ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΟΛΙΟΦΩΤΗ, Παιδαγωγός – Συγγραφέας

 ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΟΛΙΟΦΩΤΗ «Οι γονείς ν’ ακούνε το παιδί με
προσοχή, όχι μόνο σε ό,τι εκφράζει
με το λόγο αλλά και με το σώμα»

της Μαίρη Λαρετζάκη Γκιώνη

Γεννήθηκε στην Πρέβεζα, στις πηγές του Αχέροντα, σε ένα μικρό πανέμορφο χωριό, με το όνομα Βουβοπόταμος. Στο επάγγελμα είναι παιδαγωγός προσχολικής ηλικίας. Σήμερα, ζει και εργάζεται στην Ελευσίνα ως προϊσταμένη του τμήματος Προσχολικής Αγωγής του ΝΠΔΔ ΠΑΚΠΠΑ. Είναι ενεργό μέλος παραδοσιακών και εθελοντικών συλλόγων της πόλης που ζει, υποστηριχτικό μέλος της εφηβικής θεατρικής ομάδας του τμήματος Πολιτισμού Δ. Ελευσίνας και μέλος του Δ.Σ. του καλλιτεχνικού σωματείου Έλευσις και Υδράνη. Το 2017 εκδόθηκε το βιβλίο της «Λεύκωμα από Μνήμες» από το εκδοτικό τμήμα του καλλιτεχνικού σωματείου ΕΛΕΥΣΙΣ & ΥΔΡΑΝΗ,το οποίο και επανεκδόθηκε από το τμήμα πολιτισμού του Δ. Ελευσίνας, με σκοπό να ενταχθεί στα πλαίσια του μήνα Λαογραφίας της πόλης.

«ΠΑΛΜΟΣ»: Σε ποιό περιβάλλον μεγαλώσατε;
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΟΛΟΦΙΩΤΗ: Μεγάλωσα μέσα σε ένα περιβόλι γεμάτο από μηλιές και άρωμα μήλου. Μεγάλωσα ελεύθερη! Ελεύθερη να κινούμαι σε χώρους ενηλίκων από τα πρώτα μου βήματα! Όπου πατούσε η γιαγιά, όπου ασχολούνταν η μαμά και η θείες, όπου εργάζονταν σκληρά ο παππούς, ο μπαμπάς και οι χωριανοί μου. Μεγάλωσα εκτιμώντας το φυσικό περιβάλλον, την πανίδα και τη χλωρίδα του τόπου μου, ζώντας βιωματικά κάθε ομορφιά, ευκολία ή δυσκολία που μου προσφέρθηκε από τη γη, το νερό και τον αέρα του μικρού χωριού που γεννήθηκα.

«Π»: Παιδικά χρόνια στο Βουβοπόταμο της Πρέβεζας; Πώς ήταν;
Κ.Κ.: Ήταν όμορφα παιδικά χρόνια, τρυφερά και γεμάτα από τη ζεστασιά που χρειάζεται ένα παιδί, καθώς η οικογένεια ήταν διευρυμένη και υπήρχαν στενοί δεσμοί με τους θείους, τις θείες και τα ξαδέρφια. Θυμάμαι, πως παρ’ όλες τις δυσκολίες που η εποχή κουβαλούσε σε επίπεδο κοινωνικοοικονομικοπολιτικών δυσκολιών, το δέσιμο των μελών στο οικογενειακό περιβάλλον αντιμετώπισε όλες τις προκλήσεις και τις αλλαγές με συνοχή. Μπορώ να πω ότι όλα τα παιδιά της μεγάλης μας οικογένειας τότε, είχαμε «ευτυχισμένα» παιδικά χρόνια, αν μπορώ να κάνω χρήση της λέξης ευτυχισμένα με την ευρεία έννοια της, αφημένα να παίζουμε στις όχθες του Αχέροντα και στον κάμπο της Αχερουσίας λίμνης λεύτερα.

