Η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα; Γράφει ο Βασίλης Γιαννακόπουλος

Μπορεί σε αυτό το φιλοσοφικό ερώτημα να μην έχει δοθεί ακόμα απάντηση, έχει όμως δοθεί απάντηση στο ερώτημα «ο δήμαρχος εκλέγει τους συμβούλους ή οι σύμβουλοι τον δήμαρχο;».

Ως γνωστόν οι Δημοτικές Εκλογές είναι καθαρά δημαρχοκεντρικές και ο ψηφοφόρος πρώτα επιλέγει δήμαρχο και μετά βάζει σταυρό στον υποψήφιο δημοτικό σύμβουλο. Όχι ότι η συνεισφορά των υποψηφίων συμβούλων στο εκλογικό αποτέλεσμα δεν είναι υπολογίσιμη. Και βέβαια είναι αλλά το ποσοστό επιρροής στο τελικό αποτέλεσμα δεν ξεπερνά το 15%. Αν ανατρέξει κάποιος σε προηγούμενες Δημοτικές Εκλογές, θα διαπιστώσει αυτό που λέω.
Τι νομίζετε ότι ο Παπαδιονυσίου έβγαινε δήμαρχος στο Γαλάτσι για 32 χρόνια επειδή κάθε φορά είχε πολύ καλό ψηφοδέλτιο; Ή ο Κυριάκος Τσίρος κέρδισε τις εκλογές απέναντι στον Θόδωρο Τούντα, ο οποίος είχε κατεβάσει τότε στην κυριολεξία την dream team του Γαλατσίου στο συνδυασμό του, επειδή είχε συγκροτήσει καλό ψηφοδέλτιο;
Θυμάμαι χαρακτηριστικά το 2002, κάποιος δημοτικός σύμβουλος του Β. Παπαδιονυσίου όταν τον είδε προβληματισμένο και σκεπτικό, του είχε πει: «Δήμαρχε, μην ανησυχείς. Εσύ τόσα χρόνια μας βγάζεις δημοτικούς συμβούλους, τώρα ήρθε η σειρά μας, μια φορά να σε βγάλουμε εμείς δήμαρχο», το οποίο δεν΄έγινε ποτέ!
Όπως ήταν αναμενόμενο, η σταυροδοσία των υποψηφίων δημοτικών συμβούλων του συνδυασμού του Γιώργου Μαρκόπουλου, έφτασε σε πολύ υψηλό σημείο. Το είχα επισημάνει σε κάποιους υποψηφίους συμβούλους, ότι δηλαδή αν θέλετε να εκλεγείτε, να υπολογίζετε ότι θα πρέπει να πάρετε πάνω από 600 σταυρούς. Τελικά πήγε πολύ παραπάνω και ο 20ος δημοτικός σύμβουλος τον οποίο εξέλεξε ο Γιώργος Μαρκόπουλος πήρε 710 σταυρούς προτίμησης.
Και για να προσγειώνονται λίγο ορισμένοι εκλεγέντες δημοτικοί σύμβουλοι έχω να τους πω ότι πολλοί σταυροί που πήραν – και όχι ψήφοι! – οφείλονται στο γεγονός ότι ο υποψήφιος δήμαρχος του συνδυασμού τους πήρε αυτό το υψηλό ποσοστό του 61,34%. Αν το ποσοστό που θα έπαιρνε ο Μαρκόπουλος ήταν 20 με 25% ο πρώτος εκλεγείς δημοτικός σύμβουλος, θα έπαιρνε όσους σταυρούς πήρε τώρα ο 20ος.
Κλείνοντας, επαναλαμβάνω ότι οι Δημοτικές Εκλογές είναι καθαρά δημαρχοκεντρικές. Η συμβολή των υποψήφιων δημοτικών συμβούλων είναι σημαντική όχι όμως καθοριστική. Και είπαμε ότι οι σταυροί δεν είναι ψήφοι. Ο Γιώργος Μαρκόπουλος πήρε 15.300 ψήφους και οι 50 υποψήφιοι του συνδυασμού του συγκέντρωσαν 32.100 σταυρούς.
Τα γράφω αυτά γιατί είδαν το φως κάποια δημοσιεύματα και έφτασαν στ’αυτιά μου κάποιες πληροφορίες ότι ορισμένοι από τους 20 εκλεγέντες δημοτικούς συμβούλους του συνδυασμού του Γιώργου Μαρκόπουλου, επιδεικνύουν αλαζονική συμπεριφορά, υπέρμετρη θά’λεγα. Και κάποιοι άλλοι έχουν ήδη αρχίσει να σχηματίζουν την ομαδούλα τους.
Εγώ θέλω να συγχαρώ και τους 33 Δημοτικούς Συμβούλους που εκλέχθηκαν με όλους τους συνδυασμούς και να τους πω ότι σημασία έχει όχι πόσους σταυρούς πήραν αλλά πόσες ώρες θα διαθέσουν για να δουλέψουν για το δήμο Γαλατσίου και πόσα προβλήματα θα λύσουν. Εμείς θα είμαστε εδώ για να καυτηριάζουμε ή/και να επιβραβεύουμε πρακτικές και συμπεριφορές.

