Θα κριθεί εκ του αποτελέσματος του Β.Γιαννακόπουλου

Πολύ γρήγορα κύλησαν οι πολιτικές εξελίξεις αυτή την εβδομάδα. Εκλογές, ανάδειξη νικητή, σχηματισμός και ορκομωσία κυβέρνησης, ανάληψη καθηκόντων από υπουργούς και η πρώτη συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου. Όλα θυμίζουν το πολιτικό σκηνικό που επικρατούσε 10 χρόνια πριν. Όχι ότι έχουμε περάσει πλέον στην πολυπόθητη κανονικότητα των προηγούμενων χρόνων αλλά σαν κάτι θετικό να αρχίζει να ξετυλίγεται μπροστά μας.

Όπως είχα γράψει και πριν την Κυριακή της 7ης Ιουλίου, το αποτέλεσμα των Εκλογών ήταν ήδη γνωστό και αναμενόμενο. Όσο κι αν έλεγαν ο Αλέξης Τσίπρας και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ότι το παιχνίδι γυρίζει, στην πραγματικότητα ούτε και οι ίδιοι το πίστευαν αλλά αυτό έπρεπε να λένε στους ψηφοφόρους τους.
Οι λόγοι για τους οποίους έχασε ο ΣΥΡΙΖΑ έχουν γραφτεί και από εμένα και έχουν αναλυθεί μερικώς. Το θέμα είναι αν η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ έχει αποδεχτεί τα αίτια της ήττας. Μιας ήττας η οποία στην ουσία ήταν χάδι. Το 31,5% που κατέγραψε δεν το περίμενε κανένας ούτε και οι ίδιοι. Ουδείς περίμενε ότι μέσα σε ένα μήνα από τις Ευρωεκλογές, θα κατόρθωνε ο ΣΥΡΙΖΑ να αυξήσει το ποσοστό του κατά 8%, όσο δηλαδή πήρε το ΚΙΝΑΛ.
Αυτό που απομένει να δούμε από δω και πέρα είναι τι αντιπολίτευση θα κάνει πλέον ο ΣΥΡΙΖΑ. Θα συμπεριφέρεται ως ένα κόμμα της κεντροαριστεράς και της σοσιαλδημοκρατίας, με κριτική στις αποφάσεις της κυβέρνησης καταθέτοντας συγχρόνως τις δικές του προτάσεις ή θα κατασκηνώσει και πάλι στο Σύνταγμα;
Στην παράδοση των Υπουργείων επικράτησε ένα πολιτικός πολιτισμός. Θετικό επίσης ήταν ότι ο Αλέξης Τσίπρας παρέδωσε στον Κυριάκο Μητσοτάκη στο Μέγαρο Μαξίμου, σε αντίθεση με τον Αντώνη Σαμαρά το 2015. Τα πρωτοσέλιδα όμως της «Αυγής» αυτές τις μέρες, δείχνουν μια άλλη κατεύθυνση που θέλουν για τον ΣΥΡΙΖΑ: μάλλον αυτή του 2014. Μέχρι όμως ο ΣΥΡΙΖΑ να πάει σε ένα νέο συνέδριο εντός του 2019, όπως ειπώθηκε, και να ξεκαθαριστεί πού θα γείρει το κόμμα, θα υπάρχουν αυτές οι συγκρούσεις και οι διαφορετικές γραμμές.
Η τοποθέτηση πάντως του Αλέξη Τσίπρα, το βράδυ των εκλογών, στο Ζάππειο ήταν ξεκάθαρη: είπε ότι πήρε εντολή να αλλάξει το κόμμα. Τώρα αν καταφέρει να το αλλάξει και ποιά θα είναι η καινούργια φορεσιά του, μένει να το δούμε.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι, λοιπόν, ο νέος πρωθυπουργός της χώρας, προήδρευσε μάλιστα και του πρώτου Υπουργικού Συμβουλίου των 50 μελών όπου κατέθεσε τις 12 προτεραιότητες της κυβέρνησής του και οι οποίες είναι:
1. Ισχυρή ανάπτυξη με πολλές επενδύσεις – νέες, καλύτερες δουλειές.
2. Αξία στην ακίνητη περιουσία.
