Και η Δημοκρατία, κύριε; Πού είναι η Δημοκρατία;

Kαταργήθηκε με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου. Ή, για την ακρίβεια, από την αλόγιστη χρήση των τόσων και τόσων Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου. Καταργήθηκε από την υποβάθμιση της Βουλής. Από τον εξευτελισμό του δημοψηφίσματος. Από την εκχώριση εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων. Από την παραχώρηση του ελέγχου των υπουργείων και πάλι στους υπαλλήλους της Τρόϊκας. Από τη μετατροπή της κυβέρνησης σε εντολοδόχο και διεκπεραιωτή των εντολών του ΔΝΤ και της αναμενόμενης εκπροσώπου του αποκαλούμενης και κυρία … Δρακουλέσκου.

Παραζαλισμένοι από τα δραματοποιημένα δελτία ειδήσεων, τις σοκαριστικές ανταποκρίσεις από τα Eurogroups, τις αγωνιώδεις μεταδόσεις των ψηφοφοριών στη Βουλή, τσακισμένοι από τα capital-controls και αποσβολωμένοι από τα μέτρα που μας επιβάλλονται, έχουμε ξεχάσει ότι εκτός από την οικονομία υπάρχει και η πολιτεία. Εκτός από το νόμισμα υπάρχει και ο άνθρωπος. Εκτός από φορολογούμενοι είμαστε και πολίτες. Και πολίτευμά μας είναι η Δημοκρατία. Αυτή, η κουτσή, στραβή και ανάπηρη που έχουμε. Και αυτή ψαλιδίστηκε περισσότερο από τα εισοδήματά μας.
Εφημερίδα της κυβέρνησης, ΦΕΚ Α 80 – 16.7.15, σελίδα 756 : «Η κυβέρνηση πρέπει να συσκέπτεται και να συμφωνεί με τους Θεσμούς για όλα τα σχέδια νόμου στους σχετικούς τομείς με επαρκές χρονικό περιθώριο πριν την υποβολή τους για δημόσια διαβούλευση ή το κοινοβούλιο». Μετάφραση; Κανένα νομοσχέδιο δεν επιτρέπεται να κατατεθεί για ψήφιση στη Βουλή, αν δεν έχει την έγκριση της Τρόικας. Τί νόημα έχει η όποια συζήτηση στη Βουλή, νόμων, αφού θα ψηφίζεται μόνο ό,τι εγκρίνει η Τρόικα; Και ακόμα περισσότερο: Γιατί θα υπάρχει πλέον η Βουλή; Μα, μόνο και μόνο για να επικυρώνει ότι αποφασίζει η Τρόικα. Ο,τιδήποτε δεν θα το  εγκρίνει, δεν θα ψηφίζεται. Αυτό τώρα το πολίτευμα το λέμε κοινοβουλευτική δημοκρατία;;; Κι αυτό το κράτος το λέμε Ελληνική «Δημοκρατία»;;; Ας είμαστε ειλικρινείς: «Προτεκτοράτο των Βρυξελλών» θα ταίριαζε καλύτερα!
Στις κοινοβουλευτικές δημοκρατίες οι πολίτες συζητούν, είτε άμεσα σε τοπικό επίπεδο ή μικρή κλίμακα, είτε έμμεσα, δια των αντιπροσώπων τους και αποφασίζουν κατά πλειοψηφία. Μπορούν και να αποφασίζουν άμεσα και καθολικά όμως, μέσω δημοψηφισμάτων. Ένα δημοψήφισμα αξιωθήκαμε να κάνουμε μετά από 41 χρόνια αλλά καταφέραμε να το ξεφτιλίσουμε κι αυτό. Δημοψήφισμα – παρωδία το κάναμε. Ποτέ τόσοι πολλοί δεν εξαπατηθήκαν τόσο απροκάλυπτα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Το ΟΧΙ που έγινε ΝΑΙ μέσα σε λίγες ώρες θα μείνει στην ιστορία ως η μεγαλύτερη απάτη της μεταπολίτευσης.
