«Αμαζόνιος» Γράφει ο Γιώργος Πένταρης

Με το ζήτημα της κλιματικής αλλαγής είχα ασχοληθεί περιστασιακά σε προγενέστερα άρθρα μου. Όλοι ακούνε για την κλιματική αλλαγή, αλλά πολλοί λίγοι πολίτες έχουν καταλάβει πόσο σοβαρό είναι το ζήτημα. Δεν μπορούμε να πούμε όμως το ίδιο και για τους πολιτικούς και δη των μεγάλων οικονομικών δυνάμεων όπως Αμερική, Κίνα, Ρωσία κτλ. Αυτοί γνωρίζουν την πραγματικότητα, αλλά δεν κάνουν αυτό που πρέπει, γιατί εξυπηρετούν τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα που είναι υπεύθυνα για την κλιματική αλλαγή. Οι προειδοποιήσεις των επιστημόνων για τις επερχόμενες αλλαγές ξεκίνησαν τουλάχιστον πριν 50 χρόνια, αλλά ο Τραμπ κέρδισε τις τελευταίες εκλογές στην Αμερική έχοντας ως σημαία ότι δεν υπάρχει κλιματική αλλαγή. Το ίδιο έγινε και με τον νυν πρόεδρο της Βραζιλίας, ο οποίος είναι ο ηθικός αυτουργός του βιασμού του δάσους του Αμαζονίου, το οποίο καταστρέφεται από τους χιλιάδες εμπρησμούς που έχουν γίνει, γίνονται και θα γίνουν στο μέλλον.

Τα αίτια της υπερθέρμανσης του πλανήτη που όλοι ζούμε, είναι ενδογενούς και εξωγενούς αιτιολογίας. Ενδογενείς αιτιολογίες είναι οι μετακινήσεις των ηπείρων, οι ηφαιστειακές εκρήξεις, οι μεταβολές της ηλιακής δραστηριότητας και οι ανωμαλίες στην κίνηση της γης, στις οποίες προς το παρόν δεν έχουμε δυνατότητα επέμβασης. Πιο δραστικές όμως και πολύ γρήγορα εξελισσόμενες είναι οι εξωγενείς ή ανθρωπογενείς αιτιολογίες. Ήδη ξεκίνησαν από τη δεκαετία του 1830, ακριβώς όταν η Βιομηχανική Επανάσταση είχε αρχίσει να εδραιώνεται, σύμφωνα με νέα μελέτη υπό την αιγίδα του Εθνικού Πανεπιστημίου της Αυστραλίας. Η έρευνα υποδηλώνει ότι η εκβιομηχάνιση της κοινωνίας είχε αντίκτυπο στην θερμοκρασία της γης γρηγορότερα από ό,τι πίστευαν οι ειδικοί μέχρι σήμερα. Το διάγραμμα που παραθέτουμε είναι εύγλωττο.
Επειδή όσο περνά ο καιρός οι αλλαγές γίνονται όλο και πιο γρήγορα, όπως βλέπουμε στο διάγραμμα, τα φαινόμενα της κλιματικής αλλαγής θα είναι όλο και πιο συχνά και περισσότερο καταστρεπτικά. Η αντιστροφή αυτών, αν είναι δυνατόν να γίνει, θα είναι και αυτή αργή όπως όταν άρχισε η κλιματική αλλαγή. Πολλά ακόμη θα μπορούσαν να γραφτούν, αλλά θέλω να μπω στην ουσία της υπόθεσης που για την κλιματική αλλαγή τα αίτια είναι πολιτικά και οικονομικά. Όταν ο Τραμπ το 2016 έλεγε στους ψηφοφόρους του ότι δεν βλέπει πουθενά κλιματική αλλαγή, ουσιαστικά έπαιζε το χαρτί των πετρελαιάδων της Αμερικής αδιαφορώντας για το μεγάλο πρόβλημα που θα δημιουργηθεί στην ανθρωπότητα γιατί αυτός τότε θα έχει φύγει με το κρίμα στο λαιμό του. Με τον ίδιο τρόπο εκλέχτηκε και ο πρόεδρος της Βραζιλίας Ζαϊχ Μπολσονάρος παίζοντας το χαρτί των μεγαλογαιοκτημόνων που διψάνε για καλλιεργήσιμη γη, αλλά και με την υποστήριξη των φτωχών και αμόρφωτων πολιτών που μπροστά στο ισχνό μεροκάματο στις μεγαλοφυτείες που δημιουργήθηκαν από το καμένο δάσος, δεν δέχτηκαν ποτέ ότι κάνουν λάθος και ότι πολύ γρήγορα θα το πληρώσουν από την εκδίκηση της γης.
