Ο γάμος του πρώτου μωρού μας, Γράφει ο Γιώργος Πένταρης

Ήταν μια εποχή ανέμελη και ήταν μια παρέα που είχε τα νιάτα και τη δύναμη, την αυθάδεια και το θράσος της νεότητας απέναντι στη ζωή. Αυτή η παρέα έζησε με πολλούς τρόπους και έζησε πολλά γεγονότα στην Ελλάδα της κυριαρχίας του ΠΑΣΟΚ, τότε που υπήρχαν οράματα, όνειρα, επιθυμίες και ελπίδες να γίνουν αληθινές. Τότε δεν υπολογίζαμε τίποτα. Από τα μπουζούκια στην δουλειά, γιατί δουλειές υπήρχαν, από έρωτα σε έρωτα από διαδήλωση εναντίον του καπιταλισμού σε διαδήλωση, από ταβέρνα σε ταβέρνα με ατέλειωτες συζητήσεις για να λύσουμε όλα τα στραβά της κοινωνίας. Ήμασταν νέοι, ήμασταν ωραίοι, είχαμε ιδεολογία και ιδέες και πιστεύαμε σε ένα καλλίτερο μέλλον και αγωνιζόμασταν για αυτό.

Η παλιοπαρέα μου όμως, αυτοί οι διεστραμμένοι Πυργιώτες, παρά την πολιτικοποίησή της ποτέ δεν έπαψε να είναι τρελοπαρέα, ποτέ δεν έπαψε να είναι δεμένη και κανένας ποτέ δεν ένοιωσε «κρεμασμένος» από τους άλλους και ούτε βέβαια βρέθηκε μόνος απέναντι στα προβλήματα που δημιουργούνταν στον καθένα μας.
Μέσα σ’ αυτή λοιπόν την ανεμελιά, έσκασε ανάμεσά μας μια βόμβα θηλυκιά με κάτι μαύρα μάτια που σε κοιτούσαν ερευνητικά και σε έκαναν να μην ξέρεις τι αισθάνεσαι, να μη ξέρεις τι να πεις και πως το θέμα να το χειριστείς. Ήταν το πρώτο παιδί του ΠΑΛΜΟΥ, η κόρη του η Νικολέτα. Την Νικολέτα όλοι την αγαπήσαμε και την αγαπάμε γιατί ήταν αυτή που μας προσγείωσε και αρχίσαμε να σκεφτόμαστε την ζωή διαφορετικά.
Πολλοί προβληματισμοί, πολλοί φόβοι, τι θα κάνουμε εμείς; Θέλουμε και μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τέτοιες προκλήσεις; Τι υποχρεώσεις αναλαμβάνουμε; Θα τα καταφέρουμε; Ρε μπελάδες που μας έβαλε ο Γιαννακόπουλος…
Πέρασαν δυο τρία χρόνια και πλάκωσε και το δεύτερο παιδί ο Πέτρος που το έμαθα στις δύο η ώρα τα μεσάνυχτα στην Μελβούρνη. Όπως έλεγε η παράδοση έγινα ο νονός και ο Πέτρος φόρεσε την κουλούρα μεσοκαλόκαιρο του 2017 και σε λίγο θα έχουμε και γεννητούρια.
Φάνηκε ότι η «αρρώστια» είναι κολλητική και τα μωρά άρχισαν να ξεφυτρώνουν το ένα μετά το άλλο. Κάποια στιγμή στην θάλασσα, στον Άγιο Αντρέα στο Κατάκολο, έχανε η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα από τα πολλά πιτσιρίκια. Τα χρόνια περνάνε γρήγορα όμως και ήρθε η ώρα να δούμε το πρώτο μας μωρό νύφη την προπερασμένη βδομάδα. Μια νύφη, νυφάρα, αεράτη, με την θωριά της συνονόματης γιαγιάς της.
Πήγαμε στο κτήμα «Πολυχώρος Ονείρων» προς Μαρκόπουλο. Κόσμος πολύς και ωραίος και το STAR CHANEL έλαμψε με τις όμορφες και εκρηκτικές παρουσίες!!! Κουμπαριάσαμε βλέπετε με το STAR και διέκρινα πολλά αντρικά βλέμματα θαυμασμού σε αυτό το ουρί την κουμπάρα της.