3. Ασφάλεια στο σπίτι, στην πόλη και στη χώρα.
4. Κοινωνική συνοχή και αλληλεγγύη στον πιο αδύναμο.
5. Εκπαίδευση που απελευθερώνει το δυναμικό των Ελλήνων.
6. Ποιοτική Δημόσια Υγεία για όλους τους Έλληνες.
7. Νέο κοινωνικό συμβόλαιο κράτους-εργαζομένων-επιχειρήσεων.
8. Υψηλότερο διαθέσιμο εισόδημα και αναγέννηση της μεσαίας τάξης.
9. Προστασία του περιβάλλοντος και βιώσιμη ανάπτυξη.
10. Σύγχρονο και ψηφιακό κράτος στην υπηρεσία του πολίτη.
11. Ένα νέο μοντέλο Πολιτισμού, ενημέρωσης και αισθητικής.
12. Μια ισχυρή Ελλάδα σε έναν κόσμο που αλλάζει.
Η πρώτη κριτική, όχι βέβαια, αυστηρή, έγινε για το μέγεθος της κυβέρνησης, η οποία αριθμεί 50 μέλη και δεν τη λες ολιγομελή. Το δεύτερο σημείο είναι η απουσία πολλών γυναικών (συμμετέχουν μόνο 5) και το τρίτο ότι ασκήθηκε κριτική για τη συμμετοχή πολλών εξωκοινοβουλευτικών ή τεχνοκρατών. Στο κυβερνητικό σχήμα συμμετέχουν 23 τεχνοκράτες.
Μπορεί τα παραπάνω σημεία της κριτικής να έχουν βάση αλλά θεωρώ ότι δεν είναι καθοριστικής σημασίας. Αν μία κυβέρνηση είναι αποδοτική και παράγει έργο προς όφελος των πολιτών, κανένας δεν θα πει ότι δεν είναι καλή γιατί είναι πολυμελής. Ή ότι το έργο δεν είναι προς όφελος του λαού επειδή παρήχθη από τεχνοκράτες υπουργούς και μάλιστα άντρες. Οι αντιθέσεις αυτές είναι, λίγο – πολύ, ξεπερασμένες. Αν ανατρέξουμε στις κυβερνήσεις προηγούμενων χρόνων, θα δούμε ότι κριτήριο για την υπουργοποίηση κάποιου βουλευτή, εκτός των άλλων, ήταν και η περιοχή στην οποία εκλέγετο. Έπρεπε να υπάρχει αναλογική εκπροσώπηση όλων σχεδόν των περιοχών της Ελλάδας.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης συγκρότησε την κυβέρνησή του με μοναδικό κριτήριο, όπως φαίνεται, τη γνώση του αντικειμένου από τους υπουργούς. Οι 23 τεχνοκράτες του κυβερνητικού σχήματος προέρχονται από την αγορά και ο καθένας ξεχωριστά ήταν πετυχημένος στον τομέα του. Είναι μια κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, δεν είναι μια κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Δεν προσπάθησε ο πρωθυπουργός να διατηρήσει τις ισορροπίες ούτε εντός κόμματος ούτε μεταξύ των εκλογικών περιφερειών της Ελλάδας. Αν θυμάμαι καλά, πρέπει να είναι η μοναδική κυβέρνηση με τόσους πολλούς υπουργούς που εκλέγονται στην Περιφέρεια Αττικής.
Αυτό που έχω να πω εγώ κλείνοντας είναι ότι καλές οι προθέσεις, καλή η σύνθεση της κυβέρνησης, καλές οι προτεραιότητες αλλά όλα θα κριθούν εκ του αποτελέσματος. Γιατί κακά τα ψέμματα, όλες σχεδόν οι κυβερνήσεις κάπως έτσι ξεκινούσαν αλλά στο τέλος στράβωνε η υπόθεση.

Υ.Γ.: Όσο για το ΚΙΝΑΛ, αυτό που έχω να πω είναι το σύνθημα του ΠΑΣΟΚ του 2009: Ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε!