Πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικά μας θά’ναι, του Γ. Πένταρη

Αυτές τις μέρες βρεθήκαμε παντελώς απροετοίμαστοι σε μια νέα, ποιοτικά αναβαθμισμένη, επίθεση της τρομοκρατικής χώρας που λέγεται Τουρκία. Αυτή η επίθεση, όπως θα καταλάβατε, είναι η συμφωνία Τουρκίας – Λιβύης για την ΑΟΖ.

Βγάζει η Τουρκία το δόγμα ότι τα νησιά δεν έχουν ΑΟΖ και έτσι παρακάμπτει τα Δωδεκάνησα και την Κρήτη, εντελώς αυθαίρετα και παράνομα και πέραν κάθε ορισμού που έχει τεθεί από παγκόσμιους οργανισμούς όπως είναι ο ΟΗΕ. Ας δώσουμε εδώ τον ορισμό της ΑΟΖ σύμφωνα με τον ΟΗΕ, τον οποίο αποδέχονται όλα τα δημοκρατικά κράτη, τα οποία δεν διοικούνται με φασιστικές μεθόδους.
Σύμφωνα με την τρίτη σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982, η ΑΟΖ εκτείνεται στα 200 ναυτικά μίλια από τις ακτές του κυριάρχου κράτους και συγκεκριμένα το άρθro 55 της Σύμβασης ορίζει: «Η αποκλειστική οικονομική ζώνη ορίζεται ως η θαλάσσια περιοχή πέραν και εφαπτομένης των εθνικών υδάτων, και υπόκειται σε συγκεκριμένο νομικό καθεστώς όπως ορίζεται στο παρόν παράρτημα, υπό το οποίο τα δικαιώματα και η δικαιοδοσία του οριζόμενου Κράτους, και τα δικαιώματα και οι ελευθερίες των άλλων Κρατών καθορίζονται από τις διατάξεις της παρούσας Συνθήκης». Στον ορισμό δεν αναφέρεται πουθενά ότι τα νησιά δεν έχουν ΑΟΖ, όπως ισχυρίζεται η Τουρκία.
Όπως νοείται από τον παραπάνω ορισμό, η ΑΟΖ επεκτείνεται από εκεί που υπάρχει η κυριαρχία του κράτους και για 200 ναυτικά μίλια, λαμβανομένου υπ’ όψη και των θέσεων των όμορων κρατών. Επί πλέον, στο Άρθρο 2 του Δικαίου της θάλασσας ορίζεται επί λέξει ότι 1) η κυριαρχία του παράκτιου κράτους εκτείνεται, πέρα από την ηπειρωτική του επικράτεια και τα εσωτερικά του ύδατα και, στην περίπτωση αρχιπελαγικού κράτους, πέρα από τα αρχιπελαγικά του ύδατα, στην παρακείμενη θαλάσσια ζώνη που ορίζεται ως χωρική θάλασσα και 2) η κυριαρχία αυτή εκτείνεται και στον εναέριο χώρο πάνω από την χωρική θάλασσα καθώς και στο βυθό και υπέδαφός της.
Νομίζω ότι είναι πολύ κατανοητά αυτά που γράφει το άρθρο 2, το οποίο οφείλουν τα κράτη μέλη να σέβονται εάν θέλουν να είναι μέλη του ΟΗΕ και να μην κατατάσσονται σε κράτη ταραξίες που παίζουν και εκμεταλλεύονται για δικά τους συμφέροντα χιλιάδες φτωχούς και κατατρεγμένους. Το λέω αυτό, γιατί όπως έχω ξαναγράψει, η Τουρκία φέρνει σκοπίμως τους μετανάστες για να εκβιάζει την Ευρώπη. Πώς εξηγείται διαφορετικά να είναι 90% των μεταναστών Αφγανοί και όχι Σύριοι; Φτάνουν όμως τα νομικά και ας δούμε την ουσία των γεγονότων.
