Φοβάμαι το κίνημα της πατάτας μην καταλήξει… μια πατάτα!

Ο ένας μετά τον άλλο οι τοπικοί άρχοντες ευαισθητοποιήθηκαν και ανέλαβαν δράση για να τροφοδοτήσουν τους δημότες τους με φθηνές πατάτες, ταυτιζόμενοι και αυτοί με το λεγόμενο «κίνημα της πατάτας». Το οποίο κίνημα ξεκίνησε από ορισμένους ενεργούς πολίτες της Κατερίνης, οι οποίοι έχουν από το 2007 δημιουργήσει μια ομάδα εθελοντών και παρεμβαίνουν κατά καιρούς σε διάφορα τοπικά ζητήματα.

Πού ήταν, όμως, τόσο καιρό οι δήμαρχοι και οι συνεταιριστικές ενώσεις των αγροτών και ανακάλυψαν ξαφνικά τον τρόπο για να μειωθούν οι τιμές των αγροτικών προϊόντων στο ράφι; Τί έκαναν τόσα χρόνια οι ανά την Ελλάδα συνεταιρισμοί για να προστατεύσουν αφενός τα μέλη τους από τους μεσάζοντες, αφ’ετέρου τους δύσμοιρους καταναλωτές; Απολύτως τίποτα! Το μόνο που ενδιέφερε τους αγροτοσυνδικαλιστές ήταν η προσωπική τους κονόμα και η συλλογή ψήφων για τον προστάτη τους τοπικό βουλευτή.
Καμία μέχρι τώρα κυβέρνηση δεν τόλμησε να ανοίξει το θέμα των αγροτικών συνεταιρισμών. Κι αυτό γιατί συνεταιρισμοί, πολιτική εξουσία και μεσάζοντες πάνε πακέτο. Και σε αυτό το «τρίγωνο της αμαρτίας» συμμετέχουν πολλές φορές και οι ίδιοι αγρότες παραγωγοί. Άλλες φορές χωρίς να το γνωρίζουν, τις περισσότερες όμως σε απόλυτη ταύτιση μαζί τους γιατί έχουν και αυτοί όφελος.
Άκουσα τους πατατοπαραγωγούς τους Νευροκοπίου να λένε ότι οι έμποροι τους παίρνουν την πατάτα 10-15 λεπτά το κιλό γι’αυτό και τους έχει μείνει αδιάθετη στις αποθήκες. Αφού έχουν κόστος, ΄όπως λένε, 25 λεπτά, δεν μπορούν να πουλήσουν με την τιμή που τους προσφέρουν οι έμποροι. Αυτή είναι η μισή αλήθεια όμως. Γιατί η άλλη μισή είναι ότι δέχονται να πληρωθούν με 15 λεπτά το κιλό την παραγωγή τους αλλά τα τιμολόγια αγοράς του εμπόρου αναφέρουν 35 λεπτά το κιλό! Οι αγρότες παραγωγοί, ως γνωστόν, δεν έχουν υποχρέωση να κόβουν τιμολόγια πώλησης γι’αυτό πωλούν τα προϊόντα τους με τιμολόγια αγοράς των εμπόρων. Δέχονται δε να συμμετάσχουν σ’ αυτή την διαδικασία γιατί μέσω αυτής οι αγρότες έχουν μεγαλύτερη επιστροφή ΦΠΑ. Και οι έμποροι αυξάνουν στα μέγιστα το ποσοστό κέρδους τους.
Θα πουν πολλοί και τί να κάνουν οι άμοιροι αγρότες; Συμφωνώ. Ο καθένας χωριστά δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Γι’ αυτό έχουν στηθεί τόσες χιλιάδες αγροτικοί συνεταιρισμοί σ’ όλη την Ελλάδα που, αν δεν κάνω λάθος, ξεπερνούν τις 10.000, για να προστεύσουν τους αγρότες – μέλη τους. Δεν μπορούσαν, λοιπόν, τόσα χρόνια οι συνεταιρισμοί να αναζητήσουν άλλους τρόπους διάθεσης των προϊόντων αντί να υποκύπτουν στις παράλογες απαιτήσεις των μεσαζόντων;
Είχα γράψει προ καιρού ένα αντίστοιχο σσχόλιο για το ελαιόλαδο του νομού Ηλείας και των άλλων περιοχών και γιατί οι παραγωγοί δεν απολαμβάνουν την υπεραξία ενός αξιολογότατου προϊόντος. Την ίδια αδράνεια παρουσίαζουν και εδώ οι αντίστοιχοι αγροτικοί συνεταιρισμοί. Αδράνεια και αδιαφορία εκ μέρους των αγροτοσυνδικαλιστών με ενδείξεις ενοχής, οι οποίες ενδείξεις, αν ανοίξει όπως λέω το θέμα των αγροτικών συνεταιρισμών, θα γίνουν σίγουρα αποδείξεις και πολλοί΄θα κληθούν να ΄δώσουν εξηγήσεις ενώπιον του ακροατηρίου.
Έχουμε και από την άλλη πλευρά τους δημάρχους, των αστικών, κυρίως, κέντρων, που ανακάλυψαν τον τροχό! Όλοι γνώριζαν, φαντάζομαι, τη μέχρι σήμερα διαδικασία διάθεσης των αγροτικών προϊόντων και πώς η διαφορά τιμής τους από το χωράφι στο ράφι ξεπερνά πολλές φορές το 300%! Γιατί, λοιπόν, δεν είχαν φροντίσει να δημιουργήσουν στις πόλεις τους αγορές αγροτικών προϊόντων μόνο για παραγωγούς και να μπουν όλοι κάτω από μια σωστή οργάνωση και διαρκή ποιοτικό έλεγχο των προϊόντων; Μήπως μέσα από αυτή τη διαδικασία είδαν πολλοί πεδίο δόξης λαμπρό για προσωπική προβολή; Εγώ πάντως διατηρώ τις επιφυλάξεις μου για το αθώον της εμπλοκής τους. Θα άρω τις όποιες επιφυλάξεις έχω, αν δω ότι το λεγόμενο κίνημα της πατάτας έχει συνέχεια. Αν δεν ξεφουσκώσει και αν οι τοπικοί άρχοντες ασχοληθούν σοβαρά με το ζήτημα, τότε θα τους πω μπράβο.
Κλείνοντας, θέλω να δηλώσω ότι είμαι υπέρ αυτού του κινήματος της πατάτας αλλά φοβάμαι μήπως τελικά αποδειχθεί η υπόθεση μια πατάτα.