Δημήτρης Διαμαντόπουλος Μάρβας, Συγγραφέας

Δημήτρης Διαμαντόπουλος Μάρβας «Πιστεύω ότι η σκέψη είναι
το μόνο που δεν μπορεί
να μας αφαιρέσει κανείς»

Ο Δημήτρης Διαμαντόπουλος Μάρβας γεννήθηκε το 1953 στη Φιλοθέη όπου μεγάλωσε και συνεχίζει να μεγαλώνει. Ιταλοτραφής, αφού σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης στη Σχολή Φυσιοθεραπείας.
Έδρασε στον επιχειρηματικό κόσμο για μία 25ετία, ως ιδιοκτήτης επιχείρησης συστημάτων και μηχανημάτων επεξεργασίας νερού με έδρα την Αθήνα και ως συνιδιοκτήτης επιχείρησης εστιατορίου στη Μήλο.
Παράλληλα ανέπτυξε δραστηριότητες στα μέσα μαζικής ενημέρωσης ως αρθρογράφος – ειδικός συνεργάτης στο Δημοσιογραφικό Οργανισμό Λαμπράκη, ενώ άρθρα του έχουν δημοσιευθεί σε αρκετά περιοδικά καθώς και στο περιοδικό «Εν Δήμω» – που διατηρούσε μόνιμη στήλη – του Δήμου Φιλοθέης.
Από μικρή ηλικία ασχολήθηκε με τον αθλητισμό και ειδικότερα με το άθλημα του μπάσκετ όπου και διακρίθηκε με την ομάδα της ΑΕΚ και της Εθνικής Νέων. Είναι γενικός υπεύθυνος στην Αθλητική Ένωση Ψυχικού (Α.Ε.Ψ.) όλων των Ακαδημιών: Μπάσκετ, Τένις, Ποδόσφαιρο μίνι (5Χ5).
Ασχολήθηκε με ποίηση, τη συγγραφή παραμυθιών και παιδικών βιβλίων. Στα ελληνικά γράμματα εμφανίσθηκε το 2002 με το παραμύθι «Η Ονειροφουσκίτσα της Ελοντί», Έκδόσεις Έψιλον. Ακολούθησαν «Οι Περιπέτειες της Ζιπ και του Ζαπ», Έκδοση Παπαμανώλη και το «Ένα Όνειρο, Ένα Αγόρι, Μία Καρδιά».
Η ποιητική συλλογή με τίτλο «Γυναίκα, εσέ», Εκδόσεις Καλλιγράφος, αποτελεί το πρώτο του «διπλό» βιβλίο Ποίησης, με το ψευδώνυμο Δημήτριος Μάρβας και «Ας το πούμε ημερολόγιο», Εκδόσεις Γαβριηλίδης.

της  Μαίρη Λαρετζάκη Γκιώνη

«ΠΑΛΜΟΣ»: Πώς ήταν τα παιδικά σας χρόνια; Σε ποιο περιβάλλον μεγαλώσατε;

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ ΜΑΡΒΑΣ: Θα μπορούσαν να ήταν υπέροχα, υπήρχαν όλες οι προϋποθέσεις, τουλάχιστον του φαίνεσθαι. Δεν ήταν… Γεννήθηκα και μεγάλωσα σε μία αστική έως μεγαλοαστική οικογένεια, με ένα πολύ καλό όνομα στην τοπική κοινωνία και όχι μόνον. Με μία σχετικά οικονομική άνεση, μαζί με τρία αδέλφια, δυστυχώς πολύ μεγαλύτερά μου και αυτή η μεγάλη ηλικιακή απόσταση ήταν και η αιτία που αργήσαμε πολύ να βρεθούμε… Σε ένα πανέμορφο προάστιο, ζηλευτό μέχρι και σήμερα, την Φιλοθέη, το χωριό μου…

«Π»: Ποιά θεωρείτε, ως Δημοτικός Σύμβουλος της Κοινότητας Φιλοθέης, ότι είναι σοβαρά προβλήματα για την περιοχή;

Δ.Δ.Μ.: Αντικειμενικά και σε σχέση με πολλές άλλες περιοχές, δεν θα έλεγα πως υπάρχουν μεγάλα ή σοβαρά προβλήματα.

«Π»: Τι σας ώθησε στην συγγραφή;

Δ.Δ.Μ.: Μάλλον δεν ξέρω τι να σας απαντήσω. Υποθέτω – και αυτό δεν το είχα σκεφτεί τουλάχιστον σοβαρά ώστε να το ψάξω – η ανάγκη να εξωτερικεύσω και να επικοινωνήσω σκέψεις, προβληματισμούς, αγωνίες, απόψεις, προσωπικά πιστεύω και αξίες.

