Γιώργος Μαρκόπουλος για Λόφο Κόκκου:«Δεν κινδυνεύει ο δασικός χαρακτήρας της έκτασης»

Λόφος Κόκκου, μια μάλλον ξεχασμένη περιοχή που βρίσκεται εντός του λεγόμενου κτήματος Βέικου, στους πρόποδες των Τουρκοβουνίων. Εκτείνεται δεξιά της Λ. Βεΐκου πηγαίνοντας προς Ολυμπιακό Στάδιο, αρχίζει από την οδό Δρυόπιδος και τελειώνει στα όρια του Άλσους Βέικου. Μία έκταση που έχει κηρυχθεί δασική αναδασωτέα αρχικώς με Βασικό Διάταγμα το 1915, κατόπιν με απόφαση Νομάρχη το 1994 και οριστικώς και αμετακλήτως με απόφαση του Ε’ Τμήματος του ΣτΕ το 1998. Και μέχρι εδώ καλά, θα έλεγε κανείς. Όμως, η έκταση αυτή είναι κυρίως γνωστή για το ιδιαίτερο κοινωνικό πρόβλημα που κρύβει στα «σπλάχνα» της: την αβεβαιότητα με την οποία ζουν συνδημότες μας που έχουν εκεί ιδιοκτησίες μέσα στο δάσος!

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο «Παλμός» ασχολείται με το θέμα του Λόφου Κόκκου. Έχουμε ανηφορίσει και περιηγηθεί ουκ ολίγες φορές στην επίμαχη έκταση και με χαρακτηριστικά πρωτοσέλιδά μας έχουμε καλύψει τις όποιες εξελίξεις υπήρχαν πάνω στο θέμα αυτό που ταλανίζει χρόνια 71 οικογένειες.
Η έκταση του Λόφου Κόκκου αποτελεί μια ιδιάζουσα περίπτωση με σημαντικές κοινωνικές διαστάσεις. Πάνω από μισό αιώνα 71 οικογένειες ζουν σε ιδιόκτητες κατοικίες σε μια περιοχή που έχει κηρυχθεί αναδασωτέα κατ’ αρχάς με την υπ’ αριθμ 1147/1994 απόφαση του Νομάρχη Αθηνών (ΦΕΚ 1110/Τ.Δ’/25-10-94) και στη συνέχεια με την υπ’ αριθμ. 1433/1998 απόφαση του Ε’ Τμήματος του ΣτΕ.
Στο ΣτΕ είχαν προσφύγει τότε ο Οικοδομικός και Εξωραϊστικός Σύλλογος Ομορφοκκλησιάς και άλλοι 35 κάτοικοι που φέρονταν ως ιδιοκτήτες ισάριθμων ακινήτων στην έκταση αυτή επί της Λ. Βεΐκου, ζητώντας να ακυρωθούν η παραπάνω απόφαση του Νομάρχη Αθηνών με την οποία κηρύχθηκε ως αναδασωτέα η έκταση αυτή των 935,483 στρεμμάτων στη θέση Ομορφοκκλησιά του Δήμου Γαλατσίου, καθώς και η υπ’αριθμ. 1146/10-10-1994 πρόταση της Διεύθυνσης Δασών. Το Ε’ Τμήμα του ΣτΕ απέρριψε την προσφυγή αυτή με μια απόφαση που κατοχυρώνει ρητά το δασικό και αναδασωτέο χαρακτήρα της έκτασης του κτήματος Βέικου.
Τότε, η απόφαση του ΣτΕ είχε στηριχτεί στο από 13/18/3.1915 Βασιλικό Διάταγμα με το οποίο «… εκηρύχθησαν ως δασωτέα εδάφη της περιφερείας του νομού Αττικής και Βοιωτίας, μεταξύ των οποίων η θέσις Τουρκοβούνια μέχρι θέσεως Γαλάτσι ως και η περιοχή πέριξ της θέσεως Εύμορφη Εκκλησιά…» καθώς και στην υπ’αριθμ. 108424/13.9.1934 απόφαση του Υπουργού Γεωργίας.