Θα τονίσω για άλλη μια φορά ότι ο κίνδυνος φάνηκε από τότε που ο Ερντογάν άρχισε να μιλά για την αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάνης, δημιουργώντας στο εσωτερικό της χώρας του μια αναθεωρητική δυναμική για εκτεταμένες αλλαγές συνόρων. Πριν όμως από αυτό είχε προνοήσει να δημιουργήσει μια ισχυρή πολεμική βιομηχανία που σήμερα είναι σχεδόν αυτάρκης με την βοήθεια βέβαια άλλων κοινών με εμάς συμμάχων. Εμείς από την άλλη πλευρά, παρά το προφανές της προσπάθειας της Τουρκίας για εξοπλισμούς, αφήσαμε την τύχη μας στον Θεό και ίσως και στις μεγάλες δυνάμεις. Πολιτική και στρατιωτική ηγεσία ποτέ δεν έλαβαν σοβαρά υπ’ όψη της την συστηματική αμφισβήτηση από την Τουρκία των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, γιατί ασχολούμασταν με την κρίση, με τις συντάξεις, τα κοινωνικά επιδόματα και παραμελήσαμε σε εγκληματικό βαθμό τις Ένοπλες Δυνάμεις. Οι κινήσεις του Τούρκου γίνονται γιατί γνωρίζει πολύ καλά ότι είμαστε αδύναμοι και σε μια σύρραξη θα χάσουμε και θα συρθούμε σε διαπραγματεύσεις. Αυτό προσπαθεί να κάνει τώρα και σχεδόν το έχει επιτύχει. Στην πράξη αποδεικνύεται ότι η Ελληνική διπλωματία πιάστηκε αδικαιολόγητα εξ απίνης με την συμφωνία Τουρκίας Λιβύης. Πώς είναι δυνατόν να μην έχει γίνει αντιληπτή η τακτική της Τουρκίας από τη στιγμή που είχε και έχει υπερβολικά ενεργό ρόλο στον εμφύλιο της Λιβύης; Γιατί η Ελλάδα να μην έχει από κοντά τον Φάγεζ αλ-Σάρατζ, ο οποίος αναγνωρίζεται από ΕΕ και Αμερική; Θα είχε κάθε δικαίωμα και νομιμοποίηση η Ελλάδα να έχει κάποιο ρόλο στην διένεξη λόγω αναγνώρισης και έτσι θα μπορούσε να μπει σφήνα στα τουρκικά σχέδια.
Δυστυχώς, σήμερα έχουμε αποκλειστεί με αυτήν την συμφωνία και βρεθήκαμε με την πλάτη στον τοίχο. Η Τουρκία δεν πρόκειται να κάνει πίσω και θα κατοχυρώσει την παρανομία της σε σύντομο χρονικό διάστημα στέλνοντας τα πλοία εξόρυξης που έχει. Τα πλοία αυτά στην πραγματικότητα, τουλάχιστον προς το παρόν, δεν έχουν καμιά δυνατότητα εξόρυξης, απλώς η πρακτική τους αξία είναι να προσπαθούν να δημιουργούν τετελεσμένα. Αυτό θα γίνει και νότια της Κρήτης. Τι θα κάνουμε εμείς; Θα αντιδράσουμε και πως; Μπορούμε;
Μέχρι τώρα η διπλωματία μας είχε ως τακτική να μην προβαίνει σε ενέργειες που θα ενοχλούσαν την Τουρκία και έτσι δεν προχώρησε σε ανακοίνωση ΑΟΖ. Αν το είχε κάνει θα είχαμε δυο πιθανές κινήσεις της Τουρκίας. Η πρώτη θα ήταν να γκρίνιαζε και να μην έκανε τίποτα, πράγμα απίθανο, και η δεύτερη να έκανε επιθετικές κινήσεις που θα οδηγούσαν σε σύγκρουση. Τότε όμως θα είχαμε μια Τουρκία που θα έκανε επίθεση σε ένα νόμιμο δικαίωμά μας. Όμως όπως οδηγήθηκαν τα πράγματα θα συμβεί το αντίθετο και σε μια νόμιμη κατά την Τουρκία ενέργεια, εμείς θα φανούμε επιτιθέμενοι. Καταλαβαίνετε τι σημαίνει αυτό…
Αν θυμάστε, πριν μια βδομάδα ένα Πακιστανικό αεροπλάνο παραβίασε πολλές φορές τον εναέριο χώρο μας στα πλαίσια κοινών ασκήσεων με την Τουρκία, χωρίς καμιά αντίδραση από εμάς. Πρώτον δεν σκέφτηκαν οι πολιτικοί μας τι δουλειά είχε το Πακιστάν στην Ανατολική Μεσόγειο και δεύτερον γιατί δεν αντιδράσαμε γρήγορα αναχαιτίζοντας το αεροπλάνο και προβαίνοντας σε άμεσες διπλωματικές ενέργειες όπως εκδίωξη όχι μόνο του Πακιστανού πρέσβη, αλλά και όλων των Πακιστανών προσφύγων που αναμένουν άσυλο; Ακόμη και στα λόγια η χώρα αυτή θα καταλάβαινε ότι δεν παίζουμε. Δεν κάναμε τίποτα και μετά αμέσως ήρθε η συμφωνία με την Λιβύη. Η αδυναμία μας, πολιτική, στρατιωτική και διπλωματική μας οδηγεί σε πολύ επικίνδυνες ατραπούς.
