Οικολογική αναγέννηση

Από τη θεωρία στην πράξη με στόχο
το πέρασμά της στις επόμενες γενιές…
Είναι σίγουρο πως δεν υπάρχει Γαλατσιώτης που να μην έχει, κατά καιρούς, δει αφισάκι της «Δράσης για την κοινωνία, τον πολιτισμό και την ποιότητα ζωής» που να τον καλεί «στα υιοθετημένα δέντρα για να τα περιποιηθούμε, να φυτέψουμε καινούργια, να συζητήσουμε, να φάμε, να πιούμε και να τραγουδήσουμε!» Οι περισσότεροι από εμάς μάλιστα μπορεί και να έχουμε ανταποκριθεί στο κάλεσμα αυτό για την παρέα και το τσιμπούσι. Όμως λίγοι από εμάς γνωρίζουμε τί ακριβώς έχει συμβεί τα τελευταία 12 χρόνια στην περιοχή αυτή του Λόφου Κόκκου. Το σημαντικό έργο μιας πρωτοφανούς οικολογικής αναγέννησης σε μια περιοχή περίπου 10 στρεμμάτων, την οποία αποφάσισε να υιοθετήσει ο φορέας «Δράση» το 2007, με την άδεια φυσικά του Δασαρχείου και του Υπουργείου Περιβάλλοντος.

ο ραντεβού για την γνωριμία μας με τον χώρο, ήταν για τις 10 το πρωί της περασμένης Κυριακής. Φτάσαμε νωρίτερα και βρήκαμε και τους τρεις «ξεναγούς» μας ήδη εκεί, στο πόστο τους, να φροντίζουν και φυσικά να απολαμβάνουν τη φύση, τον Στέλιο Μπακάλη, τον Δημήτρη Μπουλούτη και τον Ηλία Ανδριόπουλο – όλοι μέλη και ο τελευταίος Πρόεδρος της «Δράσης». Χαμογελαστοί, φιλόξενοι, ουσιαστικοί στις κουβέντες τους αλλά και απόλυτα τυπικοί στην περιήγηση που μας πρόσφεραν καθώς την ξεκινήσαμε από την ταμπέλα που οριοθετεί την υιοθετημένη από τη «Δράση» έκταση και την κίτρινη σιδερένια μπάρα που πρόσφατα τοποθετήθηκε από τον Δήμο Γαλατσίου για να αποτρέπει παντός είδους οχήματα να μπουν στη δασική αναδασωτέα έκταση.
Ανηφορίζοντας στο δρομάκι, ένας φροντισμένος, μέχρι τελευταίας λεπτομέρειας, καταπράσινος χώρος, ένας πραγματικός πνεύμονας πρασίνου, ανοίχτηκε μπροστά μας, με αυλάκια κατά μήκος του ώστε τα νερά της βροχής να μην φεύγουν με ορμή στο δρόμο αλλά να παροχετεύονται στα δέντρα. Είπαμε, φροντισμένος μέχρι τελευταίας λεπτομέρειας! «Οι δρόμοι που υπάρχουν στα υιοθετημένα δεν έχουν καμία σχέση με τους δρόμους που υπάρχουν στην υπόλοιπη δασική έκταση. Εμείς αποκαθιστούμε αμέσως τα όποια νεροφαγώματα, σκάβουμε καθημερινά τα αυλάκια για το νερό, είμαστε κάθε μέρα εδώ» μας λέει ο κ. Στέλιος Μπακάλης, ο οποίος αμέσως μετά την συνταξιοδότησή του από τα τεχνικά λύκεια της Γκράβας, βρήκε εδώ μόνιμη καθημερινή απασχόληση.
Πεύκα, κουκουναριές, ευκάλυπτοι, κουτσουπιές, αγριελιές αλλά και πλήθος μυρωδικών φυτών όπως ρίγανη, φασκόμηλο, μαντζουράνα, δυόσμος, μέντα, λουίζα, αλόη, δάφνη, δενδρολίβανο, λεβάντα και τα αυτοφυή μάραθος, θυμάρι, θρούμπι, κάππαρη, χαμομήλι, σπαράγγια… ο πράσινος πλούτος που θα συναντήσετε!
