Τα τρία ζητήματα, Γράφει ο Γιώργος Πένταρης

Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ένα σταθερό προβάδισμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης έναντι της Κυβέρνησης, δηλαδή της ΝΔ δηλαδή έναντι του ΣΥΡΙΖΑ. Αν και έχω πολλές επιφυλάξεις για το τελικό αποτέλεσμα των επερχόμενων εκλογών, θα κάνω σήμερα μια υπόθεση εργασίας θεωρώντας ότι όχι μόνο θα τις κερδίσει η ΝΔ, αλλά και με ποσοστό γύρω στο 10%, όπως προβλέπουν οι εταιρείες δημοσκοπήσεων. Πριν συνεχίσω, θα κάνω μια μικρή παρένθεση για τις επιφυλάξεις μου όσον αφορά το εκλογικό αποτέλεσμα.

Ο Τσίπρας και τα στελέχη του, ως γνώστες της τακτικής των Λένιν και Τρότσκι που εφαρμόστηκε κατά την Οκτωβριανή επανάσταση, μπορεί να κάνουν κινήσεις στο πολιτικό παιχνίδι που δεν μπορούν να αντιληφθούν οι αντίπαλοί τους, οι οποίοι δεν έχουν γνώση των παραπάνω μεθόδων. Οι διοικούντες τον ΣΥΡΙΖΑ, θα πρέπει να τονίσουμε ότι από τα φοιτητικά τους χρόνια έχουν εμποτιστεί με αυτές τις ιδέες χωρίς ταυτόχρονα να έχουν μπει στα κανάλια της δουλειάς ή της επιχειρηματικότητας που απεχθάνονται. Έχοντας, λοιπόν, απεριόριστο χρόνο γνώρισαν πολύ καλά τις Λενινιστικές τακτικές όπως έχω γράψει πολλές φορές. Εξ ου λοιπόν και οι επιφυλάξεις μου, δεν μπορούμε να προβλέψουμε την μεσοπρόθεσμη και βραχυπρόθεσμη πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ.
Επιστρέφω, όμως, στην υπόθεση εργασίας που είναι, όπως προανέφερα, η νίκη της ΝΔ. Το ερώτημα λοιπόν που τίθεται είναι ποια θα πρέπει να είναι η πολιτική μιας κυβέρνησης της ΝΔ, ώστε να επαναφέρει την χώρα στον ορθολογισμό; Κατά την γνώμη μου, όπως προέκυψε από συζητήσεις με έναν φίλο μου πρώην Περιφερειάρχη, υπάρχουν τρία σοβαρά ζητήματα που θα πρέπει να αντιμετωπιστούν. Το πρώτο και συγκριτικά με τα άλλα δύο που θα αναφέρω το μικρότερης σπουδαιότητας είναι το ζήτημα του ξεκαθαρίσματος των Πανεπιστημίων από τους σοσιαλφασίστες του Ο.Π.Α (πρώην ΑΣΟΕ), του Πολυτεχνείου και του Πανεπιστημίου Αθηνών στην Σίνα και Σόλωνος. Η γραμμή που συνδέει αυτά τα Ιδρύματα φαρδαίνει όταν φτάνει στα Εξάρχεια και στα δημόσια και ιδιωτικά κτήρια που τελούν υπό κατάληψη. Για να γίνει αυτό εφικτό από μια κυβέρνηση της ΝΔ, θα πρέπει να επαναπροσδιοριστεί όχι μόνο νομοθετικά, αλλά και πρακτικά η έννοια του «Πανεπιστημιακού Ασύλου». Θα πρέπει δηλαδή να αφαιρεθεί κάθε έρεισμα στους σοσιαλφασίστες να καταλαμβάνουν πανεπιστημιακούς χώρους εμποδίζοντας όχι μόνο τη ελεύθερη διάδοση των ιδεών, αλλά και την συνεχή καταστροφή της δημόσιας περιουσίας των Ιδρυμάτων. Κάτι ανάλογο βέβαια θα πρέπει να γίνει και στο Αριστοτέλειο στην Θεσσαλονίκη.
