Κλειστά Κέντρα Μεταναστών , Γράφει ο Γιώργος Πένταρης

Τις τελευταίες δύο εβδομάδες έχει απασχολήσει την επικαιρότητα η απόφαση της κυβέρνησης για τα κλειστά κέντρα μεταναστών. Καιρός ήταν. Ακούσαμε διάφορες καταγγελίες από τον ΣΥΡΙΖΑ για στρατόπεδα συγκέντρωσης και πολλά άλλα, αλλά και από τους τοπικούς άρχοντες δημάρχους και περιφερειάρχες ότι απορρίπτουν την απόφαση της κυβέρνησης και ότι κόβουν κάθε επαφή με την κεντρική διοίκηση. Έχω γράψει πολλές φορές ότι η πολιτική μου τοποθέτηση δεν είναι με την ΝΔ, αλλά κάποιες πολιτικές που έχουν εθνική εμβέλεια και οι οποίες είναι προς το εθνικό συμφέρον, τις υποστηρίζω όπως και παλιότερα είχα κάνει και με την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.

Το μεταναστευτικό κύμα λοιπόν πριν το 2015, αν και στην Συρία μαίνονταν ο πόλεμος, ήταν ελάχιστο και ακόμη μικρότερες ήταν οι ροές μεταναστών από άλλες χώρες όπως το Αφγανιστάν, το Πακιστάν και χώρες της Βόρειας Αφρικής. Πριν τις εκλογές του 2015 υπήρχε το κλειστό κέντρο της Αμυγδαλέζας που είχε καταγγελθεί από τον ΣΥΡΙΖΑ ως στρατόπεδο συγκέντρωσης και όταν ήρθε στην εξουσία το διέλυσε. Οι μετανάστες είτε είχαν είτε δεν είχαν χρήματα βρέθηκαν στον αέρα εκτός της ασφάλειας του κέντρου και των πολιτισμένων συνθηκών υγιεινής. Βρέθηκαν άστεγοι στην Πλατεία Βικτωρίας, λιαζόντουσαν και μετά εξαφανίζονταν όπως έλεγε η κυρία Τασία του ΣΥΡΙΖΑ. Πολλοί από αυτούς βρέθηκαν τρόφιμοι σε άθλιες συνθήκες σε κατειλημμένα κτήρια των Εξαρχείων και των γύρω περιοχών.
Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ άφησε λοιπόν τα πράγματα ελεύθερα για ιδεολογικούς λόγους, αλλά όχι και ανθρωπιστικούς και το μήνυμα ταξίδεψε στα πέρατα της οικουμένης. Φυσικό ήταν προς το τέλος του 2015 να έχουμε το μεγάλο κύμα μετανάστευσης που κανείς δεν μπορούσε να διαχειριστεί. Θα μιλήσω κυρίως για τη Μυτιλήνη και τη Μόρια όπου έχω βρεθεί πολλές φορές. Οι μετανάστες κατόπιν άτακτης και απεγνωσμένης απόφασης της κυβέρνησης εγκαταστάθηκαν στο στρατόπεδο της Μόριας περίπου 10 χιλιόμετρα έξω από την πόλη. Εκείνη την εποχή, το 2015, η Μυτιλήνη ήταν γεμάτη μετανάστες που είχαν μεν δολάρια, αλλά δεν είχαν που να μείνουν γιατί όλα τα καταλύματα ήταν γεμάτα. Μια φόρτιση κινητού στοίχιζε 5 ευρώ και όλα τα ταξί, μπακάλικα και άλλα καταστήματα έκαναν χρυσές δουλειές, όπως κάνουν και σήμερα όσοι νοικιάζουν διαμερίσματα μέσω ΜΚΟ σε ευάλωτες ομάδες μεταναστών. Στη Μόρια οι μετανάστες κατέστρεψαν ελαιώνες, έκλεψαν κότες, προβατίνες, φρούτα και λαχανικά για να επιζήσουν γιατί δεν υπήρχε καμιά διοικητική μέριμνα για σίτιση αυτών. Μόνο τα χοιρινά την γλίτωσαν…
Σήμερα στη Μόρια έχουν στοιβαχτεί 27.000 άτομα και ο χώρος εγκατάστασης έχει επεκταθεί κατά 100% σε γειτονικούς ελαιώνες με το αζημίωτο όμως τώρα από τα κονδύλια της Ύπατης Αρμοστίας του ΟΗΕ. Αν περάσετε από τη Μόρια θα δείτε να ζέχνουν τα λύματα στα χαντάκια του δρόμου. Όπως όλοι ομολογούν οι συνθήκες είναι άθλιες και απάνθρωπες και η κυβέρνηση αποφάσισε να αλλάξει την κατάσταση. Η αλλαγή θα γίνει με τα κλειστά κέντρα από τα οποία, όπως λένε, θα μπορούν να βγαίνουν μόνο συγκεκριμένοι μετανάστες και με ειδική άδεια.
