Ιδιωτικά πανεπιστήμια: ό,τι πληρώνεις παίρνεις!

«Μα γιατί δεν επιτρέπουν την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων και στην Ελλάδα; Θα ανέβει ο ανταγωνισμός με τα κρατικά και θα γίνουν κι αυτά καλύτερα. Τί φοβούνται;» Απορίες και ερωτήματα που ακούγονται χρόνια, ξαναήρθαν στην επικαιρότητα επ’ ευκαιρίας της αναθεώρησης του συντάγματος που συζητήθηκε πρόσφατα στη Βουλή.

Eίναι μόνιμη επωδός της νεοφιλελεύθερης σκέψης όταν συζητείται οτιδήποτε έχει σχέση με την κατάσταση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Ειδικά όταν δημοσιοποιούνται αρνητικά γεγονότα ή φαινόμενα στα ελληνικά πανεπιστήμια, η ίδρυση ιδιωτικών προβάλλεται ως η θεραπαινίδα όλων των δεινών που μαστίζουν τα δημόσια.
Θα πάψει για παράδειγμα ο κομματισμός. Ποιός το λέει αυτό; Αν το έλεγαν κάποιοι φοιτητές ή κάποιοι πολίτες οι οποίοι έχουν απαυδήσει από την υπερκομματικοποίηση θα ήταν δεκτό. Αλλά να το λένε όσοι ως συνδικαλιστές πρώτα και ως κομματικά στελέχη μετά, συνέβαλαν σε αυτό, είναι σχήμα οξύμωρο. Όσοι χρησιμοποίησαν όλα τα μέσα για να γίνει η φοιτητική τους παράταξη «πρώτη δύναμη». Αυτοί που για να πάρεις σημειώσεις των μαθημάτων και θέματα για τις εξετάσεις έπρεπε να περάσεις από το τραπεζάκι τους…
Τα ιδιωτικά πανεπιστήμια – λένε επίσης – θα έχουν καλύτερο επίπεδο σπουδών και θα αναγκάσουν τα δημόσια να τα ακολουθήσουν. Θα έχουν καλούς καθηγητές κι όχι «τεμπέληδες δημόσιους υπαλλήλους» και φοιτητές που θα είναι συγκεντρωμένοι στα μαθήματα κι όχι σε καταλήψεις, πορείες κλπ. εκφυλιστικά φαινόμενα. Δεν θα κλείνουν ποτέ από διαμαρτυρίες και θα παράγουν έργο.
Λένε κι άλλα κι άλλα που πιθανά έχετε ακούσει και διαβάσει. Μάλλον τα άκουσαν και στη γειτονική Τουρκία και είπαν να το δοκιμάσουν. Εδώ και πέντε χρόνια λειτουργούν ιδιωτικά πανεπιστήμια στη γείτονα χώρα και στάθηκαν αρκετά για να καταρρίψουν το μύθο. Όχι μόνο απέδειξαν ότι όλα τα προηγούμενα είναι φαντασιοπληξίες αλλά επιβεβαίωσαν ότι όπου υπάρχει κέρδος δεν υπάρχει κανένας ενδοιασμός για την ποιότητα. Όσο ο πελάτης πληρώνει, θα παίρνει αυτό για το οποίο πληρώνει. Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από τους νόμους της αγοράς. Όχι μόνο πτυχίο θα παίρνει όποιος πληρώνει αλλά και μεταπτυχιακό χωρίς να κουραστεί θα κάνει και αν δίνει και κάτι παραπάνω μέχρι και διδακτορικό για να γίνει καθηγητής πανεπιστημίου θα παίρνει!
Το ρεπορτάζ της γερμανικής Deutsche Welle, που αναδημοσιεύτηκε την περασμένη Κυριακή και σε πολλά ελληνικά έντυπα και ιστοσελίδες, έβγαλε κάθε φύλλο συκής που έκρυβε τις νεοφιλελεύθερες επί της παιδείας αυταπάτες. Αποκάλυψε πώς λειτουργούν εκεί τα ιδιωτικά πανεπιστήμια και οι αποκαλύψεις του σοκάρουν.
Μία από τις όλο και πιο δημοφιλείς πρακτικές σε αυτά τα ιδρύματα είναι η εκπόνηση εργασιών. Οι φοιτητές/τριες παρακολουθούν τα μαθήματα και στο τέλος τους κάνουν μία εργασία στην οποία βαθμολογούνται κι ο βαθμός αυτός είναι η προαγωγή τους ή μη στο κάθε μάθημα. Πεδίο δόξης λαμπρό για επιχειρήσεις. «Οι ενδιαφερόμενοι φοιτητές μπορούν να παραγγείλουν σε εξειδικευμένες επιχειρήσεις τη συγγραφή επιστημονικών εργασιών όλων των κατηγοριών. Από απλές εργασίες μέχρι μπάτσελορ, μάστερ και διδακτορικά.» Αρκεί να πληρώσουν κι η εργασία θα τους παραδοθεί έτοιμη χωρίς να ασχοληθούν οι ίδιοι.
Σύμφωνα με την έρευνα της Deutsche Welle, περίπου 50 επαγγελματικές εταιρείες ειδικεύονται στη συγγραφή τέτοιων εργασιών κατά παραγγελία των φοιτητών. Οι τιμές κυμαίνονται από 500 ευρώ έως και 3.000 ευρώ. Υπολογίζεται ότι κάθε μήνα συγγράφονται περίπου 50 εργασίες. Αυτό σημαίνει ότι ο τζίρος ανέρχεται σε περίπου 25 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο.
