Η τρομοκρατία της Τουρκίας, Γράφει ο Γιώργος Πένταρης

Σήμερα (11/9/2019) που γράφω το άρθρο, συμπληρώνονται 18 χρόνια από τη μεγάλη τρομοκρατική επίθεση στην Αμερική με το χτύπημα των Δίδυμων Πύργων του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου. Από τότε ο κόσμος όντως έχει αλλάξει και η έκφραση της τρομοκρατίας δεν περιορίζεται πλέον μόνο σε άτομα, ομάδες ατόμων, οργανώσεις πολιτικές ή θρησκευτικές, αλλά προέρχεται και από τα ίδια τα κράτη.

Με το πρόσχημα αντιμετώπισης της τρομοκρατίας, έχουν αναπτυχθεί πολιτικές που επεμβαίνουν στις δημοκρατικές και προσωπικές ελευθερίες του ατόμου. Επίσης έχει αναπτυχθεί μια πολύ κερδοφόρα βιομηχανία αντιμετώπισης της τρομοκρατίας που κάνει χρήση των πιο εξελιγμένων μεθόδων παρακολούθησης της ιδιωτικής ζωής και – είμαι βέβαιος – της ανακατεύθυνσης των σκέψεων, συνηθειών και αποφάσεων των ατόμων προς σημεία που εξυπηρετούν μεγάλα συμφέροντα οικονομικά ή πολιτικά. Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να δώσω έναν ορισμό της τρομοκρατίας όπως τον βρήκα στην Wikipedia. «Έστι ουν (κατά τον Αριστοτέλειο ορισμό της τραγωδίας), τρομοκρατία (terrorism), εκ του (τρόμος + κράτος = δύναμη του τρόμου), αν και δεν υπάρχει διεθνώς συμφωνημένος ορισμός, γενικά αποτελεί τη «συστηματική» χρήση, ή την απειλή χρήσης, βίας που συμβαίνει πάντα ως αντίδραση, ή άσκηση πίεσης, από οργανωμένες ομάδες με πολιτικά, θρησκευτικά ή άλλα ιδεολογικά κίνητρα (ως υπόβαθρο/βάση) αλλά ακόμη και από ολόκληρους κρατικούς μηχανισμούς, εναντίον ατόμων, ομάδων ή περιουσιών, με απώτερο στόχο τις κυβερνήσεις από τις οποίες προσδοκούν κάποια αντίστοιχα (των κινήτρων) οφέλη/κέρδη. Η κάθε πράξη επ’ αυτού χαρακτηρίζεται τρομοκρατική πράξη και οι επιχειρούντες αυτήν τρομοκράτες.
Ας δούμε τώρα πώς δένει ο παραπάνω ορισμός με την πολιτική της Τουρκίας και κυρίως την πολιτική της Τουρκίας του Ερντογάν και πώς αυτή εκμεταλλεύεται τους μετανάστες από την Συρία για να ασκήσει πίεση στην Ευρώπη και ειδικότερα στην Ελλάδα για να αποκομίσει διάφορα οφέλη/κέρδη. Ο Ερντογάν πήρε από την ΕΕ κοντά στα 6 δισ. ευρώ για το μεταναστευτικό κατόπιν συμφωνίας που υπογράφτηκε το 2015 ώστε να κρατήσει προσωρινά τους πρόσφυγες από την Συρία στην χώρα του μέχρι να ωριμάσουν οι συνθήκες για επιστροφή στις εστίες τους. Συνεχίζει να ζητά όλο και περισσότερα, αλλά δεν μας λέει όμως ο Τούρκος πρόεδρος τα οφέλη που έχει ήδη αποκτήσει, με το πρόσχημα της καταπολέμησης της «τρομοκρατίας των Κούρδων», από την καταπάτηση τεράστιας έκτασης στην Βόρειο-Ανατολική Συρία. Δεν είναι μόνο οι Σύριοι πρόσφυγες, που δικαιολογημένα κατέφυγαν στην Τουρκία λόγω του πολέμου, είναι οι Αφγανοί, οι Πακιστανοί, οι μαύροι από την υποσαχάρια Αφρική που έρχονται στην Τουρκία νόμιμα και μετά μετατρέπονται σε μετανάστες με πρώτο σταθμό την Ελλάδα και τελικό προορισμό την Ευρώπη. Δεν μας λέει τίποτα ο Ερντογάν για τα τουρκικά κυκλώματα διακίνησης μεταναστών από αυτές τις χώρες. Δεν το λέει γιατί γίνεται μεγάλη εκμετάλλευση αυτών των μεταναστών από τους διακινητές, αλλά και οπλίζει περισσότερο την Τουρκία να ασκήσει εντονότερες απειλές προς την Ευρώπη με κύματα μεταναστών. Από πού θα περάσουν αυτά τα κύματα; Μα από την Ελλάδα βέβαια και αυτό δεν είναι τίποτα άλλο από τρομοκρατία και εγγραφή υποθήκης για μελλοντικές διαπραγματεύσεις εφ’ όλης της ύλης που επιδιώκει ο Ερντογάν με την Ελλάδα και την Ευρώπη.
