Κώστας Αναστόπουλος «Ροντίνης», Γράφει ο Νέστορας Χατζούδης

Οι φίλοι, η στενή παρέα των τριών τεσσάρων οικογενειών, η ομάδα που συνοδοιπορήσαμε σε μια προσπάθεια μιας άλλης προοπτικής για το Γαλάτσι, μόνο το «Κώστας Ροντίνης» και συνήθως το σκέτο «Ροντίνης», χρησιμοποιούσαμε όταν αναφερόμασταν στον Κώστα Αναστόπουλο. Με αυτό το προσωνύμιο όμως ήταν γνωστός και σε ένα ευρύτερο τμήμα της τοπικής κοινωνίας. Το ωραίο «Rodini» όμως, με το οποίο ο Κώστας ονομάτισε το Ζαχαροπλαστείο, μετονομάτησε τελικά και τον ίδιο.

Στα πενήντα πέντε του, το 1993, ο Κώστα Αναστόπουλος, ο γνωστός γαλατσιώτης ελεύθερος επαγγελματίας Ροντίνης, ο ιδεολόγος, ο βαθιά προβληματισμένος και ανήσυχος ενεργός πολίτης, έφυγε ξαφνικά από τη ζωή, χορεύοντας στη γιορτή φίλου του. Αυτό το μήνα συμπληρώνονται 25 χρόνια από το θάνατό του.
Γεννημένος στα Λαγκάδια της «Ευρωπαϊκής Γορτυνίας», όπως του άρεσε να «εξευρωπαΐζει» περιπαικτικά την ιστορική γενέτειρα του, με τους οπλαρχηγούς και τη σημαντική συμβολή της στον αγώνα του 1821, τους περίφημους κτιστάδες που κατά ομάδες γυρόφερναν την Πελοπόννησο και έστηναν γεφύρια, σχολειά, αρχοντικά κλπ, αλλά και του λαϊκού κουμουνιστή αγωνιστή του ήθους, του μεγέθους και του μεγαλείου του Ν. Πλουμπίδη, σε κάθε αναφορά και θύμησή της, η κρυφή ανομολόγητη υπερηφάνεια του ζωγραφιζόταν στα ήρεμα χαρακτηριστικά του προσώπου του.
Έχασε τον πατέρα του σε πολύ μικρή ηλικία και η πολυμελής οικογένεια του (Μάνα και πέντε παιδιά), με το κύμα της εσωτερικής μετανάστευσης που σάρωσε τη χώρα μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ήρθε στην Αθήνα. Ανήσυχος από μικρός και φιλοπρόοδος κατάφερε να βγάλει το Γυμνάσιο, να σπουδάσει οικονομικά στην ΑΣΟΕΕ, να δοκιμάσει για λίγο την τύχη του στην Αμερική, στις ΗΠΑ, και με την επιστροφή του να καταλάβει θέση Προϊσταμένου στο περίφημο για την εποχή Ζαχαροπλαστείο «Λαύριο» στην Ομόνοια.
Η ελεύθερη φύση του όμως ασφυκτιούσε στο υπαλληλικό κουστούμι και το 1971 ανοίχτηκε στο χώρο των ελεύθερων Επαγγελματιών. Βρέθηκε στο Γαλάτσι και συνεταιρίστηκε με τον Δημήτρη Νταβαρίνο, ιδιοκτήτη Κάβας, και το 1973 σε συνεργασία και με τον Ιωάννη Παλιούρα έστησαν το Ζαχαροπλαστείο «Rodini», στο ισόγειο, το πατάρι και το υπόγειο της νεόδμητης οικοδομής στον αριθμό 6 της Βεΐκου. Όταν ο Νταβαρίνος μετά από μερικά χρόνια αποχώρησε, η επιχείρηση συνεχίστηκε από τους δύο Εταίρους και επεκτάθηκε με ένα δεύτερο «Rodini» στην Πλατεία Ομονοίας.
Το Καφέ – Ζαχαροπλαστείο «Rodini» υπήρξε το πρώτο σύγχρονο, πλήρες κατάστημα του είδους στην ευρύτερη περιοχή, με εργαστήριο στον υπόγειο χώρο όπου παρασκευάζονταν όλα τα γλυκά καθώς και η καταπληκτική χειροποίητη πίτσα «Ροδίνι». Στο εσωτερικό σαλόνι και στον εξωτερικό ιδιαίτερα προσεγμένο χώρο, οριοθετημένο με αναρριχητική πρασινάδα και εξοπλισμένο με αιωρούμενες πολυθρόνες, οι πελάτες είχαν τη δυνατότητα να απολαύσουν τον καφέ της αρεσκείας τους, από την πρώτη επαγγελματικού τύπου μηχανή στη περιοχή και να προμηθευτούν για τα παιδιά τους Ελβετικές σοκολάτες και παιχνίδια El Greco που και αυτά, με το «Rodini», έκαναν για πρώτη φορά την εμφάνισή τους στην αγορά του Γαλατσίου.
