Ο «Παλμός» στα κίτρινα γιλέκα Γράφει ο Γιώργος Πένταρης

Έτυχε να βρεθώ το Σάββατο 8 Δεκέμβρη στις Βρυξέλλες και έπεσα μέσα σε μια μεγάλη διαδήλωση των λεγόμενων «κίτρινων γιλέκων». Το κίνημα, όπως γνωρίζετε, ξεκίνησε από την Γαλλία ως αντίδραση στην αύξηση της τιμής του πετρελαίου που αποφάσισε ο «Γαλάτης φίλος του Πρωθυπουργού μας» ο κ. Μακρόν. Η αντίδραση επεκτάθηκε, ήταν μαζική και δυναμική και εμφανίστηκαν κι άλλα αιτήματα που αφορούν την θέση και εργασία του ευρωπαίου πολίτη.

Πολλοί φαντασιώθηκαν, όπως και οι δικοί μας αριστεροί, έναν νέο Μάη του 68, αλλά όπως γνωρίζουμε η ιστορία επαναλαμβάνεται μόνο ως φάρσα και αυτό οι δημοκρατικοί Γάλλοι το απέφυγαν. Οι πολίτες της Γαλλίας με μερικές διαδηλώσεις κατάφεραν να κάνουν την κυβέρνηση Μακρόν να υποχωρήσει και να καλέσει τους εργαζόμενους σε συνεννόηση πράγμα και το οποίο εγένετο. Στην Ελλάδα αντίθετα, έχουμε αλλεπάλληλες διαδηλώσεις πρωτοβάθμιων, δευτεροβάθμιων και τριτοβάθμιων συνδικαλιστικών οργανώσεων που όμως δεν έχουν κανένα ίχνος αξιοπιστίας μέσα στον λαό και ούτε έχουν την παραμικρή δυνατότητα επηρεασμού της εκάστοτε κυβέρνησης.
Τα «κίτρινα γιλέκα» επεκτάθηκαν και στο Βέλγιο και κυρίως στην περιοχή της Βαλονίας λόγω μεγαλύτερης ανεργίας, χαμηλότερων μισθών, συγγενούς γλώσσας και γειτνίασης με τη Γαλλία σε σχέση με το βόρειο μέρος του Βελγίου την Φλαμανδία. Τα αιτήματα στο Βέλγιο ήταν διαφοροποιημένα και επικεντρώθηκαν κυρίως στα λαϊκά προβλήματα και στην τακτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης όπως θα δούμε παρακάτω.
Προσωπικά, βρέθηκα μέσα στην καρδιά της διαδήλωσης στις Βρυξέλλες, ακριβώς απέναντι από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, και θα έλεγα ότι η επιλογή του Ε.Κ. ως αφετηρία των 5 χιλιάδων διαδηλωτών που ξεκίνησαν να ενωθούν με την κεντρική διαδήλωση, σηματοδοτούσε την άποψη που υπάρχει στον λαό, ο οποίος θεωρεί κύρια αιτία των προβλημάτων την Ε.Ε. Η πορεία ήταν μεγαλειώδης και δεν έλλειψαν κάποια μικρά επεισόδια και οι χειροβομβίδες κρότου – λάμψης. Επειδή εκεί ο λαός είναι σοβαρός σεβάστηκε την δημόσια περιουσία και δεν είχαμε τα γνωστά σε εμάς παρατράγουδα. Βέβαια, αν υπήρχαν, θα είχαν καταπνιγεί εν τη γενέση τους και όχι όπως εδώ που βλέπουμε να καταστρέφεται δημόσια περιουσία χωρίς καμιά αντίδραση είτε από τον λαό είτε από την αστυνομία.
Τα κίτρινα γιλέκα ξεκίνησαν από μια απλή διαμαρτυρία που μετατράπηκε, θα λέγαμε, σε λαϊκό κίνημα με την μέθοδο της αυτοοργάνωσης που είχε εμπνευστεί Ανδρέας Παπανδρέου στην ίδρυση του ΠΑΣΟΚ. Το ότι η διαμαρτυρία εναντίον της αύξησης της τιμής του πετρελαίου μετατράπηκε σε καθολική διαμαρτυρία δείχνει μια κρίση που σοβεί στη Γαλλία που είναι παρόμοια και στο Βέλγιο και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Η αύξηση στα καύσιμα και κυρίως στο πετρέλαιο κίνησης οφείλεται στην υποχρέωση της Γαλλίας, αλλά και των άλλων κρατών μελών να μειωθούν οι ρύποι λόγω κλιματικής αλλαγής. Το όλο βάρος όμως ρίχτηκε στους καταναλωτές βγάζοντας έξω την επιβάρυνση των αυτοκινητοβιομηχανιών. Η Γαλλία δηλαδή, εφάρμοσε την γενικότερη πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης περί υποστήριξης των επιχειρήσεων και όχι των εργαζομένων. Αυτό το διαπίστωσα και στις Βρυξέλλες συζητώντας σε μια μπυραρία με μια Βελγίδα δημόσιο υπάλληλο και τον φίλο της από την Τουλούζη της Γαλλίας πρώην στρατιωτικό. Η Βελγίδα ήταν ριζικά αντίθετη με την ΕΕ και επιχειρηματολογούσε στηριζόμενη στην διαφορετικότητα πολιτισμών, γλώσσας και κουλτούρας. Ήταν σχεδόν πεπεισμένη και επιθυμούσε διακαώς να διαλυθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση γιατί θεωρούσε τον εαυτόν της εκτός του Ευρωπαϊκού Οικοδομήματος. Με μισθό μικρότερο του Έλληνα δημοσίου υπαλλήλου και με τιμές σχεδόν διπλάσιες από τις Ελληνικές, όπως και εγώ διαπίστωσα, μου είπε ότι στο Βέλγιο είναι τρεις ομάδες ανθρώπων. Οι «Ευρωκράτες» που χειρίζονται τα θέματα ως κακοί δημόσιοι υπάλληλοι, οι επιχειρήσεις και ο τραπεζικός τομέας με τα υψηλόβαθμα στελέχη τους και η τρίτη μεγαλύτερη ομάδα οι εργαζόμενοι στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.
