Ο αναθεωρητισμός της Τουρκίας & οι σύμμαχοι, του Γ.Πένταρη

«Κραταιού κράτος» θα έλεγαν οι πρόγονοί μας αρχαίοι Έλληνες. Στην προκειμένη περίπτωση κραταιός είναι η Τουρκία που με φασιστικό θράσος προβαίνει σε ενέργειες που οδηγούν σε μια αναταραχή στην Ανατολική Μεσόγειο. Η δικαιολογία είναι τα κοιτάσματα φυσικού αερίου που υποτίθεται ότι υπάρχουν στην Ανατολική Μεσόγειο, αλλά, κατά την γνώμη μου, είναι και μια ευκαιρία για τους Τούρκους να ανατρέψουν το καθεστώς του Αιγαίου προς όφελός τους.

Θα θυμάστε την προεκλογική εκστρατεία του 2016 του Ερντογάν που έλεγε ότι είναι ανάγκη να αναθεωρηθεί η συνθήκη της Λοζάνης και ότι αδικήθηκε η Τουρκία. Από το 2016 στην Τουρκία έχει ενταθεί η ιδεολογία της χαμένης πατρίδας, η γαλάζια πατρίδα της καρδιάς μας όπως την ονομάζουν. Δεν είναι μόνο ο Ερντογάν, αλλά ένα συνεκτικό πλέγμα ανθρώπων, υπηρεσιών, σχεδίων, πανεπιστημίων και πολιτικών συμφερόντων που συντηρούν και εντείνουν τις βλέψεις της Τουρκίας απέναντι της χώρας μας, οι οποίες ποτέ δεν θα σταματήσουν. Μέσα από αυτό το πλέγμα εκπορεύεται και η επιχειρηματολογία του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος CHΡ ο ηγέτης του οποίου Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου συχνά – πυκνά κατηγορεί τον Ερντογάν για ενδοτικότητα έναντι της Ελλάδας δημοσιοποιώντας χάρτες με την Κρήτη να φαίνεται ότι ανήκει στην Τουρκία.
Πολλοί θα σκεφτούν ότι αυτά είναι γελοιότητες και ανάξια λόγου να ασχοληθούμε, αλλά αν δούμε τα επιχειρήματα αυτού του Τούρκου θα διαπιστώσουμε ότι έχουν μια νομική επένδυση που άπτεται διεθνών συνθηκών όπως αυτή του Λονδίνου της 30ης Μαΐου του 1913. Αυτά τα νομικά επιχειρήματα συντηρούν το αναθεωρητικό κλίμα στην Τουρκία, το οποίο θα είχε ενδιαφέρον να ερευνήσουμε το πώς αυτό εκφράζεται στα σχολικά βιβλία.
Δυστυχώς στην Ελλάδα υπήρξαν φωνές, που στην ουσία κυριάρχησαν, ότι δηλαδή δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας και ότι ήμαστε κάτω από την ομπρέλα της ΕΕ, η οποία όμως αποδείχτηκε διάτρητη για άλλη μια φορά στο Βερολίνο. Αυτές οι φωνές έγιναν η αιτία να παραμεληθεί ο εκσυγχρονισμός των Ε.Δ. με αποτέλεσμα σήμερα να βρισκόμαστε όχι σε μειονεκτική, αλλά σε δυσμενή θέση.