Κάτι ανάλογο, αλλά χειρότερο για τον Ελληνισμό, είναι η τρομοκρατία που ασκείται αυτή τη στιγμή εναντίον της Κύπρου. Ένα είναι βέβαιο: Αν η κυβέρνηση του Σημίτη δεν έβαζε την Κύπρο στην ΕΕ, σήμερα όλη η Μεγαλόνησος θα ήταν υπό την Τουρκική κατοχική τρομοκρατία. Η μισή Κύπρος είναι υπόδουλη στην Τουρκία με το πρόσχημα την προστασία της Τουρκοκυπριακής κοινότητας, η οποία συνεχίζεται από το 1974. Αν η επέμβαση ήταν για την προστασία της τουρκοκυπριακής κοινότητας τότε γιατί η Τουρκία έχει γεμίσει την κατεχόμενη Κύπρο με εποίκους; Δεν είναι σκόπιμη και τρομοκρατική αυτή η πολιτική για αλλοίωση του πληθυσμού ώστε μελλοντικά δημιουργηθούν οι συνθήκες προσάρτησης; Η Κύπρος λέει ότι τα κέρδη από το φυσικό αέριο θα διατεθούν και για τις δύο κοινότητες με την προϋπόθεση της επίλυσης του κυπριακού προς όφελος των ΟΛΩΝ των Κυπρίων και όχι της Τουρκίας και των Τούρκων εποίκων. Φτάσαμε λοιπόν σήμερα, ένα κυρίαρχο κράτος να εμποδίζεται «έργω και λόγω» στην άσκηση των κυριαρχικών του δικαιωμάτων από άλλο πιο ισχυρό στρατιωτικά κράτος. Είναι ή δεν είναι αυτό ο ορισμός της κρατικής τρομοκρατίας;
Αυτή η κρατική τρομοκρατία της Τουρκίας δεν ασκείται μόνο στην Κύπρο, αλλά και στην Ελλάδα με πολλούς και διαφόρους τρόπους που είναι συνεχώς και συστηματικά κλιμακούμενοι εδώ και πολλά χρόνια. Δεν θα πάω πολύ πίσω, αλλά δεν μπορώ να μην αναφέρω το «Casus Belli» της Τουρκίας αν επεκτείναμε, σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, τα χωρικά μας ύδατα στα 12 μίλια. Ελάχιστες χώρες δεν το έχουν κάνει και μεταξύ αυτών και εμείς γιατί φοβηθήκαμε την ισχύ της Τουρκίας, τρομοκρατηθήκαμε δηλαδή. Η τρομοκρατική αυτή τακτική συνεχίζεται αμείωτη με τις καθημερινές παραβιάσεις στο Αιγαίο όπου η Τουρκία έχει σαν στόχο βήμα προς βήμα να δημιουργεί τετελεσμένα π.χ. Ίμια παραβιάζοντας κάθε διεθνή συνθήκη. Στις προηγούμενες εκλογές στην Τουρκία είχαμε ακούσει για πρώτη φορά τον Ερντογάν να αμφισβητεί την Συνθήκη της Λωζάνης και να μας λέει ότι τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου είναι φυσικό να ανήκουν στην Τουρκία, αφού τα κοκόρια ακούγονται στην Σάμο από την Τουρκία. Μα και τα νησιά Φώκλαντ είναι δίπλα στην Αργεντινή, αλλά ανήκουν στην Αγγλία… Συνεχίζουν οι Τούρκοι τις τρομοκρατικές τους φρασεολογίες με τον νεολογισμό για την γαλάζια πατρίδα και πρόσφατα βλέπουμε τον Ερντογάν να φωτογραφίζεται μπροστά από χάρτες που