«Π»: Εργάζεστε ως παιδαγωγός στην Ελευσίνα. Πώς είναι τα πράγματα εκεί;
Κ.Κ.: Η Ελευσίνα μια πόλη μυστηριακή, ιερή και υπέροχη! «Πανωραία στο πέρασμα» της, όπως συχνά τη χαρακτηρίζω. Είναι η δεύτερη πατρίδα μου που την υπεραγαπώ σαν τη γενέτειρα μου, εφόσον ζω εδώ τα τελευταία 30 χρόνια. Ωριμάζω, σπουδάζω και καλλιεργούμαι ,παράλληλα με τα παιδιά της προσχολικής ηλικίας. Ως Πολιτιστική πρωτεύουσα το 2021 πια, η πόλη μας πορεύεται ενωμένη σε δράσεις που ενδιαφέρουν ποικιλοτρόπως τους δημότες, έχοντας έναν από τους πιο σπουδαίους αρχαιολογικούς χώρους, έναν πλούσιο μήνα λαογραφίας και ένα εξαιρετικής ποιότητας φεστιβάλ, εκείνο των Αισχυλείων! Είναι μια πόλη όπου ο Δήμος είναι ανθηρός και οικονομικά υποστηριχτικός σε κοινωνικές παροχές καθώς οι γονείς των παιδικών σταθμών του τμήματος προσχολικής αγωγής δεν θυμάμαι να έχουν πληρώσει ποτέ τροφεία! Ως παιδαγωγός, εκφράζω τον παιδαγωγικό μου ζήλο βάζοντας στόχους και έχοντας μικρά οράματα, σχεδιάζοντας με γνώμονα τις ανάγκες των παιδιών και αγάπη παιδαγωγικά προγράμματα για κείνα! Αγωνίζομαι για τα παιδιά με κάθε τρόπο, με κάθε κόστος στην καθημερινότητα μου αναπέοντας τα αρώματα της πόλης.

«Π»: Ως ενεργό μέλος παραδοσιακών και εθελοντικών συλλόγων στην πόλη σας, ποιο είναι το κύριο μέλημά σας;
Κ.Κ.: Κύριο μέλημά μου είναι η συνεχής συμμετοχή και σύμπραξη μου σε όποια δράση των εθνικοτοπικών, παραδοσιακών, εθελοντικών συλλόγων και ομάδων κοινωνικών δράσεων, υπερασπίζοντας την άποψη μου ότι η ενέργεια μιας πόλης, η ενέργεια μιας κοινότητας, είναι ο ενεργός πολίτης. Εκείνος που ανοίγει δίαυλο από την αυλή του σπιτιού προς την πλατεία, το γήπεδο, τη λεωφόρο. Ο Ενεργός πολίτης και η συνοχή στις ομάδες σημαίνει αλληλεγγύη και στήριξη για τα δύσκολα, για όταν το χρειαστούμε όλοι.

«Π»: Η Παράδοση καλά κραττεί;
Κ.Κ.: Όσο η παραδοσιακή μουσική απλώνεται στα υπαίθρια πανηγύρια, όσο «κρατάνε οι χοροί» και οι γεύσεις των τόπων που γεννηθήκαμε, τα τρία στοιχεία που έχουν απομείνει κι αντιστέκονται στη φθορά του χρόνου και στη δυσκολία της μεταφοράς του παλιού παραδοσιακού στοιχείου, του λαϊκού πολιτισμού εν γένει, υπάρχει ελπίδα! Καλά θα κρατεί, κατά την άποψη μου πάντα όταν δε μείνουμε στο παρελθόν άλλα προσθέσουμε σε εκείνο το παρόν και τα νέα δεδομένα που εμείς θα «κοινωνήσουμε» στους νεώτερους.

«Π»: Ο εθελοντισμός πόσο αναγκαίος είναι στις ημέρες μας;
Κ.Κ.: Όσο το χάδι και η τρυφερότητα για ένα παιδί! Να δίνεις το χάδι της ψυχής σου στην ανάγκη και στον πόνο όλων των ζωντανών πλασμάτων που το χρειάζονται, είναι μεγαλειώδες. Το χάδι αυτό και το πόσο όμορφα σου επιστρέφεται, είναι πραγματικά εκπληκτικό! Γεμίζει ομορφιά ο κόσμος όταν η προσφορά είναι άυλη!