Έφτασε λοιπόν η νύφη συνοδευόμενη από μπαμπά και αδελφό, αυτό το commando που έχω βαφτίσει και παραδόθηκε στον γαμπρό, τον Γιωργάρα, την ήρεμη δύναμη, που όντως της πηγαίνει της Νικολέτας μας και θα φέρει ισορροπία στο εκρηκτικό της ταπεραμέντο.
Τα σχόλια και τα επιφωνήματα θαυμασμού έδιναν και έπαιρναν από τις κυρίες. Τι όμορφη κορμοστασιά! Τι ωραίο πρόσωπο και αυτό το λευκό λουλούδι στα μαλλιά δένει πολύ με το νυφικό και της δίνει άλλον αέρα! Οι παπάδες είχαν πληρωθεί με το παραπάνω από τον Γιαννακόπουλο να τα πουν όλα ώστε να το ευχαριστηθεί. Ήταν και ένα Drone που γύρναγε πάνω από την νύφη να τραβά αυτή την κατάλευκη ομορφιά. Φορούσε ένα πολύ όμορφο εξώπλατο νυφικό μακρύ, με μια ουρά πίσω γύρω στα τρία μέτρα. Και το κατάλευκο λουλούδι που είχε στολίσει τα καστανά μαλλιά της, έκανε μια γλυκιά αντίθεση και τα επαινετικά σχόλια έδιναν και έπαιρναν από τις προσκεκλημένες. Πάντως όσο ωραίο και να είναι ένα νυφικό, αν δεν υπάρχει η κατάλληλη στήριξη από αυτή που το φορά, δεν έχει τελικά όμορφο αποτέλεσμα. Η Νικολέτα τα είχε και τα δύο και ήταν σαν ένας κύκνος έτοιμος να πετάξει από τη χαρά της. Δεν μπορώ να μην πω για την χαρά και συγκίνηση που είδα στα πρόσωπα της μαμάς και αδελφής του γαμπρού. Ήταν ευτυχισμένοι.
Ήταν ένας γάμος διαφορετικός από όσους είχα πάει μέχρι τώρα. Φαίνεται ότι το concept της νεολαίας για τους γάμους έχει αλλάξει. Το κάνουν περισσότερο σαν πάρτι κάτι σαν ορθάδικο με ποτά από μοχίτο, ουίσκι και τζιν, βότκα και κρασί, μπύρες και σφηνάκια. Ο ΠΑΛΜΟΣ είχε φροντίσει ώστε το οινόπνευμα να ρέει άφθονο. Το γλέντι έγινε μέσα σε μια πολύ μεγάλη σάλα που σείστηκε από τα χειροκροτήματα και έλαμψε από τα πυροτεχνήματα όταν μπήκε το ζευγάρι μετά την φωτογράφηση. Η σάλα είχε πισίνα εσωτερική που ήταν το όριο της νεολαίας από την μια μεριά και των «γεροντότερων» από την άλλη. Εκεί υπήρχαν στρωμένες ροτόντες και εμείς οι μεγαλύτεροι είχαμε την ευκαιρία να φάμε και να πιούμε σαν άνθρωποι…

Παρατήρησα ότι η νεολαία δεν πολυέτρωγε, αλλά εμείς την τυλώσαμε γιατί είχε εξαιρετικά φαγητά, κρασί καλό κόκκινο και λευκό και κάποια στιγμή άρχισαν οι χοροί. Η νύφη άνοιξε τους χορούς με ένα πολύ ρομαντικό μπλουζ με τον γαμπρό που μας συγκίνησε όλους και σε συνέχεια χόρεψε με την αδυναμία της, τον μπαμπά της. Νεράιδα μέσα στα λευκά ήταν το κορίτσι!!! Α ρε Γιαννακόπουλε με την αδυναμία σου…. Μετά μπουκάρισε στην πίστα η νεολαία και έγινε το έλα να δεις. Πάντα η Νικολέτα με το παλικάρι της (που το πέτυχε η τυχερή!!;….) ήταν αυτή που έδινε το γενικό πρόσταγμα στον χορό και τους καμαρώναμε όλοι μας συμμετέχοντες και μη στα δρώμενα.
Κάποια στιγμή η πίστα τραντάχτηκε και άδειασε. Μπήκε μέσα ο ΠΑΛΜΟΣ να χορέψει το «Σαββατόβραδο»!!! Έδωσε ο άνθρωπος μερικά μαθήματα τέχνης, σεμνότητας και σεβασμού στο ρεμπέτικο. Όλοι χειροκρότησαν, τα κινητά άστραψαν και τα video κατέγραψαν στιγμές που ήταν όλες δικές του, αυτού και της άπαιχτης κουμπαρούλας μου της Νατάσας που δεν στάθηκε καθόλου στο κάθισμά της. Δεν ήταν μόνο στην πίστα, αλλά ήταν δίπλα σε όλους τους καλεσμένους και κυρίως στις ροτόντες με ένα άγρυπνο μάτι να μην μας λείψει τίποτα. Χόρεψε όμως και κάτι τσιφτετέλια που αν έκανε το λάθος και τα χόρευε σε κανένα Ντουμπάι σίγουρα οι Άραβες θα μας την άρπαζαν!!!!
Διαπίστωσα ότι το ορθάδικο είναι μια καλή αιτία για τη νεολαία να χορεύει ασταμάτητα επειδή δεν έχει που να κάτσει και να αρχίσει το κουβεντολόι. Πολύ καλή ιδέα αυτή για τους γάμους… Κάτι τα ρεμπέτικα, κάτι τα τσάμικα και καλαματιανά και κάτι σάλσα και λάτιν μαζί με τα φωτορυθμικά, το μαγαζί έγινε παραλιακό και το γλέντι τράβηξε μέχρι το πρωί. Χαμός έγινε… Νομίζω ότι το παιδί μας η Νικολέτα θα το θυμάται εξαιρετικά όχι μόνο επειδή ήταν ο γάμος της, αλλά και το ότι ήταν εκεί όλα τα παιδιά, της υπόλοιπης παρέας, στην χαρά της. Τελικά ο Γιαννακόπουλος ξέρει να κάνει γάμους.
Η στήλη εύχεται στο ζευγάρι μια καλή ζωή με κατανόηση, ομόνοια και συνεργασία σε κοινούς στόχους με ωριμότητα και να χαρίσουν στις οικογένειές τους δυο, τρία, τέσσερα και πέντε παιδιά γιατί η Ελλάδα τα έχει ανάγκη….
Όλοι να τους χαιρόμαστε και να μας ζήσουν. Όπως ο Γιαννακόπουλος άνοιξε πρώτος τον δρόμο, εύχομαι να έχουμε συνέχεια με τόσα πιτσιρίκια που τώρα έγιναν παλικάρια και κούκλες και να τα χαρούμε.