Είναι τέτοια η περιφρόνηση της λαϊκής βούλησης που κάνει την πλειοφηφία των κομμάτων της Βουλής να συσπειρώνεται τόσο και με τέτοιο τρόπο ώστε να αποφύγουμε πάσει θυσία τις εκλογές. Οι οποίες κατά το Σύνταγμα έπρεπε να έχουν ήδη προκηρυχτεί. Έχουμε μία κυβέρνηση η οποία έχει χάσει την κοινοβουλευτική πλειοψηφία και η οποία παραμένει κυβέρνηση με την ανοχή της αντιπολίτευσης. Η οποία αντιπολίτευση δεν ψηφίζει την κυβέρνηση αλλά της κουνάει και το δάκτυλο: μην τυχόν και κάνετε το λάθος και μας πάτε σε εκλογές! Την πατήσαμε όλοι. Είναι ιλαροτραγικό. Οι διαφωνούντες της πλειοψηφίας δεν ψηφίζουν τα νομοθετήματά της αλλά στηρίζουν την κυβέρνηση και οι αντιπολιτευόμενοι στηρίζουν τα μέτρα που παίρνει αλλά δεν φηφίζουν την κυβέρνηση! Μόνο ο λαός τελικά κάνει λάθη σε αυτόν τον τόπο και αυτού την ψήφο πρέπει να φοβόμαστε όλοι…
Δεν είναι ότι οι Έλληνες πολίτες έχουν και σε καμία υπόληψη τη Βουλή και τις διαδικασίες της. Ένα show την έχουν καταντήσει οι «εκπρόσωποί» μας. Με πρωταγωνιστές τον Άδωνη και 2-3 άλλους γραφικούς, με το εισαγγελικό υφάκι της προέδρου της, με τον ψωνισμένο Κούλη του Μητσοτάκη, με τις χρυσαυγίτικες ομιλίες στρατοδίκη, με τον λαύρο και μονίμως απειλητικό  Βενιζέλο που από όπου κι αν τον πιάσεις βρωμάει, έχει χάσει το όποιο κύρος της. Δυό μέρες συζητάνε και διαπληκτίζονται για το μνημόνιο που στο τέλος ξέρουμε ότι οι περισσότεροι όλοι μαζί θα ψηφίσουν. Και παλιότερα, 10 μέρες συζήτηση εφάμιλλη του διαλόγου κωφών. Ο καθένας λέει τα δικά του, κανένας δεν αλλάζει άποψη ακούγοντας τον άλλον, αλήθειες δεν ακούγονται, επανάληψη των διαλόγων που έχουν προηγηθεί στα τηλεοπτικά παράθυρα απολαμβάνουμε και στο τέλος μία ψηφοφορία που εκ των προτέρων ξέρουμε το αποτέλεσμά της.
Όμως η Βουλή δεν παύει να είναι θεσμός της δημοκρατίας. Πρέπει να βουλεύονται οι βουλευτές, έστω και με αυτόν τον αυτιστικό τρόπο. Είναι χειρότερη η κατάργησή της. Αλλά αντί να την επιδιώκουν οι αντίπαλοί της, την προωθούν όσοι ψηφίστηκαν ως «υπηρέτες» της. Μία από τις μορφές βιασμού της είναι οι Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου. Είναι δικαιολογημένες μόνο για λόγους εθνικής ανάγκης κι όταν έχουν ξεπεραστεί τα όρια της κοινοβουλευτικής διαδικασίας. Σε καμία άλλη περίπτωση. Τα τελευταία όμως χρόνια έχει αναπτυχθεί μία βιομηχανία ΠΝΠ. Νόμοι που απαιτούν συζήτηση  περνάνε σαν αεροπλάνα. Κανένας δεν παίρνει χαμπάρι τίποτα. Με τις περισσότερες από αυτές να μην αναφέρονται ούτε καν σε επείγοντα θέματα. Όπως για παράδειγμα τα χρέη του ΠΑΟΚ!
Ναι, τα χρέη της ομάδας της Θεσσαλονίκης ρυθμίστηκαν με ΠΝΠ! Απίστευτο; 33 εκατ. ευρώ είχαν φτάσει τα χρέη της Παοκάρας, με τους τόκους και τις προσαυξήσεις. Η προεδράρα της όμως, Ιβάν Σαββίδης, δεν αναγνώριζε προσαυξήσεις. «Δίνουμε 11 εκατ. ευρώ κι αν δεν τα θέλετε δεν θα πάρετε τίποτα» διεμήνυε προς όλους. Και δικαιώθηκε. Δεν είναι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία ομάδα που της χαρίστηκαν χρέη και δεν είναι αυτός ο λόγος που το αναφέρουμε. Το εξοργιστικότερο είναι ότι τα χρέη μιάς Ανώνυμης Εταιρείας, όπως η ΠΑΕ ΠΑΟΚ, ρυθμίστηκαν με ΠΝΠ και χωρίς συζήτηση!
Εκτός κι αν ο Σαββίδης αποτελεί τον ήρωα, το ίνδαλμα της κυβέρνησης. Ίσως να τον θαυμάζει επειδή ο Σαββίδης είπε αυτό που πολύ θα ήθελε να πει ο Τσίπρας στην Τρόικα, αλλά δεν τόλμησε κι ούτε ποτέ θα τολμήσει: «Αυτά θα πάρετε ή τίποτα». Πρώτα έκανε μόνος του κούρεμα του χρέους του ο Σαββίδης κι ύστερα το ανακοίνωσε. Ούτε στιγμή δεν το διαπραγματεύτηκε. Και τελικά πήρε αυτό που ήθελε. Αν τον θαυμάζουν τόσο, τότε ας τον στείλουν να διαπραγματευτεί στο επόμενο Eurogroup. Aν τα καταφέρει κι εκεί, τότε χαλάλι του η ΠΝΠ. Όχι όμως και η δημοκρατία μας…