χωρίζουν το Αιγαίο στα δύο, πράγμα που σημαίνει ότι όλα τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου πάνε στην Τουρκία. Δημιουργείται μέσα στην Τουρκία ένα είδος αλυτρωτισμού εις βάρος μας. Θα ήθελα να σημειώσω εδώ ότι ένας ανιστόρητος Έλληνας και όπως έχω διαπιστώσει ιδιαίτερα πολλοί νέοι και βέβαια πολλοί Ευρωπαίοι και Αμερικανοί, βλέπουν τον φυσικό διαχωρισμό του Αιγαίου και θεωρούν δικαιολογημένα ότι αυτά τα νησιά όπως και το Καστελόριζο π.χ. αφού είναι τόσο κοντά στην Τουρκία θα έπρεπε να ανήκουν σε αυτήν. Δεν είναι όμως έτσι γιατί αυτά τα νησιά κερδήθηκαν με αίμα Ελληνικό. Η Ελλάδα συμμετείχε με μεγάλο τίμημα στους δύο μεγάλους πολέμους του 20ου αιώνα στην Ευρώπη, την στιγμή που η Τουρκία κρατούσε ψεύτικη ουδετερότητα και είχε πάρει το μέρος των Γερμανών. Το διεθνές δίκαιο που δημιουργήθηκε από τον πόλεμο, αλλά και η σημερινή Ευρώπη που είναι ο οδυνηρός τοκετός των Α’ και Β’ παγκοσμίων πολέμων, εγγυώνται το σημερινό status quo. Αυτό όμως το καθεστώς προσπαθεί η Τουρκία με διάφορες τρομοκρατικές μεθόδους να το ακυρώσει και σύμφωνα με τον ανωτέρω ορισμό της τρομοκρατίας να προσποριστεί διάφορα κέρδη εις βάρος μας.
Τρομοκρατία όμως η Τουρκία έχει και στο εσωτερικό της. Με το πρόσχημα του πραξικοπήματος του Γκιουλέν έχει φυλακίσει χιλιάδες ανθρώπους, στρατιωτικούς, πολιτικούς, δημοσιογράφους και καλλιτέχνες. Δεν είναι μόνο αυτό. Είναι και η τρομοκρατία που ασκείται στους ανθρώπους που ζουν στα παράλια της Ιωνίας του Αιγαίου που θέλουν να έχουν επαφές με την Ελλάδα, αλλά το καθεστώς του Ερντογάν τους δημιουργεί προβλήματα. Έχω προσωπική αντίληψη από ταξίδια που έχω κάνει στην Μυτιλήνη τα τελευταία χρόνια.
Έχουμε λοιπόν να κάνουμε με ένα κράτος τρομοκράτη στην περιοχή μας που σιγά-σιγά γίνεται επικίνδυνο όπως το σκυλί που μας επιτίθεται στον δρόμο και εμείς αντί να το αντιμετωπίσουμε τρέχουμε. Τότε το βέβαιο είναι ότι το σκυλί θα μας φτάσει και θα μας δαγκώσει. Αν γυρίσουμε πίσω και του επιτεθούμε, θα βάλει την ουρά στα σκέλια και θα τραπεί σε φυγή. Να μην ξεχνάμε ποτέ την καταστροφή της αρχαίας Μήλου από τους Αθηναίους κατά την διάρκεια του Πελοποννησιακού πολέμου. Η αντίδραση των Αθηναίων απέναντι στην ουδετερότητα των Μηλίων ήταν να τους ζητήσουν να λάβουν μέρος στον πόλεμο στο πλευρό τους ή διαφορετικά, επειδή είχαν τη δύναμη όπως μας λέει ο Θουκυδίδης, θα τους κατέστρεφαν όπως και έγινε. Ο νοών νοήτω.