Μάλιστα, αντιγράφοντας μέρος από το αιτιολογικό της απόφασης του 1998 του ΣτΕ με την οποία απερρίφθη η προσφυγή των οικιστών του Λόφου Κόκκου, αναφέρεται ρητά ότι «επειδή εν προκειμένω το σύνολον της μείζονος εκτάσεως, εις την οποία αφορά η προσβαλλομένη νομαρχιακή απόφασις, τμήματα της οποίας αποτελούν αι επί μέρους ιδιοκτησίαι των αιτούντων, εμπίπτει, ως προκύπτει εκ των στοιχείων του φακέλλου, εντός των ορίων της δια της υπ’αριθμ. 108424/1934 αποφάσεως του Υπουργού Γεωργίας κηρυχθείσης αναδασώσεως. Όθεν, η προσβαλλομένη απόφασις επαναλαμβάνουσα απλώς την κήρυξιν αναδασώσεως, η οποία ουδέποτε έπαυσε να ισχύει, έχει βεβαιωτικόν χαρακτήρα και άρα προσβάλλεται απαραδέκτως διά της υπό κρίσιν αιτήσεως. Κατά συνέπειαν, οι προβαλλόμενοι λόγοι ακυρώσεως περί παραβάσεως του νόμου, πλάνης περί τα πάγματα, αναιτιολογήτου και καταχρήσεως εξουσίας, στρεφόμενοι άπαντες κατά πράξεως μη εκτελεστής, είναι απορριπτέοι ως απαράδεκτοι εις το σύνολό των, συμπεριλαμβανομένων και των ειδικότερων ισχυρισμών δια των οποίων προβάλλεται ότι τμήμα της επιμάχου περιοχής ενετάχθη το έτος 1980 εις το σχέδιον πόλεως διότι οι ισχυρισμοί ούτοι, αναφερόμενοι εις γεγονότα μεταγενέστερα της κηρύξεως της αναδασώσεως, πλήττουν το κύρος της απαραδέκτως προσβαλλομένης νομαρχιακής αποφάσεως.»
Το θέμα επανέρχεται στην επικαιρότητα μετά από σχετική συζήτηση στην πρόσφατη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Γαλατσίου καθώς με αφορμή την κατάρτιση των δασικών χαρτών φαίνεται πως κάποια στρέμματα στην περιοχή των Τουρκοβουνίων δεν έχουν προς το παρόν συμπεριληφθεί ως δασικά κατόπιν ένστασης συνδημότη μας και ιδιοκτήτη ακινήτου εντός του Λόφου Κόκκου. Κι αυτό φαίνεται πως θορύβησε τη κα Έλενα Ζέρβα που με σχετική ανακοίνωσή της έθιξε το θέμα στο Σώμα.
Επίσης, υπάρχει και η από 12/11/2012 αίτηση στο Ε’ Τμήμα του ΣτΕ των 71 ιδιοκτητών ακινήτων με την οποία ζητούν την άρση του δασικού χαρακτήρα μόνο ως προς τις ιδιοκτησίες τους και όχι ολόκληρης της έκτασης. Όπως χαρακτηριστικά δήλωσε στον «Παλμό» ο κ. Λάζαρος Φετάνης, «πρέπει να λυθεί επιτέλους αυτό το οξύ κοινωνικό πρόβλημα που εκκρεμεί τόσα χρόνια. Δεν υπάρχει καμία πρόνοια για τη διασφάλιση των ιδιοκτησιών μας, που για ορισμένους είναι η κύρια και μόνιμη κατοικία τους. Εμείς ανησυχούμε για την έκταση αυτή και φυσικά θέλουμε να είναι δάσος. Το μόνο που ζητάμε είναι να αρθεί ο δασικός χαρακτήρας ως προς τις ιδιοκτησίες μας.»