Με το φιλικό περιβάλλον, τη προσφορά πρωτόγνωρων καταναλωτικών προϊόντων του είδους στο Γαλάτσι και το προσεγμένο σερβίρισμα, τη συμπεριφορά, το ήθος, το πνευματικό επίπεδο και τις καλλιτεχνικές ευαισθησίες του Κώστα, το «Rodini», εκτός από τη προτίμηση του καθημερινού Γαλατσιώτη, δεν άργησε να γίνει τόπος συνάντησης και ξεχωριστών ανθρώπων του καλλιτεχνικού χώρου κυρίως. Ενδεικτικά αναφέρω τους Γαλατσιώτες Νίκο Ξυλούρη με τον οποίο ο Κώστας διατηρούσε φιλικές σχέσεις, τον διάσημο πρωταγωνιστή Θάνο Κωτσόπουλο και τον γνωστό ηθοποιό Σοφοκλή Πέππα με τον ευαίσθητο ιδεολόγο φίλο του Τάκη Καρακύκλα. Τακτικοί με τις παρέες τους ήσαν ακόμη: ο ηθοποιός Σταύρος Παράβας, οι γνωστοί τραγουδιστές Μάριος και Βαγγέλης Γερμανός, ο Αντωνιάδης του Παναθηναϊκού και άλλοι. Το «Rodini» ακόμα υπήρξε και το μόνιμο στέκι στελεχών της Διοίκησης και ποδοσφαιριστών της Αθλητικής Ένωσης Γαλατσίου. Εκεί έπαιρναν το καφεδάκι τους ο Γιώργος Τολιάτης, ο Δημ. Παντελιάς, ο Μπάμπης Δημητρακόπουλος (Παχούμας), ο Παναγιώτης Καρτσώλης, ο διαιτητής Παναγ. Βαρούχας, ο Γρηγ. Καμπέρης, ο Βαγγέλης Μπουγιούκας, ο μετέπειτα γιατρός Θαν. Μπούρας και πολλοί άλλοι. Χωρίς υπερβολή για δυo δεκαετίες το «Rontini» υπήρξε το κεντρικό σημείο συνάντησης της πόλης μας.
Φύση ευαίσθητη και καλλιτεχνική ο Κώστας, μαρξιστής, πολιτικά και κοινωνικά ανήσυχος, είχε αναδείξει το «Ροντίνι», τις μικρές νυχτερινές ώρες, σε λέσχη καλλιτεχνικών , φιλοσοφικών και πολιτικών συζητήσεων.
Όμως τον Κώστα τον απασχολούσε και η ζέουσα κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα. Το 1982 όταν, μετά τη διάσπαση της Παράταξης του Β. Παπαδιονυσίου, συγκροτήθηκε, με τη στήριξη του ΚΚΕ, η Δημοτική Κίνηση «Δημοκρατική Ενότητα», εντάχθηκε στο δυναμικό της και ανέλαβε αμέσως ενεργό πολιτική δράση, με τη συμμετοχή του στο ψηφοδέλτιο του Συνδυασμού της και στη συνέχεια ως εκδότης της τοπικής εφημερίδας «Δημοκρατική Αλλαγή Γαλατσίου». Από τις στήλες της εφημερίδας συνέβαλε επί μια δεκαετία στην προβολή των προβλημάτων της πόλης και την ενημέρωση των δημοτών ενώ μέσα από τα άρθρα του, με τον πράο και πιστικό λόγο του, ασκούσε αυστηρή αλλά γόνιμη κριτική στην πολιτική της Διοίκησης του Δήμου. Ιδιαίτερα σημαντικός υπήρξε ο ρόλος του και στην προβολή του αιτήματος για την προστασία και κοινωνική αξιοποίηση του Κτήματος Βέικου, σε στενή πάντοτε συνεργασία με τον ανεπανάληπτο Β. Ζαφειράκη.
Σεμνός από πεποίθηση, έψαχνε την αλήθεια και απεχθανόταν την προβολή. Ιδεολογικά εξοπλισμένος, με στέρεες αρχές και πειστικά επιχειρήματα, κέρδιζε το συνομιλητή του. Αγάπησε τους Γαλατσιώτες και το Γαλάτσι που το ήθελε διαφορετικό και ανθρωπινότερο, γι’ αυτό και όλες του οι προσπάθειες σκόπευαν στον προβληματισμό των δημοτών και την ανάπτυξη του θεσμού της Τ.Α. Για τον Κώστα ρόλος της τοπικής εφημερίδας ήταν η ανάδειξη των τοπικών προβλημάτων, η αντικειμενική ενημέρωση των δημοτών, ο αυστηρός έλεγχος της Τοπικής Εξουσίας, η αποκάλυψη των πραγματικών στοχεύσεων των εκάστοτε κυβερνητικών θέσεων για τις τοπικές υποθέσεις, η δημοσιοποίηση των αποφάσεων των δημοσίων Υπηρεσιών και η ευαισθητοποίηση και κινητοποίηση της Κοινωνίας.
Η δημοτική Κίνηση «Δημοκρατική Ενότητα», για να αναδείξει και να τιμήσει το έργο του Κώστα Αναστόπουλου, οργάνωσε, τον Φλεβάρη του 1994, πολιτική εκδήλωση με θέμα «Ο τοπικός Τύπος και η σημασία του» με ομιλητές τον γνωστό νομικό και πολιτικό Θ. Κατριβάνο, τον καθηγητή Πανεπιστημίου Άλκη Ρήγο και τον δημοσιογράφο Γιάννη Δράκο. Πλήθος Γαλατσιώτες, ο Δήμαρχος, Αντιδήμαρχοι, Δημ. Σύμβουλοι και εκπρόσωποι τοπικών κοινωνικών και πολιτικών Φορέων κατέκλεισαν την αίθουσα και τίμησαν με την παρουσία και τις παρεμβάσεις τους τη μνήμη και τη προσφορά του Κώστα στη πόλη μας.

– Άπειρες ευχαριστίες στη Δόμνα Παντελιά, την κόρη της Χαρούλα και την Βούλα Μουρουνάκη που έφεραν στη μνήμη μου ξεχασμένες πτυχές από τη δημόσια και κοινωνική ζωή του Κώστα.