«Άγει την ψυχή» και διασκεδάζει το Γαλάτσι;

Μετά λύπης μου παρατηρώ καθημερινά ότι αυτή η πόλη και αναφέρομαι φυσικά στο Γαλάτσι, δεν έχει στραμμένα τα μάτια της στους νέους προσπαθώντας να προσελκύσει το ενδιαφέρον τους ώστε να τους «κρατήσει» στους κόλπους της. Για να γίνω πιο σαφής, εννοώ ότι δεν έχει τις απαραίτητες υποδομές, ώστε η νεολαία της περιοχής να επιλέγει να διασκεδάσει και να ψυχαγωγηθεί στο Γαλάτσι με απότοκο να  προτιμάει να επισκεφθεί άλλες περιοχές για να βρει τις μορφές διασκέδασης και ψυχαγωγίας που χρειάζεται.

Aναζητώντας πηγές διασκέδασης στο Γαλάτσι, παρατηρεί κανείς ότι υπάρχει έντονος περιορισμός και ειδικά για τη νεολαία, η οποία επιθυμεί να ζει με ποικιλία και χωρίς μονοτονία. Εξαίρεση αποτελούν οι ταβέρνες και οι καφετέριες που διαθέτει η περιοχή που, βέβαια, δεν καλύπτουν όλες τα γούστα της νέας γενιάς, καθώς τις περισσότερες φορές κάποιες από αυτές είναι άδειες, με αποτέλεσμα τα στέκια της νεολαίας να λιγοστεύουν. Οσον αφορά ειδικότερα τη νυχτερινή ζωή, διαπιστώνουμε ότι είναι άκρως περιορισμένη έως ανύπαρκτη στο Γαλάτσι αφού δεν διατίθενται μουσικές σκηνές, νυχτερινά κέντρα και τα club – bars είναι ελάχιστα. Απόρροια αυτών των προβλημάτων είναι η απομάκρυνση και η αδιαφορία των νέων για την πόλη, καθώς δεν τους προσφέρει όλα όσα τους ικανοποιούν για να περάσουν ευχάριστα τον ελεύθερό τους χρόνο.
Από την άλλη, αν θέσουμε το θέμα της υπάρξης της «μεγάλης οθόνης» στο Γαλάτσι, θα συνειδητοποιήσουμε ότι κάθε άλλο παρά μεγάλη είναι η οθόνη αφού… δεν υπάρχει καν. Το Γαλάτσι δεν διαθέτει κάτι που στις περισσότερες περιοχές θεωρείται δεδομένο και αυτό δεν είναι άλλο από τον κινηματογράφο, κάτι το οποίο αναζητούν μικροί και μεγάλοι. Αρκεί να φέρουμε στο μυαλό μας μία αίθουσα κινηματογράφου που κατακλύζεται από ανθρώπους όλων των ηλικίων το οποίο αποδεικνύει ότι κεντρίζει το ενδιαφέρον του κοινού. Η μόνη περίοδος που προβάλλονται ταινίες στο Γαλάτσι είναι η καλοκαιρινή που ανοίγουν δύο θερινοί κινηματογράφοι (ο ένας δημοτικός στη Βεΐκου και ο άλλος στο Αττικό Άλσος) οι οποίοι πραγματικά αξίζουν να αναφερθούν, καθώς δημιουργούν μία ιδιαίτερη ατμόσφαιρα στους θεατές, ώστε να απολαύσουν την ταινία τους. Γιατί, όμως, κανείς δεν έχει ενδιαφερθεί να υλοποιήσει και κατά τη χειμερινή περίοδο κάτι τόσο ενδιαφέρον, κερδοφόρο και συνάμα ψυχαγωγικό όπως είναι ο κινηματογράφος;
Εδώ είναι απαραίτητο να σημειωθεί ότι το Γαλάτσι είχε δύο κινηματογράφους πριν αρκετά χρόνια. Αν κοιτάξουμε 20 χρόνια περίπου πίσω, θα θυμηθούμε ότι υπήρχε στην περιοχή κινηματογράφος με το όνομα «Αλέξανδρος» στην οδό Αγ. Γλυκερίας, ο οποίος γκρεμίστηκε και έγινε εμπορικό κέντρο. Επίσης, πριν περίπου 10 χρόνια υπήρχε και ο κινηματογράφος «Ζαΐρα» επί της Λ. Γαλατσίου, ο οποίος και αυτός γκρεμίστηκε και δυστυχώς ακόμα παραμένει ένα άδειο οικόπεδο. Είναι λυπηρό, λοιπόν, το γεγονός ότι κανένας από τους δύο κινηματογράφους δεν διατηρήθηκε στην περιοχή, ενώ θα ήταν ιδιαίτερα ωφέλιμο, με την παρέμβαση του Δήμου, να παραμείνει τουλάχιστον ο ένας από τους δύο κινηματογράφους και με την προσαρμογή και άλλων πολιτιστικών χώρων να αποτελέσουν στέκια πολιτισμού.   