Μάλιστα ο κ. Φετάνης τοποθετήθηκε και στη συζήτηση του θέματος στη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου, εκπροσωπώντας τους κατοίκους του Λόφου Κόκκου. Με τη σύντομη παρέμβασή του ήθελε να ξεκαθαρίσει πως άλλο πράγμα ο χαρακτήρας της έκτασης και άλλο το ιδιοκτησιακό. «Εμείς έχουμε στα χέρια μας νόμιμους τίτλους ιδιοκτησίας και πηγαίνουμε στα δικαστήρια για το ιδιοκτησιακό και μόνο. Κι εμείς αγαπάμε το δάσος και ανησυχούμε για την έκταση αυτή στην οποία δεν υπάρχει η απαραίτητη φροντίδα και πυροπροστασία. Να ξέρετε ότι όσο υπάρχουμε εμείς εκεί, θα υπάρχει και το δάσος. Αν φύγουμε από εκεί, θα υπάρχει μόνο εγκατάλειψη.»

ΤΙ ΣΥΖΗΤΗΘΗΚΕ
ΣΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ
Να μην κινδυνολογεί κάλεσε την κα Ζέρβα ο Δήμαρχος Γαλατσίου κ. Γιώργος Μαρκόπουλος, στην τοποθέτησή του, υποστηρίζοντας ότι αφενός καμία απόφαση δικαστηρίου δεν μπορεί να άρει το δασικό χαρακτήρα της έκτασης κι αφετέρου πως όσο εκείνος είναι Δήμαρχος δεν κινδυνεύει να χαθεί ή να γκρεμιστεί η ιδιοκτησία κανενός.
«Πράγματι αναρτήθηκαν οι δασικοί χάρτες και, όπως ορίζει ο νόμος, κάποιοι είχαν το δικαίωμα να ασκήσουν ένσταση. Η συγκεκριμένη έκταση βρίσκεται στους δασικούς χάρτες. Μόλις η απόφαση κοινοποιηθεί στο Δασαρχείο, ο δασάρχης είναι υποχρεωμένος να επανέλθει και να απαντήσει στον ιδιοκτήτη. Σε καμία περίπτωση δεν κινδυνεύει η έκταση γι’αυτό και νομίζω ότι κινδυνολογείτε, κα Ζέρβα. Δημιουργείτε μια αναστάτωση στην κοινωνία του Γαλατσίου κι έτσι χάνουμε όπλα από την φαρέτρα μας. Και για να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα, η έκταση αυτή είναι δασική αναδασωτέα – μητροπολιτικό πάρκο και δεν πρέπει να χαϊδεύουμε τα αυτιά κανενός. Εμείς μάλιστα κάναμε και μια πρόταση να συμπεριληφθούμε στο νομοσχέδιο περί οικιστικής πύκνωσης για να συμπεριλάβουμε αυτές τις ιδιοκτησίες ώστε να μπορούν οι άνθρωποι αυτοί να φτιάξουν τα σπίτια τους. Εμείς τους θεωρούμε θεματοφύλακες της περιοχής. Ωστόσο αυτό ακόμα δεν έχει προχωρήσει. Προσωπικά δεσμεύομαι ότι όσο εγώ είμαι Δήμαρχος δεν θα γκρεμιστεί και δεν θα χαθεί καμία ιδιοκτησία. Δεν γίνεται από τη μια να λέω να σωθούν οι ιδιοκτησίες και από την άλλη να λέω γκρεμίστε τα!» είπε ο κ. Μαρκόπουλος κλείνοντας την τοποθέτησή του.
«Ουδείς αντιλέγει για το ιδιοκτησιακό αλλά εδώ μιλάμε για το δάσος» είπε ο κ. Κώστας Ζώμπος, επικεφαλής της μείζονος αντιπολίτευσης και συνέχισε: «Εμείς, ως διοίκηση, είχαμε μπει στη διαδικασία να ασκούμε κάθε ένδικο μέσο ως μέσο πίεσης προς την κατεύθυνση που θέλαμε, δηλαδή να παραμείνει ο χώρος αυτός δασικός – αναδασωτέος.»
