Παιδεία: Αναμόρφωση εκ θεμελίων, Γράφει ο Γ. Πένταρης

Στο θέμα των εισαγωγικών εξετάσεων έγιναν διάφορες δημοσιεύσεις στα ΜΜΕ για δύσκολα και ελλιπή θέματα, με πολλές εξαντλητικές πράξεις κ.τ.λ. κ.τ.λ. Η Ελληνική Εταιρεία Φυσικής έβγαλε ανακοινώσεις για πολύ δύσκολα θέματα στην φυσική με υπαινιγμούς για πολιτικές σκοπιμότητες, αλλά η εγκυρότερη Ένωση Ελλήνων Φυσικών δεν έκανε κανένα σχόλιο, όπως και η Ελληνική Μαθηματική Εταιρεία για τα θέματα των μαθηματικών. Ο ημερήσιος τύπος έγραψε αρκετά για να γεμίσει σελίδες γνωρίζοντας όμως ότι αυτά που γράφει είναι όχι μόνο υπερβολές, αλλά και κακή πληροφόρηση που ως αποτέλεσμα είχε την επιδείνωση του άγχους των εξεταζόμενων. Νομίζω ότι αυτοί οι κύριοι θα προσέφεραν μεγάλη υπηρεσία στην παιδεία μας αν δεν έγραφαν τίποτα περί εξετάσεων. Ακόμη και διάφοροι άλλοι κύριοι που άκουσα στο ραδιόφωνο, οι οποίοι είναι στον χώρο της εκπαίδευσης, εκφράστηκαν με την ίδια επωδό. Κανείς δεν είχε το θάρρος να βγει και να δηλώσει ότι το χάλι της παιδείας μας είναι αυτό που έκανε τα θέματα να φαίνονται δύσκολα. Και κανείς δεν εξέφρασε την γνώμη ότι η παιδεία χρειάζεται αναμόρφωση εκ θεμελίων.

Ως μαθηματικός νομίζω ότι νομιμοποιούμαι να γράψω για τα θέματα των μαθηματικών, αλλά και για τα θέματα της φυσικής. Ξεκινώ από τα μαθηματικά.
Πρώτα – πρώτα τα θέματα ήταν πολύ απλά και ένας μαθητής που θα είχε την δυνατότητα να παρακολουθήσει ένα σωστό σχολείο, θα μπορούσε να ανταπεξέλθει ικανοποιητικά χωρίς φροντιστήρια. Όμως λόγω της φιλοσοφίας της ήσσονος προσπάθειας που κυριαρχεί στην παιδεία μας καθώς και του διαλυμένου λυκείου που έχει καταντήσει να είναι ένα είδος φροντιστηρίου, τα θέματα φάνηκαν δύσκολα. Η ουσία είναι ότι τα θέματα ήταν απλά και δείχνουν την γύμνια της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης με τις δηλώσεις που έγιναν. Το Υπουργείο Παιδείας έχει απαξιώσει τα μαθηματικά στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση και έχουμε φθάσει να ήμαστε η τρίτη από το τέλος χώρα του ΟΟΣΑ όσον αφορά την γνώση των μαθηματικών από τους μαθητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Πριν από 10 χρόνια η Ελλάδα ήταν πάνω από τον μέσο όρο του ΟΟΣΑ και πριν από 20 χρόνια ήταν ανάμεσα στις πρώτες χώρες.
Εδώ και χρόνια τα θέματα των μαθηματικών περιστρέφονται μόνο γύρω από δύο γνωστικά αντικείμενα, ήτοι της λεγόμενης Ανάλυσης και των Μιγαδικών Αριθμών. Η υποβάθμιση του επιπέδου γνώσης των μαθηματικών είναι παράλληλη με την περικοπή της ύλης αυτών. Δεν έχει γίνει καμιά αναπροσαρμογή του προγράμματος σπουδών με συνέπεια να μη διδάσκονται θέματα που είναι αναγκαία σήμερα σύμφωνα με τις εξελίξεις της επιστήμης και της τεχνολογίας.
Για παράδειγμα, την στιγμή που το 30% των υποψηφίων στρέφεται στις επιστήμες των υπολογιστών, επικοινωνιών και βιοπληροφορικής, τα σχετικά μαθήματα όπως π.χ. η Γραμμική Άλγεβρα, η Θεωρεία αριθμών, η Διαιρετότητα, η Διοφαντική Ανάλυση, η Τριγωνομετρία κ.τ.λ. δεν διδάσκονται καθόλου στο λύκειο με εξαίρεση μόνο με αποτέλεσμα το επίπεδο σπουδών στο πανεπιστήμιο να είναι υποβαθμισμένο.
Κάτι ανάλογο έγινε και με τα θέματα της φυσικής, τα οποία διάβασα και είδα την απλότητά τους, παρά τα πολλά παράπονα που έχουν ακουστεί. Μέχρι και η ΚΝΕ έβγαλε ανακοίνωση για τα θέματα προσβλέποντας όμως πολιτικά κέρδη από τους μαθητές που θα ψηφίσουν στις 7 Ιουλίου. Κάτι ανάλογο έγινε και με τα θέματα της χημείας.
Θέλω να κλείσω εδώ τις παρατηρήσεις μου λέγοντας ότι δεν υπάρχουν δύσκολα θέματα σε αυτούς που παρακολουθούν ένα σωστό σχολείο και μαθαίνουν σε βάθος τα πράγματα και όχι παπαγαλίες.