Λόγω των πυρκαγιών που συνέπεσαν με την σύνοδο των G7, ο Μακρόν διερωτήθηκε αν θα μπορούσε να αποδοθεί διεθνές καθεστώς στο τροπικό δάσος, που είναι «οικουμενικό αγαθό», όπως τόνισε, σε περίπτωση που ηγέτες των κρατών όπου εκτείνεται το δάσος παίρνουν αποφάσεις που βλάπτουν τον πλανήτη. Αυτό εξόργισε τον Μπολσονάρο και δεν δέχτηκε την οικονομική βοήθεια που του προσφέρθηκε για την κατάσβεση των πυρκαγιών. Μπροστά στον κίνδυνο όμως να μην γίνει η συμφωνία ελεύθερου εμπορίου μεταξύ Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Mercosur (Αργεντική, Βραζιλία, Παραγουάη και Ουρουγουάη), ο Μπολσονάρο δέχτηκε την οικονομική βοήθεια των G7. Βλέπουμε δηλαδή ότι ο Αμαζόνιος κατά κάποιο τρόπο θα σωθεί γιατί επικράτησαν τα συμφέροντα του εμπορίου!!! Του καπιταλισμού δηλαδή…
Έχουν γίνει κάποιες προσπάθειες για την προστασία του περιβάλλοντος με το πρωτόκολλο του Κιότο, αλλά οι μεγάλοι παίκτες που αποκαλούνται και «Λέσχη του Άνθρακα Carbon Club” Ιαπωνία, ΗΠΑ, Καναδάς, Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία, οι χώρες μέλη του ΟΠΕΚ, η Ρωσία και η Νορβηγία, οι οποίες γενικά θίγονται από το Πρωτόκολλο του Κιότο, αντιδρούν και δεν υπάρχει πλήρης και αυστηρή εφαρμογή των κανόνων του.
Από την άλλη πλευρά υπάρχουν άλλου είδους οργανισμοί όπως π.χ. ο ΟΠΕΚ, ο ΠΟΕ κτλ που επιβάλλουν τις αποφάσεις τους με το έτσι θέλω σε διάφορα κράτη γιατί έτσι εξυπηρετούνται οι μεγάλες πολυεθνικές και οι ανά τον κόσμο δισεκατομμυριούχοι. Όλοι αυτοί δεν σκέφτονται να θυσιάσουν ούτε ένα cent από τα κέρδη τους, ώστε να βρουν τρόπους να επιβάλλουν μέτρα για την προστασία της γης. Δεν έχουν καταλάβει ότι μια πλανητικού επιπέδου ζημιά όπως αυτή του Αμαζονίου, θα επηρεάσει και αυτούς. Μεγάλη ευθύνη για το θέμα έχει ο Δυτικός κόσμος γιατί είναι πιο αναπτυγμένος όχι μόνο οικονομικά, αλλά και πολιτιστικά και θα μπορούσε να κάνει ουσιαστικές παρεμβάσεις.