«Εδώ φυτεύουμε ο,τιδήποτε φέρνουμε εμείς αλλά και ό,τι έχουμε συλλέξει από τα Τουρκουβούνια. Εδώ υπάρχουν φυτά που δεν υπάρχουν πουθενά αλλού σε όλη την έκταση των Τουρκοβουνίων, όπως για παράδειγμα η ρίγανη ή η κάππαρη» μας εξηγεί ο κ. Δημήτρης Μπουλούτης, ξεναγώντας μας στον πρώτο χώρο οικολογικής περιβαλλοντικής εκπαίδευσης για τους μαθητές των σχολείων που επισκέπτονται τον χώρο, με βραχόκηπους, ειδικά διαμορφωμένες πεζούλες και παρτέρια με πλήθος μυρωδικών και άλλων φυτών. Εκεί και ένας από τους τρεις κομποστοποιητές που υπάρχουν στην υιοθετημένη έκταση, οι οποίοι χάρη στη φροντίδα των εθελοντών της «Δράσης» και της καθημερινής ενασχόλησης του κ. Μπακάλη, δημιουργούν ένα πρώτης τάξεως οργανικό λίπασμα.
Να πούμε ότι τίποτα δεν πάει χαμένο. Ακόμα και οι πευκοβελόνες στοιβάζονται σε ντάνες και κατόπιν μπαίνουν στον κομποστοποιητή.
Το σημείο που επέλεξε η «Δράση» να αναγεννήσει είναι ένα πραγματικά ευλογημένο μέρος. Πρόκειται για μια φυσική κοιλότητα σαν πέταλο, η οποία είναι προστατευμένη από τους βόρειους ανέμους και την βοηθάει πολύ η ηλιοφάνεια. Είναι νοτιοδυτικής κατεύθυνσης που σημαίνει ότι βοηθάει πολύ τα φυτά να μην παγώσουν τον χειμώνα και να έχουν την ιδανική ηλιοφάνεια το καλοκαίρι. Γι’ αυτό και ό,τι φύεται εδώ σ’αυτό το πέταλο, δεν φύεται παντού στα Τουρκοβούνια.
Ανηφορίζοντας προς την κεντρική πλατεία της έκτασης, εκεί όπου η «Δράση» κάνει τις ανοιχτές σε όλους συνεστιάσεις και τα Κυριακάτικα τσιμπούσια της, μαθαίνουμε ότι στο χώρο υπάρχουν επίσης βοτανικός κήπος, σπορείο, ένα μικρό φυτώριο, τρεις μεγάλοι φρυγανόκηποι με πληθώρα μικρών, αρωματικών και μη, φυτών και θάμνων, μικρά αμπελάκια για να βρίσκουν τροφή τα πουλιά, διάσπαρτοι βραχόκηποι.
Όλα φτιαχμένα με τα χέρια τους! Όλα δημιουργίες προσωπικής έμπνευσης και κόπου! «Ο χώρος αυτός είναι η αποθέωση του εθελοντισμού» μας λέει συγκινημένος ο κ. Ηλίας Ανδριόπουλος. «Πρόκειται για ανθρώπους που είναι ταγμένοι στο χώρο αυτό! Εδώ πριν 12 χρόνια ήταν κρανίου τόπος, μετά από τις πυρκαγιές του 2004 και του 2005. Και σήμερα το πράσινο έχει θεριέψει χάρη στην καθημερινή φροντίδα και την πίστη αυτών των ανθρώπων. Δεν πρόκειται για περιστασιακή δράση – μιλάμε για χιλιάδες ώρες δουλειάς και τόνους ιδρώτα!»
Ακόμα και τα παγκάκια, τα τραπέζια και τα καθίσματα στην κεντρική πλατεία είναι χειροποίητα. Και μάλιστα από υλικά που βρέθηκαν πεταμένα στο σημείο.
Τα δέντρα περιμετρικά της κεντρικής πλατείας κρύβουν και κάποια …μυστικά. Στα πυκνά φυλλώματά τους έχουν τοποθετηθεί μικρές ξύλινες φωλιές, δημιουργίες των μαθητών που λαμβάνουν μέρος στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ξύλινης Φωλιάς που γίνεται κάθε χρόνο από το 2ο ΕΠΑΛ Γαλατσίου, δημιουργίες που εναρμονίζονται απόλυτα με τη φύση. Υπάρχουν, όμως, και δέντρα αφιερωμένα σε ανθρώπους που μόχθησαν για την έκταση αυτή και στο δρόμο «έφυγαν» από την παρέα των υπολοίπων εθελοντών, όπως ο πλάτανος του Κώστα Καλεσάκη και τα μονογράμματα με το δενδρολίβανο του Βασίλη Xανιώτη… Το σημάδι τους ανεξίτηλο.
«Εδώ, πίσω από την κεντρική πλατεία, γεννήθηκε η ιδέα του να… απλωθούμε» μας εξομολογείται ο κ. Δημήτρης Μπουλούτης. «Αρχικά είπαμε να φυτέψουμε εδώ τα φασκόμηλα του Στέλιου Μπακάλη για να τα σώσουμε. Μετά ήρθε η ρίγανη και μετά, σκάβοντας και βγάζοντας πέτρες, είπαμε να φτιάξουμε τον πρώτο βραχόκηπο. Μετά σκεφτήκαμε έναν δεύτερο, έναν τρίτο, μια σύνθεση από αρωματικά φυτά… για να εμπλουτίσουμε τον δενδροφυτεμένο χώρο. Κι έτσι απλωθήκαμε σ’όλη την περιοχή.»
Και επειδή η μία ιδέα γεννάει την επόμενη, και με στόχο πάντα την περιβαλλοντική εκπαίδευση των μαθητών σε κάποια γωνιά της έκτασης μαζεύεται ρετσίνι!
Η περιήγησή μας συνεχίστηκε για πολλή ώρα. Οι ιστορίες που ακούγαμε, οι πληροφορίες που συλλέγαμε είναι τόσες που θα μπορούσαμε να γράψουμε σελίδες ακόμα. Το σημαντικό όμως είναι το να μάθουμε το γιατί; Γιατί κάποιοι συνδημότες μας επέλεξαν από απλοί παρατηρητές να γίνουν ενεργοί πολίτες – εργάτες του περιβάλλοντος, να ιδρώνουν και να μοχθούν καθημερινά;
«Θέλουμε ο κόσμος του Γαλατσίου να αγκαλιάσει αυτό που υπάρχει εδώ, αυτό που έχει δημιουργηθεί και θα συνεχίσει να δημιουργείται εδώ» λέει ο κ. Ανδριόπουλος. «Στόχος μας είναι του χρόνου αυτός ο χώρος να έχει υιοθετηθεί από τα ίδια τα παιδιά. Εμείς τους δίνουμε την παρουσία μας, τα εργαλεία μας, το νερό μας, τις γνώσεις μας» συμπληρώνει ο κ. Μπουλούτης με τον κ. Μπακάλη, ως πρώην εκπαιδευτικός, να δηλώνει ότι «θέλουμε τα παιδιά φίλους συνεχιστές».
Η περιβαλλοντική συνείδηση πρέπει να καλλιεργείται ήδη από τα πρώτα χρόνια της ζωής μας και να εντείνεται με ποικίλες εκπαιδευτικές δράσεις στα μαθητικά. Εδώ έρχεται να συμβάλλει το έργο των ανθρώπων της «Δράσης» με το άνοιγμα αυτού του χώρου στους μαθητές της πόλης μας. «Έχουμε ήδη καταθέσει πρόταση στο προηγούμενο, μάλιστα, Δημοτικό Συμβούλιο της πόλης, να υλοποιήσουμε αυτόν ακριβώς το στόχο σε συνεργασία με τον Δήμο Γαλατσίου. Να ανοίξουμε στα σχολεία τον χώρο αυτό μετά τη φύτευσή του. Να ευαισθητοποιήσουμε τον κόσμο αναφορικά με την κομποστοποίηση, να ενδιαφερθεί για το περιβάλλον, να νοιώσει τη φύση» καταλήγει ο κ. Ανδριόπουλος.
«Από το μηδέν στο λίγο είναι απείρως δυσκολότερο από το λίγο στο πολύ». Αυτό ακριβώς έκανε η «Δράση» σ’αυτή την καταπράσινη πια έκταση του Λόφου Κόκκου είναι η πλήρης εφαρμογή του. Έκανε την πρώτη κίνηση και τώρα έχουμε ένα παράδεισο!