Η γνώμη μου για αυτό το ζήτημα είναι αντίθετη, δηλαδή όσοι είναι στα κλειστά κέντρα κανείς τους δεν θα βγαίνει μέχρι να αποφασιστεί το καθεστώς που θα ενταχθούν, δηλαδή πολιτικοί πρόσφυγες ή οικονομικοί μετανάστες.
Το κέντρο που προτείνει η κυβέρνηση για την Λέσβο ευρίσκεται σχεδόν στο κέντρο του νησιού και πιο κοντά στην πόλη της Καλλονής παρά στη Μυτιλήνη. Θα είναι περιφραγμένο όπως όλα τα άλλα κέντρα με ανθρώπινες συνθήκες κατοικίας και το χρήμα που θα χαλάνε αντί για την Μυτιλήνη ήρθε καιρός να πάει στην Καλλονή. Να φάνε και κάποιοι άλλοι, ρε αδερφέ…
Τα κλειστά κέντρα, για τα οποία η κυβέρνηση θα πρέπει να είναι αυστηρή και συνεπής ως προς την αυστηρή τήρηση των κανόνων λειτουργίας τους, θα δώσουν στο εξωτερικό το μήνυμα ότι όποιος έρθει στην Ελλάδα θα μπει σε ένα είδος φυλακής – κράτησης. Το λέω αυτό γιατί δεν έχει γίνει πλήρως αντιληπτό για το ποιος ευθύνεται για τις μεταναστευτικές ροές. Έχω επανειλημμένα γράψει ότι για τους μετανάστες που έρχονται στην Ελλάδα είναι απολύτως υπεύθυνη η Τουρκία και τους φέρνει και τους χρησιμοποιεί για να δημιουργήσει προβλήματα στην χώρα μας. Αν διαβάσουμε στα ΜΜΕ για το πού βρίσκονται κυρίως οι είσοδοι μεταναστών στην Ελλάδα, θα δούμε ότι είναι τα νησιά του Β. Αιγαίου και όχι του Νοτίου όπως Κως, Ρόδος, Καστελόριζο κ.τ.λ. Ο λόγος είναι ότι οι κυρίως τουριστικές περιοχές της Τουρκίας είναι απέναντι από τα Δωδεκάνησα και οι Τούρκοι δεν επιτρέπουν εκεί την εγκατάσταση ή κυκλοφορία μεταναστών, αλλά τους σπρώχνουν προς τις λιγότερο τουριστικές τους περιοχές, δηλαδή απέναντι από τα νησιά του Β. Αιγαίου και μετά τους φορτώνουν προς εμάς κατά το δοκούν.
Η Τουρκία συνέχεια διαλαλεί ότι φιλοξενεί 3,5 εκατομμύρια πρόσφυγες από την Συρία, αλλά εμείς δεν βλέπουμε στα νησιά κανένα Σύρο. Ο Αφγανοί είναι το 90% των μεταναστών στη Λέσβο και έπονται οι Αφρικανοί. Πώς έρχονται οι Αφγανοί διανύοντας 3.000 χιλιόμετρα από το Αφγανιστάν μέχρι τα Μικρασιατικά παράλια; Πόσο κερδίζουν οι Τούρκοι λαθρέμποροι ανθρώπων αν υπολογίσουμε, από έγκυρες πληροφορίες από ΜΚΟ στη Μυτιλήνη, ότι κάθε κεφάλι στοιχίζει 5.000 δολάρια; Αν στη Μόρια υπάρχουν 27.000 μετανάστες στις τούρκικες τσέπες μπήκαν 135 εκατομμύρια δολάρια. Καταλαβαίνετε τι μπίζνα υπάρχει εδώ; Και τι κάνουμε εμείς; Τους δεχόμαστε με χαρά διαλαλώντας ότι στην Ελλάδα μπαίνεις όποτε θες, έχεις και τα χρήματα του ΟΗΕ και είσαι μια χαρά.