Σύμφωνα με τον Δρα Γκερκέμ Ντογκάν, πρόεδρο του συνδικάτου Επιστημόνων και Εργαζομένων στην Εκπαίδευση «Εγκιτίμ Σεν», το φαινόμενο οφείλεται στη ραγδαία και ανεξέλεγκτη αύξηση των ιδιωτικών πανεπιστημίων. Υπενθυμίζει πως μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα τον Ιούλιο του 2016 εναντίον του Τούρκου Προέδρου Ταγίπ Ερντογάν, 100.000 δημόσιοι υπάλληλοι απολύθηκαν καθώς και πάνω από 6.000 ακαδημαϊκοί.
Σύμφωνα με συνεργάτη μιας τέτοιας επιχείρησης που ειδικεύεται στη συγγραφή εργασιών ιατρικής, κλινικής ψυχολογίας και μάνατζμεντ «για αυτές τις εργασίες εκδίδονται αποδείξεις. Δεν είναι παράνομο, ίσως λίγο ανήθικο». Στην Τουρκία η συγγραφή τέτοιων εργασιών δεν είναι ποινικά κολάσιμη. Πρακτορεία και επιχειρήσεις που ασχολούνται με τέτοιες εργασίες λειτουργούν ως «επιστημονικοί σύμβουλοι». Οι αμοιβές καταχωρούνται στα «έξοδα γραφείου». Καταλαβαίνουμε όλοι, νομίζω, το κύρος που έχει το πτυχίο μιάς τέτοιας πανεπιστημιακής σχολής…
Στην ερώτηση εάν υπάρχουν προβλήματα με την εξεταστική επιτροπή που ελέγχει τις εργασίες, απαντά ευθέως: «Είμαι κι εγώ μέλος της επιτροπής και αναλαμβάνω κυρίως το ρόλο αυτού που θέτει τις πιο κρίσιμες ερωτήσεις. Εκτός αυτού στην επιτροπή είναι και φίλοι του επιβλέποντος καθηγητού. Ο ένας θα μιλήσει κατά της εργασίας και ο άλλος θα την επαινέσει όσο πιο πολύ γίνεται. Και ο τρίτος είναι εκεί για να φάει το γλυκό που προσφέρεται».
Πόσο οργανωμένα και άψογα λειτουργεί λοιπόν ένα ιδιωτικό πανεπιστήμιο… Πλήρης κάλυψη και προστασία του «πελάτη». Αυτός πληρώνει κι η εταιρεία συμβούλων διευθετεί ακόμα και την έγκριση της εργασίας του από την ελεγχόμενη επιτροπή. Τύφλα να έχουν τα «στημένα» στο ποδόσφαιρο. Αυτοί κι αν είναι «επιστήμονες»!
Βέβαια, το Συμβούλιο που διοικεί κάθε τέτοιο ίδρυμα φοράει φερετζέ. Αν τυχόν, λέμε αν τυχόν, «υποπέσει στην αντίληψή του» κάποιο φαινόμενο πληρωμένης εργασίας, ε, τότε τιμωρεί. Ναι, τιμωρεί. «Ο φοιτητής αποπέμπεται και ταυτόχρονα του ζητείται να ξαναγράψει την εργασία… Για το διδακτικό προσωπικό του πανεπιστημίου οι επιπτώσεις είναι πιο σοβαρές»… Αν τυχόν, πάντα…
Είναι τόσο διαβρωμένα αυτά τα ιδρύματα-επιχειρήσεις ώστε από τον Δεκέμβριο του 2016 το Ανώτατο Συμβούλιο Παιδείας ζήτησε η πράξη της συγγραφής εργασίας έναντι χρημάτων να θεωρείται αξιόποινη πράξη. Η πρόταση έχει μείνει στα χαρτιά… Το αμείλικτο καθεστώς Ερντογάν δεν θα μπορούσε να κακοκαρδίσει τους επιχειρηματίες φίλους του που τον στηρίζουν κι έχουν επενδύσει στα συνολικά 63 ιδιωτικά πανεπιστήμια που λειτουργούν στην Τουρκία. Συμβάλλουν κι αυτοί στην ανάπτυξη… Ε, αφού τα δημόσια πανεπιστήμια δεν αρκούν για να καλύψουν τη ζήτηση; «Κενά στην αγορά» έρχονται να καλύψουν αυτές οι επιχειρήσεις που αναλαμβάνουν τη συγγραφή επιστημονικών εργασιών έναντι αδρής αμοιβής στην Τουρκία. «Ίσως ανήθικο αλλά όχι παράνομο» δηλώνει στην DW συνεργάτης επιχείρησης. Σας θυμίζουν κάτι όλα αυτά ;
Τελευταίο. Η είδηση αναδημοσιεύτηκε και στη φιλελεύθερη «Καθημερινή», φανατικό υπέρμαχο των ιδιωτικών πανεπιστημίων, μόνο που αυτή «παρέλειψε» να αναδημοσιεύσει μία συγκεκριμένη πρόταση από την ανταπόκριση της Deutsche Welle: «Ωστόσο στα δημόσια πανεπιστήμια που δεν βλέπουν τους φοιτητές σαν πελάτες, το φαινόμενο δεν απαντάται συχνά». Η «Καθημερινή» δηλαδή γιατί να το γράψει και να κακοκαρδίσει τους φιλελεύθερους πελάτες της;