλα μας τα λάθη, τα δόγματα, τις θρησκείες και ας δούμε τον άνθρωπο ανθρώπινα, χωρίς διακρίσεις, με βαθιά αγάπη και ύψιστη δικαιοσύνη.