Η πολιτική που έχει ασκηθεί στα της εκπαίδευσης τα τελευταία 30 χρόνια ήταν και είναι μια πολιτική σταθερής υποβάθμισης οφειλόμενη στην βραχυπρόθεσμη και άκρως παλαιοκομματική στάση όλων των υπουργών παιδείας μέχρι σήμερα. Η ζημιά δεν έχει γίνει μόνο από τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και από την ΝΔ και από το ΠΑΣΟΚ και κυρίως από την πολιτική παρέμβαση των κομμάτων στην δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια εκπαίδευση. Μη ξεχνάτε ότι ο πρωθυπουργός πήρε το βάπτισμα του πυρός στην πολιτική μέσα από τις μαθητικές κινητοποιήσεις του 1990-1991 εναντίον της εκπαιδευτικής πολιτικής του Μητσοτάκη. Οι υπουργοί παιδείας τα τελευταία τριάντα χρόνια έκαναν αλλαγές στα προγράμματα του λυκείου, στον τρόπο εξετάσεων κ.τ.λ. Δημιουργούσαν για τα μάτια του κόσμου διάφορες επιστημονικές επιτροπές, που δεν αναγνωρίζονταν από την αντιπολίτευση, για την μελέτη του προβλήματος της παιδείας και υποβολή προτάσεων. Καμιά πρόταση δεν εφαρμόζονταν και αν είχαν κάποιες εφαρμοστεί άλλαζαν με τον ερχομό του επόμενου υπουργού. Πάρτε για παράδειγμα τον νόμο Διαμαντοπούλου. Ήταν ένας καλός νόμος που πήρε 250 ψήφους και εισήγαγε αξιολόγηση των πανεπιστημίων, ξεκαθάρισμα αυτών από τους «αιώνιους φοιτητές», κατάργηση του κακώς εννοούμενου ασύλου που έχει γίνει άσυλο εγκληματιών κ.τ.λ, αλλά καταργήθηκε με 153 ψήφους…
Κανένα θέμα που αφορά μια κυβέρνηση και ένα λαό δεν μπορώ να το θεωρήσω ότι δεν έχει μεγάλη σημασία, αλλά υπάρχουν κατά τη γνώμη μου τρία ζητήματα, τα οποία είναι θεμελιώδη για την ύπαρξη και την πρόοδο ενός κράτους. Το πρώτο είναι η παιδεία, το δεύτερο η υγεία και το τρίτο η δημόσια ασφάλεια. Πιστεύω ότι νόμοι που αφορούν αυτούς τους τομείς θα πρέπει να εισάγονται από την εκάστοτε κυβέρνηση και να ψηφίζονται με ενισχυμένη πλειοψηφία π.χ. πάνω από τα 2/3 της Βουλής. Ακόμη σημαντικότερο είναι να αλλάζουν ή καταργούνται με ίδια ή μεγαλύτερη πλειοψηφία από αυτήν που ψηφίστηκαν. Μόνο έτσι θα υπάρξει σταθερότητα και συναίνεση ώστε να γίνουν τελικά σοβαρές αλλαγές σε όλο το εύρος της παιδείας στην Ελλάδα. Και οι προηγούμενες κυβερνήσεις και αυτή του ΣΥΡΙΖΑ χρησιμοποίησαν την παιδία ως άρμα για πολιτικά οφέλη. Γέμισαν πρώτα όλη την χώρα με Πανεπιστήμια και ΤΕΙ και μετά τα ΤΕΙ έγιναν ΑΤΕΙ προς όφελος των καθηγητών, αδιαφορώντας όμως αν η αγορά εργασίας αν αντέχει να απορροφήσει τόσο «εξειδικευμένο δυναμικό». Ουσιαστικά παράγονται πτυχιούχοι άνεργοι.
Ο Γαβρόγλου έκανε άλλο ένα νέο πανεπιστήμιο το της «Δυτικής Αττικής» συνενώνοντας δύο ΤΕΙ. Ο άνθρωπός για όφελος του κόμματός του δεν δίστασε να δημιουργήσει αυτά τα ερμαφρόδιτα ιδρύματα. Από την άλλη πλευρά τα ΕΠΑΛ που μπορούν να παράξουν εξειδικευμένο εργατικό δυναμικό, έχουν αφεθεί στην τύχη τους και σήμερα που τελειώνουν οι εισαγωγικές άκουσα να διαφημίζονται από το ραδιόφωνο ως πολύ καλή επιλογή για έναν έφηβο.
Σήμερα η Ελλάδα αντιμετωπίζει ένα σοβαρό πρόβλημα απουσίας από την αγορά εργασίας κατώτερων στελεχών και οι προσφερόμενες θέσεις ή δεν καλύπτονται ή καλύπτονται από αλλοδαπούς. Γνωρίζω πολύ καλά από φίλους μου ότι στην Ρόδο και στην Μύκονο για παράδειγμα, οι υδραυλικοί, οι ηλεκτρολόγοι, οι ειδικοί στα χρώματα κ.τ.λ. είναι είδος εν ανεπαρκεία. Παράγουμε κάθε χρόνο π.χ. εκατοντάδες γιατρούς που παραμένουν άνεργοι γιατί η αγορά εργασίας δεν μπορεί να τους απορροφήσει. Τους σπουδάζουμε και μετά προσφέρουν υπηρεσίες στο εξωτερικό. Δεν μπορεί κανείς, τουλάχιστον να πει, ότι η ανεργία τους οφείλεται στην κρίση, αλλά στην υπερεπάρκεια αυτών.
Άραγε σε αυτή τη χώρα θα μπορούσαν να κάτσουν στο ίδιο τραπέζι τα Υπ. Παιδείας, Εργασίας, ΑΕΙ και ΤΕΙ, ώστε να δουν τι φοιτητές και πόσους μπορούν να εκπαιδεύσουν τα ιδρύματα, τι ανάγκη έχει η αγορά εργασίας και το Υπ. Παιδείας να αποφασίσει που θα στρέψει τους υποψηφίους; Πολύ φοβάμαι πως όχι.