«Π»: Πότε ξεκινήσατε να γράφετε παιδικά βιβλία, ποιο το έναυσμα;

Δ.Δ.Μ.: Ξεκίνησα όταν η κόρη μου ήταν 4-5 χρονών και η επιθυμία να γράψω κάτι για εκείνη, που να της το έχει γράψει ο πατέρας της, ήταν και το έναυσμα. Για το λόγο αυτόν και ο τίτλος του πρώτου παιδικού μου βιβλίου, περιέχει το όνομά της. Επίσης η αγάπη για τα παιδιά και ο θαυμασμός της νωπής ανθρώπινης σοφίας που έχουν τα μικρά παιδιά. Προίκα από την κυτταρική μνήμη, πριν αυτά να μεγαλώσουν και σβηστεί.

«Π»: Περιγράψτε μας τα συναισθήματά σας για το πρώτο παιδικό σας βιβλίο. Ποιος ο τίτλος και ποια η απήχηση;

Δ.Δ.Μ.: Έντονα και θα έλεγα ιδιαίτερα συγκινητικά! Τον λόγο τον αναφέρω στην προηγούμενη ερώτησή σας. Ο τίτλος ήταν, είναι: «Η Ονειροφουσκίτσα της Ελλοντί», Εκδόσεις Έψιλον. Έχουν περάσει τουλάχιστον δύο δεκαετίες από την έκδοσή του… Αυτό που θυμάμαι, γιατί μου είχε κάνει εντύπωση, ήταν που στην έκθεση του βιβλίου, ο εκδότης μου είχε πει ότι «πουλούσε σαν τρελό», σε νεαρά παιδιά, κυρίως κοπελιές 20-25 ετών;;; Γηράσκω αεί!!!

«Π»: Έχετε αρθρογραφήσει σε εφημερίδες και στο περιοδικό «Εν Δήμω» του Δήμου Φιλοθέης. Ποια ήταν τα θέματα της στήλης σας;

Δ.Δ.Μ.: Με μία λέξη, από όλα είχε ο …μπαξές! Ο,τιδήποτε αφορά και ενδιαφέρει τους ανθρώπους. Την κοινωνία και την καθημερινότητά μας, με ό,τι μας προβληματίζει, μας συγκινεί, μας θυμώνει, μας φοβίζει, μας κάνει να γελάμε και να επικοινωνούμε. Με τον πλανήτη, με την ζωή μας!

«Π»: Πιστεύετε στο ταλέντο;

Δ.Δ.Μ.: Ναι! Πιστεύω και το θαυμάζω. Όχι το τεμπέλικο και το εγωλαγνικό…

«Π»: Πώς καθορίζουν την προσωπικότητα οι διαφορετικές ιδιότητες;

Δ.Δ.Μ.: Πιστεύω ότι δεν καθορίζουν μόνον οι ιδιότητες. Θεωρώ ότι υπάρχουν αρκετοί παράγοντες – συνθήκες, η οικογένεια, το περιβάλλον, οι κοινωνικές και οι οικονομικές παράμετροι. Προσωπικά με προβληματίζει ο τρόπος που δημιουργήθηκαν και κυρίως αποκτήθηκαν, αυτές οι διαφορετικές ιδιότητες.

«Π»: Ποιοι συγγραφείς σας έχουν επηρεάσει;

Δ.Δ.Μ.: Φαινομενικά, θα έλεγα, κανείς. Όμως το φαινομενικό όσο και να εντυπωσιάζει, έχει σαθρά θεμέλια άρα και αναξιόπιστα. Γι’ αυτό θα σας πω, πως σίγουρα όλοι ή σχεδόν όλοι οι αρχαίοι προ-προπαππούδες μας. Χωρίς αυτό να αποκλείει βεβαίως τους πάρα πολλούς εξαιρετικούς «ξένους» συγγραφείς. Απλώς οι παππούδες μας ήταν οι πρωτοπόροι σχεδόν στα πάντα όσον αφορά στην λογοτεχνία και όχι μόνον.

«Π»: Πώς, πού; Αναπνέει καλύτερα η ελεύθερη σκέψη;

Δ.Δ.Μ.: Εκεί και όπου ο κάτοχος της ανάσας, θέλει η σκέψη να είναι ελεύθερη. Πιστεύω ότι η σκέψη ίσως είναι το μόνο που δεν μπορεί να μας το πάρει κανείς, εκτός από εμάς τους ίδιους…

«Π»: Ποια θέση έχει η λογοτεχνία στην ζωή σας;

Δ.Δ.Μ.: Την θέση που η ίδια η λογοτεχνία και ο εαυτός μου, μου επιτρέπουν να έχει.

«Π»: Πώς σχολιάζετε την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα μας;

Δ.Δ.Μ.: Αν ανατρέξουμε, προς τα πίσω, στην Ιστορία μας, θα βρούμε πολλές σιαμαίες καταστάσεις. Η Ελλάδα πάντως, νομίζω ότι ποτέ δεν υπήρξε ανεξάρτητη από την διεθνή κατάσταση. Και ξανά προς την δόξα τραβά…

«Π»: Τι πραγματεύονται οι ποιητικές σας συλλογές;

Δ.Δ.Μ.: Πιθανότατα όλα τα εσώψυχα του είναι μου, που η ψυχή μου λαχταρά να επικοινωνήσει.

«Π»: «Γυναίκα, εσέ», από τις Εκδόσεις Καλλιγράφος. Μιλήστε μας γι’ αυτό το διπλό βιβλίο ποίησης;

Δ.Δ.Μ.: Περίπου πενήντα ποιήματα, αφιερωμένα όλα στην γυναίκα, στις διάφορες ιδιότητες – ρόλους της. Μάνα-σύζυγος, ερωμένη, αδελφή, κόρη…
Ο προσωπικός φόρος τιμής του ευχαριστώ της ψυχής μου.

«Π»: «Ας το πούμε ημερολόγιο», Εκδόσεις Γαβριηλίδης. Εμπεριέχει αυτοβιογραφικά στοιχεία;

Δ.Δ.Μ.: Κατά ένα μικρό ποσοστό που δεν ξεπερνά το 5%. Το υπόλοιπο είναι ατόφια μυθοπλασία. Το αστείο είναι ότι στην παρουσίασή του, φίλοι και άνθρωποι που με γνωρίζουν 40 και πλέον χρόνια, με κοιτούσαν με «μισό μάτι», πιστεύοντας ότι αυτός ο απίστευτος κακομαθημένος πιτσιρίκος ήρωας (πρωταγωνιστής) του βιβλίου ήμουν εγώ! Προφανώς επηρεασμένοι και μάλλον πεπεισμένοι από την ανάγνωση του βιβλίου. Πράγμα που με οδηγεί στο συμπέρασμα, ότι τελικώς πέτυχε τον στόχο του. Να τους αγγίξει.

«Π»: Γράφετε με το ψευδώνυμο Δημήτριος Μάρβας. Γιατί το προτιμάτε;

Δ.Δ.Μ.: Το ΜΑΡΒΑΣ σχηματίζεται από τα αρχικά των ονομάτων δύο γυναικών που λάτρεψα. Της μητέρας μου ΜΑΡίας και της γιαγιάς μου ΒΑΣιλικής. Την γιαγιά μου δεν πρόλαβα να τη γνωρίσω και την «έμαθα» μέσα από τα μάτια της μητέρας μου.

«Π»: Ως γενικός υπεύθυνος όλων των Ακαδημιών της Αθλητικής Ένωσης Ψυχικού και ως πρώην Μπασκετμπολίστας και της Εθνικής Νέων, πώς βλέπετε τα πράγματα στον χώρο του Αθλητισμού σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια;

Δ.Δ.Μ.: Πριν απαντήσω στην ερώτησή σας, επιτρέψτε μου να πω, ότι όλοι οι άνθρωποι της Α.Ε.Ψ. (Αθλητική Ένωση Ψυχικού), είμαστε υπερήφανοι όσο και χαρούμενοι για τον πραγματικό μεγάλο αριθμό παιδιών (750), που τεκμηριώνουν ότι η προσπάθεια που κάνουμε, είναι εξαιρετικά πετυχημένη και σοβαρή. Και αυτό είναι η δικαίωση για την δύσκολη και επίμονη προσπάθεια πολλών ανθρώπων. Τώρα για τον αθλητισμό στη χώρα μας, προσωπική μου άποψη είναι ότι όσο συνεχίζεται η «κατάρα» να βρίσκονται στις σημαντικές θέσεις κλειδιά, άνθρωποι που δεν έχουν βαπτισθεί με την αγάπη για τον Αθλητισμό, που δεν έχουν εντρυφήσει στα ιδεώδη και τις αξίες τους, το κακό θα διαιωνίζεται.

«Π»: Έχετε ασχοληθεί πολλά χρόνια ως επιχειρηματίας με ό,τι αφορά στην επεξεργασία του νερού. Πώς θα είναι τα επόμενα χρόνια, ποιο πρόβλημα θα αντιμετωπίσουμε;

Δ.Δ.Μ.: Αν συνεχίζουμε αυτήν την «σοφή» κατασπατάληση των φυσικών πόρων του πλανήτη μας, πολύ φοβάμαι πως όχι πολύ μακρινά από τη σήμερα, οι πόλεμοι θα γίνονται για το νερό.

«Π»: Τι θα αλλάζατε αν ήταν στο χέρι σας;

Δ.Δ.Μ.: Δεν πιστεύω ότι θα μπορούσα να αλλάξω κάτι. Τουλάχιστον, όχι μόνος μου… Αυτό όμως που μπορώ να κάνω, είναι να προσπαθώ καθημερινά, να βελτιώνομαι!

«Π»: Τι οραματίζεστε;

Δ.Δ.Μ.: Το ότι, επιτέλους, θα έρθει η χρονική εκείνη στιγμή, όπου οι άνθρωποι δεν θα προσπαθούν να αλλάξουν τον κόσμο. Έως τότε, ας τιμούμε με τον σεβασμό μας, εκείνους τους ανθρώπους, που ακούραστα συνεχίζουν να πιστεύουν ότι θα ηττηθεί το μοιραίο.