Η χρονιά της ματαίωσης

Το 2018 διέψευσε τις περισσότερες απο τις ελπίδες που είχαμε επενδύσει στην είσοδό του. Παρά το τέλος των μνημονίων, η χώρα δεν έκανε τη δυναμική επανεκκίνηση που περιμέναμε. Αντιθέτως προσπαθεί να γυρίσει πίσω, εκεί που βρισκόταν όταν ξεκίνησε η περιπέτεια της κρίσης

ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ που φεύγει έχει εκατό νεκρούς. Για αυτό και το 2018 δεν θα μπορούσε να είναι μία καλή χρονιά. Ανέτειλε ως ένα έτος ελπίδας. Τελικά ήταν μία χρονιά ματαίωσης.

ΤΟ 2018 η χώρα ολοκλήρωσε το τρίτο πρόγραμμα δανειακής σύμβασης, έτσι όπως διαμορφώθηκε μετά την τυχοδιωτική και απολύτως καταστροφική διαπραγμάτευση του 2015.
Στη χρονιά που πέρασε είδαμε τον πρωθυπουργό με γραβάτα. Δεν τον ακούσαμε όμως να λέει την αλήθεια. Πανηγύρισε την έξοδο από τα μνημόνια, όταν ο ίδιος πίεσε ακόμα περισσότερο το κεφάλι της χώρας μέσα σε αυτά.
Άπαντες πλέον συμφωνούν ότι το μνημόνιο Τσίπρα, το επαχθέστερο όλων, ήταν εντελώς αχρείαστο και επιβλήθηκε από την αλαζονεία, την άγνοια και τον ερασιτεχνισμό των κυβερνώντων. Ολοκληρώθηκε το 2018.
Η ΧΡΟΝΙΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ το εφαλτήριο για τη φυγή προς τα μπροστά.
Μετρώντας, όμως, τις παροχές και τα κεφάλια των προσλήψεων διαπιστώνεις τη διάθεση για επιστροφή σε αυτά που πήγαν να μας σκοτώσουν. Ματαίωση.
Η πυρκαγιά στο Μάτι μας υπενθύμισε με τον πλέον εμφατικό τρόπο τις παθογένειες του κρατικού μηχανισμού. Ενδεχομένως η μη απόδοση ευθυνών να περιέχει έναν συμβολισμό δικαιοσύνης: φταίμε όλοι για τη διαχρονική ανοχή που επιδεικνύουμε στην προχειρότητα και στην ανεπάρκεια του κράτους μας.
ΩΣΤΟΣΟ αυτά ήταν γνωστά. Εκείνο που μάθαμε το 2018, είναι ότι ο κυνισμός και το θράσος έχουν πλέον ανεξάντλητα όρια: είδαμε τον Πρωθυπουργό σε θεατρική παράσταση της κακιάς ώρας και την πολιτική ηγεσία να κομπάζει για την αποτελεσματικότητά της. Με εκατό νεκρούς. Ματαίωση.
Η Συμφωνία των Πρεσπών θα μπορούσε να αποτελέσει ένα γόνιμο πεδίο συνάντησης του ρεαλισμού με την εθνική συναίνεση. Ωστόσο αντί να φτάσουμε ως εκεί μέσα από ειλικρινή διάλογο, βαδίσαμε πάνω στην όξυνση που καλλιεργήθηκε από την κυβέρνηση, με σκοπό να διασπάσει την αντιπολίτευση. Ματαίωση.
Όπως και στη συζήτηση για τη συνταγματική αναθεώρηση. Δεν βρέθηκε ούτε η συναίνεση, ούτε η διαυγής ματιά. Γεγονότα όπως η δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου και η φυλάκιση της καθαρίστριας μας θύμισαν ότι είναι πολλά αυτά στα οποία η κοινωνία μας υστερεί έναντι των προηγμένων δυτικών. Δεν είναι μόνο τα αντανακλαστικά, είναι και οι αντιλήψεις.
ΖΟΥΜΕ σε μία χώρα που αποκαθηλώνονται αγάλματα επειδή δείχνουν σατανιστικά, ο Παύλος Πολάκης είναι υπουργός και σκάει βόμβα έξω από εκκλησία.

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ, ΚΑΛΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟ.

Του ΚΩΣΤΑ ΓΙΑΝΝΑΚΙΔΗ (Protagon.gr)