Η εκδίκηση της μεσαίας τάξης

Το αποτέλεσμα των Ευρωεκλογών και η διαφορά των 9,5 μονάδων της Νέας Δημοκρατίας από τον ΣΥΡΙΖΑ, μπορεί για τους ανθρώπους του Μαξίμου και της Κουμουνδούρου να ήταν αναπάντεχο και να τους έφερε ζάλη, όμως για την υπόλοιπη κοινωνία ήταν κάτι το αναμενόμενο.

Προφανώς οι κυβερνώντες δεν υπολόγιζαν ότι θα ήταν τόσο μεγάλη η διαφορά. Αλλά όλοι οι άλλοι έβλεπαν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα υπολείπεται κατά πολύ της Ν.Δ.
Αν θέλει κάποιος τώρα να βρει τι έφταιξε, δεν πιστεύω ότι θα δυσκολευθεί και πολύ. Κατ’αρχάς δεν είναι μόνο ένας ο λόγος της ήττας. Είναι πολλοί – κι άλλος επηρέασε λιγότερο κι άλλος περισσότερο στη διαμόρφωση του εκλογικού αποτελέσματος.
Ένας από τους λόγους, όπως γράφω και στον τίτλο του σχολίου, είναι η εκδίκηση της μεσαίας τάξης. Της μεσαίας τάξης που οι κυβερνώντες για 4,5 χρόνια την είχαν κυριολεκτικά στην πρέσα! Ποτέ δεν κατάλαβαν ποιά είναι η μεσαία τάξη στην Ελλάδα και πόσο μεγάλη είναι η συνεισφορά της στην οικονομία και την ανάπτυξη. Οι υπουργοί Οικονομικών της κυβέρνησης έλεγαν ότι φορολογούμενοι πολίτες που δηλώνουν εισόδημα από 25.000 ευρώ και άνω θεωρούνται πλούσιοι. Και για το λόγο αυτό δήλωναν ότι είναι ταξική επιλογή τους να τους φορολογήσουν υπέρμετρα. Αν όμως ένας ελεύθερος επαγγελματίας δήλωνε 25.000 ευρώ, στο σπίτι του πήγαινε γύρω στις 9.000 ευρώ το πολύ με τα οποία έπρεπε να καλύψει όλες τις οικογενειακές ανάγκες: δάνεια, ΕΝΦΙΑ, λογαριασμούς, φροντιστήρια παιδιών, φαγητό κ.α.
Τη μεσαία τάξη στην Ελλάδα, που είναι η ραχοκοκαλιά της οικονομίας, αποτελούν αυτοί που έχουν αγοράσει σπίτι με στεγαστικό δάνειο και είναι συνεπείς στην υποχρέωσή τους αυτή, έχουν ένα αυτοκίνητο μεσαίου κυβισμού, ένα σπίτι στο χωριό από κληρονομιά που το «μπαλώνουν» για να πηγαίνουν 10-15 μέρες το χρόνο και μια μικρή αποταμίευση για μια ώρα ανάγκης. Αυτούς οι κυβερνώντες τους θεώρησαν πλούσιους και τους φτωχοποίησαν. Και τώρα δηλώνουν ότι ήρθε η ώρα να τους ανακουφίσουν!
Τώρα όμως είναι αργά για δάκρυα γιατί οι αποφάσεις έχουν ληφθεί και η επιστολή εστάλη συστημένη.