Ποια διάσωση της Ελλάδας; Τις τράπεζες προστατεύει το νέο Μνημόνιο

Φαίνεται, τώρα, ότι η Ευρώπη είναι έτοιμη να πληρώσει ό,τι πρέπει να πληρώσει για να σώσει τις τράπεζές της. Αλλά όχι να σώσει και την ίδια την Ελλάδα.
ύμφωνα με αναφορές, ανταποκρίσεις, ρεπορτάζ και αναλύσεις σε αμερικανικά ΜΜΕ, παραμένει «συνεχώς ανοικτό το ενδεχόμενο» για χρεοκοπία της χώρας μας. Αρκετοί υποστηρίζουν μάλιστα, ότι η Ευρώπη προετοιμάζεται για να σώσει τις τράπεζες και όχι για να σώσει την Ελλάδα.
Μεταξύ άλλων, επισημαίνεται το γεγονός ότι «όλα είναι στον αέρα», δεν υπάρχει οριστική συμφωνία της Ελλάδας με τους δανειστές και για το PSI, ενώ παράλληλα διατυπώνεται από πολλούς η θέση ότι ακόμη και να εφαρμοστούν τα νέα μέτρα, δεν θα αποφευχθεί ο κίνδυνος της χρεοκοπίας, αλλά και εξάπλωσής της σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, καθώς και στις ΗΠΑ.
«Συνεχώς ανοιχτό» είναι το ενδεχόμενο χρεοκοπίας για τη χώρα μας, σύμφωνα με τα τελευταία δημοσιεύματα του αμερικανικού Τύπου. Ενδεικτικό του σκηνικού που διαμορφώνεται για τις πιθανές εξελίξεις στην Ελλάδα μπορεί να θεωρηθεί και η εκτενής ανάλυση του Φλόιντ Νόρις των «New York Times», υπό τον τίτλο «Πρώτα έρχονται οι τράπεζες στο σχέδιο διάσωσης της Ελλάδας».
Εκεί, ο Αμερικανός αναλυτής τονίζει ότι «η Ευρώπη είναι προετοιμασμένη να πληρώσει ό,τι χρειάζεται για να σωθούν οι τράπεζες. Οχι, όμως, για να σώσει την Ελλάδα». Επίσης, εκτιμά ότι το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο και εξηγεί ότι «μέχρι τώρα δεν έχει γίνει τίποτε που να δίνει ελπίδα ότι η Ελλάδα θα μπορέσει να αναζωογονήσει την οικονομία της χωρίς έξοδο από το ευρώ».
Την ίδια ώρα πληθαίνουν οι φωνές που ζητούν τόνωση της ανάπτυξης στη ζώνη του ευρώ, την ώρα που το Βερολίνο και οι Βρυξέλλες επιμένουν στην πολιτική λιτότητας και εποπτείας, η οποία διέπει και το νέο μνημόνιο.
Ο αρμόδιος επίτροπος για θέματα αγοράς και υπηρεσιών, Μισέλ Μπαρνιέ, δήλωσε στο Ευρωκοινοβούλιο ότι «δεν μπορούμε να μιλάμε μόνο για λιτότητα, εποπτεία. Δεν μπορεί να μιλάμε με περιοριστικούς όρους, ακόμα και αν αυτοί είναι αναγκαίοι. Πρέπει να μιλάμε και για ανάπτυξη. Αυτό ισχύει και για την Ελλάδα και για τις υπόλοιπες χώρες». Ειδικά για την Ελλάδα, ανέφερε πως τα 130 δισ. ευρώ του νέου προγράμματος δεν θα πρέπει να αφορούν μόνο στον τραπεζικό τομέα και στα δημοσιονομικά προβλήματα της χώρας, αλλά στην ανάκαμψη της οικονομίας, ειδικά στους τομείς όπου η Ελλάδα διαθέτει σαφές συγκριτικό πλεονέκτημα, όπως ο τομέας των υπηρεσιών και ιδίως εκείνος του τουρισμού.
Σε ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο του στην «The Telegraph» ο συγγραφέας, δημοσιογράφος και ευρωβουλευτής Ντάνιελ Τζον Χάναν αναφέρει: «Αναρωτιέστε γιατί η Ελλάδα είναι τόσο ανίκανη να ανακάμψει με τα χρήματα που της προσφέρονται; Μελετήστε το γράφημα…».
Έτσι όπως αναφέρει ο Ντάνιελ Τζον Χάναν, κάτι το οποίο είναι απόλυτα ακριβές θα συμπληρώναμε εμείς, από το κάθε ευρώ που χορηγείται ως αρωγή στην Ελλάδα, η ελληνική κυβέρνηση μπορεί να δαπανήσει για να στηρίξει την ανάπτυξη μόλις 19 λεπτά, ενώ τα υπόλοιπα 81 λεπτά του ευρώ δαπανώνται για την αποπληρωμή των δανειακών υποχρεώσεων της χώρας. «Δαπανώνται για τη διάσωση των τραπεζιτών και των ομολογιούχων από τις συνέπειες των δικών τους ατυχών επενδύσεων», όπως αναφέρει ο ευρωβουλευτής.
Συγκεκριμένα, από το κάθε ευρώ του πακέτου διάσωσης της Ελλάδας, 40 λεπτά του ευρώ καταλήγουν στα ταμεία των ξένων χρηματοπιστωτικών ομίλων που δάνεισαν την Ελλάδα, ενώ 23 λεπτά καταλήγουν στα ταμεία των ελληνικών τραπεζών, ασφαλιστικών ταμείων και οργανισμών που κατέχουν ελληνικά ομόλογα.
«Τέλος, 18 λεπτά από το ευρώ που προορίζεται για τη διάσωση της Ελλάδας, καταλήγουν στα ταμεία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ)».
Αξίζει να αναφέρουμε ότι κλείνοντας το σχόλιο του ο Χάναν αναφέρει ότι «γι’ άλλη μια φορά αποδεικνύεται ότι οι φτωχοί σώζουν τους πλούσιους».
Δίκιο δεν έχει;

Γράφει ο ΠΕΤΡΟΣ
Δ. ΚΑΤΣΑΚΟΣ,
Δημοσιογράφος