Η Ε.Ε. έχει ξεχάσει τον κοινωνικό χαρακτήρα που είχαν εμπνευστεί οι Ζακ Ντελόρ, ο Κολ, ο Μιτεράν και ο Ζισκάρ Ντ’ Εστέν. Τότε στην κορυφή της πυραμίδας ήταν ο λαός, σήμερα είναι οι επιχειρήσεις και υποτακτικοί τους οι υπάλληλοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σας μετέφερα ακριβώς τα λόγια αυτής της Βελγίδας γιατί είχα την πρόνοια να την μαγνητοφωνήσω με το κινητό. Ο Γάλλος φίλος της από την άλλη πλευρά ήταν λιγότερο απαισιόδοξος και ήθελε μεν της Ε.Ε, αλλά όχι με την σημερινή μορφή. Η Ε.Ε χρειάζεται μια ριζική αλλαγή και πρέπει στραφεί προς τον πολίτη και όχι στους τραπεζίτες και στα μονοπώλια.
Σήμερα, στα πλαίσια της παγκοσμιοποίησης η Ε.Ε. έχει αποδομήσει τις εργασιακές σχέσεις με ταυτόχρονη υποβάθμιση του κοινωνικού κράτους. Σαν συμπέρασμα, όπως είπε, η Ευρώπη πρέπει να αλλάξει και να βρει τον δρόμο της μέσα και με την συμμαχία του Ευρωπαίου πολίτη και όχι μέσω των επιχειρήσεων.
Όπως είναι γνωστό το 2004 έγινε η μεγάλη διεύρυνση και μπήκαν στην Ε.Ε. και οι πρώην χώρες τους Ανατολικού μπλόκ που αποδείχτηκε ότι ήταν ο Δούρειος Ίππος της διεύρυνσης. Είναι γνωστές οι ακροδεξιές και αντιδημοκρατικές τακτικές της Πολωνίας και της Τσεχίας. Θυμάμαι την εποχή των διαπραγματεύσεων για την προς Ανατολάς διεύρυνση εργαζόμουν στις Βρυξέλλες και αρκετές φορές είχα συζητήσει το θέμα με συμπατριώτη υψηλόβαθμο στέλεχος της Ε.Ε. Η διεύρυνση, μου έλεγε, έγινε επειδή το ήθελε η Γερμανία και οι επιχειρήσεις και όχι οι πολίτες των μέχρι τότε κρατών μελών και για όφελος των επιχειρήσεων, που θα έβρισκαν φτηνά ευρωπαϊκά εργατικά χέρια. Ακόμη, το άνοιγμα των σχέσεων με την Κίνα με την μεταφορά της παραγωγής στην χώρα αυτή που θα πουλάνε τα προϊόντας τους στους ανέργους ευρωπαίους έφερε την ιδέα της ανταγωνιστικότητας στα κράτη της Ε.Ε. με μέτρο σύγκρισης την Κίνα. Αυτός είναι και ο κύριος λόγος της αποδόμησης των εργασιακών σχέσεων, αμοιβών, συντάξεων κ.τ.λ. γιατί έπρεπε να γίνουμε ανταγωνιστικοί με την Κίνα.
Την Παρασκευή 30 Νοεμβρίου, τα «κίτρινα γιλέκα» δημοσίευσαν μία λίστα με 42 διεκδικήσεις. Μεταξύ αυτών μπορεί να βρει κανείς τα πάντα, όπως και μεταξύ των ίδιων των «κίτρινων γιλέκων» μπορεί να βρει τους πάντες. Ενδεικτικά αναφέρουμε: Αύξηση του κατώτατου μισθού στα 1.300 ευρώ καθαρά, κανένας άστεγος, σύνταξη στα 60 (και στα 55 για βαρέα επαγγέλματα), τέλος της πολιτικής λιτότητας, μείωση των ενοικίων και πολλά άλλα. Και κάπου ενδιάμεσα, φιγουράρει και το αίτημα της μη αύξησης της τιμής των καυσίμων. Το κείμενο ξεκινούσε μάλιστα με τη φράση – εντολή «Βουλευτές της Γαλλίας, σας γνωστοποιούμε τις οδηγίες του λαού για να τις μετατρέψετε σε νόμο».
Αυτά τα έγραψα γιατί εκτός του ότι βρέθηκα στην καρδιά της διαδήλωσης, έρχονται οι Ευρωεκλογές και θα πρέπει να δούμε με μεγάλη σοβαρότητα τι θα ψηφίσουμε γιατί όπως προανέφερα οι δυνάμεις εναντίον της Ευρώπης είναι και πολλές και οργανωμένες και δυνατές.
Εύχομαι σε όλους τους φίλους και στον ΠΑΛΜΟ καλές γιορτές με υγεία.