Ακούσαμε τον Μπολσονάρο να θέτει το ψευτοδίλημμα ότι η Ευρώπη και Αμερική αποψίλωσαν τα δάση τους για καλλιεργήσιμη γη και ότι θα κάνουν με την σειρά τους και αυτοί το ίδιο. Όταν όμως γινόταν αποψίλωση στα δάση της Ευρώπης, στην Βραζιλία δεν υπήρχαν Ισπανοί, αλλά αυτόχθονες ινδιάνοι που ήθελαν και θέλουν να ζήσουν στην γη τους που την καταστρέφουν σήμερα οι μεγαλογαιοκτήμονες του Μπολσονάρο. Η ζημιά στο κλίμα δεν γίνεται μόνο στην Βραζιλία, αλλά σε Κίνα, Ινδίες, Αφρική (έχουμε και εκεί τώρα μεγάλες φωτιές), Αμερική με την εξόρυξη πετρελαίου από τα πετρώματα, στην Αυστραλία και σε άλλες χώρες. Δεν θα έπρεπε να υπάρχει ένας διεθνής οργανισμός για τον έλεγχο της κλιματικής αλλαγής με μεγαλύτερες εξουσίες από τον (UNFCC) που ανήκει στον ΟΗΕ; Μπορεί να γίνει και μπορεί να επιβάλλονται και κυρώσεις όπως π.χ. επιβάλλει η Αμερική στην Περσία, ή στην Ρωσία. Οι Αμερικάνοι παίζουν τον παγκόσμιο χωροφύλακα για τα συμφέροντά τους, αλλά δεν θέλουν να κάνουν επεμβάσεις υπέρ του κλίματος γιατί και πάλι θα θιγούν τα συμφέροντά τους.
Είμαστε δηλαδή σε μια κατάσταση που η κλιματική αλλαγή χειροτερεύει γιατί ο καπιταλισμός δεν λέει να διαθέσει μέρος από τα υπερκέρδη του για να επιβιώσει και ο ίδιος. Θέλω να πω δηλαδή, ότι οι πλούσιες χώρες που άρχισαν την κλιματική αλλαγή θα πρέπει τώρα διαθέσουν μόνιμα ποσοστά από τα κέρδη τους σε ένα διεθνή οργανισμό κάτι σαν τον Π.Ο.Ε π.χ. που να μεριμνά για το κλίμα και να έχει την δυνατότητα να κάνει δραστικές παρεμβάσεις όπου γίνονται παραβιάσεις. Στα πλαίσια αυτά θα πρέπει να δούμε την σωτηρία του Αμαζονίου και σε συνδυασμό με την πρόταση Μακρόν για να αποδοθεί διεθνές καθεστώς στην Αμαζονία. Ίσως να είναι ο σπόρος για έναν τέτοιο μελλοντικό οργανισμό.
Πιστεύω ότι δεν θα πρέπει να αφήσουμε το ζήτημα της κλιματικής αλλαγής μόνο στους πολιτικούς, αλλά ότι θα πρέπει να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας με οργάνωση, κινητοποιήσεις και πολιτικές παρεμβάσεις. Κανονικά θα πρέπει στις επόμενες εκλογές να βγει πρώτο κόμμα αυτό που έχει ως σημαία του την προστασία του κλίματος και του πλανήτη. Θα πρέπει ο καπιταλισμός να καταλάβει ότι προστατεύοντας το κλίμα έχει περιθώρια κέρδους πολύ μεγάλα και ευκαιρίες για ανανέωση και εμφάνιση νέων δυναμικών επιχειρήσεων. Εμείς ως πολίτες από τώρα θα μπορούσαμε να επέμβουμε με την καθημερινή συμπεριφορά μας. Π.χ. να τρώμε μια μπριζόλα μοσχαρίσια κάθε δύο μήνες, γιατί η παραγωγή κρέατος μοσχαρίσιου, να έχετε υπ’ όψη, επιβαρύνει πάρα πολύ το περιβάλλον.

Υ.Γ. Για την γύμνια της παιδείας:
Όλοι κλαυθμηρίζουν (κανάλια και πολιτικοί) για τις χαμηλές βαθμολογίες στις εισαγωγικές, αλλά κανείς δεν αναφέρεται στην γύμνια του συστήματος της μέσης εκπαίδευσης που τα τελευταία χρόνια έχει ξεφτιλιστεί. Αναρωτιέμαι αν έχουν τύψεις οι υπαίτιοι (πολιτικοί και καθηγητές). Μόνο η ανακοίνωση του ΠΑΣΟΚ έσωσε την κατάσταση. Κρίμα….