«Π»: Είστε υποστηριχτικό μέλος της εφηβικής Θεατρικής ομάδας του τμήματος Πολιτισμού. Τι διακρίνετε στα παιδιά, ποια είναι τα θετικά και ποια τα αρνητικά αυτής της ηλικίας;
Κ.Κ.: Μείζον, αρνητικό ζήτημα είναι ότι οι έφηβοι υπάρχουν στη σημερινή πραγματικότητα ως οι πιο μικροί εργαζόμενοι. Βαριά εργαζόμενοι, καθώς το σχολειό και οι απογευματινές εξωσχολικές δραστηριότητες περιορίζονται κι αυτές στην προετοιμασία τους για τις εξετάσεις! Μαθήματα, μαθήματα, μαθήματα …με ελάχιστες ευκαιρίες εκτόνωσης και καλλιέργειας άλλων δεξιοτήτων που προσφέρουν ποιοτικές διεξόδους στην δύσκολη αυτή ηλικία. Σαν θετικό αναφέρω τη ζωντάνια, τον ενθουσιασμό, τον τρόπο που ονειρεύονται, τον λιτό, αυθεντικό τρόπο που εκφράζονται, την ιδιαίτερη εκείνη «μυστική συμφωνία» της εφηβικής νεότητας που όταν ευοδωθεί ομαδικά κάνει θαύματα!

«Π»: Τα παιδιά μοιράζονται τα όνειρά τους…
Κ.Κ.: Το μόνο σίγουρο είναι ότι ονειρεύονται και το μόνο σίγουρο ότι έχουν τρόπους να το δείχνουν γιατί, όπως λέει και ο Loris Malaguzzi, «το παιδί έχει εκατό γλώσσες, εκατό σκέψεις, εκατό τρόπους σκέψης, παιχνιδιού, ομιλίας. Εκατό, πάντα εκατό τρόπους να ακούει, Να θαυμάζει, να αγαπά, να τραγουδά και να καταλαβαίνει, εκατό κόσμους να ανακαλύπτει, εκατό κόσμους να ονειρεύεται» Ας τα ακούσουμε!

«Π»: Υπάρχει αμφισβήτηση στις παραδοσιακές και καθιερωμένες αξίες από τους εφήβους;
Κ.Κ.: Θεωρώ πως υπάρχει μόνο όταν στην οικογένεια ή στο περιβάλλον που ζουν υπάρχει αμφισβήτηση και έκπτωση αξιών. Το παιδί, ο μετέπειτα έφηβος ως προσωπικότητα, είναι τα βιώματα που κουβαλάει και ο τρόπος που εισπράττει την παράδοση και τις αξίες έγκειται στους ενήλικες που αποτελούν τον πυρήνα της ανάπτυξής του! Φυσικά τα σχολειά παίζουν κι αυτά το ρόλο τους.

«Π»: Η προβολή από τα ΜΜΕ κακών προτύπων επηρεάζει τα παιδιά αρνητικά;
Κ.Κ.: Όλες τις εποχές τα πρότυπα και τα στερεότυπα επηρεάζουν. Αρνητικά ή θετικά! Θα πω μια ατάκα: «Ας προσέχουμε οι ενήλικες, μας κοιτάζουν τα παιδιά»!

«Π»: Το θέατρο, η σκηνή, διευρύνει τους πνευματικούς τους ορίζοντες;
Κ.Κ.: Καλλιεργεί, αναπτύσσει δεξιότητες, προσδίδει αυτοπεποίθηση και θάρρος έκφρασης συναισθημάτων μέσω της αμφίδρομης συνομιλίας που αναπτύσσεται μεταξύ θεατή, ηθοποιού, συγγραφέα, σκηνοθέτη, χορευτή, μουσικού και αοιδού. Λέω πως αυτή η συνύπαρξη δεν μπορεί παρά να διευρύνει το πνευματικό πέταγμα κάθε ανθρώπου.

«Π»: Έχουμε πολιτικές, αξιακές, οικονομικές κρίσεις στην παγκοσμιοποιημένη κοινωνία δημιουργεί σύγχυση στις νεώτερες ηλικίες;
Κ.Κ.: Η παγκοσμιοποίηση καλά κρατεί κι είναι αλήθεια πως μας πληγώνει. Πιστεύω και θα επαναληφθώ, λέγοντας ότι η ομαλή μετάβαση και η προσαρμοστικότητα των νέων έγκειται στη δική μας ευελιξία να προσαρμοστούμε! Στην προσαρμογή μας λοιπόν, ας κρατηθούμε γερά από τον αγώνα για την υπεράσπιση της κουλτούρας ,του πολιτισμού και των αξιών μας ως αυτούσιο και δυναμικό μέρος του παγκοσμίου όλου. Σεβόμενοι παράλληλα τα ιδιαίτερα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τα υπόλοιπα μέρη.

