Ο πανικός είναι χειρότερος από τον ιό, του Β.Ντάλη

Παίρνω αγκαλιά και φιλάω τις κόρες μου κάθε βράδυ, όταν γυρίζω από τη δουλειά. Όπως έκανα πάντα. Με περιμένουν. Κι ας πάνε σε σχολείο που έχει κλείσει για προληπτικούς λόγους. Δεν έχω άγνοια κινδύνου. Αγάπη έχω και λαχτάρα να τις αγκαλιάσω. Και τη γνώση ότι στα στενά πλαίσια μιας οικογένειας είναι σχεδόν αδύνατο να περιοριστεί ο ιός. Ακόμα κι αν κλείνεται ο καθένας στο δωμάτιό του.

ντίθετα, έχω γλιτώσει από τους ασπασμούς όλων εκείνων των γνωστών που σε φιλάνε υποκριτικά, σε μια εκδήλωση δήθεν οικειότητας. Έχει και τα καλά του ο κορωνοϊός. Όπως το να μάθουμε επιτέλους να πλένουμε σχολαστικά τα χέρια μας. Ανέκαθεν σιχαινόμουν αυτούς που έβγαιναν από τη διπλανή τουαλέτα κι έφευγαν χωρίς να πλένουν τα χέρια τους. Ευκαιρία να μάθουμε ότι απαιτείται σαπούνισμα για τουλάχιστον είκοσι δευτερόλεπτα.
Οι Τούρκοι που μας κάνουν έναν πολύ βρώμικο πόλεμο στον Έβρο, είναι πολύ καθαρότεροι από εμάς. Όλοι σαπουνίζουν τα χέρια τους. Κι όχι μόνο τα χέρια τους, αν με εννοείτε… Αποδεδειγμένα οι «τούρκικες» τουαλέτες είναι υγιεινότερες από τις λεκάνες. Βλέπετε, η δικιά τους θρησκεία τους υποχρεώνει να πλένονται. Δεν τα εναποθέτει όλα στον αγιασμό!
Ευκαιρία να μάθουμε επίσης ότι οι κλειστοί χώροι πρέπει να αερίζονται τακτικά. Γιατί γλιτώσαμε κατά μεγάλο μέρος από την τσιγαρίλα αλλά δεν γλιτώσαμε από την κλεισούρα. Οι ηλικιωμένοι ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες πληθυσμού αλλά τα καφενεία έχουν πόρτες και παράθυρα κλειστά. Κρυώνουν, λογικό είναι. Επικίνδυνο όμως. Γιατί οι ιοί σε τέτοιους χώρους επωάζονται, σε τέτοιους μεταδίδονται. Πρέπει να κλείσουν και τα καφενεία δηλαδή; Δεν μπορούν οι ίδιοι να προφυλάξουν τον εαυτό τους;
Μάλλον όχι. Δεν μπορούν. Γιατί όπως ξέρουμε από την ιστορία μας, οι Έλληνες ήταν πάντα διχασμένοι σε κάθε σοβαρό θέμα. Τώρα με την επιδημία εκδηλώθηκαν τα δύο κυρίαρχα ρεύματα. Το πρώτο είναι το ρεύμα του πανικού. Ήταν αυτό που άδειασε τα ράφια των σούπερ μάρκετ σε μία μέρα. Που αγόρασε πανικόβλητο ό,τι μπορούσε να φανεί χρήσιμο σε πόλεμο, σεισμό, οικονομικό αποκλεισμό, πιθανά και πυρηνική καταστροφή. Που απαιτεί να κλείσουν ΟΛΑ τα σχολεία, τα φροντιστήρια, τα γυμναστήρια, οι αθλητικοί σύλλογοι, τα πανεπιστήμια, τα κέντρα διασκέδασης, τα καφέ, οι ταβέρνες και να κλειστούμε όλοι στα σπίτια μας «μέχρι να περάσει ο ιός». Στην αυτονόητη ερώτηση «μέχρι πότε δηλαδή;», η απάντηση είναι κάτι αόριστο του τύπου «όσο χρειαστεί». Γιατί αν είσαι πανικοβλημένος δεν έχεις αίσθηση του χρόνου αλλά ούτε και εκτίμηση του κινδύνου. Οι ειδικοί προβλέπουν τη μεγαλύτερη εξάπλωση του κορωναϊού στη χώρα μας τον Απρίλιο και συνεπώς ένα «μολυσμένο» καλοκαίρι κι αυτοί νομίζουν ότι μια ολόκληρη χώρα μπορεί να ζει κλεισμένη στα σπίτια της επί μήνες. Α, και να μη δέχεται επισκέπτες, ούτε και τουρίστες! Κλειστά λιμάνια, αεροδρόμια σύνορα και μάλλον και η λογική.
Το άλλο ρεύμα είναι το διαχρονικό «έλα μωρέ και τί έγινε, πώς κάνετε έτσι;». Δεν παίρνει κανένα μέτρο, τα θεωρεί όλα υπερβολές, διακωμωδεί τα πάντα κι έχει εκείνη τη μακάρια βεβαιότητα του ότι «δεν θα συμβεί σε εμένα». Τα κορόιδα την πατάνε, οι «έξυπνοι» τη γλιτώνουν. Σε αυτούς ανήκουν πολλοί που επιμένουν να καπνίζουν ακόμα σε κλειστούς χώρους, να μιλάνε στο κινητό ενώ οδηγούν, να παρκάρουν στη διάβαση ΑΜΕΑ. Θα φταρνιστούν χωρίς να βάζουν τον αγκώνα μπροστά, δεν θα πάνε σε γιατρό εάν έχουν ήπια συμπτώματα και θα είναι οι πρώτοι που θα κατηγορήσουν το κράτος γιατί «δεν παίρνει μέτρα».