Θα επικεντρωθώ όμως στο μεγάλο ζήτημα του Πολυτεχνείου όπου για χάρη της Σχολής Καλών Τεχνών το κτήριο παραμένει έρμαιο των καταληψιών και ορμητήριο και στρατόπεδο εκπαίδευσης μολοτοφιστών και εκκολαπτήριο μελλοντικών τρομοκρατών. Η μεγάλη πρόκληση μιας μελλοντικής κυβέρνησης Ν.Δ θα πρέπει να είναι η μεταφορά της Α.Σ.Κ.Τ σε άλλο χώρο και η απόδοση όλου του κτηρίου για άλλη δραστηριότητα, η οποία θα υποστηριχτεί από την Ελληνική κοινωνία. Για παράδειγμα, θα μπορούσε να αποδοθεί στο διπλανό Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο ώστε να δουν ντο φως της δημοσιότητας τα χιλιάδες εκθέματα που είναι καταχωνιασμένα στα υπόγειά του. Θα μπορούσε να γίνει ενοποίηση των δύο χώρων και η δημιουργία όχι μόνο ενός μεγάλου αρχαιολογικού μουσείου, αλλά και αρχαιολογικού πάρκου όπως είναι η βίλλα «Μποργκέζε» στην Ιταλία. Ακόμη θα μπορούσαν να λειτουργήσουν, σε συνεργασία με Πανεπιστήμια του εξωτερικού ειδικές σχολές συντήρησης αρχαίων μνημείων, κλασικών σπουδών και αρχαιολογικών ερευνών. Για φανταστείτε το όλο σύμπλεγμα; Τι όφελος θα είχε για την Αθήνα και όλη τη χώρα; Γιατί να μην μπορεί να γίνει; Επειδή το θέλουν τα φασιστάκια του λυμαίνονται το Πολυτεχνείο;
Το δεύτερο μεγάλο ζήτημα που είναι, κατά τη γνώμη μου, το σημαντικότερο για την πρόοδο της Ελληνικής κοινωνίας είναι η βαθιά αναμόρφωση της παιδείας δευτεροβάθμιας και τριτοβάθμιας. Σήμερα όπως έχω ξαναγράψει ο κάθε Γαβρόγλου παίζει πολιτικά παιχνίδια σε βάρος νέων ανθρώπων που ελπίζουν ότι με κάτω από την βάση βαθμολογία θα μπαίνουν στην ιατρική για παράδειγμα. Το σημερινό σύστημα επιτρέπει να εισάγονται σε ΑΕΙ και ΤΕΙ σπουδαστές με χαμηλή βαθμολογία και κατ’ επέκταση σε σχολές που δεν υπάρχει περίπτωση να βρουν εργασία γιατί στην αγορά δεν υπάρχει η ανάλογη ζήτηση. Το χειρότερο όμως είναι ότι ερημώνει η ύπαιθρος και μειώνονται τα χέρια στην αγροτική παραγωγή ή στα τεχνικά επαγγέλματα. Τα κενά βέβαια λίγο πολύ καλύπτονται από αλλοδαπούς και οι δικοί μας ως επιστήμονες άνεργοι ζουν με επιδόματα ή παίρνουν των «οματιών» τους. Για να γίνει μια σοβαρή αντιμετώπιση αυτού του ζητήματος θα πρέπει να δυσκολέψει πολύ η εισαγωγή σε ΑΕΙ και ΤΕΙ. Τα ΤΕΙ να μην είναι πανεπιστήμια κατ’ επίφαση, αλλά Ιδρύματα εφαρμογών όπως γίνεται στο εξωτερικό.
Ταυτόχρονα θα πρέπει να ενισχυθούν τα λεγόμενα Τεχνικά Λύκεια με εισαγωγή νέων γνωστικών αντικειμένων, εργαστηρίων και πρακτικών εφαρμογών. Και στις δύο κατηγορίες λυκείων θα πρέπει να πάρει ιδιαίτερα σοβαρή θέση η εκπαίδευση στην επιχειρηματικότητα και καινοτομία. Οι φωτεινές εξαιρέσεις που βλέπουμε σήμερα από τις τηλεοράσεις είναι η επιβεβαίωση του κανόνα. Αφήστε που έχω και ιδία πείρα όταν πριν μερικά χρόνια κάναμε με τους συμμαθητές μου που είναι όλοι επιστήμονες ημερίδες στους μαθητές του Πύργου για τα επαγγέλματά μας και τις σχετικές σπουδές. Εκεί έλαμψε η υποβάθμιση του σημερινού σχολείου. Όταν δυσκολέψει η εισαγωγή στα ΑΕΙ και ΤΕΙ τότε θα μπουν οι καλλίτεροι, τα ιδρύματα θα απεγκλωβιστούν από τους αιώνιους φοιτητές και θα μπορούν να διαθέσουν παραγωγικότερα τους πόρους τους ανεβάζοντας κατακόρυφα το επίπεδο σπουδών. Την ίδια στιγμή, επειδή νομίζω, ότι δεν το απαγορεύει το Σύνταγμα, θα μπορούσαν να γίνουν ιδιωτικά πανεπιστήμια μέσα στα κρατικά ιδρύματα. Τέτοια παραδείγματα υπάρχουν πολλά στο εξωτερικό και ένα εξ αυτών το γνωρίζω από πρώτο χέρι. Είναι το Vesalius College του Φλαμανδικού Πανεπιστημίου των Βρυξελλών.