«Π»: Ως μέλος του Δ.Σ του καλλιτεχνικού σωματείου Έλευσις και Υδράνη ποια θεωρείτε είναι η προσφορά του; Μιλήστε μας για αυτό.
Κ.Κ.: Το καλλιτεχνικό σωματείο Έλευσις & Υδράνη είναι ένας κήπος, μια κρυψώνα, μια κυψέλη όπου, όπως αναφέρει ένας φίλος,όπου γίνονται ζυμώσεις ιδεών, προτάσεων και εμπνεύσεων από ανθρώπους απλούς που αγαπούν το λόγο, την ποίηση, τις εικαστικές τέχνες, το θέατρο, τη μουσική. Είτε ως μέλος του ΔΣ, είτε ως απλό μέλος, είτε ως απλός επισκέπτης, μπορεί κάποιος να βρίσκεται κοντά μας όποτε το επιθυμεί. Από το 2016 ξεκίνησε το εκδοτικό μας έργο με δική μας πρωτοβουλία και εθελοντική εργασία των μελών μας καθώς δημιουργήσαμε εκδοτικό τμήμα που δρα παράλληλα με το καλλιτεχνικό, πνευματικό και εικαστικό τμήμακαθώς και τμήμα βιντεοσυνθέσεων. Στις δύο μικρές, μα ζεστές, μυσταγωγικές αίθουσες γίνονται συχνά ποιητικές βραδιές, παρουσιάσεις, ομιλίες, μουσικές βραδιές, μαζώξεις φιλών πάντα με τη σύμπραξη και την ομαδικότητα που διαπνέει και πρεσβεύει το καταστατικό μας. Οι χώροι μας επίσης διατίθενται σε γνωστούς και φίλους για δική τους χρήση, πρόβες ομάδων, θεατρικές παραστάσεις ύστερα από συμφωνητικό που γίνεται από τα δύο μέρη. Βρίσκεται στην Ευμολπίδων 9, στο Γκάζι.

«Π»: Το 2017 εκδόθηκε το πρωτο σας βιβλίο με τίτλο «Λεύκωμα απο Μνήμες» με δευτερη επανέκδοση. Τι πραγματεύεται;
Κ.Κ.: «Στο βιβλίο αυτό, αγκαλιάζονται μνήμες που με φαντασία και συναισθήματα, εξιστορούν μικρά πραγματικά βιώματα που έζησα ως παιδί στην πατρίδα μου το Βουβοπόταμο, στην πεδιάδα του Φαναριού του Ν. Πρεβέζης. H θεματολογία των μικρών αυτοτελών ιστοριών του βιβλίου, είναι εμπνευσμένες από την γέννηση ενός παιδιού στο τέλος της δεκαετίας του 1960 ως την ενηλικίωση του στη μέση της δεκαετίας του 1980, ο τρόπος που δίνονται τα βιώματα και η συνύπαρξη της πραγματικότητας με την φαντασία, το γεγονός ότι σχεδόν βρισκόμαστε 50 χρόνια μετά, αποτελεί από μόνο του μία καταγραφή μνημών, ηθών, εθίμων ,συνηθειών, εργασιών, κοινωνικών γεγονότων από την καθημερινή ζωή ενός απλού ανθρώπου της υπαίθρου που την κουβάλησε μαζί του ως σήμερα και την καταθέτει στη νέα γενιά ως μία μικρή πράξη αγάπης, στο παιδί και την ανάγκη του για ελευθερία έκφρασης στην εκπαίδευση του, στη φύση και στη γενέθλια Γη.
Η πρώτη έκδοση του βιβλίου και η πρώτη παρουσίαση, έγινε από το εκδοτικό τμήμα του καλλιτεχνικού σωματείου «Έλευσις και Υδράνη», με κάθε σεβασμό στην ιδιαιτερότητα που είχε στα κείμενα, με κάθε σεβασμό και τιμή στις μνήμες μου την φροντίδα και την επιμέλεια του Προέδρου Γ. Ποταμίτη. Η Β έκδοση του «Λευκώματος από Μνήμες» έγινε με τη χορηγία Του ΝΠΔΔ ΠΑΚΠΠΑ του Δ. Ελευσίνας προκειμένου να αποτελέσει ένα χρήσιμο εργαλείο για την σχεδίαση και πραγματοποίηση διαθεματικών βιωματικών δραστηριοτήτων που αναδύονται μέσα από τα θεματικά κεφάλαια- προσεγγίσεις και αναφορές του, που αφορούν τον λαϊκό πολιτισμό στα σχολειά ,καθώς και για τη συμμετοχή του στο μήνα λαογραφίας της πόλης το 2017. Το Γενάρη του 2019 το τμήμα πολιτισμού του Δήμου ανέβασε ως θεατρική παράσταση το βιβλίο με τη συμμετοχή για πρώτη φορά όλων των εθνικοτοπικών συλλόγων της πόλης. Αυτά για το βιβλίο. Απλό, κατανοητό, ανθρώπινο και καθόλου περίπλοκο.