Αυτό σταματά με τα κλειστά κέντρα. Όχι μόνο να γίνουν, αλλά και να διαφημιστούν παγκοσμίως. Όποιος έρχεται παράνομα στην Ελλάδα πρόσφυγας ή όχι, θα μπει στην «καραντίνα» μέχρι να αποφασιστεί η παροχή ασύλου σε 20 μέρες ή φορτώνεται στο αεροπλάνο για επιστροφή στην χώρα τους και όχι στην Τουρκία γιατί θα τους ξαναστείλουν πίσω.
Η Ελλάδα φιλοξενεί χιλιάδες Πακιστανούς, δεν ξέρουμε τον ακριβή αριθμό, αλλά η κυβέρνηση του Πακιστάν για ευχαριστώ έχει συμμαχήσει με την Τουρκία εις βάρος μας και με την προτροπή της Τουρκίας σε κοινές στρατιωτικές ασκήσεις στο Νότιο Αιγαίο, παραβίασε επανειλημμένα τον Ελληνικό εναέριο χώρο. Δεν έχουμε μάθει αν υπήρξε αντίδραση σε διπλωματικό επίπεδο προς την κυβέρνηση του Πακιστάν. Εμείς όμως Πακιστανούς δεχόμαστε, τους παρέχουμε ασφάλεια και εργασία. Ο Ερντογάν εμφανίστηκε τις προάλλες στο Πακιστανικό Κοινοβούλιο ως ο προστάτης των απανταχού μουσουλμάνων και προκάλεσε τις Ινδίες για το ζήτημα του Κασμίρ προκαλώντας την άμεση αντίδραση της Ινδικής Κυβέρνησης. Δεν πρέπει να βρεθεί κάποιος να του κόψει τον αέρα;
Στη Συρία το παίζει ο προστάτης των τρομοκρατών και των υπολειμμάτων του ISIS στο Ιντλιμπ απειλώντας ότι θα επιτεθεί εναντίον του Συριακού στρατού προκαλώντας την οξεία αντίδραση της Μόσχας. Τι παιχνίδι παίζεται και πώς το παίζει ο Ερντογάν; Τη μια αγοράζει S-400 από τους Ρώσους προκαλώντας την μήνη της Αμερικής με αποτέλεσμα την διακοπή του προγράμματος F35 και την απαρχή ενός μήνα του μέλιτος Ρωσίας – Τουρκίας. Τώρα τραβά την κατάσταση σε διαφορετικό δρόμο προκαλώντας την άμεση αντίδραση της Μόσχας. Μια Ρωσική εμπλοκή στην Συρία που θα έρθει σε σύγκρουση με την Τουρκία είναι επόμενο να προκαλέσει την αντίδραση της Αμερικής, η οποία δεν θα θελήσει να αφήσει ανυπεράσπιστη τη Τουρκία στα νύχια της λευκής αρκούδας και έτσι ο Ερντογάν θα πετύχει αυτό που θέλει συνολικά. Δηλαδή θα επανέλθει στο πρόγραμμα F35 επειδή θα απειλείται από την Ρωσία, να ζητήσει υπόσχεση για προσάρτηση Συριακού εδάφους σε μερικά χρόνια και βέβαια την παρέμβαση της Αμερικής στα Ελληνοτουρκικά ζητήματα εις βάρος μας.
Πρέπει να καταλάβουμε, το γράφω ακόμη μια φορά, ότι η Τουρκία μόνιμα θα επιβουλεύεται την Ελλάδα και έχει θέσει μακροχρόνιο σχέδιο για αναθεώρηση της συνθήκης της Λωζάνης και το κάνει αυτό παραβαίνοντας κάθε διεθνή συνθήκη και κάθε κανόνα του διεθνούς δικαίου, επειδή έχει την δύναμη την στρατιωτική και την πληθυσμιακή.
Πρέπει να επεξεργαστούμε ένα νέο δόγμα εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής κινητοποιώντας όλες τις δυνάμεις του Ελληνικού Έθνους. Και να πεθάνει ο Ερντογάν, ο επόμενος θα είναι ίδιος γιατί έχει δημιουργηθεί στην Τουρκία εθνικιστικό κλίμα για την γαλάζια πατρίδα. Θα πάψουν οι Τούρκοι να μας ενοχλούν αν καταλάβουν ότι έχουμε και εμείς την δύναμη, την στρατιωτική, την πολιτική και την οικονομική ώστε να υπάρξει η ισορροπία του τρόμου όπως γινόταν την εποχή του ψυχρού πολέμου. Ας πάρουμε το παράδειγμα του Ισραήλ.