Περί αθλητισμού

Ο αθλητισμός είναι κοινωνική ανάγκη και το όποιο κόστος για την πολιτεία είναι επένδυση υγείας που επιστρέφει πολλαπλά στην κοινωνία. Υγιείς πολίτες σημαίνει μειωμένη οικονομική επιβάρυνση για την περίθαλψη των πολιτών. Ο δε συνταγματικός νομοθέτης με αυτό το σκεπτικό προτάσσει την υποχρέωση της πολιτείας για οικονομική ενίσχυση των δράσεων αθλητικών φορέων.

Σύμφωνα με τον ισχύοντα αθλητικό νόμο, φορείς του ατομικού και ομαδικού αθλητισμού είναι το αθλητικό σωματείο και ο σχολικός αθλητισμός. Και επειδή στην Ελλάδα ουσιαστικά δεν υφίσταται ο σχολικός και αυτός που υφίσταται είναι ανάξιος λόγου, ο μοναδικός φορέας που διεκπεραιώνει το αγωνιστικό γίγνεσθαι είναι το αθλητικό σωματείο ως υποδοχέας της πρώτης επαφής της νεολαίας στον αθλητισμό, που προσφέρει το αγωνιστικό γίγνεσθαι ως κορυφαία εκδήλωση της προπονητικής προσπάθειας.
Όλα, δε, τα αθλήματα, ατομικά και ομαδικά, είναι αποκλειστική υπόθεση του αθλητικού σωματείου «κύτταρου», αθλητικού φορέα κοινωνικής προσφοράς, μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα όπως ονοματίζεται θεσμικά, εκτός από τις ποδοσφαιρικές ΠΑΕ και τις μπασκετικές ΚΑΕ που είναι ανώνυμες εταιρείες αθλητικού θεάματος.
Η συνταγματική υποχρέωση της πολιτείας για οικονομική ενίσχυση του αθλητικού σωματείου έχει πάψει να υφίσταται, από το 2002 με πρόσχημα τους Ολυμπιακούς αγώνες του 2004. Έκτοτε βήμα – βήμα και με πρόσχημα τις περικοπές και στις αθλητικές ομοσπονδίες, όλα τα έξοδα που κάποτε καλύπτονταν από αυτές έχουν μεταφερθεί ολοκληρωτικά στο αθλητικό σωματείο. Και αυτό με τη σειρά του στα αθλούμενα μέλη του. Δηλαδή στους χειμαζόμενους τα τελευταία χρόνια γονείς.

ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ
ΚΑΙ ΑΘΛΗΤΙΚΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ
Στη βάση της ανάγκης άθλησης ως συστατικό στοιχείο της καθημερινότητας για υγιείς νέους και όχι μόνο, η κάθε τοπική αρχή είναι υποχρεωμένη να εξασφαλίζει τους απαραίτητους αθλητικούς χώρους και να ενισχύει με κάθε τρόπο το αθλητικό γίγνεσθαι.
Αρκετοί Δήμοι (ο Δήμος Γαλατσίου από το 2009 εξαιρείτε) εκτός των άλλων, ενισχύουν και οικονομικά τους αθλητικούς φορείς προκειμένου η παρεχόμενη άθληση εκ μέρους των αθλητικών φορέων να ικανοποιεί τις στοιχειώδεις ανάγκες από τη μία και παράλληλα να απαλλάσσει τους περισσότερους γονείς από ένα βάρος που μέσα στην κρίση είναι δυσβάστακτο και για αρκετούς απαγορευτικό. Και είναι ήττα για την πολιτεία, για την τοπική αυτοδιοίκηση και για όλη την κοινωνία όταν έστω και ένα παιδί στερείται την άθληση για λόγους οικονομικής δυσπραγίας.
Οι διάφορες επιφάσεις στα καθ΄ημάς δημοτικά πράγματα περί αδιαφάνειας στους αθλητικούς φορείς. είναι προφάσεις αποφυγής της υποχρέωσης.
Και η διαφάνεια μπορεί να εξασφαλιστεί, αν υπάρχει η διάθεση και οι όροι λειτουργίας των αθλητικών φορέων μπορούν και πρέπει να καθοριστούν.
Η σύνδεση τοπικής αυτοδιοίκησης και αθλητικού σωματείου, έχει γίνει και γίνεται πράξη σε αρκετούς Δήμους όπου οι διοικήσεις τους λειτουργούν με όρους κοινωνίας και όχι με όρους αγοράς.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΤΣΩΝΗΣ