Διαγωνισμός & Έκθεση Ζωγραφικής με θέμα την «Ειρεσιώνη»

Στο πλαίσιο των χειμερινών εκδηλώσεων «Ήθη – έθιμα του Δωδεκαήμερου & γιορτές από τα βάθη του χρόνου» 2019 – 2020 του Πολιτιστικού και Αθλητικού Οργανισμού του Δήμου Γαλατσίου, διοργανώνεται Πανελλήνιος Διαγωνισμός και Έκθεση Ζωγραφικής με θέμα την «ΕΙΡΕΣΙΩΝΗ», το αρχαίο δέντρο των γιορτών και προάγγελο του χριστουγεννιάτικου έλατου.

Η έκθεση των έργων θα γίνει στο Πολιτιστικό Κέντρο «Καμίνι» από τις 6 Δεκεμβρίου 2019 έως και 5 Ιανουαρίου 2020. Θα υπάρξουν βραβεύσεις και έπαθλα αλλά και πολλά δώρα για τους συμμετέχοντες.
Η προθεσμία για την υποβολή των έργων λήγει στις 15 Νοεμβρίου.
Για περισσότερες πληροφορίες και δηλώσεις συμμετοχών, επικοινωνήστε με την κα Μαρίνα Χωριανοπούλου στο 6977740657.
Η ειρεσιώνη (είρος = έριο = μαλλί) είναι το αρχαίο δέντρο των γιορτών!
«Eιρεσιώνη σύκα φέρει και πίονας άρτους και μέλι εν κοτύλη και έλαιον αναψήσασθαι και κύλικ’ εύζωρον, ως αν μεθύουσι καθεύδη…» Πλούταρχος (Θησ.22) «Η ειρεσιώνη σού φέρνει σύκα και αφράτα σταρένια ψωμιά και μέλι στο ποτήρι και λάδι για να ψήσεις και κανάτα ξέχειλη (με κρασί) για να μεθύσεις και να κοιμηθείς…»
Μ’ αυτό το καλεστικό άσμα, ομάδες αγοριών, σε πολλά μέρη της αρχαίας Ελλάδας όπως στη Σάμο και στην Αθήνα, γυρνούσαν από σπίτι σε σπίτι και ενημέρωναν – λέγοντας κάλαντα – για τη γιορτή του Πύθιου Απόλλωνα κρατώντας στα χέρια τους κλαδιά ελιάς ή δάφνης περιτυλιγμένα με λευκό μαλλί (πεπλεγμένος ερίοις) και στολισμένα με κόκκινες ταινίες – κορδέλες, κάθε είδους καρπούς, κρεμασμένους με σπάγκους, μικρές φιάλες – μπουκαλάκια με σύμβολα γονιμότητας δηλ. ελαιόλαδο, κρασί και μέλι.
Πάνω στα κλαδιά αυτά δένονταν, επίσης, τα λεγόμενα διακόνια, δηλ. διάφορα αντικείμενα όπως ομοιώματα λύρας, ένα κύπελλο ή ένα κλαδί αμπέλου φτιαγμένα από ζύμη, κρίθινα κουλούρια και γλυκά καθώς και κάθε είδους άλλα ομοιώματα. Το κλαδί το ίδιο με τα ποικίλα του εξαρτήματα, ήταν ένα ευανάγνωστο σύμβολο αφθονίας των καρπών και όταν έμπαινε σ’ ένα σπίτι, έφερνε μαζί του ευχές για δύναμη, υγεία, πλούτο και ευλογία.
Αυτά τα κλαδιά (θαλλοί) λέγονταν ειρεσιώνες (είρος = έριο = μαλλί) και τις στόλιζαν, περιφέροντάς τες τα παιδιά τα οποία είχαν και τους δυο γονείς τους εν ζωή (αμφιθαλή) σε γιορτές όπως τα Πυανέψια και τα Θαργήλια.
Αντίστοιχη με την ειρεσιώνη ήταν και η ικετηρία, κλαδί από τις μορίες, τις ιερές ελιές της Ακαδημίας οι οποίες είχαν πολλαπλασιαστεί με καταβολάδες από την ιερή ελιά της θεάς Αθηνάς στην Ακρόπολη. Η ικετηρία ήταν περιτυλιγμένη με λευκό μαλλί και την έφεραν οι όμορφοι γέροντες – ικέτες κατά την πομπή της μεταφοράς του πέπλου, πριν τη θυσία των ζώων, την τελευταία ημέρα της εορτής των Παναθηναίων, ψάλλοντας ύμνους. Υπάρχουν πολλές αναφορές οι οποίες χαρακτηρίζουν τις μορίες ως δένδρα του πεπρωμένου.
Η ειρεσιώνη, λοιπόν, ήταν ένα μεγάλο κλαδί ελιάς ή δάφνης με κρεμασμένα με σπάγκους φρούτα (ρόδια, σύκα, μήλα, εσπεριδοειδή κ.ά), ξερούς καρπούς (καρύδια, κάστανα, αμύγδαλα, φουντούκια, κουκουνάρια κ.ά.), τρία μπουκαλάκια ένα με μέλι, ένα με λάδι και ένα με κρασί, σταρένια αλλά και γλυκά κουλούρια, κύπελλα και ομοιώματα άλλων αντικειμένων. Τα κόκκινα μικρά κορδελάκια, που δένονταν στα κλαδιά, ανέμιζαν κατά την περιφορά της ενώ το ξασμένο μαλλί (είρος), που ήταν τυλιγμένο γύρω της την έκανε να μοιάζει απόκοσμη και θεϊκή.
Συνηθίζουμε, χιλιάδες χρόνια μετά, να στολίζουμε με παραπλήσιο τρόπο τα χριστουγεννιάτικα δέντρα γύρω από την εποχή του χειμερινού ηλιοστασίου κατά το οποίο γιορτάζαμε, πάντα, τους «ήλιους» και «φωτοδότες» Μίθρα (περσικός θεός Ήλιος), Απόλλωνα και Χριστό. Τη συνήθεια αντέγραψαν οι Δυτικοί – οι Γερμανοί για την ακρίβεια – και εισήγαγαν και στην Ελλάδα ως …δική τους επινόηση και καινοτομία!