Υπάρχουν και οι δυναμικές μειοψηφίες. Ο νομός Ηλείας είναι ολόκληρος σε καραντίνα αλλά ο δήμαρχος Πύργου καταγγέλει συμπολίτες του που νοσούν από τον ιό για επιδεικτική αδιαφορία στα μέτρα προστασίας. Βγαίνουν, λέει, κανονικά έξω και ψωνίζουν, συναναστρέφονται άλλους ανθρώπους, συχνάζουν σε καφενεία. «Αφού κόλλησα εγώ, τί με νοιάζει τί θα πάθουν οι άλλοι; Ας κολλήσουν κι αυτοί. Γιατί δηλαδή, εγώ έφταιγα σε τίποτα;». Διαχρονικό και το ρεύμα του «ας ψοφήσει κι η κατσίκα του γείτονα»!
Στο χορό έχει μπει και η Εκκλησία με τσαμπουκά. Με τον παπά που δήλωνε ότι και όλα να κλείσουν, οι εκκλησίες θα μείνουν ανοιχτές. «Μόνο με τανκς θα μας εμποδίσουν να πηγαίνουμε στις εκκλησίες». Τί κι αν οι Ιταλοί τις έκλεισαν προσωρινά. Στις δικές μας μπορούν να συναθροίζονται στριμωγμένοι ηλικιωμένοι άνθρωποι, να μεταλαμβάνουν μικρά παιδάκια, να φιλάνε όλοι το χέρι του ιερέα κλπ χωρίς να κινδυνεύει κανένας και καμία. Εάν μας παρακολουθούν εξωγήϊνοι θα σχηματίσουν την εντύπωση ότι ο ορθόδοξος θεός προστατεύει αλλά ο καθολικός όχι. Κι ας είμαστε όλοι χριστιανοί…
Ο ιός μεταδίδεται και με το σάλιο και με το κουταλάκι λένε οι επιστήμονες της Εθνικής Επιτροπής Δημόσιας Υγείας αλλά ο μεγαλύτερος επιστημονικός σύλλογος του πλανήτη, δηλαδή η Διαρκής Ιερά Σύνοδος της Ελλάδας απεφάνθη ότι είναι ασφαλείς όσοι μεταλαμβάνουν! Το δε επόμενο Νόμπελ Ιατρικής, ο Μητροπολίτης πρώην Καλαβρύτων και Αιγιαλείας Αμβρόσιος το τερμάτισε: «Ο αγιασμός είναι φάρμακο και μας σώζει από το κάθε τι. Θα φροντίσετε να βρείτε ένα μπουκάλι, θα το γεμίσετε αγιασμό και όταν τελειώνει μη φοβηθείτε. Αν έχει λίγο, βάζετε νεράκι και γίνεται πάλι αγιασμός. Θα το χρησιμοποιείται ψεκάζοντας τον εαυτό σας, βάζοντας στο στόμα σας και στα χέρια σας, αν φοβηθείτε ότι πιάσατε άρρωστο και κολλήσατε και θα λέτε “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησέ με”. Αυτό είναι το αιώνιο και ακατανίκητο φάρμακο. Ο Μεγάλος Αγιασμός».
Είναι άλλο πράγμα ο σεβασμός στην πίστη του καθενός, όποιας θρησκείας κι άλλο το να σιωπούμε σε σκοταδιστικές απόψεις. Ας το πούμε καθαρά. Μερικοί ποιμένες είναι επικίνδυνοι. Τόσο όσο και οι προαναφερόμενοι κάτοικοι του Πύργου. Πουθενά η ορθόδοξη θρησκεία δεν υποχρεώνει στην ομαδική προσευχή. Οι εκκλησίες είναι ανοιχτές πολλές ώρες κάθε μέρα κι όποιος θέλει να προσευχηθεί ας πάει. Δεν είναι ανάγκη να τον βλέπει η υπόλοιπη ενορία…
Τα πράγματα είναι σοβαρά κι απαιτούν σύνεση. Δεν είναι επιδημία, είναι πανδημία. Πεθαίνουν άνθρωποι. Όσα μέτρα κι αν πάρουν οι κυβερνήσεις, τίποτα δεν μπορεί να υποκαταστήσει τη δικιά μας υπευθυνότητα. Τηρούμε ευλαβικά τις οδηγίες των γιατρών, φροντίζουμε για την υγιεινή των χώρων συνάθροισης κι όποιοι αισθάνονται αδιαθεσία το αναφέρουν κι αυτοαπομονώνονται.
Η μεγάλη ευθύνη των κυβερνώντων δεν είναι τα μέτρα που παίρνουν τώρα. Είναι ότι έχουν αφήσει το εθνικό σύστημα υγείας σε μαρασμό, χωρίς νοσηλευτές, γιατρούς και μέσα, ανίκανο να ανταπεξέλθει σε κρίσιμες συνθήκες. Η δικιά μας ευθύνη θα είναι να περιμένουμε από αυτούς τη σωτηρία μας.