Για να καταλάβουμε πώς έχουν τα πράγματα είναι ανάγκη να πάμε πίσω στο 1973 που η Χούντα ανακοίνωσε, λόγω Πρίνου, ότι υπάρχουν τεράστια αποθέματα πετρελαίου στο Αιγαίο και η ανακοίνωση έγινε στο αποκορύφωμα της κρίσης πετρελαίου του 1972. Καταλαβαίνετε ότι η Τουρκία θα άρχιζε να ζητά μερίδιο στον θησαυρό, αλλά δεν θα μπορούσε να το κάνει αν δεν είχε και κυριαρχικά δικαιώματα στην περιοχή. Από τότε ξεκίνησε, στην αρχή με δηλώσεις και μετά με σποραδικές παραβιάσεις του εθνικού χώρου, να κτίζει το δίκαιο του ισχυρότερου βέβαια στην περιοχή. Ακόμη και το ΝΑΤΟ εκείνη την εποχή δεν ήθελε να επέμβει να σταματήσουν οι παρανομίες. Από τότε οι προκλήσεις της Τουρκίας συνέχεια κλιμακώνονται. Θυμηθείτε το «Βυθίσατε το Χόρα» του Ανδρέα, το Casus Beli του Οζάλ και τις συνεχείς παραβιάσεις που έφτασαν σήμερα να κατασκοπεύουν τον ναύσταθμο της Λέρου χωρίς καμιά αντίδραση από εμάς.
Περιττό να πω για το φιάσκο της Ελληνικής διπλωματίας που έπαθε στην Λιβύη. Ήταν ο λόγος που αφυπνισθήκαμε και αρχίσαμε να μιλάμε λίγο εντονότερα για τα δίκαιά μας. Όλα αυτά γίνονται γιατί η χώρα βρέθηκε σε απόλυτη αποδιοργάνωση με ευθύνη και των πολιτικών και του λαού. Μεγαλύτερη ευθύνη βέβαια υπάρχει στα πολιτικά κόμματα. Από τη μια μεριά οι μαξιμαλιστικές απαιτήσεις των κομμάτων της Αριστεράς και η διστακτικότητα των κομμάτων εξουσίας να πουν την αλήθεια και να κάνουν αυτό που πρέπει λόγω πολιτικού κόστους και μας έφεραν σήμερα σε αυτή την κατάσταση.
Την αδυναμία μας την γνωρίζουν οι Τούρκοι και πράττουν. Εμείς φωνάζουμε ότι παραβιάζεται το διεθνές δίκαιο και κοιτάμε συμμαχίες, που δεν είναι κακές βέβαια, να αντιμετωπίσουμε τον επιτιθέμενο Αττίλα. Η Μπακογιάννη πολύ καλά δήλωσε ότι σε περίπτωση σύρραξης θα είμαστε μόνοι. Και θα είμαστε μόνοι γιατί παρά τις ωραίες εξαγγελίες της ΕΕ για ευημερία και προστασία των κρατών μελών της, η ηθική που επικρατεί σήμερα είναι αυτή του εμποράκου και τίποτα άλλο. Δεν είναι σήμερα η Ευρώπη του Ζισκάρ ντ’ Εσταίν, ούτε του Χέλμουτ Κολ της Γερμανίας. Σήμερα η ΕΕ δεν είναι τίποτα άλλο από ένωση καθαρών συμφερόντων εις βάρος των ανθρωπιστικών ιδεωδών που επικράτησαν το δεύτερο μισό του 20ου αιώνα. Αυτό που λέω έχει ιδιαίτερη σημασία γιατί οι μεγάλοι παίκτες της ΕΕ (βλ. Γαλλία, Γερμανία, Ισπανία κτλ) έχουν μεγάλα οικονομικά συμφέροντα στην Τουρκία και ως εκ τούτου δεν θέλουν να χάσουν το μεγάλο πελάτη. Αυτό εκμεταλλεύεται η Τουρκία και απειλεί με τους μετανάστες που τους εισάγει η ίδια, με τους τζιχαντιστές του ISIS που εκθρέφει στα σύνορά της με την Συρία σύμφωνα και με τους Κούρδους αγωνιστές. Αν στην Ευρώπη κυριαρχούσαν οι ηθικές αξίες ήδη θα είχαν βάλει την Τουρκία στη θέση της, αλλά δυστυχώς και σήμερα βρισκόμαστε λόγω της απουσίας ηθικής σε μια κατάσταση που μοιάζει λίγο με αυτή του μεσοπολέμου.