Ακόμα, το Γαλάτσι στερεί από τους κατοίκους του τη δυνατότητα παρακολούθησης μίας παράστασης λόγω απουσίας θεατρικής σκηνής. Και πάλι η εποχή που ο Γαλατσιώτης έχει την ευκαιρία να παρακολούθησει θέατρο στην περιοχή του είναι τους καλοκαιρινούς μήνες, που «ζωντανεύει» το θέατρο του Άλσους Βεΐκου όπου φιλοξενούνται διάφορες παραστάσεις. Αλλά, πραγματικά, ποιος είναι ο λόγος που όλα διαδραματίζονται το καλοκαίρι; Μόνο τότε ο θεατής έχει ανάγκη να δει μία παράσταση; Είναι σαν να προσπαθούν να ξεγελάσουν τον κόσμο του Γαλατσίου προβάλλοντας την εικόνα ότι ο Δήμος ασχολείται με τον πολιτισμό, με την όξυνση του νου των κατοίκων του και αποδεικνύουν τάχα ότι ενδιαφέρονται για όλα αυτά με τη διοργάνωση των γνωστών καλοκαιρινών δρωμένων. Ομως, αυτό το ενδιαφέρον κρατάει για λίγο διάστημα κάθε χρόνο και, απ’ ό,τι παρατηρείται, αυτό ισχύει εδώ και χρόνια χωρίς να υπάρχουν στο φως σημάδια αλλαγής και ανατροπής της δεδομένης κατάστασης.
Ως προς τον τομέα αυτό, είναι παρήγορο το γεγονός ότι υπάρχουν η Δημοτική Θεατρική Σκηνή και ο σύλλογος της «Δράσης» στο Γαλάτσι, που καταφέρνουν να παρουσιάζουν παραστάσεις άκρως επιτυχημένες στο κοινό παρόλο που οι συνθήκες δεν είναι ευνοϊκές για αυτούς, καθώς η εύρεση χώρου για να πραγματοποιηθεί μία παράσταση είναι δύσκολη και η οικονομική ενίσχυση δεν υπάρχει από πουθενά. Και όταν λέω από πουθένα, δεν χρειάζεται φαντάζομαι να επεκταθώ διότι τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται.
Αισθητή είναι και η απουσία δημοτικής βιβλιοθήκης, ένα ιδιαίτερα σημαντικό έργο που θα έπρεπε ήδη να έχει εκτελεστεί στο Γαλάτσι. Η δημιουργία μόνιμου πνευματικού κέντρου στο Δήμο θα αποτελούσε σημαντικό αρωγό στις πνευματικές αναζητήσεις των δημοτών και θα προσέλκυε το αναγνωστικό κοινό, φέρνοντας το βιβλίο πλησίον των ανθρώπων με σκοπό να διευρυνθούν οι πνευματικοί ορίζοντες τους συμβάλλοντας ταυτόχρονα και στην προαγωγή της πολιτιστικής ζωής του Γαλατσίου.
Εν συνεχεία, η πόλη μας υστερεί και σε πολυχώρους ψυχαγωγίας με παιχνίδια για ανήλικους αλλά και για ενήλικους όπως αίθουσες bowling, αίθουσες μπιλιάρδου, λούνα παρκ, παιδότοπους και άλλα πολλά που θα ήταν εφικτό να υφίστανται στο Γαλάτσι, καθώς υπάρχουν χώροι για αυτά τα έργα, αλλά για κάποιο ανεξήγητο λόγο δεν δημιουργούνται, έχοντας σαν συνέπεια οι νέοι άνθρωποι να πηγαίνουν σε άλλες περιοχές για να βρουν ό,τι επιθυμούν ως προς τη διασκέδασή τους.
Αυτό για το οποίο μπορεί να καυχηθεί το Γαλάτσι είναι το καταπράσινο Άλσος Βεΐκου και οι ποικίλες δραστηριότητες που αυτό διαθέτει για οικογένειες, παιδιά, ενήλικες και ηλικιωμένους. Βέβαια, ακόμα και ορισμένες από αυτές τις δραστηριότητες που λαμβάνουν χώρα στο Άλσος είναι απαραίτητο να τις πληρώσει ο δημότης, ενώ θα έπρεπε να προσφέρονται δωρεάν στους κατοίκους του Γαλατσίου.
Συμπεραίνουμε, λοιπόν, ότι τα ερωτήματα είναι πολλά και αναπάντητα και, δυστυχώς, χωρίς ίχνος βελτίωσης. Ελπίζουμε οι αρμόδιοι να επιληφθούν του θέματος σύντομα και να μεριμνήσουν ειδικά για τη νεολαία που στερείται, ζώντας σε αυτήν την περιοχή, βασικές παροχές που είναι αναγκαίες στη ζωή.
 Ταυτόχρονα, ευελπιστούμε μέσα από αυτό το άρθρο να «ταρακουνήσουμε» όσους είναι υπαίτιοι αυτής της άσχημης κατάστασης που επικρατεί στο Γαλάτσι ως προς τους τομείς ψυχαγωγίας και διασκέδασης. Επιτέλους, ας ενδιαφερθεί κάποτε ο Δήμος για το νέο κόσμο, χωρίς, βέβαια, να εννοώ ότι ο υπόλοιπος κόσμος δεν έχει αξία. Απλά οι νέοι είναι αυτοί που αποτελούν το μέλλον αυτού του τόπου και ενώ πολλοί διακηρύσσουν αυτή την άποψη, λίγοι πραγματικά είναι αυτοί που την εφαρμόζουν στην πράξη, δίνοντας όλα τα απαραίτητα φόντα στη νεολαία για να ευδοκιμήσει το μέλλον κάθε πόλης.
Αφετηρία του πολιτισμού από αρχαιοτάτων χρόνων υπήρξε η Ελλάδα. Ας μην ρίχνουμε, λοιπόν, στον Καιάδα τις αξίες που προσφέρει ο πολιτισμός λόγω αδιαφορίας και έλλειψης δράσης στην πόλη μας.
ΞΕΝΙΑ ΞΗΡΟΚΩΣΤΑ