Πολλοί θα επικαλεστούν την οικονομική μας δυσπραγία που έφερε τις ένοπλες δυνάμεις σε υποδεέστερη κατάσταση έναντι των Τουρκικών. Δεν είναι όμως σωστό αυτό το επιχείρημα. Οικονομική αδυναμία και μνημόνια είχαμε και πολλές περικοπές κάναμε, αλλά δεν έπρεπε να υποχωρήσουμε στο θέμα των Ε.Δ. Εδώ έπρεπε να θέσουμε το εξής δίλημμά στους μνημονιακούς: «Αν θέλετε περικοπές στις Ε.Δ. θέλουμε εγγυήσεις γραπτές και πραγματοποιήσιμες ότι θα αντιδράσετε σε περίπτωση επιθετικών ενεργειών από την Τουρκία για όσο κρατάνε τα μνημόνια» για παράδειγμα. Αυτό δεν έγινε και καμιά χώρα ΕΟΚ και ΝΑΤΟ δεν παίρνουν σαφή θέση στην προκλητικότατη ενέργεια της Τουρκίας, η οποία δεν θα κάνει πίσω παρά μόνο με ένοπλη σύρραξη. Το έχει δείξει η πεντηκονταετής παρελκυστική τακτική και κατοχή της Κύπρου. Θα δείτε ότι και στην Συρία δεν θα κάνει πίσω. Στην ουσία έχει ακρωτηριάσει την Συρία και δεν μιλά κανείς.
Όπως έχω ξαναγράψει, η Τουρκία γνωρίζει την δύναμη που έχει λόγω της γεωπολιτικής της θέσης και του μεγέθους της. Τα οικονομικά συμφέροντα που έχουν και οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι και οι Ρώσοι δεν αφήνουν περιθώρια πίεσης υπέρ ημών. Σε μια σύρραξη θα είμαστε μόνοι και θα πρέπει να κρατήσουμε όσο περισσότερο μπορούμε ώστε να μην παρασυρθούμε σε διαπραγματεύσεις. Είναι κάτι που επιδιώκει η Τουρκία και θα το αποπειραθεί. Για την Τουρκία και την τακτική της, γράφω τακτικά από το 2017 και έχω προβλέψει την πορεία των γεγονότων χωρίς να είμαι ειδικός. Αναρωτιέμαι λοιπόν, οι διπλωμάτες και η στρατιωτική και πολιτική ηγεσία δεν το έβλεπαν; Σίγουρα το έβλεπαν ως πλέον ειδικοί. Γιατί όμως δεν ήμασταν προετοιμασμένοι για αυτό που έγινε; Είναι ένα μεγάλο ερώτημα που θα χρειαστεί απαντήσεις…
Αν έχουμε το θάρρος, ακόμη και τώρα μπορούμε να αντιδράσουμε. Για παράδειγμα, με δεδομένο το άρθρο 2 της Ε συνθήκης του ΟΗΕ που προανέφερα, θα μπορούσαμε να ανακηρύξουμε μόνοι μας, σήμερα, ΑΟΖ γύρω από την Κρήτη με επικάλυψη της παράνομης ΑΟΖ της Τουρκίας. Τι θα έκανε η Τουρκία; Επίθεση; Τότε και εμείς θα αντεπιτεθούμε γιατί όπως είχα γράψει παλιότερα φτάσαμε πλέον με την πλάτη στον τοίχο. Αν δεν αντιδράσουμε τώρα σθεναρά και με αποφασιστικότητα, δεν θα λέμε τον τίτλο αυτού του άρθρου για την ΑΟΖ, αλλά και για μερικά νησιά.