Την πολιτική διάσταση του ζητήματος έθιξε ο κ. Γρηγόρης Χαραλαμπίδης, επικεφαλής της Λαϊκής Συσπείρωσης Γαλατσίου, υποστηρίζοντας ότι ΝΔ και ΠΑΣΟΚ βλέπουν τις δασικές εκτάσεις ως σφαχτάρια. «Με όχημα, λοιπόν, το δίκαιο των ιδιοκτητών του Λόφου Κόκκου, ανοίγουμε συνολικότερες ιστορίες καθώς υπάρχουν κι άλλες τέτοιες περιπτώσεις που εκκρεμούν σε όμορους δήμους. Όπως και να’χει εμείς αυτό που ζητάμε είναι να μην ερχόμαστε πάντα κατόπιν εορτής και να συζητάμε. Η πάγια θέση η δική μας είναι πως είμαστε έτοιμοι να συζητήσουμε.»
Μία ήταν η απορία της κας Αγγέλικας Σαπουνά, επικεφαλής της παράταξης «Γαλάτσι από Κοινού», ως η πιο… πρόσφατη στο Δημοτικό Συμβούλιο Γαλατσίου. «Ποια είναι η πρόνοια που είχαν πάρει προηγούμενες διοικήσεις του δήμου μας; Με ποιο τρόπο θα διασφαλίσουμε την επίλυση του θέματος όχι εις βάρος των ιδιοκτητών αλλά και ούτε εις βάρος του πρασίνου, που είναι άλλωστε από τους ελάχιστους ελεύθερους χώρους πρασίνου στο λεκανοπέδιο;»

Για το πώς θα μπορέσει αυτή η περιοχή να ενταχθεί μέσα στην πόλη μίλησε ο κ. Σπύρος Παναγιώτου, επικεφαλής της παράταξης «Γαλάτσι ο Τόπος μου», διερωτώμενος πώς μπορούμε να συζητάμε για ένα θέμα που δεν ξέρουμε ουσιαστικά ούτε την ερώτηση ούτε την απάντηση. «Είναι ένα ζήτημα που χρονολογείται από πριν ακόμα τη δημιουργία αυτού του δήμου. Και όλα αυτά τα χρόνια καμία διοίκηση δεν είχε ένα σχέδιο για το πώς θα μπορούσε αυτή η έκταση να ενταχθεί μέσα στην πόλη. Το ζήτημα λοιπόν, είναι αυτό: εμείς έχουμε ένα τέτοιο σχέδιο; Είναι αδιαμφισβήτητο ότι οι άνθρωποι αυτοί έχουν τίτλους ιδιοκτησίας αλλά όλος αυτός ο ορεινός όγκος διεκδικείται κατά το 80% και υπάρχουν και πολλά συμφέροντα στην οικοδόμηση της περιοχής. Ο εφησυχασμός είναι η χειρότερη στάση που θα μπορούσε να κρατήσει το Δημοτικό Συμβούλιο.»
Κλείνοντας να επαναλάβουμε ότι δεν είναι η πρώτη φορά που ο «Παλμός» ασχολείται με τον Λόφο Κόκκου. Ωστόσο αποτέλεσμα δεν υπήρξε ποτέ – με την έννοια του να δωθεί τελική λύση σ’αυτή την απαράδεκτη για δεκαετίες κατάσταση ή έστω να ξεκινήσουν οι διαδικασίες ώστε κάποτε να οδηγηθούμε στην αρμόζουσα λύση.
Τα πρώτα συμβόλαια αγοράς συντάχθηκαν την δεκαετία του ’50 μεταξύ των κληρονόμων του Βέικου και των αγοραστών. Κάποτε στην περιοχή κατοικούνταν το σύνολο των ακινήτων, όμως με την πάροδο του χρόνου και με δεδομένο ότι βάσει νόμου δεν μπορούν να προχωρήσουν στην ανακατασκευή των ακινήτων τους, οι περισσότεροι έχουν αποχωρήσει.
Στο παρελθόν υπήρξε μία μοναδική, θα λέγαμε, ευκαιρία για επίλυση του θέματος αλλά δυστυχώς κι αυτή χάθηκε. Ήταν την περίοδο των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, όταν είχε γίνει πρόταση από την τότε Νομαρχία Αθηνών να δωθεί στους νόμιμους οικιστές του Λόφου Κόκκου, ως αντάλλαγμα της ιδιοκτησίας τους, διαμέρισμα αντίστοιχης αξίας στο Ολυμπιακό Χωριό. Η πρόταση όμως τελικώς δεν «περπάτησε».