Τότε που η πληγωμένη Γερμανία από τον Μεγάλο Πόλεμο (Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο) άρχισε να παίρνει τα πάνω της και με τον Χίτλερ, ο οποίος έβαλε στόχο την εκδίκηση και την κυριαρχία στην Ευρώπη, άρχισε να γίνεται η μεγαλύτερη στρατιωτική μηχανή της εποχής. Τότε όλοι έβλεπαν τους εξοπλισμούς και την προκλητικότητα της Γερμανίας την οποία μιμείται η Τουρκία, αλλά δεν έκαναν τίποτα να αποτρέψουν αυτή την πορεία. Δεν έκαναν τίποτα από φόβο, αλλά κυρίως και από την κρυφή ελπίδα ότι ο Χίτλερ θα στραφεί προς την Κομμουνιστική Ρωσία. Δυστυχώς όμως όλη η Ευρώπη βρέθηκε απροετοίμαστη και πλήρωσε το τίμημα.
Άρα λοιπόν μόνοι μας… Τί πρέπει να κάνουμε; Πρώτα απ’ όλα να αποκτήσουμε επιτέλους μια σταθερή και μακροπρόθεσμη στρατηγική. Η στρατηγική πρέπει να έχει ως πυρήνα ότι μονίμως η Τουρκία θα επιβουλεύεται την Εθνική μας κυριαρχία. Γύρω από αυτόν τον πυρήνα θα πρέπει να αναπτυχθούν διάφορες πολιτικές όπως για παράδειγμα έντονη και έμπειρη διπλωματία και παρουσία της χώρας σε όλα τα διεθνή φόρα. Ανάπτυξη της επιστημονικής έρευνας και ενσωμάτωση διεθνών επιστημονικών επιτευγμάτων στην οικονομία και στην Άμυνα. Ανάσχεση της μείωσης του πληθυσμού με μέτρα υποστήριξης των γεννήσεων. Το επίδομα κοινωνικής αλληλεγγύης που είναι ένα δις να μη σταματήσει, αλλά να πάει στις μητέρες με νεογέννητα παιδιά με επιδότηση της εργασία τους μέχρι το παιδί να γίνει τριών χρονών. Κατάργηση της πρόωρης συνταξιοδότησης λόγω ανηλίκου παιδιού. Σύνδεση σε ένα όλων των Ελλήνων επιστημόνων και επιχειρηματιών του εξωτερικού σε ένα κέντρο (Hub) συνεργασίας.
Όλα αυτά και πολλά άλλα θα πρέπει η κυβέρνηση να βγει και να τα πει ξεκάθαρα στον λαό αψηφώντας το κάθε ηλίθιο που θα βγαίνει στα κανάλια να λέει ανοησίες. Πρέπει να καταλάβουμε ότι όλοι πρέπει να επωμισθούμε το βάρος της ύπαρξής μας. Ακόμη κάτι που το έχω ξαναγράψει. Να κάνει πάλι τον Ελληνικό Στρατό δελεαστικό στην νεολαία. Κάποιο μικρό βήμα έκανε η Πολεμική μας Αεροπορία πριν ένα χρόνο. Πιστεύω ότι ανάλογες και εντονότερες προσπάθειες πρέπει να γίνουν και από τα άλλα όπλα.
Κλείνοντας θέλω να πω ότι η πολιτική του Μητσοτάκη στο θέμα – τον βοηθάνε και τα αγγλικά του βέβαια – φαίνεται να είναι η σωστή. Νομίζω ότι πίσω της κάτι κρύβει από την μαθηματική θεωρεία παιγνίων (όχι του Μπαρουφάκη) και παίζει στον πίνακα win-lose της θεωρίας. Για να το κάνω λιανά, αν γίνει σύρραξη στην περιοχή μας οι φίλοι μας Ευρωπαίοι θα έχουν να χάσουν πολύ περισσότερα από αυτά που προσπαθούν να σώσουν από την Τουρκία και αυτά δεν είναι τίποτα άλλο από τα δισ. ευρώ που τους χρωστάμε. Δες το κι έτσι που λέει ο Αλέφαντος… και ο νοών νοήτω.