Το δύσκολο κομμάτι σε αυτό το εγχείρημα θα είναι η σύγκρουση με την Ελληνική κοινωνία όχι γιατί αυξήθηκε η ποιότητα σπουδών, αλλά η ανάγκη να κλείσουν πολλά τμήματα Πανεπιστημιακά και ΤΕΙ επειδή δεν θα έχουν φοιτητές. Αυτό σημαίνει ότι πολλές πόλεις που ζουν σήμερα από τα έξοδα των μελλοντικών ανέργων φοιτητών θα αντιδράσουν σκληρά γιατί θα χάσουν έσοδα από ενοίκια και καφέδες κυρίως. Είναι λοιπόν μια μεγάλη πρόκληση να αλλάξει η πιθανή μελλοντική κυβέρνηση της Ν.Δ το κλίμα και την φιλοσοφία της εκπαίδευσης. Μέσα σε αυτά τα πλαίσια θα πρέπει να γίνει και η πραγματική αναβάθμιση του λυκείου που θα πρέπει να αποδεσμευτεί από τις εισαγωγικές και με εκσυγχρονισμό του εκπαιδευτικού προγράμματος, ώστε να βγαίνουν από την δευτεροβάθμια εκπαίδευση πολίτες ορθολογικά σκεπτόμενοι και να γνωρίζουν τουλάχιστον την γλώσσα μας και την ιστορία μας.
Το τρίτο και σοβαρότερο από τα τρία θέματα, είναι η αλλαγή του πολιτικού μας συστήματος. Έχουμε ανάγκη από ένα σοβαρό και μακροπρόθεσμα σκεπτόμενο πολιτικό σύστημα. Ένα σύστημα που θα αναλαμβάνει ευθύνες και θα μηδενίσει την βαρύτητα του πολιτικού κόστους στις πράξεις του. Ένα σύστημα που θα κερδίσει την εμπιστοσύνη και σεβασμό του πολίτη και θα φέρει όχι μόνο την νεολαία στις κάλπες, αλλά και νέα άτομα στην πολιτική σκηνή. Η ΝΔ λοιπόν, ως πρώτο κόμμα, θα πρέπει να αναλάβει αυτές τις πρωτοβουλίες δείχνοντας το δρόμο μέσα από την δική της οργανωτική δομή. Ταυτόχρονα θα πρέπει να δημιουργήσει και τις συνθήκες ώστε να καταργηθεί η πολυδιάσπαση της πολιτικής σκηνής που ευνοεί συνθήκες όπως οι σημερινές που ο ΣΥΡΙΖΑ αρπάζει από δω και κει άτομα που δεν έχουν κανένα πολιτικό βάρος, αλλά αναδείχτηκαν από συνθήκες που επιβεβαιώνουν την υποβάθμιση της πολιτικής. Αν δούμε τα πράγματα μέσα από την Μαρξιστική αντίληψη της ιστορίας, σήμερα στην Ελλάδα θα έπρεπε να υπάρχουν το πολύ τρία κόμματα, γιατί τόσες είναι οι τάξεις που συναποτελούν την Ελληνική κοινωνία. Είναι δηλαδή η συντηρητική τάξη ή η δεξιά όπως θα λέγαμε, η μεσαία τάξη που συμπεριλαμβάνει και μια μεγάλη μάζα των αγροτών και είναι και η εργατική τάξη. Τα τρία κόμματα λοιπόν θα ήταν ένα είδος Δεξιάς, η Κεντροαριστερά που θα έπρεπε να εκφράζεται από το ΠΑΣΟΚ, αλλά δυστυχώς στάθηκε κατώτερο των σημερινών περιστάσεων και το ΚΚΕ ως εκφραστής της εργατικής τάξης.
Κανείς δεν λέει ότι θα πρέπει να καταργηθούν δια της βίας τα μικρά κόμματα, αλλά να δημιουργηθούν οι κοινωνικές συνθήκες που δεν θα επιτρέπουν την πολυδιάσπαση της πολιτικής σκηνής.
Μέσα σε όλα αυτά θα πρέπει το πολιτικό σύστημα να ξαναανακαλύψει την πολιτική ηθική ώστε να μην έχουμε φαινόμενα σήψης όπως αυτά που παρατηρούμε αυτές τις μέρες με την «Πολακιάδα».
Τα θέματα αυτά θα πρέπει να αντιμετωπίσει η ΝΔ οπωσδήποτε στην αρχή της θητείας της όταν οι συνθήκες, όσον αφορά τις απόψεις του εκλογικού σώματος, θα είναι ευνοϊκές γι’ αυτήν.