«Π»: Τι σας ώθησε στην συγγραφή;
Κ.Κ.: Να τοποθετήσω απλά τις πλούσιες εικόνες που είχα στη η μνήμη μου καταχωρημένες σε ένα χαρτί. Ωρίμασα και οι εικόνες μέσα στο «κεφάλι» μου άρχισαν να μπερδεύονται και να φτιάχνουν αφηρημένους πίνακες ζωγραφικής. Κάνω απλά χώρο για νέες παραστάσεις ,δεδομένα, πληροφορίες που ελπίζω να ξεκαθαρίζω που και που. Εύχομαι όταν το κάνω αυτό, οι καταγραφές μου να αφήνουν μικρά αποτυπώματα χρώματος για τους συνανθρώπους μου.

«Π»: Αγαπημένοι συγγραφείς;
Κ.Κ.: Βερν, Περλ Μπακ, Λουντέμης καθώς και ο Αίσωπος, ο Όμηρος, οι τραγωδοί, οι Τολστόι και Ντοστογιέφσκι, Τσέχοφ, Ζ. Παπαντωνίου στα ψηλά βουνά …και πολλοί ακόμα.

«Π»: Αγαπούν τα παιδιά το βιβλίο;
Κ.Κ.: Πάρα πολύ! Ειδικά για τα παιδιά της προσχολικής ηλικίας το βιβλίο είναι φίλος και η γωνιά της βιβλιοθήκης μια μικρή φωλιά εκκόλαψης των πρώτων, μικρών πεταγμάτων σκέψης και φαντασίας. Τα πρώτα φανταστικά ταξίδια ενός παιδιού μέσα ένα βιβλίο γίνονται πραγματικότητα!

«Π»: Σκέφτεστε να γράψετε βιβλίο για παιδιά;
Κ.Κ.: Έχω γράψει και έχω σκαρώσει άπειρα παραμύθια και ιστορίες της στιγμής μέσα στην τάξη τα οποία μοιράστηκα με τα παιδιά στα χρόνια που ζω με κείνα. Δεν τα κατέγραψα, ήταν δώρο στη μοναδικότητα της αγάπης που μου πρόσφεραν μέσα στην τάξη. Καιρός να αρχίσω να καταγράφω! Δεν είναι στόχος άμεσος, μα οφειλή που είναι ανάγκη να αποπληρώσω.

«Π»: Ως παιδαγωγός τι συμβουλεύετε τους γονείς;
Κ.Κ.: Να ακούνε το παιδί με προσοχή, όχι μόνο σε ό,τι εκφράζει με το λόγο, αλλά και με τη γλώσσα του σώματος. Να παρατηρούν τα «σημάδια» της καθημερινότητας του. «Σε βλέπω, σε ακούω, είμαι εδώ για σένα»… Αυτό!

«Π»: Μελλοντικά συγγραφικά σχέδια;
Κ.Κ.: Ήδη είναι έτοιμο το νέο μου βιβλίο με μικρές ιστορίες – βιώματα γυναικών δοσμένα με φαντασία, στοιχεία από όνειρο και παραμύθι. Το διορθώνω αργά. Ο απόηχος του πρώτου βιβλίου δεν έχει βρει ησυχία μέσα μου. Κινείται. Κι όσο γίνεται αυτό, το δεύτερο περιμένει υπομονετικά!